Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Σχετικά με τα γεγονότα της 6ης Δεκέμβρη του 2014

Αλληλεγγύη στους αναρχικούς απεργούς πείνας 

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες των γεγονότων της 6ης Δεκέμβρη του 2014 


Στις 6 Δεκέμβρη του 2014, συμπληρώθηκαν 6 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του δεκαεξάχρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο Κορκονέα.

Η επέτειος αυτή συμπίπτει με την απεργία πείνας του εικοσιενάχρονου αναρχικού Νίκου Ρωμανού με αίτημα τη χορήγηση άδειας για την παρακολούθηση μαθημάτων.

Η μέρα και η νύχτα βρήκε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να διαδηλώνουν στους δρόμους πολλών πόλεων της Ελλάδας. Την ιδιαίτερα μαζική απογευματινή διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας διαδέχτηκαν πολύωρες συγκρούσεις και οδομαχίες κυρίως στην περιοχή των Εξαρχείων. Η αστυνομία προχώρησε σε πάνω από 200 προσαγωγές, από τις οποίες οι 43 μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Ορισμένοι από τους συλληφθέντες αντιμετωπίζουν και κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα, ενώ παραμένουν στο κτίριο της ΓΑΔΑ.

Συγκρούσεις μεταξύ αναρχικών/αντιεξουσιαστών και των δυνάμεων καταστολής πραγματοποιήθηκαν και σε πολλές άλλες πόλεις, όπως, για παράδειγμα στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στο Βόλο, στη Λάρισα, στα Γιάννενα, στο Αγρίνιο, στη Μυτιλήνη, στο Ηράκλειο, στα Χανιά, στην Καλαμάτα και αλλού. Στην Πάτρα, μάλιστα, έγιναν έξι συλλήψεις (εκ των οποίων οι δύο με κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα), στη Θεσσαλονίκη δεκαεφτά, στο Αγρίνιο τρεις, ενώ οι προσαγωγές στην επαρχία έφτασαν περίπου τις εκατό.
Για άλλη μια φορά, το κράτος επιχείρησε να εξαπολύσει τον τρόμο με την επιβολή του καθεστώτος της λεγόμενης «μηδενικής ανοχής» χτυπώντας τις πορείες, προσάγοντας διαδηλωτές, ρίχνοντας βαριές και εκδικητικού χαρακτήρα κατηγορίες στους συλληφθέντες.
Για άλλη μια φορά, οι κρατούντες κάνουν λάθος. Δεν πρόκειται να πετύχουν τίποτα άλλο με την επιβαλλόμενη αστυνομοκρατία από το να διασπαρθούν και να ενταθούν ακόμα περισσότερο οι εστίες αντίστασης σε όλη την ελληνική επικράτεια. Η κατασταλτική τους μηχανή δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να προκαλεί την εξάπλωση των κύκλων της ανατροπής.

Η ελπίδα βρίσκεται στη μαχητική και αδιάλλακτη στάση των αναρχικών απεργών πείνας Νίκου Ρωμανού (από 10/11), Γιάννη Μιχαηλίδη (από 17/11), Αντρέα Μπουρζούκου και Δημήτρη Πολίτη (από 1/12).

Η ελπίδα βρίσκεται στους χιλιάδες ανθρώπους που διαδήλωσαν και διαδηλώνουν στους δρόμους της ελληνικής επικράτειας απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.

 Η ελπίδα βρίσκεται στις δεκάδες εστιών αντίστασης που δημιουργήθηκαν στα κατειλημμένα δημαρχεία, πανεπιστήμια και εργατικά κέντρα.

 Η ελπίδα βρίσκεται στις γειτονιές της Κωνσταντινούπολης, όπου Τούρκοι σύντροφοι διαδήλωσαν ως ένδειξη αλληλεγγύης στο Ν. Ρωμανό και συγκρούστηκαν με τις εκεί δυνάμεις καταστολής, στους δρόμους του Φέργκιουσον και όπου άλλου βρίσκονται άνθρωποι στους δρόμους της εξέγερσης.
ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών 


Για τους συλληφθέντες έξω από την κατειλημμένη ΓΣΕΕ 


Κατά τη διάρκεια των γεγονότων της 6ης Δεκέμβρη στην Αθήνα, συνελήφθησαν τέσσερις συντρόφισσες/σύντροφοί μας του ευτοπικού εργαστηρίου. Οι συντρόφισσες/οι συνελήφθησαν έξω από το κατειλημμένο κτίριο της ΓΣΕΕ μαζί με άλλους δεκαπέντε.
Θεωρούμε σημαντικό να περιγράψουμε τα γεγονότα έξω από την κατειλημμένη ΓΣΕΕ προκειμένου να καταδείξουμε το χυδαίο τρόπο με τον οποίο λειτούργησε για άλλη μια φορά η αστυνομία και η δικαιοσύνη. Λίγο μετά τις εννιά το βράδυ και έπειτα από επίθεση που δέχτηκε ομάδα κουκουλωμένων ασφαλιτών σε κοντινό σημείο, ορδές αστυνομικών με δίκυκλα καταδίωξαν τον συγκεντρωμένο κόσμο και προσήγαγαν άτομα αδιακρίτως. Στη συνέχεια όλες οι προσαγωγές μετατράπηκαν σε συλλήψεις και φόρεσαν από κοινού στους 19 τα κακουργήματα της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης και της ληστείας (αφού ένας από τους ασφαλίτες ισχυρίστηκε ότι του αφαίρεσαν 80 ευρώ που είχε επάνω του) καθώς και τα πλημμελήματα της διατάραξης κοινής ειρήνης και των επικίνδυνων σωματικών βλαβών σε άλλους 3 ασφαλίτες.

