Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Όλοι επιθυμούμε την αλληλεγγύη, αυτή είναι η φύση των ανθρώπων...


Απέναντι στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εναντίωσης στους «ανθέλληνες» όπως και στην εισβολή της ακροδεξιάς, εθνικόφρονος γλώσσας που ετοιμάζει το ανεπεξέργαστο έδαφος εναντίωσης στα αποτελέσματα -κι όχι στις αιτίες- της κρίσης, με σαφή στόχο μια «πατριωτική» λύση που ενώνει τάξεις, αντιθέσεις και πολιτικές διαφορές, ο λόγος του Τσάρλι Τσάπλιν προκαλεί την τύχη του στο σήμερα, που πληθαίνουν (και) οι φωνές για ένα «καλό Παπαδόπουλο» ή για έναν «ηγέτη μ’ αρχίδια»:
«Λυπάμαι, αλλά δεν θέλω να γίνω αυτοκράτορας. Δεν είναι δική μου υπόθεση. Δεν θέλω ούτε να βασιλέψω, ούτε να κατακτήσω κανέναν. Θα ήθελα να βοηθήσω όλο τον κόσμο, αν μπορούσα. Εβραίους, χριστιανούς, μαύρους, λευκούς. Όλοι επιθυμούμε την αλληλεγγύη, αυτή είναι η φύση των ανθρώπων. Να ζούμε με την ευτυχία των άλλων, και όχι με τη δυστυχία τους. Δεν θέλουμε ούτε να μισούμε, ούτε να περιφρονούμε.
Στον κόσμο αυτόν υπάρχει χώρος για τον καθένα. Η καλή Γη είναι πλούσια και μπορεί να παρέχει για όλους. Η ζωή μπορεί να είναι ελεύθερη κι ωραία, αλλά χάσαμε αυτό το μονοπάτι. Η πλεονεξία δηλητηρίασε τις ψυχές των ανθρώπων, ανύψωσε τους φραγμούς του μίσους, μας καταδίκασε στη δυστυχία και στη σφαγή. Ορίσαμε την ταχύτητα, αλλά κλειστήκαμε στον εαυτό μας. Η εκμηχάνιση προσφέρει αφθονία αλλά μας έχει αφήσει σε ένδεια. Η επιστήμη μας έκανε κυνικούς, η ευφυΐα μας, σκληρούς και άξεστους. Σκεφτόμαστε πολύ και αισθανόμαστε ελάχιστα.
Περισσότερο κι από τις μηχανές, χρειαζόμαστε την ανθρωπιά. Πιο πολύ από την επιδεξιότητα, χρειαζόμαστε την καλοσύνη και την ευγένεια. Χωρίς αυτές τις αρετές, η βία θα κυριαρχήσει στη ζωή και όλα θα χαθούν. Το αεροπλάνο και το ραδιόφωνο μας έφεραν πιο κοντά. Η ίδια η φύση αυτών των εφευρέσεων διαλαλεί την καλοσύνη των ανθρώπων. Διαλαλεί την παγκόσμια αδελφοσύνη, την ενότητα όλων μας.
Ακόμα κι αυτή τη στιγμή, η φωνή μου φτάνει στα αυτιά εκατομμυρίων ανθρώπων, απελπισμένων γυναικών, παιδιών, που είναι θύματα ενός συστήματος που ξέρει μόνο να βασανίζει και να φυλακίζει αθώους ανθρώπους. Σε αυτούς που με ακούνε, λέω: Μην απελπίζεστε. Η τωρινή μας δυστυχία δεν είναι παρά το πέρασμα της πλεονεξίας και της σκληρότητας εκείνων που φοβούνται την πρόοδο του ανθρώπου. Το μίσος των ανθρώπων θα περάσει και οι δικτάτορες πεθαίνουν! Και η δύναμη που αφαίρεσαν από το λαό θα επιστρέψει σε αυτόν ξανά. Όσο οι άνθρωποι πεθαίνουν, η ελευθερία δεν θα αφανιστεί ποτέ!
