Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

πόσο ανώδυνο είναι να είσαι γυναίκα



 Ένα ποίημα με αφορμή τη δολοφονία της κοπέλας στην Ξάνθη



Δολοφονημένες γυναίκες,
των χρόνων και των καιρών

πιάστε η μια , το ματωμένο χέρι , της άλλης

στεγνώστε τα δάκρυα των τρομαγμένων ματιών σας
φυσήξτε λίγο αέρα στον πνιγμένο λαιμό σας
βαστήξτε τις κομματιασμένες σας σάρκες
με όσο κομμάτι ύφασμα ,έχει απομείνει
καλύψτε την πληγή
απ όπου θα βγαιναν τα παιδιά σας
κι ακόμα κι αν τα καμμένα πόδια σας
σας είναι αδύνατο, να τα πατήσετε

προχωρήστε όλες μαζί
κρατώντας η μια , το ματωμένο χέρι, της άλλης

στις λεωφόρους των πολιτειών
όλων των χρόνων
όλων των καιρών

και
θυμήστε στους ανθρώπους
πόσο μα πόσο
ανώδυνο
είναι
να είσαι γυναίκα.

Ν.Ν

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Ερώτημα

Βλέποντας τις κυριότερες ειδήσεις της ημέρας, προκύπτει εύλογα ένα ερώτημα: δεν ξέρει κανείς πόσοι μη έλληνες χρειάζεται να φύγουν από τη χώρα, αλλά ξέρει κανείς πόσοι έλληνες -που οι περισσότεροι από αυτούς στα λόγια τους αναφέρουν πάντα τον σταυρό και τη γαλανόλευκη- χρειάζεται να φύγουν για να ξεβρωμίσει πραγματικά αυτός ο τόπος από τη σαπίλα τους;
Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα και η απάντηση είναι δύσκολο να δοθεί στην πράξη...

Ποτέ δουλειά την Κυριακή!

αναδημοσιεύουμε την ανακοίνωση του συλλόγου υπαλλήλων βιβλίου-χάρτου Αττικής για την απεργία της Κυριακής:

Κυριακή 30 Δεκ. 2012: Μέρα αλληλεγγύης και αγώνα, όχι υποταγής και κατανάλωσης!


Όλοι στην ΑΠΕΡΓΙΑ

Κανένα βιβλιοπωλείο/εμπορικό κατάστημα ανοιχτό

Ποτέ την Κυριακή!

Η κυβέρνηση με υπουργική απόφαση («αποφασίζουμε και διατάζουμε», όπως όλα τα μέτρα του τελευταίου διαστήματος) καταργεί την κυριακάτικη αργία, ανοίγοντας για 2η Κυριακή -στις 30/12- τα καταστήματα. Ανακοίνωσε επίσης ότι θα θεσμοθετήσει από το νέο χρόνο το άνοιγμα των καταστημάτων για 7 Κυριακές το χρόνο και για όλες τις Κυριακές το χρόνο για τα καταστήματα μέχρι 250 τμ. Βέβαια, ο Χατζηδάκης και ο Σκόρδας (Υπ. και Υφυπ. Ανάπτυξης) ξέρουν καλά ότι αυτή η διάταξη δεν μπορεί να σταθεί. Μετά από προσφυγή οποιουδήποτε πολυκαταστήματος θα ανοίξει ο δρόμος για να είναι όλα ανοιχτά την Κυριακή! Φυσικά όλα αυτά στο όνομα της… ανάπτυξης. Όμως οι εργαζόμενοι ξέρουμε πολύ καλά ότι όταν οι εργοδότες και οι κυβερνήσεις μιλούν για ανάπτυξη, εννοούν την ανάπτυξη των κερδών τους, την επιβολή των συμφερόντων τους εις βάρος μας. Κι έτσι 700.000 εργαζόμενοι στο εμπόριο φέτος την πρωτοχρονιά δεν θα υποδεχτούμε το 2013, αλλά το… 1909, που ήταν η τελευταία χρονιά με μαγαζιά ανοιχτά την Κυριακή. 103 χρόνια πίσω μας γυρνάει η ανάπτυξή τους!

