Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Η κρατική βαρβαρότητα είναι παντού...

Η κρατική βαρβαρότητα είναι παντού: στην επίθεση των ΜΑΤ, σήμερα τη νύχτα, στο μπλόκο της Κερατέας και στον ξυλοδαρμό και την τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων κατοίκων. Στα δικαστήρια όπου αυτές τις εβδομάδες δικάζονται σύντροφοι όπως ο Άρης Σειρηνίδης και ο Σίμος Σεϊσίδης, αλλά και όσοι βρίσκονται στο στόχαστρο της βιομηχανίας των ενταλμάτων σύλληψης για την περιβόητη από να κανάλια "γιάφκα του Χαλανδρίου". Στους δρόμους της Αθήνας, όπου η αστυνομική παρουσία εντείνεται όσο περισσότερο εντείνεται η φτώχεια και η ανεργία και διαλύονται οι κοινωνικές υπηρερεσίες. Η κρατική βαρβαρότητα είναι ένα από τα κύρια συμπτώματα ενός κράτους μπάτσου, φορομπήχτη και εργολάβου...
Τ.Κ.

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Εκατόν δέκα μέρες είναι λίγες! Έπονται πολύ περισσότερες...

Η τοπική κοινωνία της Κερατέας βάλθηκε για τα καλά να σπάσει τον τσαμπουκά του κράτους και αυτής της αλαζονικής κυβέρνησης. Ξέρει καλά πως αυτό δεν γίνεται ούτε με παρακάλια ούτε με προσευχές, αλλά μόνο μέσα από την άμεση δράση, τη σύγκρουση και το σαμποτάζ. 
Το ξεπούλημα της δημόσιας γης θα έρθει πολύ σύντομα για να μαζευτούν κι άλλα χρήματα στα ταμεία τους. Ο αγώνας της Κερατέας αποτελεί ζωντανό παράδειγμα για το πώς οι τοπικές κοινωνίες οφείλουν να αντιμετωπίσουν αυτό το ξεπάστρεμα. Ακόμα πιο αυτοοργανωμένα, ακόμα πιο εξωθεσμικά. 
Θιασώτες του τέλους της ιστορίας, η εποχή των οδοφραγμάτων -δεν ξέρουμε αν το πήρατε χαμπάρι- επέστρεψε ήδη...
Τ.Κ.

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Παρέμβαση από συντρόφους στο Λαύριο στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου

 Αναδημοσιεύουμε κείμενο που μοιράστηκε σήμερα, 25η Μαρτίου, στο Λαύριο, κατά τη διάρκεια της παρέλασης
(πηγή: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1276766)

Λεφτά υπάρχουν…
Έχουμε πόλεμο!

 Η Ελλάδα εδώ και μια βδομάδα αποτελεί, κατ επιλογή της, μέρος των στρατευμάτων που βομβαρδίζουν την Λιβύη. Ο σκοπός και ο στόχος του πολέμου αυτού είναι γνωστός: η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών δυνάμεων της Λιβύης, από το γαλλικό(κυρίως) Κεφάλαιο. Αυτό που ίσως δεν είναι γνωστό, είναι ότι ο πόλεμος αυτός στοιχίζει στις τσέπες των φορολογούμενων περι το 1.000.000 ημερησίως. Ποσό που μάλλον βγήκε από κάποια μαγική τρύπα καθώς το μόνο που ακούμε τον τελευταίο καιρό είναι ότι λόγω οικονομικής στενότητας ¨η κυβέρνηση αναγκάζεται¨ να κόψει από την εκπαίδευση, από την υγεία, από τις συντάξεις και γενικά από οτιδήποτε αποτελεί ταξικό κεκτημένο της εργατικής τάξης εδώ και έναν αιώνα.