Στρατιώτες! Μην υπακούτε στους αγροίκους, που σας περιφρονούν και σας σκλαβώνουν, που σας δυναστεύουν τις ζωές. Ανθρώπους που σας λένε τι να κάνετε, τι να σκεφτείτε και τι να νιώσετε! Που σας μεταμορφώνουν σε κοπάδι, σε κρέας για τα κανόνια. Μην υποχωρείτε μπροστά σε αυτά τα εκφυλισμένα όντα, στους εγκέφαλους και τις καρδιές των μηχανών! Δεν είστε ούτε μηχανές, ούτε κοπάδι, είστε άνθρωποι! Φέρετε την αγάπη της ανθρωπότητας μέσα στις καρδιές σας, δεν μισείτε! Μόνο όσοι στερήθηκαν την αγάπη μισούν! Οι στερημένοι και οι αφύσικοι!
Στρατιώτες! Μην αγωνίζεστε για τη σκλαβιά, αγωνιστείτε για την ελευθερία! Ο άγιος Λουκάς στο 17ο κεφάλαιο γράφει: «το βασίλειο του Θεού είναι μέσα στον άνθρωπο». Όχι σε έναν άνθρωπο, όχι σε μια ομάδα ανθρώπων, αλλά σε όλους τους ανθρώπους! Σε εσάς! Εσείς είστε ο λαός που έχει τη δύναμη, να δημιουργεί τις μηχανές, να δημιουργεί την ευτυχία! Εσείς ο λαός, έχετε τη δύναμη να δημιουργήσετε την ευτυχία, να εμπνεύσετε μια όμορφη κι ελεύθερη ζωή, να κάνετε αυτή τη ζωή μια υπέροχη περιπέτεια!
Στο όνομα της δημοκρατίας, ας χρησιμοποιήσουμε αυτή τη δύναμη, ας ενωθούμε! Ας αγωνιστούμε για ένα καινούργιο κόσμο, με ευκαιρίες και δουλειά για όλους, μέλλον για τους νέους, ασφάλεια για τους ηλικιωμένους.
Με αυτές τις υποσχέσεις, οι αγροίκοι πήραν την εξουσία. Αλλά είπαν ψέματα! Δεν κράτησαν το λόγο τους! Ποτέ δεν θα το κάνουν! Οι δικτάτορες ελευθερώνουν τον εαυτό τους, αλλά υποδουλώνουν το λαό. Ο αγώνας μας είναι να κάνουμε πράξη αυτές τις υποσχέσεις! Να ελευθερώσουμε το λαό, να σπάσουμε τους εθνικούς φραγμούς, να καταργήσουμε την πλεονεξία, το μίσος και τη μισαλλοδοξία. Ας αγωνιστούμε για ένα κόσμο δικαίου, όπου η επιστήμη και η πρόοδος θα φέρουν ευτυχία σε όλους! Στρατιώτες! Στο όνομα της δημοκρατίας, ας ενωθούμε!
 ...
Χάννα, με ακούς; Όπου κι αν είσαι σήκωσε τα μάτια σου, Χάννα. Τα σύννεφα διαλύονται, ο ήλιος διαπερνά! Βγαίνουμε από το σκοτάδι μέσα στο φως! Μπαίνουμε σε έναν νέο κόσμο, έναν καλύτερο κόσμο, όπου οι άνθρωποι θα ανυψωθούν πάνω από το μίσος, την πλεονεξία και την αγριότητά τους. Σήκωσε τα μάτια σου, Χάννα! Η ψυχή του ανθρώπου έχει φτερά και μαθαίνει επιτέλους να ανυψώνεται! Πετάει προς το ουράνιο τόξο, προς την ελπίδα, προς το μέλλον. Το λαμπρό, το ένδοξο μέλλον, που ανήκει σε εσένα, σε εμένα, σε όλους μας!
Σήκωσε τα μάτια, Χάννα! Κοίτα ψηλά»!