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Κάτω τα χέρια από τη Βίλλα Αμαλίας



Τα ξημερώματα της Πέμπτης, η αστυνομία εισέβαλε στη Βίλλα Αμαλίας με εισαγγελέα που ισχυριζόταν ότι είχε καταγγελίες για διακίνηση ναρκωτικών.
Οι σύντροφοι που βρίσκονταν στο κτίριο περνούν σήμερα από τα δικαστήρια.
Σαν γνήσιοι "χριστιανοί ορθόδοξοι", οι μπάτσοι και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι επέλεξαν αυτές τις μέρες να μπουν και να επιχειρήσουν την εκκένωση της πιο ιστορικής κατάληψης στην Ελλάδα. Σαν γνήσιοι "αστικοδημοκράτες", στέκονται σούζα στα κελεύσματα των φασιστοειδών για εκκενώσεις των κτιρίων που έχουν οικειοποιηθεί αναρχικοί, αβαντάροντας την αντι-αναρχική και ρατσιστική καφρίλα στις δύσκολες γειτονιές της Αθήνας.
Το πήραμε το μήνυμα. Όμως ακόμα δεν πήραν αυτοί το δικό μας.
Θα τους πούμε μόνο πως όσες φορές, μέσα στην τελευταία δεκαετία, πήγαν να μας επιφέρουν ένα σοβαρό πλήγμα, τελικά το μόνο που κατάφεραν ήταν να μας δυναμώσουν, να μας ενισχύσουν, να αυξηθούμε. Θεωρούν πως αυτή τη φορά, συνοδοιπορώντας με τα φασιστοειδή τόσο έντονα όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία αυτά χρόνια, θα έχουν την ευκαιρία να είναι αλλιώς τα πράγματα. Τους προειδοποιούμε όμως ότι δε θα είναι διαφορετικά. Τους το λέμε γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι η δύναμη της αλληλεγγύης και η λύσσα της αντίστασης είναι πανταχού παρούσες σε τέτοιες στιγμές...

AΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΒΙΛΛΑ ΑΜΑΛΙΑΣ

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Μαύρες-κόκκινες σελίδες 2012: μια ημέρα για τις κινηματικές εκδόσεις


Για δεύτερη χρονιά, κινηματικά εκδοτικά εγχειρήματα του αναρχικού/ελευθεριακού χώρου διοργανώνουν μία ημέρα αφιερωμένη στον έντυπο λόγο. Βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές και συζητήσεις, παράλληλα με παρουσία έντυπου υλικού, αποτελούν τον κορμό αυτής της εκδηλώσης.




Μαύρες-κόκκινες σελίδες


ΑΣΟΕΕ, Πέμπτη 20 Δεκέμβρη 2012


Πρόγραμμα:

17:30
Abel Paz: Ταξίδι στο Παρελθόν, Εκδόσεις Κουρσάλ, Βιβλιοπαρουσίαση

18:30
Εκδόσεις εντός των τειχών: Αυτοπαρουσίαση των εκδόσεων Ασύμμετρη Απειλή

19:00
"Η Εργατική Αυτονομία και η πρόσληψή της στο ελληνικό ανταγωνιστικό κίνημα", σκέψεις προς συζήτηση από τις Εκδόσεις για μια Ελευθεριακή Κουλτούρα

20:00
Βιβλιοπαρουσιάσεις
Max Hoelz... στην Κόκκινη Σημαία, Η Επανάσταση στη Γερμανία 1918-1921, Δαίμων του Τυπογραφείου
Errico Malatesta, Δημοκρατία, φασισμός, Αναρχία, Ελευθεριακή Κουλτούρα
Arditi del Popolo: ο πρώτος ένοπλος αγώνας ενάντια στο φασισμό, 1921-1922, Ευτοπία
- Συζήτηση
Ο μαχητικός αντιφασισμός τον Μεσοπόλεμο και η προβολή του στο σήμερα

διοργάνωση: κινηματικά εκδοτικά εγχειρήματα









Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Κράτος και κεφάλαιο γεννούν το φασισμό




Σήμερα ο Σαμαράς είδε τα κεφάλια δεκατριών πολυεθνικών. Στη συνάντηση αυτή, τους έταξε λαγούς (μην πάει κατευθείαν ο νους σας στο γνωστό ναζί πολιτευτή) και πετραχείλια. Τους έταξε πως η Ελλάδα (θα) αποτελεί ένα ασφαλές τοπίο για την προσέλκυση επενδύσεων και ένας παράδεισος εργοδοτικής τρομοκρατίας.
Την ίδια ώρα, η έννοια του κρατικού ελέγχου περιορίζεται μόνο στην αστυνομοκρατία και στις φοροεπιδρομές, ενώ σε όλα τα άλλα επίπεδα -εκεί δηλαδή που θα έπρεπε να παρεμβαίνει ένα "κράτος δικαίου"- η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη. Η μαύρη εργασία, η ανεργία, η κοινωνική μικροεγκληματικότητα, η αποσύνθεση του μικροαστισμού διαμορφώνουν μία πρωτόγνωρη, για τις τελευταίες δεκαετίες κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, η απασφάλιση της ακροδεξιάς ασφαλιστικής δικλείδας του Καρατζαφέρη, με τη συμμετοχή του στη μνημονιακή κυβέρνηση Παπαδήμου, και η κάλυψη των φασιστοειδών από τα ειδικά σώματα αστυνομικής καταστολής, σε συνδυασμό με διάφορα διαφημιστικά "τρικ", έχει ανοίξει το δρόμο για την ανασύνταξη όλης της ακροδεξιάς πίσω από τη χρυσή αυγή.
Αυτή είναι η εικόνα που δικαιώνει το γνωστό αναρχικό σύνθημα "κράτος και κεφάλαιο γεννούν το φασισμό". Πρόκειται για μία λερναία ύδρα μαύρης αντίδρασης, εξουσιαστικών μηχανισμών και μίσους στρεφόμενου απέναντι σε κάθε προάσπιση των λαϊκών τάξεων, ένα τέρας που θέλει μεγάλη δύναμη και εξυπνάδα για να το αντιπαλέψεις. Οι "φολκλορικές" αντιλήψεις της αριστεράς -αλλά και πολλών αναρχικών- καθώς και οι μέχρι τώρα οργανωτικές δομές του ευρύτερου αντιεξουσιαστικού χώρου δεν επαρκούν σήμερα για να αντιπαλέψουν μια τέτοια λερναία ύδρα. Ας συμβουλευθούμε λοιπόν την ίδια τη μυθολογία: την εξυπνάδα, τη δύναμη και την αποφασιστικότητα του Ηρακλή...

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

μαυροκόκκινες στην Τυνησία



Ένα ενδιαφέρον βίντεο από διαδήλωση στις 12 Δεκέμβρη στην Τυνησία, από το Αναρχικό Κίνημα Τυνησίας (Tunisian Anarchist Movement). H πορεία κατέληξε στην πλατεία μπροστά από τα γραφεία της Ένωσης Τυνήσιων Εργαζομένων.






Με αφορμή τις τελευταίες δηλώσεις τις Αλέκας για το αντιεξουσιαστικό κίνημα...

Χαιρόμαστε για τις ανοησίες που αναπαράγει η συστημική αριστερά για τους αναρχικούς περί προβοκατόρων, πρακτόρων και κουκουλοφόρων, γιατί δείχνουν πόσο βαθιά νυχτωμένοι είναι. Οι εποχές του ΄70, του ΄80 και του ΄90 ακόμα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και ό,τι κι αν λένε, δεν αποτελεί παρά αυτογελοιποίησή τους. Το πρόβλημα είναι το εξής. Αν δεν υπήρχε η άνοδος του νεοναζισμού στην Ελλάδα και η σοβαρή περίπτωση για κάποιους από όλους αυτούς να γίνουν κυβέρνηση, η υπόθεση θα παρέμενε στο γελοίο του πράγματος και δε θα ήταν σοβαρό ζήτημα και επικίνδυνο. Όλα αυτά (με τελευταίες τις δηλώσεις της Αλέκας στο "ριζοσπάστη" για τους αντιεξουσιαστές και του Μπαλάφα για το Δεκέμβρη του 2008 για παράδειγμα) απλά αποδεικνύουν πως δεν υπάρχει περίπτωση να εμπιστευτούμε τη συστημική αριστερά -που έχει πουλήσει τα πάντα τις τελευταίες δεκαετίες- για τίποτα και με τίποτα. Μας βρίσκουν μπροστά τους και θα μας βρίσκουν και σε ακόμα περισσότερα γεγονότα. Ούτε ψήλο στον κόρφο τους... 

