Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Άμεση παύση της δίωξης της αγωνίστριας δασκάλας!

Από τον Δεκέμβρη του 2013 μια δίωξη βρίσκεται σε εξέλιξη, εναντίον της Ελισάβετ Παπαδοπούλου, μιας δασκάλας στην περιοχή των Μολάων Λακωνίας και προέδρου του τοπικού συλλόγου δασκάλων "Γιάννης Ρίτσος". Η δίωξη αυτή επιδιώκει να παρεμποδίσει την πολιτική της δράση και να τρομοκρατήσει τους εκπαιδευτικούς και συνολικά τους εργαζόμενους που έχουν πολιτική δράση μέσα στους συλλόγους και τα σωματεία τους.
         Η δίωξη της είναι συνδικαλιστική, εκδικητική και καθαρά πολιτική. Έρχεται σε συνέχεια άλλων αντίστοιχων διώξεων εκπαιδευτικών της περιοχής καθώς και εναντίων άλλων μελών του εργατικού κινήματος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τα γεγονότα, καθώς τέτοιου τύπου διώξεις δεν ήταν ποτέ, και πόσο μάλλον τώρα, μεμονωμένα περιστατικά που αφορούν μόνο έναν εργασιακό κλάδο, τον συγκεκριμένο κάθε φορά.
Επί της συγκεκριμένης δίωξης:
Ενάμιση μήνα από την έναρξη της δίωξης συνεχίζει να εγκαλείται, από το Διευθυντή Π.Ε. Ν. Λακωνίας σε Ένορκη Διοικητική Εξέταση ως κατηγορούμενη για "ανάρμοστη συμπεριφορά εντός κι εκτός Σχολείου", μια κατηγορία που θυμίζει "κυνήγι μαγισσών" και "ιερά εξέταση", ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΔΟΘΕΙ ΤΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ!!!
Η Ελισάβετ είναι από εκείνους τους ανθρώπους που δεν σκύβουν το κεφάλι και δεν προσαρμόζονται στις επιταγές της νέας πραγματικότητας που θέλουν να μας επιβάλλουν. Αντιδρά σε ότι παράταιρο θέλει να επιβάλλει ο διευθυντής στο σχολείο που εργάζεται, ενώ συμμετέχει και σε άλλες συλλογικότητες όπως π.χ. η Επιτροπή για την Υγεία που αντιδρά με κάθε μέσο στο ουσιαστικό κλείσιμο του νοσοκομείου των Μολάων.
Όλα αυτά φαίνεται να τους χαλάνε τη μαγιά και πρέπει να παταχτούν άμεσα. Δεν θέλει το καπιταλιστικό σύστημα να μπορεί ο δάσκαλος, όπως  και ο κάθε εργαζόμενος, να έχει ενεργή πολιτική συμμετοχή σε σωματεία, συλλόγους, στην κοινωνία, πρέπει αυτός και όλοι μας να κοιτάμε μόνο την δουλειά μας, υποταγμένοι στους εξουσιαστές μας, φοβισμένοι. Ένας τρόπος για να περάσει το μήνυμα αυτό η άρχουσα τάξη είναι μέσω τέτοιων διώξεων, τρομοκρατώντας και εκβιάζοντας με απολύσεις.
Έτσι λοιπόν, ενώ εκκρεμεί η απάντηση του υπουργείου παιδείας στο αίτημα της για εξαίρεση του ανακριτή-εκπαιδευτικού, παρ' όλα αυτά καλείται να καταθέσει την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014. Η Ελισάβετ  προσήλθε στο Δημ. Σχολείο Παπαδιανίκων όπου κατέθεσε  στο διευθυντή-ανακριτή που έχει αναλάβει τη γνωστή υπόθεση. Η απολογία της είχε να κάνει με διαδικασία ανάκρισης καθώς διήρκησε από τις 10.30 το πρωί  μέχρι τις 4.15 το απόγευμα και κατά την οποία "δεν προέκυψε κάποια σοβαρή κατηγορία".
Είναι φανερό ότι επιδιώκεται από την πλευρά της διοίκησης η δημιουργία αρνητικών εντυπώσεων στους γονείς και την τοπική κοινωνία όπου ζει και εργάζεται η Ελισάβετ Παπαδοπούλου και αποφυγή των μαχητικών αντιδράσεων των εκπαιδευτικών και των συγκεντρώσεων αλληλεγγύης. Γι' αυτό άλλωστε, παρά του περί του αντιθέτου αιτήματός της ιδίας, καλείται σε απολογία στο χώρο του σχολείου όπου διδάσκει (!!!) αντί ενός υπηρεσιακού γραφείου, όπως όφειλε η διοίκηση.
Σαν συλλογικότητα στεκόμαστε αλληλέγγυοι στην δασκάλα και καλούμε όλους τους τοπικούς φορείς,εργατικά σωματεία, συλλόγους κτλ να σταθούν στο πλευρό της γιατί η υπόθεση της μας αφορά όλους. Δε θα επιτρέψουμε να κυριαρχήσει ο φόβος και η υποταγή!
 
Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε Συλλογικότητες / Σωματεία Βάσης
 
για την Κοινωνική Χειραφέτηση κ την Ταξική Αντεπίθεση
 
Νισάφι, Γενάρης 2014

H αυτοοργάνωση παίρνει έδαφος...