Ο Μεγάλος δικτάτωρ by tvxorissinora
ΓΚ

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Για τα τελευταία γεγονότα στο Σύνταγµα

Οι διαδηλώσεις της πρόσφατης 48ωρης απεργιακής κινητοποίησης και οι συγκρούσεις που έγιναν κατά τη διάρκειά τους κατέδειξαν ακόμα πιο ξεκάθαρα τον ρόλο του καθενός. Κατέδειξαν ποιός είναι με το κοινωνικό κίνημα της αντίστασης και της ανυπακοής πραγματικά και ποιός είναι συνεργάτης της αστυνομίας, παρακρατικός και δεκανίκι αυτής της πολιτικής διάλυσης των εργασιακών δικαιωμάτων και του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου.


Θα ξεκινήσουμε με μία περιγραφή των γεγονότων, γιατί για άλλη μια φορά το ρεσιτάλ του ψέματος από τα βρώμικα στόματα των δημοσιογράφων και των πολιτικών δεν είχε τελειωμό.

Η απεργιακή διαδήλωση της 19ης Οκτώβρη

Η απεργιακή διαδήλωση της 19ης Οκτώβρη ήταν πραγματικά τεράστια και σίγουρα από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων. Οποιαδήποτε εκτίμηση δεν μπορεί να είναι ακριβής αλλά το σίγουρο είναι πως φαίνεται να ξεπερνούσε τις διακόσιες χιλιάδες ανθρώπων. Η πορεία του ΠΑΜΕ όπως πάντα προπορεύτηκε, στάθηκε μπροστά στη βουλή και στη συνέχεια έφυγε κάνοντας για άλλη μια φορά έναν περίπατο τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Κάποιες ομάδες περιφρούρησής του κάθησαν για λίγο κοντά στο γνωστό φράχτη της αστυνομίας κάνοντας φαίνεται μία μικρή πρόβα για την επόμενη μέρα. Στη συνέχεια, ακολούθησαν τα διάφορα μπλοκ της κεντρικής διαδήλωσης, τα οποία προσέγγισαν τον χώρο του Συντάγματος τόσο από τη Σταδίου όσο και από την Πανεπιστημίου.

Η πρώτη ένταση προκλήθηκε στο γνωστό φράχτη επί της Βασ.Σοφίας μεταξύ ενός ετερόκλητου πλήθους και των μπάτσων, καθώς και στην διπλανή είσοδο της βουλής. Πέτρες, μερικές μολότοφ και ορισμένα αυτοσχέδια βεγγαλικά, από τη μία, και δακρυγόνα από την άλλη σήμαναν την απαρχή όσων όλοι περίμεναν μέρες να συμβούν. Κι αυτό γιατί ακριβώς η κοινωνική αγανάκτηση και η λαϊκή οργή διαρκώς γιγαντώνεται και κανένας πλέον ούτε μπορεί να την ελέγξει ούτε μπορεί να υπολογίσει στο πού μπορεί να φτάσει κάθε φορά. Έτσι λοιπόν οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής εξαπλώθηκαν στη συνέχεια σε όλο το Σύνταγμα και τους γύρω δρόμους. Ο κόσμος όμως όχι μόνο δεν έφευγε αλλά σε κάθε εμφάνιση και κίνηση της αστυνομίας, εξαπέλυε έντονες αποδοκιμασίες προς τους μπάτσους. Οι συγκρούσεις και η μαζική παραμονή του κόσμου στους δρόμους κράτησαν πάνω από τέσσερις ώρες και όλα τα πολιτικά κόμματα πήραν το μήνυμα πως πλέον κανένας δεν μπορεί να ελέγχει τον αγανακτισμένο και οργισμένο κόσμο.

