Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Επιτέλους, το κατήργησαν! Και νομίζουν πως γλύτωσαν;

Σήμερα, το εξουσιαστικό μπλοκ έδωσε ρέστα στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Πρόκειται για μία "μέρα-σταθμό", όπως είπε ο όλο και πιο εμετικός Πορτοσάλτε. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και ...Ντόρα ψήφισαν το νέο νομοσχέδιο για τα πανεπιστήμια. Η αίθουσα γέμισε με γελάκια, αστειάκια και πανηγυράκια, αφού χρόνια τώρα όλοι τους λυσσομανούσανε να καταργήσουν το πανεπιστημιακό άσυλο. Δε θα μπορούσε βέβαια να το τολμήσει κανείς άλλος εκτός από μία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Με τις τηλεφωνικές συμφωνίες μεταξύ αρχηγών και την ψήφιση του νόμου, είχε αρχίσει ήδη η "σιδηρά κρατική πυγμή" να δείχνει τη διάθεσή της. Η εισβολή στην κατάληψη Container στην Πανεπιστημιούπολη της Αθήνας αποτελεί ένα πρώτο μήνυμα για το τι σημαίνει κατάργηση του ασύλου.
Με τα τελευταία γεγονότα της 48ης απεργίας και βλέποντας ένα αντισυστημικό ρεύμα συνεχώς να ανεβαίνει, τα αφεντικά, μέσω των πολιτικών υπηρετών τους, προσπαθούν να επιβάλουν ένα καθεστώς τρόμου και αστυνομοκρατίας. "Δημοκρατικές ελευθερίες" και "κοινωνικά δικαιώματα" πάνε στον αγύριστο, για το "καλό πάντα της πατρίδας", ό,τι δηλαδή πάνω κάτω έλεγαν και οι καραβανάδες της χούντας. 
Ο Δεκέμβρης από πάθημα θέλουν να δείχνουν πως τους έγινε μάθημα. Ο ρόλος που έπαιξαν οι τρεις κατειλλημένες πανεπιστημιακές σχολές τον Δεκέμβρη του 2008 δε θέλουν να ξαναπαιχτεί σε καμία νέα κοινωνική έκρηξη. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μην συνδεθεί η όποια τυχόν κοινωνική έκρηξη με το αντισυστημικό ρεύμα και τους θύλακές του, γιατί αυτό είναι που απειλεί το τομάρι τους. Αν δε γίνει αυτό, η εγκληματικότητα και η τυφλή βία με το να τρώει ο ένας προλετάριος τον άλλον στους δρόμους είναι ο καλύτερος τρόπος για να μένει αλώβητο αυτό το συστημικό έκτρωμα που κατατρώει τον πλανήτη. 
Γελάνε λοιπόν θεωρώντας πως η συναίνεση που επιτυγχάνουν εκεί μέσα μπορεί να ανακόψει την αντισυστημική δράση στους κοινωνικούς χώρους, μεταξύ των οποίων και τα πανεπιστήμια. Νομίζουν πως θα αποφύγουν να δουν ξανά πράγματα που τους τρόμαξαν. Όμως, ο καιρός γαρ εγγύς και θα είναι και παλιόκαιρος...
Φ.Κ.   

Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

είμαστε τρομοκράτες...

...όσοι παραπλανούμε ή προσκαλούμε "άλλο πρόσωπο να συμμετάσχει σε διάπραξη τρομοκρατικού αδικήματος ή να προσχωρήσει σε οργανωμένη ομάδα". Έτσι θα λέει ο 4ος νόμος για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, της συμμετοχικής μας δημοκρατίας και με μια διασταλτική ερμηνεία περί παραπλάνησης και πρόσκλησης ή περί του τι είναι τρομοκρατικό αδίκημα, θα μπορεί να περιποιείται καταλλήλως κάθε προτροπή, γραπτή, σε κείμενο ή σε αφίσα. Λέξεις, όπως εξέγερση, αντίσταση, επανάσταση, κλπ. οφείλουν να απαγορευτούν, να εξαφανιστούν, λέει ο τρομονόμος. 
Μετά τις απίστευτα, σκληρές ποινές στα μέλη της ΣΠΦ, τις δηλώσεις των μπάτσων για περεταίρω σκλήρυνση της καταστολής (θέλουν νεκρούς;), ετοιμάζονται να θερίσουν τις επόμενες θύελες, για τις επιλογές τους να σπέρνουν ανέμους. Να μην μας τρομοκρατήσουν. Κάθε πλατεία να γίνει έδαφος ελευθερίας.
ΓΚ

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

London calling, στ' αλήθεια...