ο χώρος του Ασυρμάτου στο Μπραχάμι (Άγιος Δημήτριος), όπου σήμερα είναι πλέον ανοιχτός στους κατοίκους και σήμερα λειτουργούν εκεί τρεις αυτοοργανωμένες κοινότητες αγώνα (Ανοιχτή συνέλευση για τη διεκδίκηση του Ασύρματου, Αυτοδιαχειριζόμενο Ωδείο, Ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Μπραχαμίου)
Σήμερα, η Αθήνα είναι κατάσπαρτη από αυροοργανωμένες κοινότητες αγώνα, που λειτουργούν αμεσοδημοκρατικά και επιχειρούν να συντονιστούν σε οριζόντια βάση. Οι βασικές ελευθεριακές αρχές δεν απομένουν αντιλήψεις κενές περιεχομένου αλλά αποτελούν σε καθημερινή βάση λειτουργικά πρακτικά εργαλεία ενός διαρκούς κοινωνικού πειραματισμού. Κάθε μέρα, δεκάδες αφανών δραστηριοτήτων λαμβάνουν χώρα σε όλη την Αθήνα. Συνελεύσεις, (αντι-)μαθήματα, παρεμβάσεις, προβολές, εκδηλώσεις, ομιλίες, γιορτές, συλλογικές κουζίνες είναι μερικοί από τους γνωστότερους και βασικότερους τρόπους έκφρασης αυτής της άλλης κοινωνίας που συνεχώς διευρύνεται σε έκταση αλλά και σε περιεχόμενο. Όλο αυτό το ρεύμα κοινοτήτων αγώνα, που θεμελιώθηκε στα πρώτα χρόνια της περασμένης δεκαετίας και εξαπλώθηκε μέσα στην τελευταία τριετία-τετραετία πολύ σύντομα θα συναντήσει το δίλημμα των τοπικών εκλογικών μαχών. Εκεί θα φανεί η δυναμική της αυτοοργάνωσης, εκεί θα φανεί αν η έννοια της άμεσης δημοκρατίας δεν είναι απλά ένα ρούχο που το αλλάζεις την ημέρα των εκλογών και το φοράς κατά το δοκούν αλλά η βάση για μια ελεύθερη πολιτειακή οργάνωση, η βάση για την κοινωνική δημοκρατία. Κάποιες από αυτές τις κοινότητες αγώνα σίγουρα δεν πρόκειται να βγάλουν αυτό το ρούχο για χάρη της εκλογικής αναμέτρησης που θα δοθεί στα πεδία των δημοτικών μαχών. Τώρα είναι η ευκαιρία για τη διαμόρφωση μίας ελευθεριακής πρότασης δημοτικού αγώνα, ενισχύοντας τις μελλοντικές προοπτικές αυτού του ρεύματος των αποκεντρωμένων και οριζόντια χαλαρά δικτυωμένων τοπικών κοινωνικών συμβουλίων (λαϊκών ή ανοιχτών συνελεύσεων) ως οργανισμών κοινωνικής αναγέννησης, ως ζωντανών "αντιδραστηρίων" προς την κατεύθυνση του ελευθεριακού κοινοτισμού.

Φ.Κ. 

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Το σύνθημα τώρα δικαιώνεται

Φαίνεται πως η ουκρανική κυβέρνηση, υπό το βάρος των συγκρούσεων που έχουν λάβει χαρακτήρα εξέγερσης εδώ και μια βδομάδα, δείχνει πως θα πάρει πίσω το νόμο περί περιορισμού των διαδηλώσεων. Για άλλη μια φορά, το παλιό αναρχικό σύνθημα "οι νόμοι και τα διατάγματα καταργούνται στα οδοφράγματα" φαίνεται πως δικαιώνεται, όταν τα οδοφράγματα έχουν μεγάλη κοινωνική συμμετοχή και διάρκεια.

Για τα σχολεία - αναφορά πρώτη



Στα σχολεία η κατάσταση είναι ζοφερή. Ο κοινωνικο-πολιτικός σκοταδισμός καθρεφτίζεται και ριζώνει στα σχολεία. Αγωνιζόμενοι εκπαιδευτικοί διώκονται για "ανάρμοστη" συμπεριφορά. Οι διευθυντάδες, με κάθε ευκαιρία, προβάρουν τον νέο τους ρόλο, του αξιολογητή ,εκβιάζοντας από πριν, την υπακοή των εκπαιδευτικών. Ο ανταγωνισμός, το κυνήγι πτυχίων και βεβαιώσεων, η εκπόνηση "εκπαιδευτικών" προγραμμάτων για το θεαθήναι , από μερίδα εκπαιδευτικών, προκειμένου αυτό να μετρήσει θετικά στην αξιολόγηση που ρχεται , ο διάχυτος φόβος και η ανασφάλεια, ο καταιγισμός εγκυκλίων, το my school ή αλλιώς ,ο ηλεκτρονικός ρουφιάνος γονιών, παιδιών και εκπαιδευτικών, το  παρουσιολόγιο, η  αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας ή αλλιώς η ατομική ευθύνη του κάθε εκπαιδευτικού να βρει πόρους, χορηγούς...και ατέλειωτες, εκτός εργασιακού ωραρίου, εργατοώρες για τη σύνταξη αναφορών και εισηγήσεων για τη βελτίωση της υλικοτεχνικής και εκπαιδευτικής υποδομής, είναι μικρά μόνο κομμάτια ενός τρομακτικού παζλ που αποτυπώνει την καθημερινότητα των σχολείων.

Ν.Ν.

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Σχετικά με την επίθεση των φασιστοειδών της χρυσής αυγής στο "Ρεσάλτο"

 Το Σάββατο το πρωί, 100 περίπου μέλη της χρυσής αυγής έκαναν πορεία στην περιοχή της Αμφιάλης και του Κερατσινίου. Τα φασιστοειδή πέρασαν από το σημείο που δολοφονήθηκε από μέλη της χ.α. ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας και προκάλεσαν φθορές στο μνημείο που έχει στηθεί στον τόπο της δολοφονίας του. Στη συνέχεια, κατευθύνθηκαν προς τον αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης και ρήξης "Ρεσάλτο", στον οποίον επιτέθηκαν με πέτρες και πάντοτε φορώντας οι περισσότεροι από αυτούς μπλούζες της χ.α. Από την επίθεσή τους προκλήθηκαν σοβαρότατες ζημιές στο διπλανό από το "Ρεσάλτο" σπίτι, αφού εκεί έσπασαν από πέτρες τα τζάμια του παιδικού δωματίου, τη στιγμή μάλιστα που βρισκόταν μέσα ένα κοριτσάκι, ευτυχώς χωρίς να πάθει τίποτα. Την ώρα εκείνη, στο χώρο του "Ρεσάλτο", βρίσκονταν 15 συντρόφισες και σύντροφοι, οι οποίες/οι απάντησαν δυναμικά στην επίθεση των φασιστών. Όλη την ώρα της επίθεσης, οι δυνάμεις της αστυνομίας που ήταν παρούσες, είχαν πλήρως ανεκτική στάση απέναντι στους φασίστες και δεν προσήγαγαν μετά κανέναν. Την ίδια ώρα, στην περιοχή του Κορυδαλλού, πραγματοποιούταν αντιφασιστική συγκέντρωση. Ωστόσο, μετά το συμβάν αυτό, το "Ρεσάλτο" κάλεσε συγκέντρωση και πορεία, η οποία έγινε με τη συμμετοχή περίπου 400 ατόμων. Η πορεία κατευθύνθηκε στους γύρω δρόμους σβήνοντας τα συνθήματα των φασιστών και φωνάζοντας συνθήματα, ενώ ασφαλώς περιμετρικά της υπήρχαν πλέον ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.
Η επίθεση των φασιστών δεν έμεινε αναπάντητη και σκοπός του μαχητικού αντιφασιστικού αγώνα είναι να μη μένει τίποτα αναπάντητο.
Αλληλεγγύη στον αντιεξουσιαστικό χώρο "Ρεσάλτο"
Μαχητικός αντιφασισμός παντού

σχετικό βίντεο με την επίθεση των φασιστών και την αντιφασιστική πορεία που ακολούθησε: http://www.dailymotion.com/video/x1abj6v