(Η δήλωση της Αλέκας: "Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το λεγόμενο αντιεξουσιαστικό κίνημα είναι ένα εργαλείο που λειτουργεί σε βάρος του κινήματος, κάθε άλλο παρά αντιεξουσιαστικό είναι, αφού για να φτάσει στις ενέργειες που έφτασε το Δεκέμβρη του 2008, αποδείχνει ότι έχει καθοδήγηση, ότι έχει αυστηρή οργάνωση, πειθαρχία. Και κάτι παραπάνω, ότι ο βασικός πυρήνας είναι διαπλεκόμενος με τον κρατικό μηχανισμό, με υπηρεσίες, αφού εδώ και χρόνια δρα ανενόχλητος. Η κατά καιρούς εμφάνιση ενός συγκροτημένου και «εκπαιδευμένου» αυτοαποκαλούμενου «αντιεξουσιαστικού» κινήματος, με κοινό χαρακτηριστικό την κουκούλα και κυρίως την τυφλή βία έχει ως βασικό του χαρακτηριστικό την απουσία πολιτικών συνθημάτων και αιτημάτων, στόχων, πλαισίου. Χτυπά τάχα τον κρατικό κατασταλτικό μηχανισμό, αλλά και οι δύο μαζί μηχανισμοί χτυπούν το κίνημα.")




Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Τέσσερα χρόνια μετά...



Με τόσα πράγματα που έχουν γίνει τελευταία, τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008 φαίνονται ήδη μακριά. Όμως τελικά δεν είναι και τόσο...
Οι πρωινές μαθητικές συγκεντρώσεις με εκατοντάδες αλάνια μαθητές να επιχειρούν να βρουν τρόπο προκειμένου να συγκρουστούν με τις αμέτρητες δυνάμεις καταστολής έδειξαν πως υπάρχει μία αδιατάρακτη συνέχεια μέσα στους κύκλους της μαθητιώσας νεολαίας από τότε έως σήμερα.
Από την άλλη πλευρά, αυτό που για άλλη μια φορά διαφάνηκε σήμερα είναι η γιγάντωση της κρατικής κατασταλτικής μηχανής. Μαθητές, εργαζόμενοι, αριστεροί ή αναρχικοί, έχουν πλέον μόνιμα τη συνοδεία της αστυνομικής δύναμης στις διαδηλώσεις τους, τόσο στο κέντρο της αθηναϊκής μητρόπολης όσο και στις άλλες γειτονιές αλλά και άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Το κράτος έχει εξαπολύσει έναν πόλεμο διαρκώς εντεινόμενης έντασης απέναντι στην κοινωνία και ιδιαίτερα σε όσους αντιστέκονται: φόροι, μπάτσοι, δικαστήρια, ανεργία, εργοδοτική τρομοκρατία, κομματική ηγεμονία και φασίστες τείνουν να αποτελούν ένα ασφυκτικό πεδίο για το πρόταγμα της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Μέσα σε όλην αυτήν την κατάσταση, κανείς δεν ξέρει ωστόσο πώς τα πράγματα θα εξελιχθούν. Γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι ιδέες αλλά και οι αγώνες για την κοινωνική αυτονομία, οφείλουμε να προωθηθούν με ακόμα πιο οργανωμένο και δυναμικό τρόπο.
Η συνεκτικότητα στο λόγο και στη δράση είναι τα στοιχεία εκείνα που θα φέρουν και πάλι κάποια στιγμή στο επίκεντρο την έννοια της συνολικής ανατροπής και της κοινωνικής αυτονομίας, μακριά από κομματικές ηγεμονίες και "κρίσιμες" εκλογικές αναμετρήσεις.
Εμείς ξέρουμε τι ήταν εκείνος ο Δεκέμβρης. Ήταν το βίαιο, όσο γινόταν πιο βίαιο απέναντι στους θεσμούς του κράτους, ξέσπασμα μιας μερίδας της κοινωνίας, κυρίως των νέων ανθρώπων, απέναντι στη δολοφονία ενός παιδιού στα Εξάρχεια, στους δρόμους που πολλοί από εμάς συχνάζουν λίγο-πολύ τακτικά. Αυτό ήταν ο Δεκέμβρης. Δεν ήταν μία "ειρηνική διαμαρτυρία" που "αμαυρώθηκε", δεν ήταν ένας αγώνας για "καλύτερη παιδεία". Ας σταματήσει πια αυτή η ξετσιπωσιά.