Και ο εχθρός είναι εδώ

 Την στιγμή που το Κράτος λοιπόν σφιχταγγαλιάζει τις τράπεζες (στα 100 δίς. Έφτασε η οικονομική ¨βοήθεια¨ που εμείς θα πληρώσουμε σε αυτές), συμμετέχει σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και κάνει προσλήψεις μόνο στα σώματα ασφαλείας(και δεν εννοούμε δυστυχώς την πυροσβεστική), καταστρέφει κάθε λόγο που θα μπορούσε να έχει ο λαός για να το στηρίξει. Πρέπει να γίνει κατανοητό οτι το Κράτος παίρνει από μας για να σώσει τους τοκογλύφους που όλοι μας χρωστάμε και προσλαμβάνει μπάτσους για να μας καταστείλει όταν διαμαρτυρηθούμε!! Την ίδια στιγμή η όποια πραγματική παραγωγή της χώρας καταστρέφεται, η αστική τάξη παρότι έχουμε φτάσει να πουλάμε την εργατική μας δύναμη τσάμπα δεν φαίνεται διατεθειμένη να επενδύσει στην δημιουργία παραγωγικών επιχειρήσεων με αποτέλεσμα η ανεργία να ανεβαίνει με ρυθμούς 2% μέσα σε ένα μήνα!

Viva la revolucion

 Δεν είμαστε από αυτούς που ζητάνε με ευκολία γενικά και αόριστα μια επανάσταση προς το άπειρο. Ούτε είμαστε από αυτούς που υπόσχονται την Γη της Επαγγελίαςαπό την πρώτη στιγμή της αλλαγής. Στο σημείο που βρισκόμαστε, κάθε δρόμος είναι δύσκολος και ανηφορικός. Είτε μείνουμε υπόδουλοι στους σχεδιασμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των τραπεζών, είτε διαλέξουμε την άρνηση του χρέους, την καταστροφή του καπιταλισμού, την παραγωγική ανάπτυξη της χώρας και την οικοδόμηση μιας οικονομίας και μιας κοινωνίας που θα στηρίζεται στην ισότητα και στην εξάλειψη της εκμετάλευσης, σε πρώτο στάδιο τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Είναι όμως μόνο ένας ο δρόμος που σε βάθος χρόνου θα μας επιτρέψει να αποκτήσουμε όσα μας αξίζουν. Οσα μας κλέβαν και πριν την κρίση. Την εργασιακή μας υπεραξία, την ελευθερία μας, το δικαίωμα στον αυτοκαθορισμό. Την ζωή μας την ίδια. Ο τρόπος υπάρχει και ο δρόμος στρώνεται όσο περπατάμε σε αυτόν.

Ολος ο πλούτος στον κόσμο της εργασίας,όχι στις τράπεζες και στα αφεντικά
Όχι άλλες δαπάνες για το κράτος καταστολής