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

Αλληλεγγύη στο "Ρεσάλτο"

Χθες, ανακοινώθηκαν ορισμένοι βασικοί υποψήφιοι της χρυσής αυγής για τις δημοτικές/περιφερειακές εκλογές και σήμερα φαίνεται πως τα φασιστοειδή ξεκίνησαν την προεκλογική τους εκστρατεία. Οι δυτικές γειτονιές της Αθήνας και γενικότερα της δυτικής Αττικής παραμένουν πάντα πρωτεύων στόχος τους. Γι΄αυτό και σήμερα, κάποιες δεκάδες φασιστοειδών έκαναν ασχήμιες στο μνημείο που έχει στηθεί στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας, ενώ στη συνέχεια επιτέθηκαν, φορώντας κράνη και κρατώντας ρόπαλα, στον αντιεξουσιαστικό χώρο "Ρεσάλτο", στο Κερατσίνι. 
Τώρα που η κυβέρνηση έχει ανοίξει έναν δικαστικό πόλεμο μαζί τους, είναι η στιγμή που τα φασιστοειδή θα αποθρασυνθούν στρέφοντας και πάλι το μαχαίρι και το ρόπαλό τους απέναντι στους αναρχικούς και τα μέλη της αριστεράς, ασφαλώς βέβαια και σε τυχαίους περαστικούς μελαμψούς (όχι τελείως έγχρωμους, ούτε λευκούς) μετανάστες.  Για άλλη μια φορά, θα δείξουν για ποιον λόγο υπάρχουν: για να αντεπιτίθενται σε όσους επιτίθενται στο κράτος και στα αφεντικά. Εκεί φτάνει η "μαγκιά" τους. Μπροστά στο αστικό κράτος και τους μεγαλοδημοσιογράφους, στέκονται πάντα "κλαρίνα". 

Να τους τσακίσουμε

Όλοι στις αντιφασιστικές δράσεις στο Κερατσίνι

Αλληλεγγύη στο "Ρεσάλτο" και σε όλους τους αυτοδιαχειριζόμενους/αντιεξουσιαστικούς χώρους

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Για την εισβολή στο σπίτι μου και το πογκρόμ που εξελίσσεται τις τελευταίες μέρες


Την Τρίτη 21 Ιανουαρίου στις 3 το μεσημέρι άνδρες της ΕΛΑΣ παρουσία εισαγγελέα, εισέβαλαν στο σπίτι μου. Ο λόγος της εισβολής -όπως είπαν- ήταν τηλεφώνημα αγνώστου που ανέφερε ότι στο σπίτι μου έχω όπλα και...μολότωφ. Εδώ να αναφέρω πως έχουν γίνει στο παρελθόν άλλες 4 εισβολές στα ανα περιόδους σπίτια μου όπου πάντα έχει προηγηθεί το περιβόητο τηλεφώνημα του ανύπαρκτου χαφιέ.
Η έρευνα ξεκίνησε στις τρεις το μεσημέρι και τελείωσε στις 2 παρά τα ξημερώματα, δηλαδή 11 ώρες περίπου. Ήρθε συνεργείο της ΔΕΕ όπου πήρε DNA από παντού και φυσικά αποτυπώματα. Καθ’όλη τη διάρκεια της έρευνας υπήρχε και μια ομάδα ΔΕΛΤΑ η οποία πήγαινε πέρα δώθε στο δρόμο του σπιτιού μου.
Στη συνέχεια οδηγήθηκα στη ΓΑΔΑ, κατόπιν στη σήμανση στην Καβάλας όπου αρνήθηκα να...σημανθώ και έπειτα στον εισαγγελέα όπου με παρέπεμψε στο αυτόφωρο με τις κατηγορίες της οπλοκατοχής και της ψευδούς ανώμοτης κατάθεσης. Στο αυτόφωρο καταδικάστηκα σε 16 μήνες φυλάκισης και με χρηματικό πρόστιμο 600 ευρώ. Με την ποινή πληρωτέα, φτάνουμε συνολικά τα 10.200 ευρώ.
Όσον αφορά τις κατηγορίες. Η οπλοκατοχή αφορούσε ένα πιστόλι το οποίο κατείχα. Οι λόγοι που είχα στην κατοχή μου το όπλο είναι προφανείς (κάτι που κατάλαβε μέχρι και ο εισαγγελέας της έδρας, άφου ουσιαστικά ζήτησε μη ταπεινά ελατήρια για την οπλοκατοχή).
Αφενός, η στοχοποίησή μου από τους φασίστες, (2 μήνες πριν έγραψαν απειλητικά συνθήματα στην είσοδο του σπιτιού μου «Καλαϊτζίδη Γράμμο Βίτσι») αλλά και η αναφορά του Κασιδιάρη σε μένα και άλλους δύο συντρόφους (πριν κάποιο καιρό όταν μοίραζε στη βουλή σε δημοσιογράφους κείμενο αλληλεγγύης που είχε γραφτεί προ ετών προς τα πρόσωπά μας, θέλοντας να καταδείξει διασυνδέσεις ημών με την...ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ). Και αφετέρου η στοχοποίησή μου από μαφίες των Εξαρχείων που διακινούν ναρκωτικά καθότι τα τελευταία 3 χρόνια είμαι σε ανοιχτή αντιπαράθεση μαζί τους. Οπότε θεωρώ τελείως λογικό και προφανές να οπλοφορώ για την αυτοπροστασία μου απέναντι σε όλο αυτό το ασκέρι των θρασύδειλων κουμπουροφόρων.
Για την κατηγορία της απείθειας, προφανώς δεν υπάρχει λόγος να έχει η σήμανση πρόσφατη φωτογραφία μου και εν ευθέτω χρόνω να την δω σε κανένα εξώφυλλο εφημερίδας η στο blog κανενός Κλουζώ όταν αρχίσει κανένα καινούργιο κυνήγι μαγισσών από τα σαϊνια μας που θα στήσουν πάλι κάποιο ευφάνταστο διωκτικό πανηγύρι. Προσωπική μου άποψη είναι πως κανένας σύντροφος δεν πρέπει να δίνει αποτυπώματα και φωτογραφίες. Η απείθεια έχει κάποιο κόστος ειδικά σε πληρωτέες ποινές, αλλά η μη κατοχή αποτυπωμάτων και φωτογραφιών μας από τις αρχές έχει αξία...ανεκτίμητη. Οπότε σύντροφοι στην Καβάλας να αρνείστε κατηγορηματικά τη σήμανση και να το στηρίζετε πολιτικά στο δικαστήριο.
Όσον αφορά το γενικότερο πογκρόμ των τελευταίων ημερών. Έχουν γίνει εισβολές σε αρκετά σπίτια συντρόφων οι οποίες συνεχίζονται έως τώρα. Η επίσημη αιτιολόγηση που έχει ανακοινωθεί από τηλεόραση και εφημερίδες, είναι ότι μπαίνουν στα σπίτια μας για να «πιέσουν» το...δίκτυο υποστήριξης του Χ.Ξηρού και να προλάβουν ένοπλο χτύπημα την περίοδο της ελληνικής προεδρίας. Πάντα υπάρχουν «ειδικοί λόγοι» ενός επιμέρους κατασταλτικού σχεδίου, άλλα όλες οι διωκτικές αφηγήσεις και συμβολισμοί εντάσσονται στο γενικό πλαίσιο που ορίζεται από το κράτος έκτακτης ανάγκης και τους εκπροσώπους του: Τουτέστιν ο Δένδιας και η παρέα του θέλουν να τελειώσουν μία και καλή μαζί μας. Η πίεση της Κατεχάκη στον πολιτικό μας χώρο θα αυξάνεται με γεωμετρικούς ρυθμούς και θα κλιμακώνεται ανάλογα με τις ειδικές στοχεύσεις του υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ.
Εμείς σύντροφοι οφείλουμε να διαχειριστούμε τις πιέσεις αυτές με τέτοιον τρόπο ώστε το κόστος που θα έχουν οι ίδιοι από τις ενέργειές τους,  να είναι μεγαλύτερο του επιδιωκόμενου αποτελέσματος που θέλουν.
Οι κομμένες άδειες, οι φυλακές υψίστης ασφαλείας, οι επικυρήξεις συντρόφων, η εκ νέου σύλληψη του Σακκά, τα ειδικά δικαστήρια που εξελίσσονται, οι εισβολές στα σπίτια αναρχικών είναι η προσπάθεια της ακροδεξιάς σέχτας του Δένδια για το δικό τους «success story». Τα λεφτά που υπόσχονται όμως για τα «κεφάλια» των συντρόφων μας δείχνουν απλά τον πανικό τους.
 