Πέρα λοιπόν από τις εντελώς αδικαιολόγητες και εκδικητικές συλλήψεις των 19, οι οποίες έγιναν εν είδει μίας συμμορίτικης λογικής «αντιποίνων» για το γεγονός της απώθησης των ασφαλιτών, στήθηκε επιπλέον και ένα κατασκευασμένο κατηγορητήριο που, μιας και προφανώς θα καταπέσει στο δικαστήριο, μόνο σκοπό έχει να τρομοκρατήσει τον κόσμο που βρίσκεται στους δρόμους. Ήδη το κακούργημα της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης αποδείχθηκε πλήρως αβάσιμο και οι ίδιοι επέλεξαν να το υποβαθμίσουν σε πλημμέλημα, αφήνοντας βέβαια το κακούργημα της ληστείας κατά συναυτουργία μεταξύ των 19, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί η εκδικητικότητα των αστυνομικών αρχών και να επιβληθεί το καθεστώς ομηρίας στους συλληφθέντες που πλέον θα είναι υπόδικοι μέσω της επιβολής περιοριστικών όρων.
Οι προσπάθειες τρομοκράτησής μας, είτε στους δρόμους είτε στα δικαστήρια, όπως έχει φανεί τόσες και τόσες φορές, θα πέφτουν πάντα στο κενό.
Από τη μεριά μας, στεκόμαστε δίπλα στις συντρόφισσες και τους συντρόφους μας, δίπλα σε όλους τους συλληφθέντες, δίπλα σε όσους αγωνίζονται.

ευτοπικό εργαστήρι 
7/12/2014 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΕΤΑΡΤΗ 10/12, 8πμ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Ένα παιδί μετράει τα άστρα (της επανάστασης)


 «Ε, χάλασ' ο κόσμος. Και καλά, βρε κουτάβι... δηλαδή, δεν μπορούνε,
δηλαδή, να κάνουνε τα γράμματα δίχως τη μούρη σου; Δηλαδή, να πούμε, αν δεν τα
μάθεις εσύ, αγύρευτα θα μείνουνε τα γράμματα; Ε; Αυτό ήθελα να μου πεις. Λοιπόν.
Άκου τώρα. Λίγα λόγια: Απ' αύριο κόβεις. Ή ζευγάς ζευγάς ή παπάς παπάς. Για
γελαδάρη σε πήρα, δε σε πήρα για γραμματικό! Εξηγηθήκαμε; 
Άντε, πέσε τώρα να κοιμηθείς κι αύριο έχεις δουλειά. Καις και το λάδι...»
(Μενέλαος Λουντέμης, ένα παιδί μετράει τ'άστρα)


Η μόρφωση λένε, είναι δικαίωμα.
Το γράφει και το Σύνταγμα, λένε.
Η πραγματικότητα είναι οτι αυτά είναι μπαρούφες.
Δικαίωμα είναι μόνο ότι  μπορείς να διεκδικήσεις.
Η μόρφωση πάντα ήταν προνόμιο των λίγων, των ημέτερων.
Η αμφισβήτηση αυτού του προνομίου, ήταν πάντα επαναστατική πράξη.
Μια γραμμή αυταπάρνησης, ενώνει τον Μέλιο του Λουντέμη, τον Φερρερ (που εκτελέστηκε για την αμφισβήτησή του αυτή), τα εργατικά πανεπιστήμια της αυτονομίας, τον Νέλσον Μαντέλα (που πήρε πτυχίο Νομικής όντας φυλακισμένος) και τον Νίκο Ρωμανό, με όλους τους ανθρώπους που αναζήτησαν την γνώση, έχοντας απέναντί τους την εκάστοτε εχθρική εξουσία: τον μπάτσο, τον άρχοντα, τον αφέντη, τον γονιό,  το κατεστημένο.
Και η αντίθετή της γραμμή, ενώνει τον Εισαγγελέα που διέταξε αναγκαστική σίτιση, τον Φορτσάκη, τον φασίστα που διώχνει τα Ρομ παιδιά στην Ευρώπη απ'το σχολείο ή τα παιδιά των μαύρων στην Αμερική απ'το πανεπιστήμιο, τον αφέντη που βάζει τα πεντάχρονα να φτιάχνουν χαλιά στην Ινδία
Και δεν είναι απλά μια πράξη εκδικητικότητας του κράτους ή μιά του αγκύλωση, η άρνηση του κρατικού μηχανισμου να επιτρέψει στον Ρωμανό να σπουδάσει: Είναι μια βασική πράξη αυτοπροστασίας του με διπλή στόχευση  μάλιστα. Η μιά του στόχευση είναι η προφανής, να θωρακιστεί ο μηχανισμός από ενδεχόμενη εκ δεξιών κριτική για «ελάστικότητα απέναντι στην τρομοκρατία», πνεύματος αντίστοιχου αυτού που δέχθηκε με την απόδραση του Ξηρού.
Η άλλη στόχευση, η λιγότερο προφανής, είναι η αυτοπροστασία του από το παράδειγμα του επαναστάτη: όσο να'ναι, ένας πιτσιρικάς που μπήκε με το πιστόλι στην τράπεζα και με το σπαθί του στο πανεπιστήμιο ενόσω φυλακισμένος, δεν συνάδει με το κλισέ του τεμπέλη ψευτοεπαναστάτη που προβάλλει η εξουσία για να περιορίσει το δικαίωμα στη μόρφωση, αλλά και στην εξέγερση. Ειδικά, όταν ο ίδιος πιτσιρικάς, βρήκε το κουράγιο να φωνάξει «ζήτω η αναρχία ρε κουφάλες», αμετανόητος και αλύγιστος αφού τον είχαν συλλάβει και ρημάξει από το ξύλο (προφανής αντίθεση με τον κάθε Μπούκουρα....), θυμίζοντας τότε, σε κάποιους απο εμάς, εκείνον τον αντάρτη του ΕΛΑΣ που περνώντας σιδηροδέσμιος μπροστά από τους γερμανοτσολιάδες τους έφτυσε λέγοντάς τους «Σκύφτε σκουλήκια, περνάει ένας αντάρτης».
Ο Χρόνης Μίσσιος, έλεγε οτι μετά απο 25 χρόνια φυλακής και εξορίας, βγήκε στην κοινωνία ελεύθερος αλλά ανεπάγγελτος. Η λογική αυτής της απαγόρευσης, είναι και αυτή: Ένας επαναστάτης, πρέπει να στερηθεί τα εφόδια για να δράσει επαναστατικά με επιστημονικό τρόπο: πρέπει να στερηθεί τις γνώσεις που θα τον βοηθήσουν να καταλάβει  τον κόσμο και να τον βελτιώσει γιατί αυτό συνεπάγεται την καταστροφή του συστήματος που διατηρεί τον κόσμο όπως είναι, και πρέπει να στερηθεί τα γνωστικά εργαλεία που θα τον βγάλουν απ'την μιζέρια που συνεπάγεται η άγνοια γιατί τότε θα βγάλει και άλλους μαζί του.
Η επανάσταση, είναι μια επιστήμη, και σαν τέτοια πρέπει να μελετάται, να κατανοείται και να σπουδάζεται, έλεγαν ο Μορόνι και ο Μπαλεστρίνι στην Χρυσή Ορδή. Ο Νίκος Ρωμανος, με τις πράξεις του, δείχνει οτι η μόρφωση, όταν διατηρείς μέσα σου τη σπίθα της επανάστασης, είναι μια πράξη εξόχως επαναστατική.