Καμμία ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Λιβύη



Πρωτοβουλία ελευθεριακών κομμουνιστών Λαυρίου

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

ΠΑΣΟΚ-ξετσιπωσιά στην εξουσία

Όταν το ΠΑΣΟΚ περνά στην επίθεση, σημαίνει πως ετοιμάζει πολύ άσχημα πράγματα. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μία κυβέρνηση τύπου Νέας Δημοκρατίας που σε κάθε της κίνηση φοβάται μήπως ξεσηκωθεί "αντιδεξιό" κίνημα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα τσούρμο μέσα στην αλαζονία και την ξετσιπωσιά. 
Ο Πάγκαλος μάλλον εκπληρώνει τη ματαιοδοξία του όντας αντιπρόεδρος αυτής της κυβέρνησης. Με αυτόν τον τρόπο λειτουργεί σαν ένα χοντρό μαξιλάρι για τον Παπανδρέου. Όσες λοιπόν σκαπουλάρει ο πρωθυπουργός (και η αλήθεια είναι ότι οι κοινωνικές αντιστάσεις δεν είναι αυτές που θα μπορούσαν να του τρίξουν την καρέκλα)!
Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ είναι ξεκάθαρη: θεωρώντας ότι η διαβρωτική του δράση στην ελληνική κοινωνία είναι ριζωμένη για τα καλά -και δεν έχει άδικο σε αυτό- ποντάρει σε μία ισχυρή "πατριωτική" προπαγάνδα, κυρίως μέσω της τηλεοπτικής χούντας. Όποιος διαμαρτύρεται, θέλει "την καταστροφή της χώρας". Αυτή είναι η βάση της προπαγάνδας του, μιας προπαγάνδας που επιδιώκει να διατηρήσει σε διαρκή ανάφλεξη τα πιο αντιδραστικά μικροαστικά ένστικτα. 
Λες και όλη αυτή τη κατάσταση την προκάλεσαν όσοι ανοίγουν τα διόδια και κλείνουν τα ακυρωτικά μηχανήματα. 
Αντί λοιπόν το ΠΑΣΟΚ να περιμένει λουφάζοντας για την αντι-κοινωνική πολιτική του, περνά στην επίθεση. Ξαμολά κατηγορίες και καθιστά "ενόχους", ώστε μετά όλοι αυτοί που κατηγορούνται άντε να αποδείξουν πως δεν είναι ...ελέφαντες. Και φυσικά επιχειρεί να εκμεταλλευτεί όλα τα ενοχικά και απολογητικά σύνδρομα της αριστεράς...
Γι΄ αυτό και προμηνύει πως ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζει επεισόδια την 25η Μαρτίου ως ένα ακόμα βήμα προς ...το αντάρτικο πόλης! Τι θα κάνει λοιπόν για άλλη μια φορά ο ΣΥΡΙΖΑ που τον έβαλαν ανάμεσα στις Συμπληγάδες Πέτρες της αστικής νομιμότητας και της κινηματικής παραβατικότητας; 
Κανείς δεν πρέπει να "τσιμπάει"! Έχουν κηρύξει πόλεμο σε ό,τι θεωρούν πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ενισχύει ή έστω "υποθάλπτει" την κοινωνική ανυπακοή. ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό, "ελληνοφρένεια" είναι, πραγματικά οτιδήποτε και οποιοσδήποτε. Διεξάγουν πόλεμο, όχι αστεία. Πώς αλλιώς μπορείς να ερμηνεύσεις μια κατάσταση με τόση αστυνομία στους δρόμους, με πανό έξω από κάθε ξεχαρβαλωμένη δημόσια υπηρεσία, με στρατιές ανέργων, με τόσα και τόσα άλλα... 
Επιτίθενται εδώ και τώρα γιατί ξέρουν πως όσο περνά ο καιρός οι επικίνδυνες τάξεις όλο και μπορούν να πυκνώνουν τις γραμμές τους και να γίνονται πιο απειλητικές. Ας σκεφτεί λοιπόν ο καθένας ποια στρατηγική θα ακολουθήσει για να μην πέσει στις παγίδες του αιμοβόρου εχθρού...
Φ.Κ.

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Λίγα λόγια για την εκδήλωση της ομάδας ελευθεριακών κομμουνιστών

Το περασμένο Σάββατο, πραγματοποιήθηκε στο κτίριο της Νομικής σχολής της Αθήνας εκδήλωση-συζήτηση με θέμα "η κρίση, η ανεργία και η κοινωνική αυτοαξιοποίηση της εργασίας". Στην εκδήλωση υπήρξε ικανοποιητική συμμετοχή κόσμου και η συζήτηση που έγινε ήταν πολύ ζωντανή και ενδιαφέρουσα. Αρκετοί σύντροφοι τοποθετήθηκαν και αρκετά ζητήματα ανοίχθηκαν. Άλλωστε, η αντιμετώπιση της ανεργίας και το ζήτημα της κοινωνικής αυτοαξιοποίησης της εργασίας αποτελούν ζητήματα των μορφών και εκφάνσεων της  κοινωνικής αντίστασης από τη μία πλευρά και ενός αυτόνομου κοινωνικού πειραματισμού από την άλλη.
Φ.Κ.