 
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ Ν.ΜΑΖΙΩΤΗ Π.ΡΟΥΠΑ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
 
 
ΥΓ1. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν προστατευόμενοι μάρτυρες.
ΥΓ2. Με 4 εκ. Ευρώ που θα πάρει ένας πληροφοριοδότης, μπορεί και να έχει βασιλική κηδεία. Λυπάσαι με τόσα λεφτά τα έξοδα;
 
 
 
                                                                                Γιώργος Καλαϊτζίδης

(αναδημοσίευση από:  athens.indymedia.org)

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Χρυσή ευκαιρία


Αγγελία κολλημένη σε τοίχο της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Όποια κρίνει πως διαθέτει τα απαιτούμενα προσόντα, ας επικοινωνήσει μαζί μας για να δώσουμε περισσότερα στοιχεία επικοινωνίας.

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Δε θέλουν εργάτες, θέλουν μηχανές!


Την Κυριακή 19 Γενάρη στις γειτονιές του Παγκρατίου πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις-παρεμβάσεις σε πολυκαταστήματα και supermarkets ενάντια στην κυριακάτικη λειτουργία τους. Με πρωτοβουλία της συλλογικότητάς μας και με την έμπρακτη στήριξη και συμμετοχή συντρόφων-ισσων από τοπικά και όμορα οριζόντια εγχειρήματα αγώνα, νεολαίους και αγωνιστές από σωματεία βάσης, από τη 1 το μεσημέρι και για 2,5 ώρες, 40 περίπου σύντροφοι-ισσες προχώρησαν σε παρεμβάσεις έξω από 4 κεντρικά εμπορικά καταστήματα του Παγκρατίου, καλώντας εργαζόμενους και καταναλωτές σε έμπρακτη αμφισβήτηση της προσπάθειας των αφεντικών να καταργήσουν την κυριακάτικη αργία, να διευθετήσουν βίαια τον εργασιακό μας χρόνο και τη ζωή μας στο σύνολό της. Μοιράστηκαν κείμενα, αναρτήθηκε πανό με σύνθημα “Λευκές νύχτες, δουλειά τις Κυριακές, δε θέλουν εργάτες, θέλουν μηχανές” και πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις στις εισόδους αλλά και εντός των εργασιακών χώρων. Κατά τη διάρκεια των παρεμβάσεων φωνάζονταν συνθήματα όπως : “Η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στο πόλεμο των αφεντικών”, ” Ποτέ δουλειά τη Κυριακή, μη σώσουμε και γίνουμε ανταγωνιστικοί”, ” είμαστε εργάτες, δεν είμαστε πελάτες και στα αφεντικά δε κάνουμε τις πλάτες”, “Λευκές νύχτες, μαύρε κυριακές, στο διάολο να πάνε οι καπιταλιστές”.
Τις προηγούμενες μέρες, είχαν προηγηθεί μια σειρά μοιρασμάτων σε εργαζόμενους στον χώρο του εμπορίου αλλά και, ευρύτερα, στον κόσμο των περιοχών μας καλώντας τους να πάρουν έμπρακτα θέση ενάντια στις μεθοδεύσεις των αφεντικών να μετατρέψουν την κυριακάτικη εργασία, τις “Λευκές Νύχτες” και κάθε λογής καταναλωτικά πανηγυράκια, σ’ άλλο ένα αυτονόητο για την κλίκα των αφεντικών. Η βουβαμάρα που παράγει η μοιρολατρεία και ο φόβος, οι σηκωμένοι ώμοι, οι απανωτές σφαλιάρες από την ένταση της ταξικής επίθεσης εναντίον μας σε συνδυασμό με την αδυναμία άρθρωσης συνολικών, συνεκτικών και πειστικών απαντήσεων “από τα κάτω” συνθέτουν ένα σκηνικό ανοιχτό σε όλα τα ενδεχόμενα όσον αφορά την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας (και όχι μόνο). Από πλευράς μας, η Κυριακή 19 Γενάρη αλλά και κάθε “εργάσιμη” Κυριακή μπορούν να αποτελέσουν συγκεκριμένα εμπόλεμα πεδία όπου μπορούν να ξεδιπλωθούν οι δυναμικές των αγώνων που δίνει ο καθένας και η καθεμία μας όλες τις προηγούμενες και τις επόμενες μέρες. Η ανάδειξη ενός πλατιού κοινωνικού ρεύματος που θα ορθώσει ένα συλλογικό οδόφραγμα ενάντια στη λεηλασία του κεφαλαίου παραμένει ένα αμείλικτο ερώτημα για τον κόσμο των εκμεταλλευόμενων. Το μόνο σίγουρο είναι οι απαντήσεις μας θα δοθούν στο δρόμο.

