Το 1999, ο ναύαρχος FulvioMartini, ο οποίος ήταν τότε διευθυντής της Αντικατασκοπείας του Ιταλικού στρατού (SISMI)[1], ανέφερε στην Επιτροπή του Ιταλικού Κοινοβούλιου για τις Σφαγές[2] « Τα χρόνια 1985-1987 οργανώσαμε ένα είδος πραξικοπήματος στην Τυνησία, και βάλαμε επικεφαλής της κυβέρνησης τον πρόεδρο Ben Ali, αντικαθιστώντας τον Bourguiba» [Ο οποίος ήταν εξέχον στέλεχος του αγώνα για την απελευθέρωση από τον γαλλικό ιμπεριαλισμό (Σ.τ.Σ.)]. Ο Martini άλλωστε, στο βιβλίο του «Κωδικό Όνομα: Οδυσσέας», διευκρινίζει οτι οι κατευθυντήριες εντολές έρχονταν απ’ευθείας από τον Craxi και τον Andreotti, οι οποίοι ήταν τότε πρωθυπουργός και υπουργός εξωτερικών αντίστοιχα[3].
Στη συνέχεια ο αντίπαλος του δικτατορικού καθετώτος του Ben Ali, Taoufik Ben Brik, είχε καταγγείλει πως οι ιταλοί κυβερνώντες ενίσχυσαν το καθεστώς, «φουσκώνωντας τα χρηματοκιβώτιά του και οπλίζντας το χέρι του εναντίον του λαού». Όχι τυχαία, ήταν στην Τυνησία που ο φυγόδικος Craxi κατέφυγε (οπου τιμήθηκε, προστατεύθηκε και τελικά ετάφη), για να γλιτώσει από την ποινή στην οποία είχε καταδικαστεί.
Η εξέγερση και ο αγώνας που είναι σε εξέλιξη στην Τυνησία μας ανήκουν, τα νιώθουμε σαν δικά μας, αφενός επειδή στρέφονται εναντίον ενός δικτατορικού, αλαζονικού και διεφθαρμένου καθεστώτος, αλλα και αφετέρου επειδή γεννήθηκαν για να κατακτήσουν όχι μόνο καλύτερες συνθήκες ζωής, αλλά και ελευθερία λόγου και οργάνωσης. Τα στηρίζουμε καθόσον αποτελούν αυτόνομη έκφραση των λαϊκών απαιτήσεων, και είναι απαγκιστρωμένες από λογικές γεωπολιτικής συμβατότητας.
Ενώ δεξιά και αριστερά εκτοξύονται προειδοποιήσεις για το ενδεχόμενο της αναρχίας, και οι άρχουσες τάξεις της Τυνησίας, με τους ευρωπαίους προστάτες τους, προσπαθούν να κάμψουν και να εγκλωβίσουν την λαϊκή διαμαρτυρία μέσα σε μια εκλογική διαδικασία, για να αφοπλίσουν την την διάθεση των μαζών να αγωνιστούν · ενώ δημιουργήθηκε μια κυβέρνηση μαριονέτα, εκ των πραγμάτων ελεγχόμενη από τους φίλους και συναδέλφους του Bel Ali για να εγγυηθεί τη συνέχεια του συστήματος εκμετάλλευσης και καταπίεσης · ενώ ο υπουργός Frattini[4] εκφράζει τη θέση του υπέρ της «σταθερότητας» της περιοχής (όπου «σταθερότητα» σημαίνει «τάξη και πειθαρχία») είναι συμαντικό να εκφραστούμε και να και να διαδηλώσουμε υπέρ της προσπάθειας λαϊκής αυτοδιάθεσης και χειραφέτησης και να υποστηρίξουμε σθεναρά την διαμαρτυρία και την εξέγερση που βρίσκονται σε εξέλιξη, και που αναμετρώνται με το στρατό και τις ένοπλες συμμορίες που παραμένουν πιστές στον πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος επιπλέον, έφυγε φορτωμένος με έναν τόνο ράβδους χρυσού.
Ο εξεγερσιακός αγώνας στην Τυνησία, ανοίγει ήδη τον δρόμο για άλλους αντίστοιχους αγώνες στην Αλγερία, στο Μαρόκο και στην Αίγυπτο, τους οποίους πυροδοτούν οι καταστροφικές συνέπειες της κοινωνικής κρίσης· από την αποδώ πλευρά της Μεσογείου πρέπει να κινητοποιηθούμε ωστε τέτοιοι αγώνες και τέτοιες εξεγέρσεις να μην καταπνιγούν από νέες δικτατορίες -προετοιμασμένες και υποστηρίζόμενες από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις-, καταπολεμώντας κάθε ενδεχόμενη μορφή πατερναλισμού και ρατσισμού που τείνουν να διαχωρίσουν και να φέρουν αντιμέτωπα τα κοινά συμφέροντα κάθε εργαζόμενου και κάθε ανθρώπινου όντος: Την αξιοπρέπεια, την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη.
Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων F.A.I.
Σημειώσεις του μεταφραστή:
[1] Μία από τις τότε μυστικές υπηρεσίες του ιταλικού κράτους. Από το 2007 έχει αντικατασταθεί από την AISE
[2] Επιτροπή που συστάθηκε για να δερευνηθούν τα πραγματικά γεγονότα και η εμπλοκή πολιτικών ομάδων-μυστικών υπηρεσιών σε βομβιστικές και άλλου είδους επιθέσεις με μεγάλο αριθμό νεκρών (όπως αυτές στην Piazza Fontana και στον Σιδ/κό Σταθμό της Bologna)
[3] Iταλοί πολιτικοί (σοσιαλδημοκράτης και χριστιανοδημοκράτης αντίστοιχα)οι οποίοι υπήρξαν πρωταγωνιστές του σκανδάλου Tangentopoli και της σχέσης Πολιτικής-Μυστικών Υπηρεσιών-Μαφίας-Άκρας Δεξιάς.
[4] Υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου