Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Κάποια ερωτήματα, κύριε Παπαδημούλη

Κύριε Παπαδημούλη, το γεγονός ότι μπούκαρε η αστυνομία, μετά την κατάληψη του γραφείου του Βρούτση από το ΠΑΜΕ, αποτελεί άλλη μία στημένη υπόθεση για τον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας και της κοινής γνώμης από το κεφαλαιώδες ζήτημα της λίστας Λαγκάρντ; Μήπως το ξύλο που πέφτει σε κάθε απεργία και προσπάθεια κατάληψης, με το βάσιμο για την αστική νομιμότητα επιχείρημα ότι αποτελούν πράξεις παράνομες, είναι επίσης στημένα γεγονότα από "κάποιους" για να μην εστιάζεται η προσοχή του κόσμου στα μείζοντα προβλήματα της επικαιρότητας; Γιατί η κατάληψη ενός πολιτικού γραφείου όπως της ΔΗΜΑΡ -που δεν είναι και δημόσιος χώρος και δεν ανήκει και στο κράτος- είναι πράξη καταδικαστέα και δεν είναι η κατάληψη ενός υπουργικού γραφείου; Πόσο μακριά μπορεί να πάει η πολιτική των δύο σταθμών και του στρουθοκαμηλισμού; Αν και υπάρχουν πολύ περισσότερα, αυτά τα ερωτήματα φτάνουν για την ώρα. 

Κράτος "δικαίου"

Οι σύντροφοι και οι συντρόφισες που πήγαν και ανεκατέλαβαν τη βίλα Αμαλίας χωρίς να υπάρξει η παραμικρή συμπλοκή με την αστυνομία έφαγαν ως κατηγορίες ένα κακούργημα και δύο πλημελήματα.
Τα φασιστοειδή που μαζεύτηκαν σήμερα στην κηδεία του χουντόγερου πυροβολούσαν στον αέρα και μόνο έναν από όλους αυτούς συνέλαβε η αστυνομία.
Και να ήταν μόνο αυτά τα παραδείγματα...

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Σκοταδισμός: από το Χυτήριο ως τη Ρώσικη Δούμα



φωτογραφία από τη σημερινή διαδήλωση ενάντια στην ψήφιση του νέου νόμου κατά της ομοφυλοφιλίας στη Μόσχα
 Σκοταδισμός. Αυτό αρχίζει να διαφαίνεται στον ορίζοντα της ανθρωπότητας. Φανατικοί θρησκευόμενοι και θρασύδειλοι ρατσιστές και φασίστες επιδιώκουν να οδηγήσουν τον κόσμο σε έναν μεσαίωνα πολύ χειρότερο από εκείνον που πέρασε. Με τους σταυρούς στο χέρι, οι νέοι σταυροφόροι και οι νέες ιερές εξετάσεις, συνεπικουρούμενοι από τους φασίστες σε μία ανίερη συμμαχία, απαγορεύουν θεατρικές παραστάσεις στην Αθήνα και οποιαδήποτε μορφή "εκδήλωσης ομοφυλοφιλίας" στη Μόσχα.
Η υποταγή της Ελλάδας στα ρωσικά συμφέροντα, την οποία ευαγγελίζονται πάρα πολλοί, με "φωτεινά παραδείγματα" τον Μίκη Θεοδωράκη και τη χρυσή αυγή, δεν είναι μία απλή οικονομική υπόθεση. Δεν πρόκειται μόνο για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, της γης και της θάλασσας στο ρωσικό κεφάλαιο, δεν πρόκειται μόνο για την εξυπηρέτηση των όποιων ορέξεων των ρώσων πλουσίων κάθε καλοκαίρι στα ακριβά νησιά του Αιγαίου (οι θαμώνες της Μυκόνου ξέρουν πολύ καλά) αλλά για ένα αντιδραστικό ορθόδοξο τόξο που μέσα από τον θρησκευτικό φανατισμό θα προκύψουν πολύ πιο ισχυρές μορφές υποταγής και εξάρτησης.
Με το σταυρό στο χέρι, οι εξουσιαστές αλλά και μεγάλα κομμάτια των κοινωνιών έχουν πάρει πλέον το δρόμο προς τη βαρβαρότητα. Αυτός ο δρόμος φαίνεται πως τείνει να είναι κοινός για τη Ρωσία και την Ελλάδα σε πολλά ζητήματα, εξαιτίας της θρησκευτικής συγγένειας αλλά και του γεωπολιτικού ενδιαφέροντος που παρουσιάζει η Ελλάδα για το ρωσικό κράτος και κεφάλαιο. Το ερώτημα λοιπόν είναι το πώς θα τους αποτρέψουμε. Και ένα είναι σίγουρο: ότι αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι να ισχυροποιήσουμε με κάθε τρόπο τις κοινότητες αγώνα που προασπίζονται την ανθρώπινη ελευθερία. Όλα τα άλλα είναι απλές δηλώσεις υποταγής, τις οποίες και τα μεγάλα αφεντικά -όταν έρχεται η ώρα- δεν εκτιμούν και ποτέ άλλωστε.

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Ή με τους εργάτες ή με τις γραβάτες

Το κράτος νόμιζε ότι θα έχει ξεμπερδέψει με τις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους πριν αρχίσουν να "σκάνε" κι άλλα μέτωπα αντίστασης. Τελικά, δεν τα κατάφερε όπως θα ήθελε. Το απεργιακό μέτωπο στα μέσα μαζικής μεταφοράς έχει "σκάσει" ήδη για τα καλά, ενώ κινητικότητα παρατηρείται και στο χώρο των αγροτών. Τώρα λοιπόν, πού θα πρωτοτρέξουν οι διμοιρίες τους και πόσες εκκενωμένες καταλήψεις να πρωτοφυλάξουν;
Η λαϊκή οργή αρχίζει να ξαναβγαίνει στο προσκήνιο πάντα με αυτούς που δικαιούνται να έχουν δικαιώματα και αξιοπρέπεια, γιατί μάχονται για αυτά, και όχι γι΄ αυτούς που τα καρπώνονται και δεν τα δικαιούνται πραγματικά, αφού το μόνο που κάνουν είναι να στηρίζουν τις δυνάμεις της αντίδρασης και να αυγατίζουν τον κοινωνικό ζόφο.
Είναι η στιγμή που οι αναφαινόμενες εστίες αντίστασης πρέπει να συναντιούνται, να επικοινωνούν, να (υπο-)βοηθούν η μία την άλλη, προκειμένου να αντέξουν την πίεση ενός όλο και πιο ολοκληρωτικού και κατασταλτικού κράτους. Αυτά τα μέτωπα αγώνα, αν δεν καναλιζάρονται από τα κόμματα και τα δημοσκοπικά ανεβοκατεβάσματα, είναι που μπορούν να κάνουν θρύψαλα τη βιτρίνα αυτής της "εθνικής προσπάθειας" της κυβέρνησης, που δεν είναι τίποτα άλλο από τη διάλυση της κοινωνίας. Εδώ είναι που χρειάζεται η ανοιχτή κινηματική (πολιτική/εργατική/τοπική) δράση και όχι ενέργειες που δε συνδέονται με τον καθημερινό ρου των πραγμάτων.
Ο πόλεμος που διεξάγεται από τους γραβατωμένους των υπουργικών γραφείων και των τηλεοπτικών καναλιών είναι ανελέητος. Ας πλησιάσουν όμως κι άλλο τις θέσεις άμυνάς μας νομίζοντας ότι έχουν τελειώσει μαζί μας. Τότε, αν παραμείνουμε συντεταγμένοι και δυνατοί, θα είναι ίσως πολύ αργά γι΄αυτούς να γλιτώσουν την παρτίδα από μια νέα άταχτη υποχώρησή τους...

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Ανάπτυξη ρε, τι σου ζητάνε;


Σε ένα από τα πολλά κρεσέντο ενάντια στην "ανομία" που έχει επιδοθεί ο Δένδιας τελευταία, δήλωσε: "Aν δεν υπάρξει δημόσια ασφάλεια, δεν πρόκειται να υπάρξει οικονομική ανάκαμψη. Ποιος θα έρθει να επενδύσει ένα έστω ευρώ στη χώρα που ονειρεύεται ο κ. Σκουρλέτης;" (Καθημερινή, 20/1/2013)
Τίποτα άλλο δεν τους ενδιαφέρει δηλαδή πέρα από το πώς να ξεπουλήσουν τον τόπο και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του λαμβάνοντας και αυτοί τη μερίδα της πίτας που τους αναλογεί.
Πολύ άμεσα, θα ανοίξει ένας ακόμα μεγαλύτερος πόλεμος για το ζήτημα της κατοχής της γης, του εδάφους και του υπεδάφους της. Ο αγώνας ενάντια στα μεταλλεία της Χαλκιδικής θα φαντάζει σαν ένας απλός οιωνός. Οι τοπικές κοινωνίες θα κληθούν να πάρουν ξεκάθαρη θέση. Το κράτος δια μέσου της κυβέρνησης, οι περιφερειακές αρχές και τα τσιράκια των "μεγαλοεπενδυτών" θα τους βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό και θα τους θέσουν το δίλημμα "ανάπτυξη ή θάνατος". Και τότε αυτές οι τοπικές κοινωνίες είτε θα σπάσουν αυτό το δίλημμα διαμορφώνοντας μία άλλη κατεύθυνση για τη ζωή τους είτε θα το ασπαστούν οπότε θα διαλυθούν πλήρως μπροστά σε μία κανιβαλική κοινωνική κατάσταση επιβίωσης.
Ό,τι και να λέει ο κάθε Δένδιας, δεν είναι μονόδρομος, όσο κι αν προσπαθεί να φαίνεται ως τέτοιος. Οι υπουργικοί θώκοι δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι ανοιχτοί τηλεβόες των τραπεζών και των επιχειρήσεων προς τα αυτιά της κοινωνίας. Όσοι θέλουν να καταλάβουν και έχουν αξιοπρέπεια, έχουν ήδη κλείσει τα αυτιά τους σε αυτούς και φτιάχνουν δικές τους μουσικές...

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Εκδήλωση αλληλεγγύης στις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους


afisa-nfTyMf.jpg




κόντρα σε όλα τα παράσιτα (κυβέρνηση, κόμματα, μμε, φασιστοειδή) που ξερνάνε λάσπη


εκδήλωση αλληλεγγύης
και αποκατάστασης της αλήθειας
για τις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους

Σάββατο 19 Γενάρη, 7.30μμ
στο ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη
(Αγ. Βασιλείου & Π.Π. Γερμανού 22, Μπραχάμι)

θα μιλήσουν συλληφθέντες της Βίλας Αμαλίας
και θα προβληθούν σχετικά βίντεο

ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη

http://steki-pikrodafni.gr

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Πόσο αίμα μεταναστών χρειάζεται να χυθεί μέχρι να ξαναμπούν στις τρύπες τους;

Φυλλάδια της χρυσής αυγής βρέθηκαν στο σπίτι του ενός εκ των δύο δολοφόνων του 27χρονου πακιστανού χθες το βράδυ στα Άνω Πετράλωνα. Τι έχουν να πουν λοιπόν τώρα όλοι αυτοί οι "νοικοκυραίοι" που ψήφισαν τους φασίστες και τους έδωσαν την ευκαιρία να σουλατσάρουν σαν ξεχυλισμένος βόθρος; Αυτό λοιπόν είναι το "αντριλίκι" και η "μαγκιά" των συγκεκριμένων: να επιτίθενται δολοφονικά εναντίον τυχαίων ανυπεράσπιστων μεταναστών ή να συνεπικουρούν στις κατασταλτικές επιχειρήσεις των κατασταλτικών δυνάμεων. Πόση σαπίλα θα ανεχτούμε και για πόσο ακόμα;

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Άντε και καλό ξεπούλημα!

Το αναγγελόμενο μητροπολιτικό πάρκο του Ελληνικού θα γίνει πολυτελείς κατοικίες και διάφορα άλλα τουριστικά κουραφέξαλα. Το βασιλικό κτήμα στο Τατόι, που το πρώην υπουργείο πολιτισμού έχει ξοδέψει άπειρα χρήματα για να συντηρήσει τα κτίρια και τα πολυάριθμα κινητά αντικείμενα στο εσωτερικό τους, θα πουληθεί και αυτό κοψοχρονιά. Διακόσια ενενήντα ακίνητα του δημοσίου θα βγουν στο σφυρί. Αυτή είναι η ανάπτυξή τους και δεν είναι τυχαία η συντονισμένη επίθεση στους κατειλημμένους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους. Γιατί αν αυτοί οι χώροι αποτελέσουν εστίες αντίστασης και ενάντια στο ξεπούλημα της δημόσιας -αφού ανήκει σε όλους μας- και όχι κρατικής -αφού δεν ανήκει στην εκάστοτε κυβέρνηση- περιουσίας, τότε θα δυσκολευτούν πολύ να γίνουν πραγματικότητα αυτές οι ορέξεις τους. Η συνέχεια λοιπόν δε θα είναι επί της οθόνης, όπως θα προτιμούσαν, αλλά επί του δρόμου...

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Ανακοίνωση αλληλεγγύης από την ιταλική αναρχική ομοσπονδία (FAI)

Να υποστηρίξουμε τους αγώνες των ελλήνων συντρόφων

Το εθνικό συνέδριο της FAI, το οποίο συνεδρίασε στο Μιλάνο, εκφράζει την αλληλεγγύη του στους έλληνες συντρόφους που τις τελευταίες αυτές μέρες έχουν δεχθεί την βίαιη επίθεση της ελληνικής αστυνομίας. Παρακολουθήσαμε τις εκκενώσεις της Βίλα Αμαλίας και της Σκαραμαγκά, ιστορικών αθηναϊκών καταλήψεων και συμβόλων του κινήματος και στη σύλληψη μιάς εκατοντάδας συντρόφων που είχαν ανακαταλάβει το κτίριο της Βίλα Αμαλίας.

Το αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα βρήκε τον τρόπο να δημιουργήσει, αυτά τα χρόνια, μια ισχυρή απάντηση από τα κάτω ενάντια στην αμείλικτη επίθεση που διεξάγεται κατά των εργαζομένων.

Μια απάντηση αποτελούμενη από άμεσες δράσεις, επανοικειοποίηση των φυσικών χώρων, οργάνωση λαϊκών συνελεύσεων στις γειτονιές, αυτοδιαχείριση στους χώρους εργασίας. Μια απάντηση που απορρίπτει τις μορφές ανάθεσης που παγιδεύουν τη θέληση για αλλαγή αυτού του συστήματος που δείχνει, κάθε μέρα και περισσότερο, τα όριά του. Μια απάντηση που φοβίζει τα αφεντικά και το κράτος γιατί αποδεικνύει ότι όχι μόνο υπάρχει μια εναλλακτική στην κοινωνική εξατομίκευση, στην αποξένωση και στην εκμετάλλευση αλλά και ότι αυτή η εναλλακτική είναι αναγκαία, σήμερα όσο ποτέ άλλοτε.

Είναι αναγκαία γιατί πλέον είναι εμφανές ότι η κυριαρχία του κράτους και του κεφαλαίου δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να καταστρέφουν κάθε κοινωνική σχέση που να μην υπόκειται στη διαμεσολάβηση του χρήματος ή των σχέσεων της κυριαρχίας. Αναγκαία γιατί η κρίση που φτωχαίνει τις λαϊκές και τις μέσες τάξεις δεν είναι τίποτα άλλο από μια ακόμα αρπαχτή που πραγματοποιείται από εκείνους διαχειρίζονται το χρήμα και την εξουσία.

Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες στην ελλάδα βρήκαν τον τρόπο να δημιουργήσουν μια απάντηση σε αυτό το έγκλημα και γι’αυτό τον λόγο δέχονται την επίθεση εκ μέρους της αστυνομίας, η οποία δήλωσε ότι προτίθεται να εκκενώσει όλες τις τις καταλήψεις στην ελλάδα, υποστηριζόμενη σε αυτήν της την πρόθεση από τους παρακρατικούς ναζί της Χρυσής Αυγής. Δεν είναι τυχαίο πως σε εποχές κρίσης και λαϊκών κινητοποιήσεων οι κρατικές δομές επιστρατεύουν την κατώτερου επιπέδου φασιστική ανθρωποδύναμη. Έτσι έγινε στην Ιταλία κατά τη διάρκεια της «κόκκινης διετίας», το ίδιο γίνεται και στην Ελλάδα το 2013.

Τύφλα να έχει ο Παπακαλιάτης...

Τα σενάρια που ακούγονται μετά τις επιθέσεις σε ΑΤΜ τραπεζών, κομματικά γραφεία και στο σπίτι του αδερφού του κυβερνητικού εκπροσώπου δίνουν και παίρνουν. Η επίθεση με πυροβολισμούς στα κεντρικά γραφεία της ΝΔ και η ρήψη σφαίρας μέσα στο γραφείο του ίδιου του πρωθυπουργού άναψαν ακόμα περισσότερο την ξαναμμένη φαντασία ή τον πολιτικό τακτικισμό όλων των κομματικών μηχανισμών.
Η ΝΔ το μόνο που δεν έχει πει ακόμα είναι πως τα δύο άτομα που έριξαν τους πυροβολισμούς και διέφυγαν με όχημα είναι κολλητοί του Τσίπρα και του Σκουρλέτη, αν δεν παίζει να είναι και οι ίδιοι. Ο Σύριζα για άλλη μια φορά πελαγοδρομεί σε χίλιες δυο δηλώσεις και εκτιμήσεις με κορυφαία εκείνη του Γλέζου που μίλησε για φίλιες δυνάμεις της ΝΔ ως δράστες αυτής της επίθεσης και του Βίτσα για ενεργοποίηση του βαθέος κράτους χωρίς πάντα -εννοείται- κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Το ΚΚΕ για άλλη μια φορά βλέπει διάφορους κύκλους, φαντάσματα και άλλα μεταφυσικά οράματα. Η Χ.Α., καλύτερη απ΄ όλους, έφτασε να καταδικάσει κάθε μορφή πολιτική βίας, αφού την έχει βιώσει "στο πετσί της", όπως είπε και ο κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος. Ας μη συνεχίσουμε, αρκούν αυτά.
Αυτή η συνωμοσιολογία, αυτό το διαρκές θόλωμα των νερών, λόγω πολιτικής σκοπιμότητας ή απλά λόγω πολιτικού κρετινισμού, είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα σημεία της αστικής δημοκρατίας που βρίσκεται σε αστάθεια. Η συζήτηση που γίνεται δεν είναι πολιτική, τα ζητήματα που τίθενται δεν είναι πολιτικά, αλλά όλα κινούνται μεταξύ κάποιων "καλών" και μεταξύ κάποιων "κακών", μεταξύ "διαφανών θεσμών" και μεταξύ "σκοτεινών κύκλων". Αυτού του είδους η αντιμετώπιση θα έπρεπε να έχει διδάξει τα κόμματα της αριστεράς πως στο τέλος οφελεί τους πάντα υπαρκτούς σκοτεινούς παρακρατικούς κύκλους, που παραδοσιακά σχετίζονται με τα σώματα ασφαλείας. Δυστυχώς όμως για άλλη μια φορά τα λεγόμενα δείχνουν πως οι πολιτικές της ηγεσίες ή δεν έχουν καταλάβει τίποτα ή κάνουν πως δεν έχουν καταλάβει απολύτως τίποτα.
Τα πράγματα όμως είναι πολύ πιο απλά από τα πολύπλοκα σενάριά τους. Υπάρχει μία εξουσία που είναι αδίστακτη, μία κοινωνία φοβισμένη και ένα μικρό κομμάτι της που δεν το έχει βάλει κάτω και συνεχίζει να αντιστέκεται. Πώς; Δεν υπάρχει πλέον καμία κεντρική επιτροπή να το καθορίζει και καμία "μεγάλη μητέρα πατρίδα" να το καθοδηγεί. Γι΄ αυτόν ακριβώς το λόγο, η μόνη ουσιαστική συζήτηση που μπορεί να γίνει είναι με όρους πολιτικούς και όχι με όρους συνωμοσιολογικούς. Και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι αν θέλουν να έχουν θέση στο εγγύς αύριο.

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

Η χθεσινή πορεία δεν είναι η κορύφωση...

Η χθεσινή τεράστια και δυναμική διαδήλωση δεν είναι η κορύφωση ενός κινήματος αντίστασης και αλληλεγγύης αλλά ένα ακόμα σκαλοπάτι στη μακροχρόνια διαρκή άνοδο του αντιεξουσιαστικού/αναρχικού κινήματος στον ελλαδικό χώρο. Το γεγονός ότι στη συγκεκριμένη διαδήλωση κατέβηκαν και κομμάτια της αριστεράς εμπιστευόμενα πλήρως την περιφρούρηση των αναρχικών, δείχνει πως η μαχητικότητα αλλά και η ωριμότητα με την οποία αντιμετωπίζουν πλέον οι αναρχικοί/αντιεξουσιαστές τα πολιτικά αλλά και πρακτικά ζητήματα, αποτελεί πλέον μία ευρύτερα αποδεκτή πραγματική συνθήκη. Το κράτος εκβιάζει μέσα από το όργιο τρομοκρατίας τις καταστάσεις προκειμένου να του δοθεί η ευκαιρία για τη "σιδηρά" επιβολή της καταστολής. Όχι μόνο κανείς δεν τσίμπησε, αλλά βρέθηκε και εκτεθειμένο ποικιλοτρόπως: επιχειρησιακά αλλά και πολιτικά.
Την ίδια στιγμή, μέσα από τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια της, αναγγέλει τις επόμενες κατασταλτικές επιχειρήσεις σε αυτοδιαχειριζόμενους κατειλημμένους χώρους. Οι χώροι αυτοί δεν είναι μόνο εγχειρήματα αναρχικών, αλλά και γειτονιάς, όπως για παράδειγμα το κτήμα Πάτμου και Καραβία ή η Βίλλα Ζωγράφου.
Αυτό που χρειάζεται από εδώ και στο εξής είναι ένα μεγάλο ρεύμα αλληλεγγύης σε αυτούς τους θύλακες αντίστασης και αυτοοργάνωσης. Επίσης, η σύνδεση αυτού του αγώνα με τον συνολικότερο αγώνα για ελεύθερη και αξιοπρεπή ζωή, απέναντι στις επιταγές των αφεντικών και των κρατικών συν-εταίρων τους. Πολύ βασικό ωστόσο είναι το ζήτημα να συνεχίσει η ύπαρξη αλλά και ενδυνάμωση αυτόνομων κοινοτήτων αγώνων στις περιοχές όπου κατειλημμένοι χώροι πλήττονται ή θα πληγούν από την καταστολή. Ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση δεν έχει ούτε την πολυτέλεια ούτε την ανάγκη να ταυτίζεται με συγκεκριμένους τοίχους αλλά με μία υπαρκτή κοινωνική διεργασία μέσα στα πλαίσια ενός κοινωνικού σημείου αναφοράς, όπως η γειτονιά, η περιοχή, το συνοικιακό διαμέρισμα, ο δήμος. Αυτό είναι το βασικό διακύβευμα των κοινοτήτων αγώνα που έχουν αναλάβει την ευθύνη λειτουργίας των αυτοδιαχειριζόμενων χώρων αλλά πάνω απ΄ όλα και των αλληλέγγυων σε αυτές ανθρώπων. 



Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Ανακοίνωση της ομάδας ελευθεριακών κομμουνιστών για τα τελευταία γεγονότα

Ο πόλεμος γίνεται όλο και πιο ανοιχτός και ξεκάθαρος. Ο πήχυς της κρατικής βίας και καταστολής συνεχώς ανεβαίνει, επιχειρώντας με αυτόν τον τρόπο να τρομοκρατήσει κάθε αντιστεκόμενο, να εξαφανίσει ή έστω να περιορίσει κάθε χώρο κοινωνικοαπελευθερωτικής δράσης ή αυτοοργάνωσης που σπάει την επιβολή του φόβου και της υποταγής. Απέναντι στους συντρόφους και συντρόφισες που ανακατέλαβαν με αριστουργηματικό τρόπο τη Βίλα Αμαλίας, το κράτος δεν αντέταξε μόνο τις γνωστές ομάδες καταστολής δρόμου αλλά και τα εκάμ. Αυτό ασφαλώς δε συμβαίνει πρώτη φορά σε περίπτωση αστυνομικής εκκένωσης κατειλημμένου χώρου. Τώρα είναι η σειρά των εισαγγελικών αρχών που αποδίδουν, με φασιστική συμπεριφορά απέναντι στους συλληφθέντες, και το αδίκημα του κουκουλονόμου. 
Η τακτική αυτή της αστυνομίας δεν έρχεται απλά να καλύψει την πληγωμένη "τιμή" της αστυνομίας, με την ανακατάληψη της Αμαλίας κάτω από τη μύτη των διμοιριών των ματ, αλλά δείχνει την πρόθεση του κράτους να επιβάλει παντού τη σιγή του νεκροταφείου αφήνοντας ανεξέλεγκτη να δρα μόνο τη τσογλαναρία με τα μαχαίρια απέναντι σε ανυπεράσπιστους και τυχαίους μετανάστες.
Νομίζουν ότι θα τα καταφέρουν. Τι όμως θα καταφέρουν; Να εξαφανίσουν τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους; Να εξαφανίσουν έναν ολόκληρο πολιτικό χώρο; Να αφανίσουν ένα ολόκληρο κομμάτι της κοινωνίας, μικρό μεν αλλά το πιο ζωντανό κομμάτι της; Δεν πρόκειται...
Όσοι κόπτονται για τη δημοκρατία και τη νομιμότητα είναι αυτοί που πρώτοι υπηρετούν θεσμούς, στους οποίους επικρατεί ο αυταρχισμός και η ανομία.
Το δίλημμα λοιπόν επανέρχεται: ή με τη σκλαβιά ή με την ελευθερία. Ας επιλέξουν όλοι πάνω σε αυτό το δίλημα πλευρά: οι άνθρωποι των μικρομεσαίων στρωμάτων, οι αριστεροί του γλυκού νερού και των ευαισθησιών, οι μέχρι σήμερα απλοί ψηφοφόροι, ο καθένας...
Η σκλαβιά είναι, ως γνωστόν, εύκολη υπόθεση: κάθεσαι, την υπομένεις και η ζωή περνά μέχρι να τελειώσει. Η ελευθερία, πάλι ως γνωστόν, θέλει αρετή και τόλμη, στοιχεία δηλαδή που έχουν και οι σύντροφοι και συντρόφισες που συνελήφθησαν για την ανακατάληψη της Βίλα Αμαλίας.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο των λαών. Αυτό το όπλο δε θα το παραδώσουμε με τίποτα, ας το καταλάβουν.

11/1/2012

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Κάτι λέγεται πως προμηνύεται θύελλα...

Κρατούμενοι στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ παραμένουν οι σύντροφοι και συντρόφισσες που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια της δεύτερης εκκένωσης της βίλας Αμαλίας από τις δυνάμεις καταστολής.
Οι διωκτικοί μηχανισμοί του κράτους, αστυνομικοί και δικαστικοί, αδυνατούν να συγκροτήσουν ένα κατηγορητήριο που να στέκει έστω και στοιχειωδώς. Το ευφυές σχέδιο της ανακατάληψης της βίλας Αμαλίας δε χρειάστηκε ούτε τη σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής, που τη φύλαγαν και τη φυλάνε μέρα-νύχτα, ούτε αντίσταση κατά της αρχής ούτε τίποτα που να τους δίνει πάτημα για την άσκηση βάσιμων διώξεων.
Θεωρούν πως κρατώντας τους συντρόφους και τις συντρόφισσες μέσα και παρατείνοντας την ταλαιπωρία τους στα κρατητήρια, θα καταφέρουν κάτι. Τίποτα δε θα καταφέρουν πέρα από την εκδικητική τους μανία που οδήγησε στην εισβολή τους στην κατάληψη Πατησίων και Σκαραμαγκά και στις σημερινές ανακοινώσεις του υπουργείου "προστασίας του πολίτη" για εκκένωση και των άλλων κατειλημμένων αυτοδιαχειριζόμενων χώρων μέσα στις επόμενες μέρες.
Επίσης, κρατώντας στη ΓΑΔΑ τους συλληφθέντες, θα δώσουν τη δυνατότητα σε όλους εμάς -αλλά και σε αυτούς που βρίσκονται υπό κράτηση- να βρεθούμε πολύ κοντά, να συζητήσουμε και να σχεδιάσουμε καλύτερα τα επόμενά μας βήματα.
Το πολιτικό σύστημα, μέσα από την υπόθεση της βίλας Αμαλίας, βιώνει την αμηχανία. Μαζί με αυτήν, ο κάθε κομματικός μηχανισμός αντιμετωπίζει τα δικά του προβλήματα: πέρα από την κυβέρνηση που δοκιμάζει τα όρια της κατασταλτικής έντασης που εφαρμόζει, το ΚΚΕ θα πελαγοδρομεί σε δηλώσεις άλλα αντ΄ άλλα, βιώνοντας την κοινοβουλευτική του μοναξιά, ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθεί απεγνωσμένα να συνδυάσει μία βαβέλ απόψεων και ερμηνειών βυθισμένη στη σύγχυση, οι ΑΝΕΛ θα βιώνουν για άλλη μια φορά την ανυπαρξία τους και η ΧΑ θα βγάζει όλον τον κομπλεξισμό και τη λύσσα της για τους αναρχικούς που έχουν τόση δυναμική στους δρόμους και επιδεικνύουν τέτοια μαγκιά ανακαταλαμβάνοντας κτίρια κάτω από τη μύτη πάνοπλων διμοιριών.
Ζητούμενο βέβαια είναι τώρα το κίνημα υποστήριξης στους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και αλληλεγγύης στους συλληφθέντες να αποκτήσει ευρύτερα χαρακτηριστικά και να ανοιχτεί στους κοινωνικούς τόπους. Η συγκέντρωση αλληλεγγύης στους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, που γίνεται αυτό το Σάββατο στις 12 μμ στα Προπύλαια, πρέπει να είναι μεγαλειώδης, όσο και ο αγώνας που δίνουν οι (ανα-)καταληψίες της βίλας Αμαλίας αλλά και οι καταληψίες των υπόλοιπων χώρων.
Ας βρωμίσουμε την πόλη λοιπόν με το μικρόβιο της ελευθερίας!



Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Έσπευσαν και να καταδικάσουν...


Λίγες ώρες μόλις μετά την κατάληψη των κεντρικών γραφείων της ΔΗΜΑΡ από συντρόφους και την εκκένωσή της από την αστυνομία με τη συμβολή των πάνοπλων εκάμ, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσαν να καταδικάσουν τέτοιου είδους καταλήψεις κομματικών γραφείων. Γιατί όμως;
Κι εδώ μπαίνει το εξής ερώτημα: ο Καμίνης δεν αποτέλεσε πρόταση/πολιτική επιλογή της ΔΗΜΑΡ για το Δήμο Αθηναίων, προκειμένου με το που ιδρύθηκε να μπορεί να κατέχει και αυτή -μαζί με το ΠΑΣΟΚ βέβαια!- μία καλή καρέκλα και να πάρει κι αυτή ένα μερίδιο της πίτα των θεσμών; Συνεπώς, η ΔΗΜΑΡ δεν έχει τεράστια πολιτική ευθύνη για αυτή την επιλογή και ακόμα περισσότερο για το γεγονός ότι συμμετέχει σε αυτήν την κυβέρνηση που ξεδιπλώνει όλο αυτό το κατασταλτικό πλαίσιο; Ας μας απαντήσουν λοιπόν τα γραφεία τύπου και οι κεντρικές επιτροπές τους: Πού λοιπόν έπρεπε να γίνει κατάληψη; Εκεί από όπου απορρέουν τα προβλήματα δε γίνεται κατάληψη;
Κι ας μας απαντήσουν και σε κάτι άλλο: η σχέση της ΔΗΜΑΡ με τη συγκεκριμένη κυβέρνηση -συνεπώς και με το συγκεκριμένο κατασταλτικό σχέδιο εκκένωσης της Βίλλας Αμαλίας και όχι μόνο- είναι σαφής και ξεκάθαρη. Οι σύντροφοι που κατέλαβαν τη ΔΗΜΑΡ δεν εκμεταλλεύτηκαν κανέναν "ουδέτερο" χώρο για να εκφράσουν την αντίσταση και την αλληλεγγύη τους. Αντιθέτως, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ που έχουν ανέβει τόσες φορές στο βράχο της Ακρόπολης και αναρτούν τα πανό τους δεν είναι εκείνοι που εκμεταλλεύονται "ουδέτερες" ζώνες για να κάνουν φανταζί κινήσεις για τα κανάλια; Τι έχουν να μας πουν γι΄αυτό;
Κι ένα τρίτο σχετικό: φοβήθηκαν μήπως με αυτήν την πρακτική ξεκινήσουν οι καταλήψεις κομματικών γραφείων και αρχίσει και πάλι ο κόσμος να στρέφεται κατά των κομμάτων, τώρα που ξαναμπήκε στο "τριπ" της συμμετοχής στις "καθοριστικές"εκλογικές αναμετρήσεις; Τότε γιατί δε φοβούνται ότι και αύριο μπορεί το κάθε φασιστόμουτρο να αναρτήσει οποιοδήποτε πανό σε ουδέτερους χώρους όπως ο βράχος της Ακρόπολης;
Ας μη βιάζονται λοιπόν διαρκώς να δίνουν διαπιστευτήρια αστικοδημοκρατικής νομιμότητας σε έναν κόσμο διαβολικά πλασμένο, γιατί εκτίθενται περισσότερο και τα εκλογικά ποσοστά έρχονται και παρέρχονται, όπως δείχνει η νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου...

Το σημερινό έπος αντίστασης και αλληλεγγύης

Θα μπορούσαν να γραφτούν πάρα πολλά πράγματα για όσα συνέβησαν και συμβαίνουν τις τελευταίες ώρες στην Αθήνα.
Το σημαντικό είναι πως μία έξυπνη καταδρομική επίθεση 100 περίπου συντρόφων έπιασε κυριολεκτικά στον ύπνο τις δυνάμεις καταστολής και η Βίλλα Αμαλίας ανακαταλήφθηκε έστω και για λίγο.
Η άμεση εκκένωσή της σήμανε την κατάληψη των κεντρικών γραφείων της κατάπτυστης ΔΗΜΑΡ και η ελληνική αστυνομία ήταν αναγκασμένη πλέον να επιδωθεί σε ένα όργιο καταστολής που τελικά κορυφώθηκε με την εκκένωση και της κατάληψης Σκαραμαγκά και την εκεί σύλληψη άλλων επτά συντρόφων.
Αυτό όμως που αποδείχθηκε σήμερα είναι πως ο αντιεξουσιαστικός πολιτικός χώρος έχει πάνω απ΄ όλα ψυχή να διεκδίσει, να συγκρουστεί, να σταθεί αλληλέγγυος. Δε χρειάζεται καμία κάλυψη για να δείξει πως ξέρει να αγωνίζεται με τον τρόπο που έχουν ξεχάσει πλέον άλλοι πολιτικοί χώροι.
Ας ανεβάσουν όσο θέλουν τον πήχυ της καταστολής οι Σαμαροδένδιες, οι Σαμαράδες και οι θλιβεροί Καμίνηδες. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει το θάρρος και την αποφασίστικότητα ενός πολιτικού χώρου που ποτέ δεν κρύφτηκε πίσω απο βουλευτικές ασυλίες, κρατικές χρηματοδοτήσεις, τηλεοπτικά παράθυρα και όλα τα υπόλοιπα που χαρακτηρίζουν αυτό το σάπιο σύστημα που θέλει να δείξει πως επιδιώκει την αυτοκάθαρσή του μέσω της υπόθεσης της λίστας Λαγκάρντ.
Αυτό το θάρρος και η έκφραση της αλληλεγγύης είναι που τους άφησε όλους αμήχανους: τους μπάτσους που έτρεχαν να επιδείξουν την πυγμή τους κουβαλώντας τα πάνοπλα εκάμ, την κυβέρνηση που μέσω Δένδια φρόντισε για άλλη μια φορά να δηλώσει πιστή στην ακροδεξιά ρητορική και πολτική. Επίσης, άφησε αμήχανο τον Σύριζα, που για άλλη μια φορά χάθηκε μεταξύ του άθλιου χιούμορ περί Βίλλας του Τσίπρα στη Φλώρινα, της αναφοράς περί "βαλτών και δεν ξέρω τι άλλο" του Παπαδημούλη καθώς και της ομιλίας Διαμαντόπουλου αλλά και της ανακοίνωσης της νεολαίας του Σύριζα. Το ΚΚΕ τα γνωστά. Η χ.α., σκάζοντας από το κακό της που δε θα ασχολείται το γυαλί της τηλεόρασης σήμερα με τα κοκοριλίκια των βουλευτών της, αδημονεί να τελειώνει η αστυνομία με τις καταλήψεις χωρίς όμως κάμερες και τυμπανοκρουσίες.
Δε θα τελειώσουν τόσο εύκολα. Και το κυριότερο, ας γνωρίζουν πως το μόνο που θα καταφέρουν χτυπώντας τις καταλήψεις θα είναι να προσαρμοστούν οι αναρχικές/αντιεξουσιαστικές πρακτικές οργάνωσης και δράσης στις παρούσες συνθήκες πολύ πιο γρήγορα...

Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

Για άλλη μια φορά, ποιός θα μας φυλάει από τους "φύλακες";

Συνέβη κι αυτό: οι συνάδερφοι ασφαλίτες του πρώην προϊσταμένου του τμήματος δίωξης ναρκωτικών του Βόλου έφτασαν ως τη Θεσσαλονίκη για να του συμπαρασταθούν στα δικαστήρια. Ο αστυνομικός αυτός έχει συλληφθεί, όπως και άλλοι συνάδερφοί του από το Αγρίνιο και τη Θεσσαλονίκη, για συμμετοχή σε κύκλωμα διακίνησης ναρκωτικών.
Για άλλη μια φορά, όλα αυτά δείχνουν την κατάσταση που επικρατεί -και όχι απλά συνυπάρχει με κάτι άλλο- στους κύκλους της ελληνικής αστυνομίας. Αυτός ο μηχανισμός είναι επικίνδυνος ακόμα και για τις ίδιες τις αστικοδημοκρατικές δυνάμεις, όσο και αν αυτές σήμερα τον χρησιμοποιούν ανερυθρίαστα χτυπώντας κάθε κίνηση αντίστασης και δίνοντας πόντους σε ό,τι πιο αντιδραστικό έχει ξεχυλίσει από τους γεμάτους υπονόμους της ελληνικής κοινωνίας.
Τέτοιοι άνθρωποι λοιπόν έχουν την εξουσία πάνω στις ζωές μας στην καθημερινότητά μας, έχοντας το δικαίωμα της προσαγωγής, της σύλληψης, της απαγόρευσης μιας συγκέντρωσης. Αυτός είναι ένας παραπάνω λόγος να είμαστε με την ψυχή μας αντιεξουσιαστές...

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Η αγριότητα που επιβάλει ο καπιταλισμός λιώνει και σίδερα...


Καπάκια από κάδους σκουπιδιών και κουτιών της ΕΥΔΑΠ από τα πεζοδρόμια, σχάρες υπονόμων για τα όμβρια ύδατα, καντήλια από νεκροταφεία, ακόμα και αγάλματα. Τίποτα δεν πάει χαμένο στην υπόθεση της ανακύκλωσης μετάλλων. Τα φαινόμενα της κλοπής τέτοιων αλλά και πολλών άλλων αντικειμένων, με κίνδυνο ακόμα και τον σοβαρό τραυματισμό ανθρώπων, συνεχώς πολλαπλασιάζονται. Αιτία: η φτώχεια και η έλλειψη οποιασδήποτε στοιχειώδους συνείδησης για ένα κομμάτι του ζώντος πληθυσμού. Κι αν το κομμάτι αυτό που προβαίνει σε τέτοιου είδους κλοπές για να βγάλει κάποια ευρώ έχει αυτήν την έκταση, σίγουρα θα αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερο μέγεθος αν η μιζέρια και η αποκτήνωση κυριεύσουν ακόμα περισσότερο την καθημερινή ζωή.
Το πρόβλημα της ανακύκλωσης αντικειμένων που δε θα έπρεπε κανείς να πειράζει, ώστε ούτε άνθρωποι να κινδυνεύουν, ούτε πολιτιστικά στοιχεία να εξαφανίζονται, συνεχώς μεγαλώνει.
Τα βασικότερα αίτια, η φτώχεια και η έλλειψη οποιασδήποτε κοινωνικής συνείδησης, θα συνεχίσουν να υφίστανται. Το θέμα είναι τι κάνει η "συντεταγμένη πολιτεία" για όλα αυτά. Και ξέρουμε τι κάνει. Η "συντεταγμένη πολιτεία" ξέρει μόνο να ελέγχει οτιδήποτε έχει να κάνει με τις κινήσεις και τους χώρους αντίστασης, τη φορολογία και τη στρατολόγηση νεοσύλλεκτων. Εκεί που θα έπρεπε μία "συντεταγμένη πολιτεία" να παρεμβαίνει και να ασκεί ένα είδος ελέγχου, εκεί δεν κάνει τίποτα απολύτως. Απλά, θα χρησιμοποιήσει το πρόβλημα των μικροπωλητών για να κάνει ντου στην ΑΣΟΕΕ ή στα Εξάρχεια, δίχως να έχει κανέναν απολύτως σχεδιασμένο στόχο για την αντιμετώπιση του κοινωνικού αυτού κατήφορου. Το αντίθετο ισχύει, θα ΄λεγε κανείς...
Αφού λοιπόν τίποτα δεν φαίνεται να αλλάζει, πώς θα μπορούσε να σταματήσει ένα τέτοιο φαινόμενο; Τα πράγματα είναι απλά. Μόνο μία άλλη μορφή οικονομίας και κοινωνικής οργάνωσης θα μπορούσαν να φέρουν ουσιαστικά αποτελέσματα. Δε μιλάμε για κανένα επαναστατικό γεγονός -πούντο ντε;- αλλά για πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν εδώ και τώρα. Κι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από μία ριζοσπαστική αλλαγή προς την κατεύθυνση μιας κοινοτικοποιημένης οικονομίας.
Παράδειγμα: το πρόβλημα είναι αυτοί που κλέβουν όλα αυτά τα πράγματα αλλά δεν είναι μόνο αυτοί. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν μάντρες ανακύκλωσης και χυτήρια που τα δέχονται και εκεί είναι η ρίζα αυτού του φαινομένου. Αυτό γίνεται γιατί η αχαλίνωτη καπιταλιστική αγορά έχει ανοίξει διάπλατα σε τέτοιες οικονομικές δραστηριότητες αφήνοντας ανεξέλεγκτους όλους αυτούς τους "επιχειρηματίες". Το ίδιο άλλωστε γίνεται και με τις καύσιμες ύλες και τα τζάκια σήμερα.
Ποια είναι η λύση λοιπόν; Να επιβληθούν σωστοί κανονισμοί και λοιπά και λοιπά; Και ποιος θα τους συντάξει και ποιος άραγε θα τους επιβάλει μέσα σε αυτό το κρατικό σώμα που αποσυντίθεται και βγάζει όλο και περισσότερη βρώμα με τη μορφή σκανδάλων ή παρακρατικών μηχανισμών;
Η μόνη λύση λοιπόν θα ήταν ο έλεγχος αυτών των δραστηριοτήτων από την κοινότητα, από τους δήμους δηλαδή ή την περιφέρεια. Και δε μιλάμε ασφαλώς για τους σημερινούς δήμους και τις σημερινές περιφέρειες αλλά για τους ομοσπονδιοποιημένους δήμους και περιφέρειες μίας κοινωνίας βασισμένης στον κοινοτικό έλεγχο των μέσων παραγωγής και των λεγόμενων πλουτοπαραγωγικών πόρων. Έτσι επανέρχεται σήμερα ακόμα πιο επιτακτικά το αξίωμα του ελευθεριακού κοινοτισμού ως έννοια που οφείλει να αποδειχθεί στην πράξη ως ουσιαστική ριζοσπαστική πρακτική διέξοδος μέσα στο λαβύρινθο της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης και του κρατικού ολοκληρωτισμού. Ο έλεγχος τέτοιων δραστηριοτήτων από ζωντανές και όχι απονεκρωμένες τοπικές κοινωνίες και ευρύτερες περιφέρειες, σε συνδυασμό με έναν επαναπροσδιορισμό των παραγωγικών και οικονομικών σχέσεων, είναι η μόνη πραγματική ελπίδα. Όλα τα άλλα οδηγούν σε κούφια λόγια, μίζες, μπατσοκρατία και τελικά κοινωνική και πολιτισμική ισοπέδωση...

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

Αφού δεν μας είπαν τα κάλαντα...

Ας μας πουν ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Κουβέλης και ο Δένδιας ποια η διαφορά του ραδιοσταθμού του Πολυτεχνείου του '73 με εκείνον που βρέθηκε στην ΑΣΟΕΕ κατά τη γιορτινή εισβολή της αστυνομίας. Θα πουν ότι τότε είχαμε χούντα και τώρα δημοκρατία βέβαια. Κι εκεί θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι γιατί όπως πάμε κάνουν τα πάντα για να μην απέχει και πολύ το ένα από το άλλο ούτε κατ΄επίφαση.
Ας μας πουν πόσα χρήματα έχουν ξοδέψει από τους ληστρικά φορολογούμενους για την αστυνομική γιορτινή επιχείρηση εκκένωσης και τη φύλαξη της Βίλλα Αμαλίας, προκειμένου να μην ανακαταληφθεί. Τόσες αστυνομικές δυνάμεις εκεί πέρα -και στην παρακείμενη ΑΣΟΕΕ- πόσα λεφτά έχουν φάει "για να επιβάλουν την τάξη", την ίδια στιγμή που η σαπίλα του συστήματος, από τη λίστα Λαγκάρντ και τον Παπακωνσταντίνου μέχρι το κύκλωμα ναρκωτικών με εμπλεκόμενα επιφανή όργανα της τάξης -κοίτα συμπτώσεις, σε Αγρίνιο και Βόλο δεν είναι πολύ κοντά στις αστυνομικές διευθύνσεις και τα γραφεία των χρυσαυγιτών;- δείχνει πως δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό αλλά διαπερνά όλη τη ραχοκοκκαλιά του. 
Ας μας πουν πόσους ακόμα φόρους και μειώσεις μισθών θα επιβάλουν τη στιγμή που για "το καλό της ανάπτυξης" ετοιμάζουν μείωση του ΦΠΑ για τους "μεγαλοεπενδυτές" σε ορισμένους κλάδους.
Δε θα μας πουν τίποτα που να αξίζει, γιατί οι ίδιοι δεν αξίζουν τίποτα.
Καλή χρονιά λοιπόν και χωρίς κανενός είδους αυταπάτες.