Έτσι μπήκε μπροστά η επόμενη φάση του σχεδίου τους. Βασικό τους πρόβλημα παραμένει εδώ και χρόνια ο πολιτικός χώρος των αναρχικών. Από τον Δεκέμβρη του 2008 και μετά, το σύστημα και σύσσωμα τα αστικοκοινοβουλευτικά κόμματα (εννοείται και της αριστεράς) έφαγαν μία χοντρή σφαλιάρα. Κατάλαβαν πως ο πολιτικός χώρος των αναρχικών δεν είναι απλά μία υπόθεση του «περιθωρίου» και των Εξαρχείων αλλά ένα ρεύμα που δραστηριοποιείται πλέον δυναμικά σε όλο και περισσότερους κοινωνικούς χώρους. Οι συγκρούσεις στις απεργιακές συγκεντρώσεις των δύο τελευταίων χρόνων έδειξαν πως η δράση των αναρχικών βρίσκει όλο και μεγαλύτερη έμπρακτη υποστήριξη από σημαντικά κομμάτια διαδηλωτών και αυτό είναι που τους ανησύχησε ακόμα περισσότερο. Οι μπούρδες του Τσίπρα, τον περασμένο Μάιο σε κουβεντούλα παραθύρων με την Τρέμη, περί «πολιτικής και ιδεολογικής ήττας των αντιεξουσιαστών από τις φιλειρηνικές συγκεντρώσεις των πολιτών στις πλατείες» πήγανε κυριολεκτικά περίπατο. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν σύσσωμα τα κόμματα της αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ήταν να συνεχίσουν να ρίχνουν λάσπη μιλώντας για «παρακρατικούς», «κουκουλοφόρους», «ύποπτους κύκλους», «τυχοδιωκτικές ομάδες», συκοφαντώντας τον αναρχικό/ελευθεριακό πολιτικό χώρο που τις τελευταίες δεκαετίες έχει βρεθεί στο στόχαστρο της καταστολής όσο κανείς άλλος μετρώντας δίκες, φυλακίσεις, θανάτους, τραυματισμούς… Κι όλοι αυτοί οι αριστεροί της καρέκλας και της μικροαστικής νομιμότητας έχουν το θράσος να συκοφαντούν, νομίζοντας πως έτσι θα ξεμπερδέψουν με τον εχθρό τους από τα αριστερά.

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Ποιος φοβάται την «πολιτική υπεραξία» των «κουκουλοφόρων»;


Αν διαβάσει κανείς τις ανακοινώσεις της αριστεράντζας θα καταλάβει ότι από τη μια σπεκουλάροντας επί του πτώματος ενός άτυχου ανθρώπου και στελέχους του ΠΑΜΕ θα βρει σιωπή έως υποστήριξη στο έργο του ΠΑΜΕ, για τη διάσωση της Βουλής κι από την άλλη καταγγέλλοντας όσους αντιστάθηκαν εμπράκτως, θα βρει τη δομική της φοβία σε ό,τι δεν μπορεί να ελέγξει. Εξαιρέσεις απετέλεσαν η οργάνωση του ΕΕΚ και της εφημερίδας «Κόντρα» που με περισσή ειλικρίνεια απέδωσαν τα της πραγματικότητας στην πραγματικότητα, καθώς και εκατοντάδες ανεξάρτητοι άνθρωποι που έδωσαν την ίδια μάχη με τους «κουκουλοφόρους». Τι φοβούνται οι αριστεράντζες;
Ας δούμε το τι αναγράφουν στις ανακοινώσεις τους εξωκοινοβουλευτικοί και κοινοβουλευτικοί, αριστεροί, βοσκοί:  Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μιλήσει για «συγκεκριμένες ομάδες κουκουλοφόρων που επιχείρησαν να στραφούν εναντίον δυνάμεων του κινήματος», η μαοϊκή-σταλινική-χοτζική του συνιστώσα (ΚΟΕ) θα μιλήσει για «δυνάμεις καταστολής και παρακρατικούς μηχανισμούς», η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για «τυχοδιωκτικές ομάδες που βρίσκονταν για άλλη μια φορά σε διατεταγμένη υπηρεσία», η Δημοκρατική Αριστερά «για κουκουλοφόρους που επιχείρησαν να πλήξουν το λαϊκό κίνημα». Τι φοβούνται οι αριστεράντζες;
Ακριβώς ό,τι φοβάται και το ΠΑΜΕ: την ενίσχυση ενός ήδη ενισχυόμενου ρεύματος που δεν αναζητά την εξουσία ή την εξουσία τους, που τους έχει χεσμένους (και ως χεσμένους τους έχει γνωρίσει στις δύσκολες ώρες εδώ και δεκαετίες), που τους έχει απονομιμοποιήσει στο να κάνουν πολιτική στην πλάτη του, που έχει καταλάβει ότι η αντίσταση δεν είναι βία, που έχει δει με τα μάτια του ότι η «βία» των «κουκουλοφόρων» είναι και δική του «βία», που έχει νιώσει στο πετσί του ότι το να αποφασίζουν για σένα κάποιοι επαΐοντες είναι καταστροφικό, που έχει χαρεί σε συνελεύσεις με διαδικασίες οριζόντιες στη γειτονιά του ή σε πρωτοβάθμια σωματεία, που έχει δει τη βρωμιά τους και το πώς επιδιώκουν διαρκώς να καπελώνουν παντού, που έχει αρχίσει να διαβάζει για όσα του  πρόσφεραν για χρόνια ως μασημένη τροφή, που έχει δει ότι το Ιησουίτικο ήθος τους, η Σταλινική πρακτική τους τον έχει φέρει στο ως εδώ και μη παρέκει… Κι αυτό το ρεύμα φαίνεται να μην τελειώνει όσο βαθαίνει η κρίση κι αυτό φαίνεται να ορίζει όλο και πιο διακριτές γραμμές ανάμεσα σε πόλους.
Αυτό που φοβούνται, προοπτικά, είναι το να αποκτήσει την πολιτική του διάσταση. 
ένας με ρευματοπάθεια