Πρωτοβουλία αναρχικών αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού

(αναδημοσίευση από: http://paapty.squat.gr/)

Μα πότε θα μειωθούν οι φόροι;



Ο Σαμαράς, σε χθεσινή ομιλία του στο ελληνογερμανικό εμπορικό και βιομηχανικό επιμελητήριο, υποσχέθηκε στα γερμανικά και ελληνικά αφεντικά ότι κάποια στιγμή, όταν θα έχουν επιτευχθεί συγκεκριμένοι πλεονασματικοί στόχοι, η φορολογία θα μειωθεί. Κάτι μας είπε. Εννοείται πως θα μειωθεί. Όταν κλείσουν όλα τα μικρά καταστήματα και μείνουν μόνο οι κολοσσοί, τότε είναι ευνόητο πως ο ΦΠΑ θα πέσει κατακόρυφα, μειώνοντας όχι τόσο τις τιμές αλλά τις φορολογικές εισφορές των αφεντικών προς το κράτος. Αυτό θα πει υπεύθυνη ταξική πολιτική. Από αυτήν έχουμε -ή πιο σωστά, έχουνε- μπόλικη. Από υπεύθυνο ταξικό αγώνα είμαστε λίγο πίσω αλλά πού θα πάει... 

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Τελικά, τι σόι κράτος είναι αυτό;




Μπορούμε να έχουμε πρωθυπουργό άθεο; Απ΄ ό,τι φαίνεται από τις ανακοινώσεις της Νέας Δημοκρατίας και ορισμένων κορυφαίων της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, όχι. Τελικά, όμως, τι σόι κράτος έχουμε, θεοκρατικό ή κοσμικό; Μήπως δηλαδή διαφέρουμε πολύ λιγότερο από το κυβερνητικό όραμα του Ερντογάν; Μήπως ο διαφωτισμός, που κυνηγιέται από τον σκοταδισμό, πέρασε και ...δεν ακούμπησε στους κυρίαρχους θεσμούς; 
Αν είναι έτσι, το ελληνικό κράτος έπρεπε να ονομάζεται ελληνορθόδοξο κράτος, ώστε να είναι ξεκάθαρα τα πράγματα: το κράτος να πληρώνει τους παπάδες κανονικά, την ίδια στιγμή που διώχνει εκπαιδευτικούς και υγειονομικούς (όπως και κάνει), το κράτος να επιχορηγεί τα μοναστήρια (όπως και κάνει), το κράτος να χτίζει με λεφτά των ταμείων του μόνο εκκλησίες (όπως και κάνει), το κράτος να έχει ορθόδοξο πρωθυπουργό, υπουργούς, βουλευτές, κρατικούς υπαλλήλους, υπήκοους, κ.ο.κ.  



Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

Με κάτι τέτοια, θα τον ψηφίσουμε!

"Αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα μεταναστεύσω" δήλωσε η ευαγγελο-βενιζελικιά Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, μέλος της κεντρικής επιτροπής του πάλαι ποτέ κραταιού πασόκ. Σε συνέντευξή της, όπως όλα τα αντιδραστικά απορρίματα  της αστικοδημοκρατικών πολιτικών κύκλων, δεν θα μπορούσε να μην αναμασήσει τη γνωστή καραμέλα περί εμπρησμού της Mafrin για να επιτεθεί σε οτιδήποτε κινείται σε προοδευτική κατεύθυνση στην Ελλάδα 
(βλέπε http://eleutheriellada.wordpress.com/2014/01/19/%CE%B1%CF%80%CF%8C-0-%CF%89%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%BF%CE%BA-%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%BF-%CF%84%CF%83%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CF%83%CE%B1%CE%B9/#more-45350)
Με κάτι τέτοια, Αφροδίτη, στο τέλος-τέλος, θα τον ψηφίσουμε, μήπως φύγει και καμία σαν κι εσένα από αυτή τη δύσμοιρη χώρα!...

Τ.Κ.

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε

Μέχρι τον Αύγουστο, ο γνωστός αστικός τύπος και τα κανάλια διαφήμιζαν χωρίς σταματημό τους χρυσαυγίτες. Φωτογραφίες από εκείνη την περίφημη εκδρομή στη Νέδα από τον πυρήνα της Νίκαιας είχαν αναπαραχθεί με το παραπάνω από καθεστωτικά web-sites, όπως το καλά διαφημιζόμενο από το "δελτίο ειδήσεων" του Ευαγγελάτου news.it. Σήμερα, το ίδιο site ανακαλύπτει πως εκείνη η κατασκήνωση τελικά "δεν ήταν για ....προσκόπους, αλλά για καταδρομείς με καλάσνικοφ". Πριν μισό χρόνο λοιπόν, όλοι αυτοί οι δημοσιογραφίσκοι "δεν ήξεραν τίποτα" ή πολύ απλά ήταν στη γραμμή του γνωστού αναλυτή Μπάμπη που μιλούσε για μια σοβαρή χ.α. που θα μπορούσε και να συγκυβερνήσει. Σήμερα, κάτι έχει αλλάξει. Δυστυχώς, το εκλογικό ποσοστό των βασιλοχουντικών ρουφιάνων στην Ελλάδα και γενικότερα των αντιδραστικών είναι πολύ μεγάλο και πάντα ανοίγει την όρεξη στους κομματικούς μηχανισμούς που διαγκωνίζονται μεταξύ τους για να το εκφράσουν. Το γεγονός όμως ότι εκείνη η εκδρομή δεν ήταν για προσκόπους, δεν σημαίνει πως η επίδειξη τέτοιων φωτογραφιών θα αποτελέσει, για άλλη μια φορά, σοβαρό λόγο για τη μείωση των δημοσκοπικών ποσοστών της χ.α.. Αντιθέτως, θα ανοίξει την όρεξη σε όσους καταφεύγουν στο σκοταδισμό -και είναι πολύ "σκυλάδες" των δύο περασμένων δεκαετιών τέτοιοι- για μια καθολική σύγκρουση με καθετί εκφράζει το αίσθημα της ελευθερίας. Ένα καθεστώς, που θέλει να κλείσει τα σχολεία για το καλό του τουρισμού, δεν μπορεί να υπερασπιστεί καμιά αξία απέναντι σε φωτογραφίες που δείχνουν τους νεοναζί να βάζουν παιδάκια να χαιρετούν ναζιστικά. Ένα καθεστώς, όπως όλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι βυθισμένο στα σκάνδαλα και παράλληλα αποδομούσε κάθε κοινωνική αξία, σήμερα είναι βουτηγμένο στη σαπίλα που πάντα διατηρούσε μέσα του ως το τελευταίο όπλο του απέναντι στους εξεγερμένους.