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Ένα ποίημα ενός φίλου για το εδώ

Ρεκλαματζήδες πολιτευτές
σηκώνουνε βήμα,
η κάθε ανάσα τους
υπερασπίζεται της ράτσας τα δίκια.
Τσακωτοί στα χαλάσματα
γλεντοκοπούν τα κλεμμένα
αγκαλιά με τα υπόλοιπα πρόθυμα φίδια.
Ξεφλούδισε τις εν χορώ αντιδράσεις
τις κραυγές,τα ξεράδια τους
το στράβωμα που κατάντησαν να 'χουν στις φάτσες.
Σαν τα κουνάβια τσίλιες κρατάνε
ματιές εχθρικές αβέρτα κερνάνε.
Στον κόσμο τους,
παράσιτες βδέλλες
τις τράκες,τις αρμεξιές,τις αβάντες τους
κόβονται να σιγουράρουν.
Ταυτίστηκαν,το υπολόγισαν,
στο χέρι μας
να το πληρώσουν.
Να σέβεσαι όποιον σε σέβεται,
τους ξέρεις καλά,
λεπίδι τους πρέπει.
Οργάνωσε την οργή σου
επέλεξε σε ποιον θα μιλήσεις
ποιον θα ακούσεις
ποιού την αγάπη θ' αντιγυρίσεις.
Πείραμα χεροκάμωτο
μια συνωμοτική σχέση
λειτουργεί με συνέγειες
στα δύσκολα δένει,
είναι ευθύνη σου να τους πληγώσεις.

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Η απεργία πείνας των μεταναστών σπάει το απόστημα

Η πιο μαζική απεργία πείνας που έχει γίνει στη χώρα μας έληξε. Και έληξε καλά. Το κράτος και η αλαζονική του κυβέρνηση υποχρεώθηκε να κάνει αρκετά βήματα πίσω. Σε μία εποχή που οι κρατούντες ακολουθούν παντού μία άκαμπτη στάση (για να μην τους πάρουν οι αντιστάσεις του κόσμου ...αμπάριζα!), η κατάληξη αυτού του μεγάλου αγώνα των μεταναστών και των αλληλέγγυων έρχεται να δώσει το πρώτο σημαντικό αγωνιστικό σημαντικό ρήγμα.
Σε μία εποχή που η ανεργία και η φτώχεια αρχίζουν να σκιάζουν πλέον μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού, η κοινωνικο-ταξική αλληλεγγύη και οι αυτοοργανωμένοι αγώνες έχουν όλο και μεγαλύτερο νόημα. Η σύμπραξη ωστόσο ντόπιων και μεταναστών -για όσο αμφότερους το επιθυμούν και το επιδιώκουν- είναι ένα διαρκές στοίχημα στις γειτονιές και τους χώρους δουλειάς. 
Φ.Κ.



Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

ούτε είµαστε άχρηστοι - ούτε περισσεύουµε! Άχρηστος και περιττός είναι ο καπιταλισµός


Σάββατο 19 Μάρτη, 6.30 µ.µ., Νοµική σχολή
εκδήλωση - συζήτηση µε θέµα:
η κρίση, η ανεργία και η κοινωνική αυτοαξιοποίηση της εργασίας