μέλη του ΠΑΜΕ επιχειρούν να δολοφονήσουν διαδηλωτές

Απόπειρα δολοφονίας διαδηλωτών από μέλη του ΠΑΜΕ τα οποία περιφρουρούσαν τη Βουλή την ημέρα ψήφισης του Πολυνομοσχεδίου.

Ετοιμάζονται να πετάξουν από ύψος 3-4 μέτρων διαδηλωτή. Ο νεαρός με τα γυαλιά βρίσκεται σε απόγνωση και σαν να τους λέει: "Τι κάνετε"; Πατήστε δίπλα και  >>>> δείτε το κεντρικό δελτίο του ALPHA της Παρασκευής 21-10 στο διάστημα μεταξύ 12' και 36'' - 12' και 55''. Ο εκφωνητής λέει τα εξής παραπλανητικά:

«…Άγριο ξύλο. Οι ταραξίες χτυπούν με μανία και τελικά ρίχνουν από τη λεωφόρο Αμαλίας  στην πλατεία Συντάγματος έναν κουκουλοφόρο…». Διακρίνονται τα ίδια τα μέλη του ΠΑΜΕ τα οποία στη φωτογραφία προσπαθούν να πετάξουν τον διαδηλωτή στο κενό, να χτυπούν και να πετούν μαζί με άλλους, διαδηλωτή (άλλον ή τον ίδιον;).





ΚΚΕ: μνήμες Πολυτεχνείου 73 (Πανσπουδαστική τεύχος 8)