Δεν πέρασαν, δα και πολλές μέρες από την παρουσίαση της είδησης ότι απόσπασμα από το τραγούδι των CLASH, "London calling", θα χρησιμοποιηθεί ως βασική μουσική, αναγνωριστική, σημαδούρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012. Η εποχή της αποδόμησης δεν θα μπορούσε καλύτερα να μεταφέρει το νόημα μιας εποχής που στιγματίστηκε με ένα από τα πιο ριζοσπαστικοποιημένα μουσικά γκρουπ, σε μια δοξασία για την πιο καλύτερη γιορτή του παγκόσμιου φιλελευθερισμού: τους ολυμπιακούς αγώνες. Οι άνοστες και νοσταλγικές-γραφικές διαμαρτυρίες των "πάνκηδων" του Λονδίνου -δυστυχώς- για τους εγκέφαλους τους μάρκετινκ, παρέδωσαν τη θέση τους στους αποκλεισμένους της εξέγερσης μετά από λίγες μέρες. Δεν κάηκε το Λονδίνο (ακόμα) αλλά το London calling...
ΓΚ
Ακούστε κι αυτό για την εξέγερση στο Μπρίξτον

London Calling

London Calling

Οι αναρχικοί του Λονδίνου απαντούν στην "εξέγερση"


 αναδημοσίευση από τον ελευθεριακό κόσμο

 ΓΚ

Οι αναρχικοι του Λονδινου απαντουν στην "εξεγερση"




undefinedΜε τα μμε να κατηγορουν την “αναρχια” για την εξελισσομενη βια στο Λονδινο και σε ολη την Αγγλια, η Ομοσπονδια Αλληλεγγυης του Βορειου Λονδινου δημοσιευσε την δηλωση που ακολουθει ως απαντηση απο μια ενεργη στην πρωτευουσα αναρχικη οργανωση.

Τις περασμενες ημερες οι συγκρουσεις εχουν προκαλεσει σημαντικες ζημιες σε μερη του Λονδινου, βιτρινες καταστηματων, σπιτια και αυτοκινητα. Απο την αριστερα, ακουμε την παντα παρουσα οιμωγη οτι ειναι η φτωχεια που τα εχει προκαλεσει αυτα. Απο την δεξια, οτι εγκληματιες και αντικοινωνικα στοιχεια εκμεταλλευονται την τραγωδια. Αληθευουν καιτα δυο. Οι λεηλασιες και οι συγκρουσεις των τελευταιων ημερων αποτελουν πολυσυνθετο φαινομενο και περιλαμβανει πολλα ρευματα.

Δεν ειναι ατυχημα οτι οι συγκρουσεις συμβαινουν τωρα, καθως τα δικτυα υποστηριξης των περιθωριοποιημενων της Βρετανιας καταργουνται και οι ανθρωποι εγκαταλειπονται στην πτωση τους στην αβυσσο, χτυπημενοι καθως πεφτουν απο τα γκλοπ της μητροπολιτικης αστυνομιας. Αλλα δεν πρεπει να υπαρχουν δικαιολογιες για το καψιμο σπιτιων, την τρομοκρατηση εργαζομενων ανθρωπων. Οποιος τα εκανε αυτα δεν εχει λογο υποστηριξης.
Ηοργη των συνοικιων ειναι αυτη που ειναι, ασχημη και ανεξελεγκτη. Οχι ομως και απροβλεπτη. Η Βρετανια εχει αποκρυψει τα κοινωνικα της προβληματα για δεκαετιες, περιφρουρωντας τα με μια βιαιη αγελη ενοπλων ανδρων. Το να μεγαλωνει κανεις στις εργατικες συνοικες συχνα σημαινει και το να μην φευγει ποτε απο εκει, εκτος και αν αυτο γινει με καποιο βαν της αστυνομιας. Κατα την διαρκεια της δεκαετιας του 1980, τα ιδια αυτα προβληματα οδηγησαν στα γεγονοτα του Toxteth. Στην δεκαετια του '90, συνεβαλλαν στις συγκρουσεις εναντια στον κεφαλικο φορο. Και τωρα συμβαινουν και παλι - επειδη τα προβληματα οχι μονο παραμενουν, αλλα και χειροτερευουν.

Οι αστυνομικες παρενοχλησεις και η κτηνωδια τους ειναι μερος της καθημερινοτητας στις εργατικες συνοικιες σε ολο το Ηνωμενο Βασιλειο. Οι οριακα βιωσιμες αποδοχες εχουν παρακμασει και καταργηθει. Στο Hackney, οι κοινωνικοι λειτουργοι στο επιπεδο του δρομου προερχονταν απο τις συνοικιες και γνωριζαν τα παιδια, μπορουσαν να συνεργαστουν μαζι τους στα προβληματα τους και τωρα μαθαινουν οτι δεν θα πληρωνονται πια. Τα νοικια αυξανονται και οι κρατικα επιχορηγουμενες θεσεις εργασιας που απεφεραν εσοδα στην περιοχη κοβονται στο ονομα της μεταστροφης στους ρολους της απληρωτης "μεγαλης κοινωνιας".