Γιώργης

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Πανελλαδική συνάντηση για τη διαχείριση του νερού



2Η  ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ
Βόλος 29-30 Νοεμβρίου 2014
Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, αμφιθέατρο Σαράτση

Στο πλαίσιο της ανάληψης πρωτοβουλιών για την προώθηση της δικτύωσης και αλληλοϋποστήριξης των κινημάτων του νερού στην Ελλάδα, οι συλλογικότητες για τη διαχείριση του νερού συνεχίζουν τις πανελλαδικές συναντήσεις με εκφρασμένη τη θέση τους ότι «Το νερό είναι κοινό αγαθό, δεν είναι εμπόρευμα και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο οποιασδήποτε μορφής κερδοσκοπίας. Το νερό είναι ζωτικής σημασίας για όλα τα έμβια όντα και τα οικοσυστήματα. Δεν είναι αποθήκη ενέργειας για «πράσινη» και ιδίως χρηματιστηριακή εκμετάλλευση.» Στις 29-30 Νοεμβρίου βρίσκονται στο Βόλο συνεχίζοντας αυτό που ξεκίνησαν στη Θεσσαλονίκη.
Η 2η συνάντηση γίνεται σε κρίσιμη εποχή όπου σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο κρίνονται πολλά. Στην Ευρώπη πχ. επιχειρείται συμφωνία ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση (ΤΤΙP) με την οποία, από 1-1-2017, οι πολυεθνικές του νερού, της διατροφής κα των κοινωνικών παροχών (υγεία, παιδεία) μπορούν να αποφασίζουν ερήμην πολιτών και κυβερνήσεων. Στην Ιρλανδία εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλώνουν ενάντια στα χαράτσια που επιβάλλει η κυβέρνηση σε συνεργασία με την ιδιωτική εταιρεία ύδρευσης. Στο Ντιτρόιτ των ΗΠΑ ο μισός πληθυσμός μένει χωρίς νερό. Στη χώρα μας η περίοδος είναι εξίσου κρίσιμη με κοινωνικούς αγώνες σε θέματα ανοιχτά όπως  οι Σκουριές, οι ΒΑΠΕ στην Κρήτη, η εκτροπή του Αώου, η απειλούμενη ιδιωτικοποίηση σε ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ και η επίθεση ενάντια στα κοινά αγαθά και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Στο διήμερο θα συμμετέχουν Συλλογικότητες από όλη την Ελλάδα, οι οποίες θα παρουσιάσουν τη δράση τους και τις τελευταίες εξελίξεις στην περιοχή τους, τις θέσεις τους για την οργάνωση της δικτύωσης, τις προτάσεις τους για κοινές δράσεις και μορφές αλληλοϋποστήριξης και θα ανταλλάξουν εμπειρίες και γνώση. Σ’ αυτό το πλαίσιο της ανταλλαγής γνώσης  και εμπειριών καταθέτουν την άποψή τους για θέματα σχετικά με τη διαχείριση του νερού στο Βόλο, το Πήλιο και αλλού οι πανεπιστημιακοί Ν. Μυλόπουλος (Π. Θεσσαλίας), Κ. Παναγιωτόπουλος (ΑΠΘ) και Θ. Παυλίδης (ΑΠΘ), ο Μ. Βαξεβανόπουλος (Μουσείο Φ. Ιστορίας Βόλου) και ο Γ. Μακριδάκης (Χίος).

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

Bιβλιοπαρουσίαση: FAI (Ιβηρική Αναρχική Ομοσπονδία) - η οργάνωση του ισπανικού αναρχικού κινήματος στα προεμφυλιακά χρόνια (1927-1936)


συλλογή κειμένων των Μ. Bookchin και J.G. Casas
Σάββατο 22/11 στις 19:30
στο ευτοπικό εργαστήριΛεωνίδου 62 και Θερμοπυλών
Κεραμεικός
Εκδόσεις Ευτοπία
Αθήνα, Νοέμβρης 2014
ISBN  978-618-80244-2-7
H FAI (Federazione Anarchica Iberica), από το 1927 έως το 1939, αποτέλεσε την πιο τρομερή αναρχική οργάνωση που υπήρξε ποτέ. Με το λόγο και τα όπλα, οι αγωνιστές της FAI οργανώνονταν για να δράσουν. Όπως έχει γράψει ο Μ. Μπούκτσιν -στον οποίον ανήκει και η συγγραφή του πρώτου κειμένου του βιβλίου-, «η οργάνωση [FAI], καθώς αποτελείτο από μέλη νεαρής ηλικίας που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ανήκαν στην εργατική τάξη, είχε όλα τα μειονεκτήματα αλλά και τις θαυμαστές ιδιότητες του απανταχού προλεταριάτου. Έθετε τη δράση πάνω από την ιδεολογία, το θάρρος πάνω από τις επιφυλάξεις, τον αυθορμητισμό πάνω από τη λογική και την εμπειρία».
Η FAI μάς εμπνέει. Γιατί τα μέλη της μοιάζουν να έχουν αδυναμίες που βλέπουμε στους εαυτούς μας και στους συντρόφους μας. Γιατί μοιάζουν να έχουν μια τρέλα και μια ψυχή και μια δημιουργική «παραφορά» που όμοιές τους συναντάμε σε όλες τις σημαντικές περιόδους της ιστορίας των επαναστάσεων και των ανατροπών (αλλά και στις δικές μας μικρές ιστορίες ανατροπής). Τα μέλη της FAI είναι πολύ «ανθρώπινα», όσο κι αν έχουμε συνηθίσει να τα βλέπουμε σαν επικές, καθαγιασμένες φιγούρες με τις σημαίες υψωμένες ψηλά. Στις οργανωτικές συναντήσεις που κάνουν -και στις οποίες αναφέρεται το κείμενο του Casas- προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις σε ερωτήματα που συνηθίζουν έως σήμερα να δίνουν το βασανιστικό παρόν τους, με διαφορετικό τρόπο αλλά με την ίδια ουσία, και στις δικές μας συζητήσεις. Για αυτό ακριβώς μας απασχολεί ο τρόπος που οργανώθηκαν. Γιατί είναι άνθρωποι σαν κι εμάς και τους συντρόφους μας και μας ενώνει με αυτούς, πέρα από τις πολιτικές συμφωνίες, η επιθυμία, η επιλογή, η προτεραιότητα.
για επικοινωνία: info@eutopia.gr


Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Ημερολόγια: Σουρούκ 8/11/2014





(αναδημοσίευση-μετάφραση από: http://karakok.wordpress.com/2014/11/08/suruc-diaries-08-11-14/)

Εμείς, για να είμαστε αλληλέγγυοι στο Κομπάνι, ως Istanbul Anarsi Inisiyatifi και Karakok Otonom (Πρωτοβουλία Αναρχικών της Κωνσταντινούπολης και Αυτόνομοι Καρακόκ), πήραμε το δρόμο για το Σουρούκ από την Κωνσταντινούπολη την Παρασκευή. Επειδή τα αεροπορικά εισιτήρια ήταν πολύ ακριβά, προτιμήσαμε να πάμε με λεωφορείο. Όπως κατεβήκαμε από το λεωφορείο στο χωριό Αλιγκέλ γύρω στις 8 π.μ., αλλάξαμε λεωφορείο για το Σουρούκ. Στο χωριό, συναντούσαμε παντού Τούρκους στρατιώτες σε επιφυλακή, όπως κατοχικές δυνάμεις και οχήματα ελέγχου εξεγέρσεων (TOMA, akrep).
Πρώτα πήγαμε στο δημαρχείο και συνομιλήσαμε με στελέχη του δήμου. Στη συνέχεια, ένας από αυτούς μας πήρε στο σπίτι του για να πάρουμε πρωινό. Αυτός και η οικογένειά του έχουν παραχωρήσει το σπίτι τους ως καταφύγιο για περίπου 40 άτομα από το Κομπάνι. Μετά το πρωινό, βρήκαμε ένα αυτοκίνητο για το χωριό Μαχσέρ απέναντι από το Κομπάνι και φτάσαμε εκεί. Αντικρίσαμε μια πεδιάδα, κοκκινόχωμα, και το Κομπάνι με χρώμα γκρι. Χωρικοί και άνθρωποι από το Κομπάνι, άνθρωποι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, μας χαιρετούν, ρωτάνε «Έχετε φάει τίποτα;», μοιράζονται τσιγάρα μεταξύ τους και μαζί μας σαν να ήμαστε όλοι σύντροφοι από χρόνια. Αφήσαμε τα πράγματά μας στον οίκο των προσευχών και στην αυλή του τζαμιού -και τα δύο χρησιμοποιούνται για να μένουν άνθρωποι.
Όλοι στο χωριό παρακολουθούν το Κομπάνι με τα κιάλια τους όλη μέρα. Στο ψηλότερο σημείο του τζαμιού, οι οικογένειες, συγγενείς και φίλοι των ανθρώπων που πολεμούν στο Κομπάνι κοιτάζουν νευρικά προς το Κομπάνι. Βλέπουμε εδώ ότι οι σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι πολύ πιο προχωρημένες από ό, τι στις «σύγχρονες πόλεις». Όλοι μπορούν να συζητήσουν με όλους χωρίς δισταγμό. Βλέπουμε εδώ ότι δεν υπάρχουν διακρίσεις λόγω ηλικίας. Όλοι ζουν αλληλέγγυοι και όλοι θεωρούνται κομμάτι αυτής της αλληλεγγύης. Μόλις φτάσαμε αναζητήσαμε τους υπεύθυνους για να μάθουμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε αλλά δεν τους έχουμε δει ακόμα. Είμαστε εδώ για μικρό χρονικό διάστημα∙ επομένως, θα προσπαθήσουμε να συμμετέχουμε σε κάθε είδους εργασία.
Σύμφωνα με τις έκτακτες ειδήσεις, το Κομπάνι βομβαρδίστηκε δύο φορές το πρωί περίπου στις  από συμμαχικές δυνάμεις αέρος. Η συνοριακή πύλη Μουρσίντπιναρ βομβαρδίστηκε δύο φορές περίπου στη 1 μ.μ. από τις συμμαχικές δυνάμεις. Τώρα φαίνεται να επικρατεί ηρεμία και ησυχία. Ακούσαμε ότι οι συγκρούσεις γίνονται πιο κρίσιμες τη νύχτα. Θα περιμένουμε και θα δούμε. Ακούσαμε πως το νεκρό σώμα της Καντέρ, που δολοφονήθηκε από τους στρατιώτες πριν δυο μέρες, στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Αυτά είναι όλα προς τα παρόν, θα σας ενημερώσουμε ξανά.

Σημείωση 1: Μια φίλη ακτιβίστρια για την απελευθέρωση των ζώων θα μοιραστεί μαζί μας τις παρατηρήσεις της για το τι έχουν υποστεί τα ζώα εδώ μέσα σε δύο μέρες («τα κρυφά θύματα του πολέμου»).

Σημείωση 2: Εμείς, οι Karakök Otonom και İstanbul Anarşi İnisiyatifi (Πρωτοβουλία Αναρχικών της Κωνσταντινούπολης και Αυτόνομοι Καρακόκ) θα μοιραζόμαστε τις παρατηρήσεις μας στο Σουρούκ μέρα με τη μέρα για μα εβδομάδα. Στις 15 Νοεμβρίου θα μεταδοθεί μια συνέντευξη από την περιοχή.

İstanbul Anarşi İnisiyatifi
Karakök Otonomu

Κάλεσμα για συζήτηση για τις μαθητικές καταλήψεις και την κατάσταση στους χώρους της εκπαίδευσης: σήμερα Πέμπτη 13/11, στις 7 μμ, στο ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη

Αναδημοσιεύουμε σχετικό κείμενο του ελευθεριακού στεκιού Πικροδάφνη, με αφορμή τη σημερινή ανοιχτή συζήτηση: 

ΟΙ ΜΑΘΗΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ

Το μαθητικό κίνημα εδώ και μερικές βδομάδες έχει υψώσει το ανάστημα του ενάντια στο νέο λύκειο πραγματοποιώντας μαζικές κινητοποιήσεις και εκατοντάδες καταλήψεις σε όλη τη χώρα. Το νέο λύκειο προβλέπει εξοντωτικές εξετάσεις από την Α’ μέχρι τη Γ’ λυκείου, όπου τα μισά από τα θέματα μπαίνουν από την «τράπεζα θεμάτων», μείωση του σχολικού προσωπικού, σχεδόν τζάμπα μαθητεία για τους μαθητές των επαλ ώστε να αποτελούν φθηνό εργατικό δυναμικό, συρρίκνωση του αριθμού των σχολείων και άλλα. Όλα αυτά θα οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη πίεση και άγχος για καλύτερες επιδόσεις και επιπλέον θα τονώσουν την παραπαιδεία, με ακόμα παραπάνω φροντιστήρια και ιδιαίτερα, κάτι που σημαίνει ότι όποιος μαθητής δεν έχει χρήματα αποκλείεται από την πρόσβαση στα πανεπιστήμια.
Στις μαχητικές δράσεις των μαθητών και των μαθητριών το κράτος απαντά με ωμή καταστολή. Οι μπάτσοι γυροφέρνουν τα σχολεία και δεν διστάζουν ακόμη και να πυροβολήσουν προς το μέρος καταληψιών μαθητών (χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό που έγινε τον Σεπτέμβρη σε σχολεία της Καισαριανής), διευθυντές δίνουν τα ονόματα μαθητών τους στα αστυνομικά τμήματα και απειλούν με εισαγγελικές παρεμβάσεις και διάφοροι αντιδραστικοί γονείς προσπαθούν να σπάσουν καταλήψεις. Ήδη πολλοί μαθητές έχουν διωχθεί ή έχουν προσαχθεί και υποστεί βία από τους μπάτσους. Βέβαια, οι μαθητές δεν μασάνε και συνεχίζουν τον αγώνα τους.
Το κράτος εξαπολύει μία γενικότερη επίθεση σε όλη την κοινωνία με την εκτίναξη της ανεργίας, την μείωση των μισθών, την βαριά και άνιση φορολογία, την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, την ποινικοποίηση όλων των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, τις διώξεις αγωνιστών, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών. Η επίθεση που δέχονται οι μαθητές εντάσσεται στα παραπάνω και γι’ αυτό πρέπει να επιδιώξουν την σύνδεση με άλλα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας, όπως είναι οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι, οι μετανάστες, και με όλους όσους αντιστέκονται.
Πιστεύουμε ότι οι μαθητικές καταλήψεις πρέπει να έχουν έναν χαρακτήρα ανοιχτό, κοινωνικό και δημιουργικό. Έτσι θα έρθουν σε αντιπαράθεση με τις κυρίαρχες λογικές που αναπαράγονται μέσα στην εξουσιαστική και καπιταλιστική κοινωνία, όπως είναι ο ατομισμός, η αδιαφορία, ο φασισμός και ο κοινωνικός κανιβαλισμός, και θα αποτελέσουν κέντρα αγώνα. Οι μαθητές θα πρέπει να είναι ενωμένοι, ανεξαρτήτως φύλλου και εθνικότητας, αποβάλλοντας κάθε ρατσιστική συμπεριφορά και μισαλλοδοξία. Οι εχθροί είναι το κράτος και ο καπιταλισμός και είναι κοινοί για όλους και όλες.
Το κράτος και τα τσιράκια του (μπάτσοι και φασίστες) να ξέρουν ότι
οι μαθητές δεν είναι μόνοι τους σ’ αυτό τον αγώνα.

Ελευθεριακό Στέκι Πικροδάφνη

http://pikrodafni.squat.gr

Καλεσμα σε ανοιχτή συζήτηση
Πεμπτη 13/11 στις 19.00
στο Ελευθεριακό Στέκι Πικροδάφνη
Αγ. Βασιλείου και Π.Π. Γερμανού 22, Μπραχάμι

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

μια κατάληψη στην Ιταλία...

οι σύντροφοι από την FAI και την USI (αναρχοσυνδικαλιστική ένωση της ιταλίας) κατέλαβαν έναν εγκαταλειμμένο πύργο στην Παρμα για να τον χρησιμοποιήσουν ως έδρα τους και όχι μόνο.
Ένα δικό μου σχόλιο:
Σε εποχές που μερίδα της κοινωνίας δείχνει να έχει ξεχάσει τι είναι ο Φασισμός, η διεκδίκηση των συντρόφων της Πάρμα και η επανοικιοποίηση αυτών που τους ανήκουν, αλλά και ο τρόπος της διεκδίκησης αυτής είναι σημαντικά, όχι μόνο γιατί θυμίζουν τί έκανε ο Φασισμός, αλλά και το οτι η κοινωνία χρωστάει σε αυτούς που τον πολέμησαν και τον πολεμάνε πάντα.
Η Ανακοινωση τους έχει πολύ ενδιαφέρον:



Ως εργαζόμενοι-μέλη της Συνδικαλιστικής Ένωσης της Πάρμα, μαζί με το Ελευθεριακό Αθήναιο (Ateneo Libertariο), την Αναρχική Ομάδα A.Cieri-FAI και το Αρχείο -Βιβλιοθήκη Furlotti, επιστρέψαμε στην πόλη ένα χώρο που για χρόνια ήταν κλειστός και εγκαταλελειμμένος.
Υποχρεωθήκαμε να κάνουμε κατάληψη καθώς για πολλά χρόνια, δεδομένης της διάρκειας των γραφειοκρατικών διαπραγματεύσεων με τον Δήμο για να αποκτηθεί κάποιος χώρος για την Ιταλική Συνδικαλιστική Ένωση, ο οποίος μας αντιστοιχεί, ως επιστροφή της ιστορικής κληρονομιάς μας που καταστράφηκε  από το φασισμό, δεν βλέπαμε καμμιά ακτίνα φωτός. Μάλιστα, δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινο, ότι η περίφημη αγροτική απεργία του 1908, τα Αντιφασιστικά Οδοδφράγματα, οι σκληρές αγώνες στην αρχή του 20 αιώνα οργανώθηκαν όχι από την CGIL (που αντίθετα τις πολέμησε), αλλά από το Εργατικό Κέντρο της Πάρμα, που ήταν τμήμα της USI. Και αυτή η μεγάλη εμπειρία καταστράφηκε από τον φασισμό. Προτείνουμε, απο τώρα, ένα σχέδιο επανοικειοποίησης του εγκαταλειμμένου κτιρίου.