Ποτέ την Κυριακή

Πέμπτη 16/1 - 19:00 Δημαρχείο Αγίου Δημητρίου: Κάλεσμα για διαμόρφωση συνεχόμενων δράσεων ενάντια στο μέτρο για το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές

          
Το πολιτικό σύστημα βρήκε έναν ακόμα τρόπο για να φέρει μια ώρα αρχύτερα την ανάπτυξη στην χώρα. Βέβαια έχει γίνει ξεκάθαρο από τις πολιτικές του επιλογές ότι με τον όρο ανάπτυξη εννοεί την ανάπτυξη του καπιταλιστικού συστήματος και του κεφαλαίου –ντόπιου και ξένου- και την εξαθλίωση όλων των υπολοίπων. Το άνοιγμα των καταστημάτων της Κυριακές είναι ένα ακόμα μέτρο που στοχεύει στη δημιουργία ενός μοντέλου ανθρώπου-μηχανής, πιστού στο δόγμα «δούλευε-κατανάλωνε» πρότυπα που υιοθετούν όλες οι καπιταλιστικές χώρες. Ορδές κόσμου να κατακλείει μεγάλα καταστήματα και αλυσίδες -χωρίς όμως να αγοράζει γιατί και οι ίδιοι είναι εργαζόμενοι που το κάθε μέτρο ή το κάθε αφεντικό τους έχει ξεζουμίσει-, και εργαζόμενοι να δουλεύουν ατελείωτες ώρες με μισθούς πείνας. Με αυτά τα μέτρα δεν έχουν άλλο στόχο από το να προσπαθούν να μας αποπροσανατολίσουν με το να δημιουργούν ψεύτικες ανάγκες και επιθυμίες και έτσι να νιώθουμε ακόμα πιο μίζεροι και δυστυχισμένοι, αφού δεν μπορούμε να τις καλύψουμε, και ακόμα πιο αδύναμοι να αγωνιστούμε. Αποτέλεσμα; Να αποκοβόμαστε κοινωνικά και να χειραγωγούμαστε ευκολότερα.
Τα περί αύξησης θέσεων εργασίας δεν είναι τίποτα άλλο από ψέματα αφού κανένας εργοδότης δεν θα προβεί σε νέες προσλήψεις και τα επιπλέον ωράρια θα κλιθούν να τα καλύψουν οι ήδη κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι.
Τα καταστήματα των γειτονιών βάλλονται και αυτά γιατί έρχονται να αντιμετωπίσουν τους μεγάλο-επιχειρηματίες και τις αλυσίδες καταστημάτων. Καμία μικρή επιχείρηση δεν μπορεί να προσφέρει στο αγοραστικό κοινό τα όσα τάζουν οι αλυσίδες. Αποδυναμώνονται τα μαγαζιά των γειτονιών γιατί όπως είναι διαπιστωμένο ο κόσμος τις Κυριακές προτιμάει να κινηθεί στις αγορές του κέντρο και στους γυάλινους ναούς της κατανάλωσης, βλέπε mall.
Και εσύ ανυποψίαστε «καταναλωτή» είτε είσαι άνεργος ή εργαζόμενος, νέος ή μεγαλύτερος πριν ξεκινήσεις την κυριακάτικη σου βόλτα με μια «βόλτα στα μαγαζιά» σκέψου τις συνθήκες που εργάζεσαι ή ζεις και σίγουρα θα βρεις πολλά κοινά με αυτές των εργαζομένων που υποχρεώνονται να εργαστούν και τις Κυριακές καταπατώντας όλα τους τα δικαιώματα.
Κι αν δεν μπορείς να ρίξεις μια κλωτσιά στο αφεντικό σου τουλάχιστον βγες από την καταναλωτική σου μιζέρια με το να πας τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου ή τους φίλους σου μια βόλτα στο πάρκο, στη θάλασσα στο βουνό ή ακόμα και στο γήπεδο και όχι μια βόλτα στον ονειρικά πλαστό κόσμο της εκμετάλλευσης και της κατανάλωσης.
Γιατί αυτό που μας λείπει δεν είναι οι ώρες για να ψωνίσουμε, αλλά οι μισθοί και οι ώρες για να ζήσουμε…

Κάλεσμα για την διαμόρφωση συνεχόμενων δράσεων ενάντια στο μέτρο για το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές την
Πέμπτη 16/01/2014 στο κινηματοθέατρο «Μελίνα Μερκούρη» στο Δημαρχείο Αγίου Δημητρίου στις 7:00 μμ.

Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Μπραχαμίου
10/01/2014
 
(αναδημοσίευση από: http://katadimadim.blogspot.gr/)

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

Έτσι είν΄ οι πατριώτες


Έτσι είναι οι πατριώτες: πυροβολούν πινακίδες σήμανσης κάποιου αρχαιολογικού χώρου ή μνημείου (καφέ πινακίδες). Αυτό δείχνει το πόσο πολύ τιμούν τη γη που πατάνε και την ιστορία της, τη γη που οι πρόγονοί τους μοιράστηκαν με τους ναζί, τους φασίστες και -ας μην το ξεχνάμε κι αυτό- τις βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής.
Όμως, ούτε οι σημερινές φωτογραφίες, που βγήκαν στη φόρα, με τους νεοναζί της Νίκαιας να κρατάνε όπλα και να κραδαίνουν σημαιάκια των ες-ες δεν πρόκειται να "σοκάρουν" το μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων τους. Σήμερα, η Ευρώπη δεν βρίσκεται μεταξύ του φιλοευρωπαϊσμού και του ευρωσκεπτικισμού, αλλά μεταξύ της ανθρώπινης σκέψης και του ζωώδους ενστίκτου (αν και τα υπόλοιπα ζώα σε καμιά περίπτωση δεν είναι κατώτερα αυτών των ανθρωποειδών). Ελευθερία ή βαρβαρότητα, τόσο άμεσο είναι πλέον το δίλημμα...

Τ.Κ.

Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

Είδε κανείς χώρια εξοπλιστικά και μίζες;




Οι μίζες με τα εξοπλιστικά προγράμματα φαίνεται πως είναι κάτι το αδιαχώριστο. Το ωραίο της υπόθεσης είναι πως κάποιοι καραβανάδες τύπου Φραγκούλη τώρα βάλθηκαν να μιλούν για αυτές τις υποθέσεις και να λένε πως οι κυβερνώντες είχαν γνώση για όλα αυτά που συνέβαιναν. Οι ίδιοι δηλαδή δεν είχαν γνώση; Μίλησαν ποτέ δημόσια τόσα χρόνια; Διαμαρτυρήθηκαν για τίποτα; Τώρα όλοι αυτοί -ένστολοι, απόστρατοι και έφεδροι- γιατί βγαίνουν και το παίζουν "εθνοσωτήρες"; Πού ήταν δυο δεκαετίες τώρα; Προφανώς βρίσκονταν κάπου συντασσόμενοι μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας οι περισσότεροι. Και τώρα, ξαναθυμούνται το εθνικοπατριωτικό τους ακροδεξιό ρίζωμά τους. Και τώρα, όλοι μαζί -αδέκαστοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και καραβανάδες- βάλθηκαν "να πουν την αλήθεια". Τα εξοπλιστικά προγράμματα ωστόσο τρέχουν χρόνια και είναι απόρροια μίας διαρκούς ροής τεράστιων κονδυλίων του κρατικού προϋπολογισμού προς τις εταιρείες κατασκευής όπλων και τους "ενδιάμεσους". Οι μίζες, όπως και ο εθνικοπατριωτισμός τους, πάνε μαζί με τα εξοπλιστικά προγράμματα, όπως πίσω από κάθε χυδαίο έμπορα αντικρύζει πάντα κάποιος μια εικόνα του Χριστού ή της Παναγίας και στο συρτάρι του γραφείου του βρίσκεται πάντα το ευαγγέλιο. 