Πανσπουδαστική...Σαν Υπεύθυνη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα του Πολυτεχνείου καταγγέλλουμε σε όλο το σπουδαστικό κόσμο τη νεολαία και το λαό τις αφηνιασμένες προσπάθειες της χουντικής ΚΥΠ και των πληρωμένων πραχτόρων της να διαστρέψουν, από την αρχή της μεγαλειώδης εκδήλωσης μας του Πολυτεχνείου, τη πορεία και το περιεχόμενο της. Καταγγέλλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου τη Τετάρτη 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλλη Καραγιαννόπουλου, με βάση τις εντολές του παραμερισμένου τώρα τέως πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της αμερικανικής CIA με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα και συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις. Για να μπορέσουν έτσι να απομονώσουν το κίνημά μας και την εκδήλωση μας του Πολυτεχνείου απ το σύνολο του λαού και της νεολαίας. Για να μπορέσουν παραπέρα κατασκευάζοντας (και με τη βοήθεια των χουντικών μέσων ενημέρωσης) την εικόνα της μεμονωμένης εξτρεμιστικής επαναστατικοαναρχικής εξέγερσης που δεν έχει τη συμπαράσταση του λαού, να ξαναχρησιμοποιήσουν το χιλιοτριμμένο πρόσχημα του «επαπειλούμενου κοινωνικού καθεστώτος» για να δικαιολογήσουν την επαναφορά του στρατιωτικού νόμου και το δυνάμωμα της αιματηρής τρομοκρατίας. Ενέργειες που οι Αμερικάνοι, η CIA και η χούντα είχαν από καιρό πάρει την απόφαση να επιβάλλουν, ύστερα από την παταγώδη αποτυχία της χουντομαρκεζινικής προσπάθειας καθήλωσης και εκτόνωσης της λαϊκής πάλης και τη φοβερά επικίνδυνη για τη τύχη της εξουσίας τους ανάπτυξη των πιο σύνθετων αντιδικτατορικών αγώνων του λαού ενάντια στη πρωτοφανή καθίζηση καθίζηση του βιοτικού του επιπέδου και τη φασιστική σκλαβιά. Απόφαση που ενισχυόταν σημαντικά και από την άσκημη τροπή που πήρε το Μεσανατολικό πρόβλημα για τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού, και ειδικότερα του αμερικάνικου κάτω από τα πλήγματα του αγώνα των αραβικών λαών, καθώς και από την όξυνση των αμερικανοευρωπαϊκών αντιθέσεων στον οικονομικό αλλά και πολιτικοστρατιωτικό τομέα από αφορμή το Μεσανατολικό και από το βάθεμα της οικονομικής κρίσης.
Το σχέδιο όμως των Ρουφογάλλη, Καραγιαννόπουλου, Παπαδόπουλου, CIA απέτυχε παταγωδώς. Το οργανωμένο φοιτητικό μας κίνημα δίνοντας την πιο αποφασιστική μάχη του απομόνωσε και συνέτριψε τους προβοκάτορες. Η επίθεση του συρφετού των χαφιέδων και των ψευδοεπαναστατών που σαν κοράκια πολιορκούν χρόνια τώρα να διαβρώσουν τις αντιδικτατορικές, φοιτητικές ιδιαίτερα δυνάμεις (όχι χωρίς επιτυχία πρέπει να ομολογήσουμε εκεί όπου η απειρία, ο ανυπόμονος υπερενθουσιασμός και ο κάλπικος υπερεπαναστατισμός τους ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες) βρήκε αντιμέτωπο το σπουδαστικό κόσμο που κράτησε σταθερά τη συνεπή χαραγμένη πορεία του.
Έτσι τα συνθήματά μας: Ψωμί Παιδεία; Ελευθερία, 20% για τη παιδεία. Κάτω η χούντα. Έξω οι Αμερικάνοι. Εργάτες, Αγρότες και Φοιτητές, Όλοι Ενωμένοι, Λαϊκή κυριαρχία, Εθνική Ανεξαρτησία έπνιξαν τις ψευτοεπαναστατικές κραυγές της ΚΥΠ και των χαφιέδων της που αιφνιδιαστικά είχαν προβάλει με πανό και με τη τραμπούκικη κατάληψη δυο μεγαφώνων, συνθήματα όπως: Κάτω το Κράτος, Κάτω η εξουσία, Μάης του 68 και είχαν πρωτοστατήσει σε κάποιες ανεδαφικές εκκλήσεις για άμεση λαϊκή επανάσταση και άμεση γενική απεργία...`

ΚΚΕ: μνήμες Ν.815 (κατάληψη Χημείου)



ΚΚΕ: μνήμες 1998

Οι αγωνιστές της Δημόσιας Τάξης      

"Πάντα τέτοια! Για πρώτη φορά δεν υπάρχουν ζημιές στην πορεία!"
        ("Τα Νέα" 18/11/98) 