Τα τελευταία χρόνια, ως εκ τούτου, όχι μόνο η δραστηριότητά μας εμποδηζόταν de facto, αλλά όλο το τεράστιο αρχειακό υλικό μας και η βιβλιοθήκη μας (χαρακτηρισμένα ως "μεγάλης ιστορικής σημασίας") καταστρεφόταν και εμποδιζόταν η ελεύθερη χρήση τους από όλους τους ενδιαφερόμενους.
Σε αυτό το χώρο εμείς έχουμε την πρόθεση να συνεχίσουμε όχι μόνο την δράση που για πολλά χρόνια με καλά αποτελέσματα έχουμε, αλλά και να ξεκινήσουμε με  νέα ώθηση και άλλα σχέδια. Θα βρούν χώρο: το αυτοδιαχειριζόμενο συνδικαλιστικό γραφείο αγώνα, το Αρχείο / Βιβλιοθήκη "
Gianni Furlotti", ένα τοπικό υποκατάστημα του Συνδέσμου κατά των Καταχρήσεων με Στολή, το project "δωρεάν βιβλία" με την μηνιαία παρουσίαση κειμένων κοινωνικού και πολιτιστικού χαρακτήρα, ένα σημείο διανομής για τον ελευθεριακό Τύπο και όλα όσα η Συνέλευση αποφασίσει.

Πιστεύουμε ότι είναι ολοένα και πιο αναγκαίο να ανοίξει ένας ελευθεριακός χώρος στην πόλη, ο οποίος να διαχέει την "μή εγκεκριμένη κουλτούρα και να μπορεί να στηρίξει τους εργαζόμενους που ψάχνουν έναν πιο άμεσο τρόπο αυτοοργάνωσης.
Η απελευθέρωση χώρων αυτοδιαχείρισης είναι μια αναγκαιότητα.


USI-Πάρμα
Η αναρχική ομάδα FAI-A.Cieri









Ακολουθεί το Κείμενο στα Ιταλικά και κάποια λινκ από τον τοπικό τύπο


Come lavoratori dell'Unione Sindacale di Parma, insieme all'Ateneo Libertario, al Gruppo Anarchico A.Cieri-FAI e all'Archivio- Biblioteca Furlotti, abbiamo restituito alla città uno spazio che da anni era chiuso e in stato di abbandono.
Abbiamo dovuto occupare perché da anni per tempistiche burocratiche la trattativa col Comune per ottenere una sede per L'Unione Sindacale Italiana, che ci spetta come restituzione del patrimonio storico distrutto dal fascismo, non vedeva alcun spiraglio. Infatti, non tutti sanno che il famoso sciopero agrario del 1908, le Barricate Antifasciste, le dure lotte di inizio '900 furono organizzate non dalla CGIL (che invece le osteggiò) ma dalla Camera del Lavoro di Parma, che aderì all'USI. E questa grande esperienza fu distrutta dal fascismo. Proponiamo, fin da ora, un progetto di autorecupero dello stabile abbandonato.

Negli ultimi tempi, quindi, non solo la nostra attività era di fatto ostacolata, ma tutto il nostro vasto materiale archivistico e librario (definito di "importante rilevanza storica") stava rovinandosi ed era impedita la libera fruizione a tutti gli interessati.
In questo spazio noi intendiamo continuare non solo l'attività che da anni con buoni riscontri stiamo facendo, ma anche far partire con nuovo slancio altri progetti. Troveranno spazio: lo Sportello Sindacale di Lotta Autogestito; l'Archivio/biblioteca "Gianni Furlotti"; una sede locale dell'Associazione contro gli Abusi in Divisa; il progetto "Liberi Libri" con la presentazione mensile di testi di carattere sociale e culturale; un punto di distribuzione di stampa libertaria e tutto quanto l'Assemblea deciderà.

Noi riteniamo che sia sempre più necessaria l'apertura di uno spazio libertario in città, nel quale diffondere cultura non omologata e poter sostenere quei lavoratori che ricercano un modo più diretto di autorganizzazione.
Liberare spazi di autogestione è una necessità.



USI-Parma
Gruppo Anarchico A.Cieri-FAI

la stampa sull'occupazione
http://www.rossoparma.com/index.php/politica/citta/4399-usi-ait-senza-sede-occupato-il-torrione-di-strada-farnese-stanchi-di-attendere-invano
http://www.parmatoday.it/cronaca/usi-occupazione-torrione-via-farnese-anarchici.html
http://parma.repubblica.it/cronaca/2014/11/01/foto/anarchici_e_usi_occupano_il_torrione_di_via_farnese-99501549/1/#1
http://www.tvparma.it/Video/tg-parma---telegiornale/tg-parma-edizione-del-01-11-14-ore-12-45    dal 4 min e 30 sec

γιώργης

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014

Ανακοίνωση της Επιτροπής Σχέσεων της IFA (Διεθνής των Αναρχικών Ομοσπoνδιών) για την κουρδική αντίσταση

Ενάντια στον τρόμο του Κράτους και της θρησκείας
Ελευθερία για όλους τους λαούς

Στα συριακά εδάφη της Ροζάβα, στο ανατολικό Κουρδιστάν, το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) επιτίθεται στην πόλη Κομπάνι, στη μεθόριο με την Τουρκία, με τον τοπικό πληθυσμό να βρίσκεται αντιμέτωπος με τη βιαιότητα μιας αυταρχικής και σκοταδιστικής ένοπλης οργάνωσης.