Τ.Κ. 

Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

Στημένες λεμονόκουπες


Τρία χρόνια τώρα, έπαιξαν και με το παραπάνω το χαρτί της αντίδρασης από τη μεριά του κράτους. Με αξιοσημείωτη προβολή από τα μίντια, με υπέρμετρη κάλυψη και συνεργασία με τις δυνάμεις καταστολής, με απίστευτη ανοχή από τις "δυνάμεις του συνταγματικού τόξου", τα φασιστοειδή έφτασαν να αποτελούν την τρίτη κομματική δύναμη δημοσκοπικά και να καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πολιτική ατζέντα. Τώρα που δόθηκε το σήμα για την αποκαθήλωσή τους, τώρα οι δημοσιογραφίσκοι κατέβασαν τα μικρόφωνα μπροστά στον Κασιδιάρη. Έως  τώρα, έκαναν πλάτη στην κλασική νεοελληνική πρακτική της χ.α. που από τη μία πλευρά κλωτσούσε τους δημοσιογράφους και από την άλλη πλευρά στεκόταν μπροστά στο γυαλί προσοχή και με ύφος κλαρινογαμπρού για τηλεοπτικές δηλώσεις.
Το σύστημα επιχειρεί να καταστήσει τη χ.α. μια στημένη λεμονόκουπα. Αφού η χ.α. έπαιξε με τους όρους του συστήματος -ως παρακράτος που ήθελε να είναι μέχρι να γίνει η ίδια το κράτος- ήρθε ο καιρός να παίξει και τις τελευταίες καθοριστικές ζαριές σε αυτό το παιχνίδι. Και απ΄ ό,τι φαίνεται, δεν δείχνει να έχει και τα καλύτερα αποτελέσματα, ενώ μια χούφτα ασπόνδυλων κακομοίρηδών της στα δικαστήρια της Λουκάρεως, υιοθετώντας το αναρχικό σύνθημα "αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι" -καμία τσίπα αυτοί οι φασίστες ούτε και σε τόσα απλά πράγματα-, δείχνει μια προϊούσα παρακμή του κομματικού της μηχανισμού.
Οι επόμενοι μήνες, μέχρι τις δημοτικές εκλογές, θα δείξουν στο πού θα οδηγηθεί η κατάσταση. Ωστόσο, διαρκής "μέριμνα" της αντιφασιστικής δράσης πρέπει να είναι η επιστροφή των φασιστών στις τρύπες τους, πράγμα που δεν πρόκειται να επιβάλει καμιά αστική δημοκρατία...

Τ.Κ.

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

Είναι ο Καπιταλισμός, Μπογιόπουλε



Σήμερα, στη ραδιοφωνική εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, υπήρχε και ένας άλλος Νίκος, ο Μπογιόπουλος. Αφού εκείνος "στρίμωξε" με δύο ερωτηματάκια χιλιοειπωμένα τον Κουβέλη, έφτασε η ώρα ο Χατζηνικολάου να κλείσει την εκπομπή. Μετά την αναφορά που έκανε στην παρουσία του Μπογιόπουλου, δεν ξέχασε να αναφέρει και την παρουσία της εταιρείας του ελαιόλαδου που στηρίζει την εκπομπή, καθώς και μίας μάρκας παπουτσιών. Στον μνημονιακό και αντιμνημονιακό κόσμο του ελληνικού καπιταλισμού, "αδέσμευτη" δημοσιογραφία, αριστερή ρητορική του καναπέ και σπόνσορες είναι μια σαλάτα. Αυτή η σαλάτα είναι που οδήγησε την αριστερά στη σημερινή παρακμή της, σε μια αριστερά του "άλλα λέει και άλλα κάνει". Αυτή η αριστερά είναι που έχει πολύ μεγάλο μέρος ευθύνης για τη σημερινή κοινωνική, κατά βάση, κρίση. Τέτοιες παρέες της οθόνης και του μικροφώνου των μμε, που σήμερα διεκδικούν να εκφράσουν τη λαϊκή οργή μέσα από μία αντιμνημονιακή ή γενικόλογη αντικαπιταλιστική φρασεολογία, δεν οδηγούν παρά στην ανακύκλωση των ίδιων και των ίδιων πραγμάτων, που θα έπρεπε να σταλούν όχι στους μπλε αλλά στους κάδους άλλου χρώματος...  

Φ.Κ.

Αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Σπ. Στρατούλη

 