Επιτέλους, τάξη βασιλεύει στην Αθήνα. Τα θριαμβευτικά πολεμικά ανακοινωθέντα των τηλεοπτικών δελτίων δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο αμφιβολίας: όπως πασιχαρής εξήγησε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, "η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου υπήρξε μια επέτειος ανάλογη της σημασίας της, χωρίς να δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα". Τα ΜΜΕ έσπευσαν να συμμεριστούν την ικανοποίησή τους, θεωρώντας την "προληπτική" σύλληψη και απρόκλητη κακοποίηση 150 άοπλων παιδιών σαν ένα γεγονός ανάξιο λόγου (αν όχι άξιο κάθε επιδοκιμασίας). "Χωρίς επεισόδια ο χώρος έξω από την αμερικανική πρεσβεία, σε τίποτα δεν θύμιζε τα έκτροπα προηγούμενων χρόνων", πανηγύριζε η δημοσιογράφος της ΝΕΤ, εξηγώντας μας ότι "η περιφρούρηση από τους ίδιους τους φοιτητές απέδωσε, προσδίδοντας στην επέτειο το χαρακτήρα που της αρμόζει". "Αυτή τη φορά, τα συνήθη επεισόδια από τους γνωστούς-αγνώστους ταραχοποιούς τέλειωσαν πριν ακόμη αρχίσουν", θριαμβολογούσε από την πλευρά του ο ρεπόρτερ του ΑΝΤ-1. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι περισσότερες εφημερίδες, ενθουσιασμένες που τα ΜΑΤ "διαφύλαξαν την ειρήνη με προληπτικές συλλήψεις" ("Νέα") και "οι αναρχικοί σκόνταψαν σε οικοδόμους" ("Ελ.Τύπος"), πρόθυμες πάντα να εξηγήσουν ότι "πρωταγωνιστές των επεισοδίων ήταν νεαροί 14-18 ετών", των οποίων "σκοπός ήταν να βρούν καταφύγιο μέσα στις τάξεις των οικοδόμων, ώστε από εκεί να αρχίσουν τις εκτοξεύσεις μολότοφ και άλλων αντικειμένων σε δημόσια κτίρια και άλλες επιχειρήσεις" ("Εξουσία"). Τι κι αν στο σαρωτικό παιδομάζωμα που ακολούθησε δεν βρέθηκε ούτε μια μολότοφ, τι κι αν τα μόνα παλούκια που ανεβοκατέβαιναν στα κεφάλια των υποτιθέμενων "ταραχοποιών" ήταν αυτά που κράδαιναν οι αυτόκλητοι (;) προασπιστές της τάξης (και, ταυτόχρονα, του "σωστού" νοήματος της επετείου); Αν το 1995 τα ΜΜΕ είχαν αναλάβει να μετατρέψουν σε υπερθέαμα τα συνήθη μικροεπεισόδια γύρω από το ΕΜΠ, φέτος ζήσαμε σε όλο της το μεγαλείο μια καθαρά οργουελιανή αντιστροφή της πραγματικότητας - με το λόγο του σπίκερ να ακυρώνει την (υποτιθέμενη) δύναμη της ζωντανής εικόνας. Καθολικός ο πανηγυρισμός που "η πορεία εξελίχθηκε χωρίς έκτροπα" - λές και δεν είναι "έκτροπο" η σκηνή μιας εκατοστής παιδιών που, άοπλα και απροστάτευτα, έχουν σωριαστεί στο οδόστρωμα και δέχονται επί ώρα βροχή στα κεφάλια τους γκλόμπς και καδρόνια. Εξίσου γενική η επιδοκιμασία για την "αναίμακτη" έκβαση της επετείου, λές και τα σωρηδόν ανοιγμένα κεφάλια των συλληφθέντων συνιστούσαν οφθαλμαπάτη: στο θαυμαστό καινούριο κόσμο των ΜΜΕ, είναι προφανές πως αιμορραγούν πια μονάχα οι σπασμένες βιτρίνες...
Αφήσαμε για το τέλος τη σημαντικότερη -και πιο ανατριχιαστική- καινοτομία του φετινού "εορτασμού": την πρωτοφανή, στρατιωτικού τύπου, συνεργασία ανάμεσα στις ομάδες περιφρούρησης του ΚΚΕ και τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας. Παρόλη την παράδοση του συγκεκριμένου χώρου στη δυναμική καταστολή των κάθε λογής αντιφρονούντων (εντός της αριστεράς), οι σκηνές της περασμένης Τρίτης - όταν οι κρανοφόροι ΚΝίτες και τα ΜΑΤ είχαν περικυκλώσει και ξυλοκοπούσαν από κοινού τους υποτιθέμενους "ταραχοποιούς" που υπέπεσαν στο αδίκημα να φωνάζουν συνθήματα μη αρεστά τόσο στους μεν όσο και στους δε- δεν έχουν συμβεί ποτέ ξανά στο παρελθόν. Και αποτελεί οπωσδήποτε ειρωνεία της τύχης το γεγονός ότι η τρέχουσα γραμμή του ΚΚΕ ("πέντε κόμματα, δυο πολιτικές") έμελλε να συμπυκνωθεί σε μία και ενιαία πολιτική στο πεδίο του πιο σκληρού πυρήνα της κρατικής δραστηριότητας -αυτού της Δημόσιας Τάξης- με την ανάθεση στην κομματική περιφρούρηση καθηκόντων κανονικού παρακρατικού σχηματισμού, προορισμένου να δίνει ένα χεράκι (ή μάλλον ένα καδρόνι...) στα ΜΑΤ και να αποσπά το χειροκρότημα των πιο αυθεντικών εκφραστών του νεοφιλελεύθερου "μονόδρομου" και της Νέας Τάξης. Προς δόξα και τιμή των κατασταλτικών εκείνων μηχανισμών που, εδώ και χρόνια, προσπαθούν με κάθε τρόπο να "υποδείξουν" στην απείθαρχη νεολαία ότι μόνος δρόμος για την έκφραση της οργής της απομένει η τυφλή βία και τα αδιέξοδα "γκαζάκια"...