Οι ανθρωποι που παντα ειχαν ελαχιστα τωρα δεν εχουν τιποτα. Και τιποτα να χασουν.
Ενω και ο ρολος των μμε σε ολα αυτα δεν πρεπει να υποτιμηθει. Για ολες τις συζητησεις σχετικα με την “ειρηνικη διαμαρτυρια” που προηγηθηκε των γεγονοτων στο Tottenham, τα μμε δεν θα αγγιζαν καν την ιστορια αν ολα οσα συνεβαιναν ηταν μια διαδηλωση εξω απο καποιο αστυνομικο τμημα. Η αστυνομικη βια και οι διαμαρτυριες εναντια της συμβαινουν ολη την ωρα. Μονο οταν η αλλη πλευρα απαντησει βιαια (σε θεμιτους στοχους ή και οχι) τα μμε νοιωθουν την αναγκη να της δωσουν οποιουδηποτε ειδους μεταδοση.

Αρα δεν πρεπει να εκπλησσεται κανεις με το οτι οι ανθρωποι που ζουσαν ζωες φτωχειας και βιας αρχιζουν επιτελους να πολεμανε. Δεν πρεπει να σοκαρεται κανεις με το οτι οι ανθρωποι κλεβουν τηλεορασεις οθονης πλασματος που θα καλυψουν τα νοικια κανα δυο μηνων και αφηνουν τα βιβλια που δεν θα αγοραζε κανεις στα ραφια. Για πολλους, αυτη θα ειναι η μοναδικη μορφη αναδιανομης του κεφαλαιου που θα δουν στα επομενα χρονια καθως συνεχιζουν τις ακαρπες προσπαθειες τους να βρουν δουλειες

Πολλα εχουν ειπωθει για το γεγονος οτι οι εξεγερμενοι επιτιθενται “στις ιδιες τους τις κοινοτητες”. Ωστοσο οι εξεγερσεις δεν συμβαινουν σε καποιο κοινωνικο κενο. Οι εξεγερσεις της δεκαετιας του ογδοντα ετειναν να ειναι περισσοτερο στοχευμενες, απεφευγαν τους αθωους και εστιαζαν σε στοχους αντιπροσωπευτικοτερους της ταξικης και της φυλετικης καταπιεσης: την αστυνομια, τα τμηματα, και τα μαγαζια. Τι αλλαξε απο τοτε; Διαδοχικες κυβερνησεις εχουν καταβαλλει τεραστιες προσπαθειες να καταστρεψουν καθε εννοια προλεταριακης αλληλεγγυης και ταυτοτητας. Αποτελει εκπληξη, λοιπον, οτι οι εξεγερμενοι αυτοι στρεφονται εναντια σε αλλα μελη της ταξης τους;

Η Ομοσπονδια Αλληλεγγυης βασιζεται στην αντισταση μεσω του αγωνα στους εργασιακους χωρους. Δεν εχουμε αναμιχθει στις λεηλασιες και σε αντιθεση προς την αντιδραστικη δεξια ή ακομα και τους συμπαθουντες-αλλα-καταδικαζοντες σχολιαστες απο την αριστερα, δεν θα καταδικασουμε ή επιβραβευσουμε ανθρωπους που δεν γνωριζουμε γιατι πηραν πισω μερος του πλουτου που εχουν στερηθει ολη τους την ζωη.

Αλλα ως επαναστατες, δεν μπορουμε να επιβραβευσουμε τις επιθεσεις σε εργαζομενους ανθρωπους, σε αθωους. Το καψιμο μαγαζιων με σπιτια απο πανω, τα μεταφορικα μεσα των εργαζομενων προς τις δουλειες τους, οι μικροκλοπες και τα συναφη αποτελουν επιθεσεις σε δικους μας ανθρωπους και πρεπει να αποτραπουν εξισου εντονα οπως και καθε μετρο κυβερνητικων πολιτικων "λιτοτητας", καθε ιδιοκτητης που εκτοξευει τα νοικια στα υψη, και καθε αφεντικο που σκοπευει να κλεψει την δουλεια μας. Αποψε και για οσο μπορουμε, οι ανθρωποι θα πρεπει να ενωθουν για να υπερασπιστυν τους εαυτους τους οταν η βια αυτη απειλει τα σπιτια και τις κοινοτητες.

Πιστευουμε οτι η θεμιτη οργη των εξεγερμενων μπορει να γινει πολυ ισχυροτερη με εναν συλλογικο, δημοκρατικο τροπο και δεν αναζητα να θυματοποιησει αλλους εργαζομενους, αλλα να δημιουργησει εναν κοσμο ελευθερο απο την εκμεταλλευση και την ανισοτητα, εγγενη χαρακτηριστικα του καπιταλισμου.
Ομοσπονδια Αλληλεγγυης