Tο µεγάλο φάντασµα που έρχεται να µας τροµάξει είναι η ανεργία. Η οικονοµία της αγοράς, καθοδηγούµενη από τους µεγάλους τοκογλύφους, τις τράπεζες, το επιχειρηµατικό κεφάλαιο και τα λιγότερο ή περισσότερο ισχυρά πολιτικά διευθυντήρια, οδηγεί εκατοµµύρια ανθρώπων στην ανεργία. Ο καπιταλισµός σήµερα δεν αρκείται απλά στο να ξεριζώνει εκατοµµύρια ανθρώπων από τις εστίες τους µετατρέποντάς τους σε µεταναστεύσιµο αναλώσιµο ανθρώπινο και φτηνό εργατικό δυναµικό. Από τη διόγκωση του προλεταριακού πληθυσµού σήµερα περνάµε στη ραγδαία διεύρυνση του λούµπεν προλεταριάτου, ενός προλεταριάτου καταχρεωµένου και -όσο γίνεται περισσότερο για τα αφεντικά- κατακερµατισµένου. Σ΄ αυτό το λούµπεν προλεταριάτο θα αρχίσουν να περνούν σταδιακά οµάδες της ελληνικής κοινωνίας που µέχρι και πριν από 7-8 χρόνια ούτε που θα το φαντάζονταν, ζώντας µέσα στο παραµύθι της «δυνατής» σε Βαλκάνια και ανατολική Ευρώπη ελληνικής οικονοµίας.
Η επιβολή των λεγόµενων επιχειρησιακών συµβάσεων έρχεται να αποτελειώσει τα όποια εργασιακά κεκτηµένα και στον ιδιωτικό τοµέα. Όσοι συντάχθηκαν µε την κυβερνητική επίθεση σε µισθούς και επιδόµατα των δηµοσίων υπαλλήλων, θεωρώντας πως έτσι οι φόροι που πληρώνουν δε θα πηγαίνουν σε χαραµοφάηδες, σήµερα θα βρεθούν κι αυτοί αντιµέτωποι µε το πετσόκοµα του µεροκάµατού τους αλλά και µε την άµεση απειλή της απόλυσης. Τα λόγια και οι υποσχέσεις του κυβερνητικού επιτελείου για ξεπέρασµα των δυσκολιών στα επόµενα δύο χρόνια, κάθε καινούργια µέρα που ξηµερώνει, καταδεικνύουν απλά και µόνο το πόσο ψεύτες είναι και πόσο φοβισµένα και εξαρτηµένα κορόιδα µας θεωρούν.
Τα κελεύσµατά τους για ανταγωνιστική οικονοµία µόνο στόχο έχουν την καταστροφή κάθε δυνατότητας ουσιαστικής εργασιακής διαπραγµάτευσης. Φταίνε οι µισθοί που παίρνουµε για το γεγονός ότι οι µικροµεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν η µία πίσω από την άλλη; Πώς θα γίνουµε ανταγωνιστικοί µε βάση τη µείωση των µισθών, π.χ. απέναντι σε µία Κίνα που η πρώτη συλλογική σύµβαση εργασίας τον περασµένο Μάη καθορίζει το µηνιάτικο στα 118 ευρώ;

ο ξένος και ο ξένος (ιδού ο πολιτισμός της αγοράς)

The most indestructible, everlasting and insurmountable Wall among us is invisible... The Invisible Wall or different ways to spend your summer on a small island.

Το πιο άφθαρτο, αέναο και ανυπέρβλητο τείχος αναμεσά μας είναι αόρατο... Το Αόρατο Τείχος ή διαφορετικοί τρόποι να περάσετε το καλοκαίρι σας σε ένα μικρό νησί.




Αίγυπτος: Κάλεσμα της ιδρυτικής επιτροπής της Αιγυπτιακής Ομοσπονδίας των Ανεξάρτητων Συνδικάτων

Αναδημοσιεύουμε εδώ (σε ελληνική μετάφραση) ένα άρθρο της CGT (Γενική Συνομοσπονδία Εργατών) της Βόρειας Αφρικής (ομάδα εργασίας για τις διεθνείς σχέσεις με τη Βόρεια Αφρική). http://www.cgtandalucia.org/Llamamiento-del-comite