Το Κουρδιστάν πλήττεται πλέον και αυτό όπως άλλες περιοχές από τη βιαιότητα του Ισλαμικού Κράτους. Όμως η αντίσταση του λαού είναι αξιοθαύμαστη και αποτελεί την πραγματική δύναμη της προόδου. Δεν θα πρέπει να περιμένουμε τίποτα από τα στρατιωτικά παιχνίδια των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των άλλων δυνάμεων που δρουν στην περιοχή.  Διότι τα εμπλεκόμενα κράτη χρησιμοποιούν αυτή τη συγκυρία ως πεδίο μάχης για την εφαρμογή της δικής τους στρατηγικής και για την πώληση όπλων.

Ο ρόλος της μουσουλμανικής κυβέρνησης της Τουρκίας είναι κρίσιμος διότι από τη μια πλευρά εμποδίζει βίαια την έξοδο των προσφύγων και από την άλλη αφήνει ελεύθερες τις μεθοριακές διόδους για τους ισλαμιστές μαχητές της Συρίας. Είναι λοιπόν προφανές ότι η τουρκική κυβέρνηση έχει κηρύξει τον πόλεμο στον κουρδικό λαό.

Στις κουρδικές περιοχές έχει κηρυχθεί, σε πείσμα αυτού του πολέμου, μια «δημοκρατική επανάσταση» με τη μορφή της «δημοκρατικής συνομοσπονδίας». Αυτή είναι που μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε τη δουλειά την υποστήριξή μας στο λαό του Κουρδιστάν και όπου αλλού, αγωνιζόμενοι ενάντια στη θρησκευτική βαρβαρότητα και σε κάθε κρατική καταπίεση. Από αυτή τη θέση, βρισκόμαστε απέναντι σε κάθε στρατιωτική επέμβαση τοπικών ή διεθνών δυνάμεων. Γνωρίζουμε ότι κάθε κρατική παρέμβαση στην περιοχή θα είναι ενάντια στον εξελισσόμενο κοινωνικό μετασχηματισμό.

Οι γυναίκες έχουν αναμειχθεί ενεργά σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής καθώς και στις ένοπλες αντιστασιακές ομάδες. Πρόκειται για μια επανάσταση των γυναικών ενάντια στη φαλλοκρατία και φεουδαρχική οργάνωση της κοινωνίας. Κι αυτή είναι πιθανόν μία από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές της τρέχουσας συγκυρίας. 

Η Αναρχική Επαναστατική Δράση (DAF), μια αναρχική οργάνωση της Τουρκίας, παρέχει βοήθεια στους πρόσφυγες και σε αυτούς που μάχονται προκειμένου να ανακοπεί η επέλαση του Ισλαμικού Κράτους. Καλούμε όλες τις αναρχικές οργανώσεις να πραγματοποιήσουν διαδηλώσεις στήριξης του αγώνα μπροστά από πρεσβείες, στους δρόμους και οπουδήποτε αλλού είναι δυνατό, να διαδώσουν πληροφορίες και να δημιουργήσουν άμεσους συνδέσμους στήριξης με τις αναρχικές οργανώσεις στην Τουρκία, το Κουρδιστάν και όπου αλλού μάχονται ενάντια στη θρησκευτική βαρβαρότητα και την κρατική καταπίεση.

Για τη χειραφέτηση των λαών
Διεθνιστική αλληλεγγύη

CRIFA Διεθνής των Αναρχικών Ομοσπονδιών
Ρώμη, 4-5 Οκτωβρίου 2014

Για να στηρίξετε το λαό του Κουρδιστάν και τους πρόσφυγες, η Διεθνής μαζί με την αναρχική τουρκική ομάδα DAF έχουν ανοίξει λογαριασμό στον οποίο μπορείτε να στέλνετε χρήματα: (με τη σημείωση DAF) :

IBAN : FR76 1027 8085 9000 0205 7210 175

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Αλληλεγγύη στον αγώνα των Κούρδων στη Συρία