Ο σύντροφος Σπύρος Στρατούλης βρίσκεται έγκλειστος στις φυλακές από 17 χρονών. Εδώ και 21 χρόνια κρατάει αγωνιστική στάση, συμμετέχοντας σε κινητοποιήσεις, απεργίες πείνας και εξεγέρσεις, πληρώνοντας την αξιοπρεπή πορεία του με πλήθος πειθαρχικών ποινών. Με το πέρασμα των χρόνων στη φυλακή συνδέεται με αναρχικούς αγωνιστές και από κοινού συμμετέχουν στους αγώνες εντός των τειχών. Το 2008 προφυλακίζεται εκ νέου με αφορμή το κύμα των εξεγέρσεων στις φυλακές, μετά την επίθεση που δέχτηκε από τους δεσμοφύλακες ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης. Σήμερα ο κατασταλτικός μηχανισμός, αξιοποιώντας τηλεφωνικές συνομιλίες τρίτων, βρίσκει την ευκαιρία να ξεδιπλώσει την εκδικητική του μανία, εντάσσοντάς τον στην υποτιθέμενη εγκληματική οργάνωση “Στέκια Θεσσαλονίκης”. Ο Σ. Στρατούλης στερείται τις άδειες του, τις οποίες κατέκτησε με χρόνια αγώνες ενώ κινδυνεύει με παράταση του χρόνου κράτησής του για αόριστο χρονικό διάστημα, μέχρι της διεξαγωγή της δίκης για τη συγκεκριμένη υπόθεση.
Με αυτή την προοπτική ο Σπύρος αποφάσισε να παλέψει ενάντια σε αυτούς που εκδικούνται όποιον αγωνίζεται με μοναδικό μέσο το σώμα του. Ξεκίνησε απεργία πείνας στις 11 Νοεμβρίου η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τα αιτήματά του είναι η επαναχορήγηση των αδειών και η παύση των ανυπόστατων διώξεών του βάσει αστήριχτων κατηγοριών.
Στην 55η μέρα είχε χάσει 20 κιλά. Έχει εισαχθεί τέσσερις φορές στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λάρισας και κάθε φορά επιστρέφει πίσω στη φυλακή με δική του επιλογή καταγγέλλοντας τους γιατρούς της Λάρισας για απαράδεχτη συμπεριφορά.
Η απειλή του νόμου και η βία του εγκλεισμού είναι δομικό στοιχείο της πολύπλευρης βίας που ασκείται από  κεφάλαιο και κράτος σε βάρος της ζωής των καταπιεσμένων. Μια πολύπλευρη βία που στις μέρες μας έγινε αδύνατο να κρυφτεί: από τη φτώχεια και την άγρια εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης μέχρι όλον αυτόν τον αστυνομικό στρατό καταστολής και από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για μετανάστες και το ρατσισμό απέναντι στα πιο ευάλωτα κοινωνικά κομμάτια μέχρι την ολοκληρωτική παράδοση του φυσικού περιβάλλοντος και των κοινωνικών αναγκών στο βωμό των καπιταλιστικών επενδύσεων. Μια πολύπλευρη βία που δε μένει αναπάντητη. Από τους κατοίκους της Χαλκιδικής μέχρι τους αναρχικούς αγωνιστές, από τους διαδηλωτές και τους απεργούς μέχρι τον ένοπλο αγώνα. Δε μένει αναπάντητη με τις εστίες αγώνα εντός και εκτός των τειχών.
Στη θέση του Σπύρου μπορεί να βρεθεί ο οποιοσδήποτε ορθώνει το ανάστημά του για την υπεράσπιση της Ζωής, της Αξιοπρέπειας και της Ελευθερίας.
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΣΠΥΡΟ  ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ

Συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Σπύρο Στρατούλη

(αναδημοσίευση από:  https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1510424)

Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

Με μεγάλες επιτυχίες ξεκίνησε η ελληνική προεδρία!




Με μεγάλες επιτυχίες ξεκίνησε η πολλά υποσχόμενη ελληνική προεδρία! Μια σημαντική επιτυχία υπήρξε η αντιμετώπιση της πορείας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με φυσουνιές, προκειμένου να αναχαιτιστεί, να προστατευτεί με αυτόν τον τρόπο το σεμνό και λιτό, πλην όμως ουσιώδες τελετουργικό της ανάληψης της προεδρίας, αλλά και να γίνει επίδειξη του "ποιος κάνει κουμάντο εδώ πέρα" (προφανώς, η ελληνική αστυνομία που σκοπός της είναι να προστατεύει εκατοντάδες κουστουμαρισμένα παράσιτα).
Μία άλλη σημαντική επιτυχία υπήρξε ο αποκλεισμός ολόκληρης της περιοχής γύρω από το Μέγαρο Μουσικής υπό το φόβο ενός τρομοκρατικού χτυπήματος. Ούτε κουνούπι δεν περνούσε από τον αστυνομικό κλοιό, ενώ οι οδηγοί συνωστίζονταν με τα οχήματά τους για ώρες στους γύρω δρόμους. Όμως, για κάτι κωλόπαιδα που κάνουν διαδηλώσεις δεν αξίζει να πάθει κανείς κάτι τέτοιο, αλλά για την ελληνική προεδρία όλα αυτά είναι δικαιολογημένα και εθνικώς αναγκαία να γίνουν!
Ευχόμαστε να περάσανε καλά όλοι αυτοί οι επισκέπτες σήμερα και να μας θυμηθούν τί καλοί που είμαστε στην επόμενη δόση του δανείου. Αυτό θα πει αξιοπρέπεια!...

Εκδήλωση - παρουσίαση του βιβλίου του Φ. Τερζάκη "Ανορθολογισμός, φονταμενταλισμός και θρησκευτική αναβίωση, τα χρώματα της σκακιέρας"

 
 
από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων 
 
θα ακολουθήσει συζήτηση με τον συγγραφέα. 
 
Το αίνιγμα των θρησκευτικών αναβιώσεων, που είχε προβάλει στον ορίζοντα 
ήδη από τη δεκαετία του 1980, έχει μια διάσταση τύποις θρησκειολογική, 
αλλά και μια διάσταση εμφανώς πολιτική, σε αναποσαφήνιστη σχέση μεταξύ 
τους. 
Αυτό το σύντομο και άκρως συμπυκνωμένο γραπτό είναι μια προσπάθεια να 
συνυφανθούν όλ’ αυτά τα ερωτήματα και να βρουν μια κεντρικά αρθρωμένη 
απάντηση, που θα παρέχει ταυτόχρονα ένα ενοποιημένο εννοιολογικό πλαίσιο
για περαιτέρω συζήτηση και επεξεργασίες. 
 
 
Παρασκευή, 10/1, 2014 - 20:00, Ευτοπικό εργαστήρι - Λεωνίδου 62 & 
Θερμοπυλών, Κεραμεικός  
http://eutopia.gr/contact




Τί σημαίνει "πετυχημένη ελληνική προεδρία";



Η απάντηση στο παραπάνω ερωτηματάκι είναι απλή: συνέχιση του ταξικού και κοινωνικού πολέμου -από την πλευρά των κρατών και των αφεντικών- κυριολεκτικά με κάθε μέσο. Απέναντι στη δική τους ομήγυρη, έχουμε το καθήκον και το δικαίωμα να συναντάμε τους αντιστεκόμενους των άλλων χωρών και να συντονίζουμε τον αγώνα μας. 
Εκείνοι βρίσκονται κάθε τρεις και λίγο όλοι μαζί απαιτώντας ταυτόχρονα ο κάθε λαός "να κοιτάζει τη δουλειά του" (ποια δουλειά του δηλαδή...) και μάλιστα να πιστεύει πως κατέχει στη χώρα του και τον ομφαλό της γης. Η διεθνιστική αλληλεγγύη και δράση όμως, η ευρύτερη συνάντηση και συνεργασία των κατά τόπους αντιστάσεων, είναι εκείνη που μπορεί να σπάσει τα σύνορα που μας επιβάλουν όποτε και όπως αυτοί θέλουν, να διαρήξει την επιβολή της νέας αυτοκρατορίας τους.

Φ.Κ.