Την Κυριακή 13 Φεβρουαρίου, η οργανωτική επιτροπή της Αιγυπτιακής Ομοσπονδίας των Ανεξάρτητων Συνδικάτων εξέδωσε ανακοίνωση ότι καλεί τους εργαζομένους να εγκαταλείψουν το κρατικό συνδικάτο και να ξεκινήσουν τη δημιουργία δικών τους συνδικάτων. Αυτή η έκκληση ακολούθησε τις μαζικές εργατικές απεργίες που σημάδεψαν θέσεις κλειδί της αιγυπτιακής οικονομίας όπως τις βιομηχανίες όπλων, τσιμέντου, και μεταλλουργίας, αποτελώντας ένα βασικό στοιχείο των πρόσφατων γεγονότων, αν και επισκιάστηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που επικεντρώθηκαν μόνο στα γεγονότα της πλατείας Ταχρίρ. Οι απεργίες των εργατών της Αιγύπτου στάθηκαν κρίσιμες στη νίκη που οδήγησε στην πτώση του καθεστώτος του Μουμπάρακ, ένα άμεσο αποτέλεσμα του αγώνα του λαού και των εργαζομένων της Αιγύπτου, πέρα από το γεγονός ότι αυτοί που είναι στην εξουσία προτίμησαν να αφήσουν το Μουμπάρακ στην τύχη του για τη διατήρηση του συστήματος. 
Διαδήλωση μπροστά από την Αιγυπτιακή Ομοσπονδιακή Ένωση Εμπορίου (ETUF), τη συνδικαλιστική ομοσπονδία του Μουμπάρακ. Σήμερα, στις 14 Φεβρουαρίου, η ιδρυτική επιτροπή της Αιγυπτιακής Ομοσπονδίας των Ανεξάρτητων Συνδικάτων, οργάνωσε μία διαδήλωση μπροστά από την έδρα της Αιγυπτιακής Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ETUF), με αίτημα την ποινική δίωξη των διεφθαρμένων στελεχών της ETUF που έγιναν πλούσιοι στις πλάτες των εργατών και που στάθηκαν αντίθετοι στην επανάσταση της 25ης Ιανουαρίου στέλνοντας τραμπούκους να επιτεθούν στους εξεγερμένους στην Πλατεία Ταχρίρ. 
Τις περασμένες 6 Φεβρουαρίου, το CTUWS (Κέντρο Υπηρεσιών Συνδικάτου για τους Εργαζομένους), που υποστηρίζει τη δημιουργία μίας ανεξάρτητης συνδικαλιστικής ομοσπονδίας, μαζί με ένα δεδομένο αριθμό στελεχών του συνδικάτου, επισημοποίησε μία καταγγελία προς το γενικό εισαγγελέα ζητώντας τη διερεύνηση της προέλευσης της περιουσίας του Hussein Megawer, προέδρου της ETUF, που υπολογίζεται σε δεκάδες εκατομμύρια αιγυπτιακές στερλίνες. Οι δικηγόροι του CTUWS παρουσίασαν τα έγγραφα για την τεκμηρίωση της σοβαρότητας της έκθεσης, κάτι που οδήγησε σε προκαταρκτική έρευνα.

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Για την ένοπλη συμπλοκή στου Ρέντη

Ήταν αναμενόμενο σήμερα όλοι οι δημοσιογράφοι να μιλήσουν για την "αγαπητή σε όλην την κοινωνία" ομάδα ΔΙ.ΑΣ. και για τον χαμό δύο "παιδιών". Για άλλη μια φορά, πατώντας πάνω στη χαζομάρα αυτών των ανθρώπων, που επιλέγουν να γίνουν αστυνομικοί και να καβαλάνε τα μηχανάκια ουσιαστικά μόνο και μόνο για να προστατέψουν τα συμφέροντα των μεγάλων αφεντικών παίρνοντας για αντίτιμο έναν μισθό και παράσημα επιδεικνυόμενης εξουσίας, οι δημοσιογράφοι άρχισαν να μιλούν για την αναγκαιότητα της περεταίρω αστυνόμευσης.Τους χρειάζεται πλέον άλλωστε γιατί η οργή του κόσμου αρχίζει κι αυτούς να τους ακουμπάει για τα καλά...
Έρχεται όμως στο μυαλό αναπάντεχα μια φράση του Πάσαρη, από τις πολλές εκείνες που ειπώθηκαν σε μια συνέντευξή του μέσα στη φυλακή και διακατέχονταν συνάμα από μία κάποια μανία αλλά και μία απίστευτη, τρομακτική θα μπορούσε να πει κανείς, λογική. Όταν κρατάς όπλο, έλεγε ο Πάσαρης, σημαίνει πως είσαι έτοιμος να σκοτώσεις αλλά και να σκοτωθείς. Αυτό λοιπόν ισχύει εδώ.
Η ελληνική αστυνομία στάθηκε αρκετά τυχερή τα τελευταία χρόνια σε ένοπλες συμπλοκές. Η συμπλοκή του Ρέντη ήταν μία από τις ελάχιστες αιματηρές εξαιρέσεις. Οι πόλεμοι, οφείλει κάποιος να θυμίσει, διεξάγονται ως επί το πλείστον από νεαρούς ανθρώπους που έχουν τον ρόλο του στρατιώτη, που καλούνται να σκοτώσουν αλλά μπορεί και να σκοτωθούν.
Η ελληνική αστυνομία αλλά και τα μμε πάσχισαν πολύ να φτιάξουν τον μύθο των "άτρωτων" νέων μηχανοκίνητων μονάδων. Τα μέλη τους φαίνεται να ζουν αυτόν τον "μύθο", εγκλωβισμένα μέσα στη στολή και τον οπλισμό τους σε μία επίδειξη εξουσίας. Δεν είναι τυχαίο πως η πλειοψηφία τους, όταν έφτανε στον τόπο που έχασαν τη ζωή τους οι δύο συνάδερφοί τους, δεν έβγαλαν ούτε καν το κράνος και το full-face. Άραγε, μπροστά στο σημείο που κάποιος σκοτώθηκε, δεν είθισται να βγάζουμε ό,τι φοράμε στο κεφάλι μας, καπέλο ή ...κράνος; To "μάχιμο" όμως ύφος τους τους εγκλώβισε ακόμα κι εδώ...