κείμενο της ομάδας ελευθεριακών κομμουνιστών

με την ελευθερία ή με τη βαρβαρότητα

Αλληλεγγύη στον αγώνα των Κούρδων στη Συρία

Τους τελευταίους μήνες στη βόρεια Συρία, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, δυο κόσμοι συγκρούονται μετωπικά. Με το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, ο πρόεδρος Άσαντ απέσυρε από τη βόρεια Συρία τα περίσσοτερα στρατεύματα με σκοπό να αντιμετωπίσει την εξέγερση που είχε ξεσπάσει νοτιότερα στη χώρα. Σε αυτή τη στιγμή, οι Κούρδοι της Συρίας ξεσηκώθηκαν σχηματίζοντας στις περιοχές που ελέγχουν τρία καντόνια (περιφέρειες) και συγκροτώντας ένοπλα σώματα αυτοάμυνας με τη συμμετοχή αντρών και γυναικών.
Η μορφή αυτής της οργάνωσης στις κουρδικές περιοχές δεν προέκυψε ξαφνικά. Ένα τμήμα των Κούρδων της Τουρκίας και της Συρίας έχει πλέον αναθεωρήσει το αίτημα για έθνος-κράτος και έχει περάσει έμπρακτα στην προσπάθεια διαμόρφωσης περιφερειακών κουρδικών ομοσπονδιών (πρωτίστως σε Τουρκία και Συρία), οι οποίες στη συνέχεια θα συνενωθούν μεταξύ τους. Προς αυτήν την κατεύθυνση, έχει αναβαθμιστεί ιδιαίτερα ο ρόλος των τοπικών συμβουλίων και συνελεύσεων αλλά και η ίση συμμετοχή των γυναικών.
Το κουρδικό κίνημα έχει αποκτήσει έντονα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, τα οποία δεν βρίσκονται πλέον σε αντιπαράθεση με τους άλλους λαούς των κρατών της περιοχής αλλά μόνο με τα ίδια τα κυρίαρχα κράτη και τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ τους.
Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, οι κουρδικές περιοχές, με κύριο σημείο την πόλη Κομπάνι, δέχονται αφόρητες πιέσεις από τους ισλαμιστές τζιχαντιστές της ISIS. Τα σχετικά πρόσφατα γεγονότα με τη σφαγή εκατοντάδων Γεντίζι από τους τζιχαντικές αποτελούν ένα από τα πιο αποτρόπαια γεγονότα που προηγήθηκαν τις επίθεσής τους στην κουρδική πόλη. Οι κουρδικές ομάδες αυτοάμυνας είναι εκείνες που έχουν αναχαιτήσει, όσο κανείς άλλος, την επέλαση των ισλαμιστών τζιχαντιστών προς τα δυτικά.
Έτσι, λοιπόν, εκεί, στα ανατολικά της Μεσογείου, συγκρούονται ανοιχτά και αιματηρά δύο κόσμοι: από τη μία πλευρά ο σκοταδισμός και η κανιβαλιστική βία των ισλαμιστών τζιχαντιστών, που επιχειρούν να διαμορφώσουν μια μαύρη τρύπα στη γεωγραφία του πλανήτη, και από την άλλη πλευρά προοδευτικές δυνάμεις και κοινωνίες, όπως εκείνες των Κούρδων της βόρειας συριακής και της νοτιοανατολικής τουρκικής επικράτειας, που αγωνίζονται για τον αυτοκαθορισμό του λαού τους και για την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων και των δύο φύλων.
Σε αυτή τη βίαιη διελκυστίνδα, το ρόλο του ξενοδόχου πάντοτε διεκδικούν τα κράτη, τόσο τα επιτόπια πόσο δε μάλλον οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Ο χαμαιλεοντικός ρόλος των κρατών και των μεγάλων δυνάμεων φαίνεται ξεκάθαρα για άλλη μια φορά σε αυτήν την περίπτωση. Η Τουρκία φαίνεται πως ενισχύει με προσεκτικό υπόγειο τρόπο τους τζιχαντιστές, προκειμένου να πολεμήσει το κουρδικό αντάρτικο και την όποια προοπτική αυτονομίας των περιοχών της που βρίσκονται στο έδαφός της.
Από την άλλλη πλευρά, οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση (με κυρίαρχες χώρες τη Γερμανία και τη Γαλλία) επιχειρούν με τη συνδρομή βομβαρδισμών από αέρος, εκπαίδευσης Κούρδων ανταρτών ή διάθεσης όπλων και πυρομαχικών, να πλήξουν τις θέσεις των τζιχαντιστών και να ενισχύσουν στρατιωτικά τους εμπόλεμους Κούρδους.
Δεν θα ήταν καθόλου σοβαρό να επικρίνει κάποιος τους Κούρδους των περιοχών αυτών για το γεγονός ότι μπορεί να δέχονται ξένη βοήθεια, όταν έξω από την πόλη βρίσκονται οι άλλοι με τα μαχαίρια και χαντζάρες επιχειρώντας να την καταλάβουν καταστρέφοντας οτιδήποτε και σφάζοντας οποιονδήποτε.
Αυτό ασφαλώς δεν σημαίνει πως ο χαμαιλεοντικός χαρακτήρας των κρατών αυτών μπορεί σήμερα να παραβλεφθεί. Η περίπτωση της Ουκρανίας, όπου οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση υποστήριξαν ανοιχτά τη συγκρότηση κυβέρνησης από κρυπτό- και φανερούς ναζί, είναι χαρακτηριστική. Εκεί, οι «δημοκρατικές/προοδευτικές» δυνάμεις της Δύσης υποστήριξαν καθάρματα που χαιρετούν ναζιστικά, επιτρέποντας στον νεο-τσάρο Πούτιν να κάνει και μαθήματα «δημοκρατίας» και «διεθνούς νομιμότητας».
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στον πλανήτη είναι κάτι ανεξέλεγκτο και απρόβλεπτο. Καμία από τις
λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις δεν μπορεί να ελέγξει τους λαούς και τις εξελίξεις, ενώ ο χαμαιλεοντισμός τους περιπλέκει ακόμα πιο πολύ τα πράγματα, με τραγικές συνέπειες για τους λαούς και τις κοινωνίες.
Την ίδια στιγμή που οι δυνάμεις του σκοταδισμού, μέσα από τον εθνικισμό και τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, εξαπλώνονται και ζητούν να χυθεί το αίμα των λαών, σε περιοχές του πλανήτη που μέχρι πριν λίγο καιρό δεν υπήρχε κάτι το ιδιαίτερα εμφανές για να το διαβλέψει ο καθένας, εμφανίζονται έντονα προοδευτικά αλλά και ριζοσπαστικά ρεύματα, που επαναφέρουν δυναμικά το ζήτημα της κοινωνικής ελευθερίας και πάλι στην αντζέντα της ανθρώπινης ιστορίας.
Σε αυτά τα κινήματα, οι αναρχικοί συμμετέχουν με όλες τους τις δυνάμεις και προωθούν την οριζόντια οργάνωσή τους και τον αυτοκαθορισμό των κοινωνιών. Ορισμένοι μάλιστα από τους Τούρκους συντρόφους βρέθηκαν στην Κομπάνι προκειμένου να σταθούν αλληλέγγυοι στον αγώνα των Κούρδων μαχητών και των κατοίκων της περιοχής.

Είμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των Κούρδων εξεγερμένων εκατέρωθεν των τουρκοσυριακών συνόρων.
Προτάσσουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη των εξεγερμένων και αντιστεκόμενων ως
βάση μιας νέας ανθρωπότητας που θα εξοβελίσει από την ιστορία το σκοταδισμό και τη βαρβαρότητα των κρατών, των αφεντικών, των φασιστών και των φονταμενταλιστών.
Προτάσσουμε τον αυτοκαθορισμό των λαών και την αυτοδιεύθυνση των κοινωνιών, μακριά από κάθε λογική ανεύρεσης του «καλύτερου» νταβατζή «για το καλό της πατρίδας».
Ενώνουμε τη φωνή και τη δράση μας με τη φωνή και τη δράση του αγωνιζόμενου
κουρδικού λαού.

«Οποιοσδήποτε αποκαλείται επαναστάτης πρέπει να νοιώσει κάθε σφαίρα που πέφτει στην Κόμπανι σαν μια σφαίρα που πέφτει στον ίδιο, ως εκ τούτο αυτό είναι το κάλεσμά μας στον καθέναν, και πρωτίστως στους επαναστάτες, να υπερασπιστούν την αντίσταση της Κόμπανι»
(απόσπασμα από συνέντευξη μέλους της «Αναρχικής Επαναστατικής Δράσης» στην Τουρκία)

ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών


6/10/2014