Λιβύη: Πόλεμος του πετρελαίου μεταξύ ΕΝΙ και ΒΡ?

Το παρακάτω κείμενο είναι μετάφραση ενός κειμένου της ομάδας Comidad.  Ο τίτλος του πρωτοτύπου είναι "LIBIA: UNA GUERRA DEL PETROLIO TRA ENI E BP?"
και βρίσκεται στο blog της ομάδας Comidad, http://www.comidad.org/dblog/articolo.asp?articolo=402
Το ιταλικό κείμενο είναι επίσης αναρτημένο και στο ιταλόφωνο blog  της ομάδας ελευθεριακών κομμουνιστών http://eleftheriakoi-it.blogspot.com/



Υπάρχουν πολλά στοιχεία που «συμβουλεύουν» την πολύ προσεκτική αξιολόγηση των «ειδήσεων» που αφορούν τη Λιβύη.
Σε αντίθεση με την Αίγυπτο, η Λιβύη δεν έχει μάζες απελπισμένων στα αστικά κέντρα, εν μέρει γιατί το καθεστώς έχει υιοθετήσει ένα  πατερναλιστικό/κοινωνικού τύπου σύστημα, χάρη στο οποίο έχει αποφύγει καταστάσεις έντονης ανέχειας, και εν μέρει επειδή λείπουν εντελώς οι μάζες, αφού μιλάμε για για μια πολύ αραιοκατοικημένη χώρα, στην οποία ακόμα και το επίσημο νούμερο των 4 εκ. κατοίκων προκύπτει από σχετικά «φουσκωμένες» δημογραφικές εκτιμήσεις όσον αφορά τους κατοίκους των διαφόρων ερημικών περιοχών.
Επίσης, πρέπει να ληφθεί υπ’όψιν οτι τα εκατομμύρια των διαδηλωτών που είδαμε στο Κάιρο, έχαιραν της σχετικά φιλικής ουδετερότητας του στρατού, ενώ οι λίγες χιλιάδες (?) ειρηνικών λίβυων διαδηλωτών, σύμφωνα με τα ΜΜΕ, υποτίθεται οτι δέχθηκαν αεροπορικό βομβαρδισμό και επίθεση με πυραύλους: μια λεπτομέρεια που φαντάζει αρκούντως υπερρεαλιστική, και όχι επειδή το καθεστώς δεν είναι ικανό να κάνει κάτι τέτοιο, αλλά επειδή μόνο μια οπλισμένη εξέγερση – και μάλιστα πολύ καλά οπλισμένη – θα μπορούσε να αντέξει για καιρό σε μιά τέτοιου είδους αντιμετώπιση. Συνεπώς, αντί για εξέγερση, θα επρόκειτο μάλλον για ένα πραξικόπημα, και μάλιστα με επαφές σε δίαφορους τομείς του λιβυκού καθεστώτος. Η λέξη «Δικτάτορας» είναι μία από αυτές τις λέξεις που μπορούν να στείλουν απευθείας για διακοπές την κριτική σκέψη της κοινής γνώμης στις δυτικές κοινωνίες, και αυτό εξηγεί και το γιατί η μηντιακή αφήγηση μιας αυθόρμητης λαϊκής εξέγερσης, η οποία όμως αποδεικνύεται ικανή να καταλάβει μια ολόκληρη πόλη όπως τη Βεγγάζη, δεν δημιούργησε καμμία έκπληξη ή αμφιβολία.