αναδημοσίευση από τη δημοσιογραφική ομάδα "Ο ΙΟΣ" 
ΓΚ

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Συνομιλίες επιπέδου, για την κρίση και το πολυνομοσχέδιο

Φωτογραφία αρχείου

-Γιώργο;
-Αντώνη; Θυμάσαι τη Βοστόνη; 

-Κύριε πρωθυπουργέ δεν το καταλάβατε ότι «το καπιταλιστικό σύστημα σαπίζει; Ό,τι έδωσε, έδωσε…»
-Αλέκα τι λέτε; Με κάνετε και κοκκινίζω.





-Κύριε πρωθυπουργέ. «Μιλάει ο λαός, στους δρόμους δίνει νέα λαϊκή εντολή».
-Αλέξη, λογοδοτώ στην ιστορία, αυτή τη στιγμή. Και νομίζω ότι στο κυλικείο της Βουλής, όταν πρόσφατα πίναμε τον καφέ μας, σου είπα, ότι «περνάμε πατριωτικές και ιστορικές στιγμές».
Tηλεφωνική επικοινωνία Παπανδρέου - Καρατζαφέρη



 










-Κύριε πρωθυπουργέ. Εσείς οι απόφοιτοι της Βοστόνης δεν μπορείτε να πάρετε τα ηνία στα χέρια σας; Δεν έχουμε τεχνογνωσία; Δεν έχουμε στρατό;
-Γιώργο. Στο έχω ξαναπεί , ότι κάθε εκτροπή μου είναι αδιανόητη. Δεν θα χρησιμοποιήσουμε στρατό. Έχουμε τους φίλους δημοσιογράφους, τα ΜΑΤ, τη ΔΙΑΣ, τη ΔΕΛΤΑ. Η δημοκρατία μας δεν έχει να φοβηθεί κανένα. Εξ' άλλου, μόνο ο ευρωστρατός ταιριάζει στο προφίλ μιας σύγχρονης δημοκρατίας, όπως η ελληνική. 

ΓΚ












Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Ο Καμίνης εν καμίνω και η ΑΔΕΔΥ για χάρη του αγώνα


«Το μόνο που απομένει για την αποκομιδή είναι να συμμετάσχει ο στρατός». Ταύτα εδήλωσεν ο δημοκρατικότατος Καμίνης, γνωστός για τους αγώνες του για τη δημοκρατία και σημερινός δήμαρχος Αθηναίων. «Το μόνο που απομένει για την αποκομιδή είναι να συμμετάσχει ο στρατός» και δεν ντρέπεται που το δηλώνει, γιατί αγωνίζεται για την πόλη της Αθήνας. Η ΑΔΕΔΥ, παρακαλεί τους σκουπιδιαρέους να μαζέψουν τα σκουπίδια εν όψει απεργιακών κινητοποιήσεων, για να μην τυχόν τα εκμεταλλευτούν διάφοροι πυρόκαβλοι μπαχαλάκηδες και βάλουν τις συνηθισμένες φωτιές στους δρόμους. Και δεν ντρέπονται να το ζητούν, γιατί αγωνίζονται κι αυτοί από άλλο μετερίζι με τον Καμίνη.
ΓΚ

Σχολή διαδηλωτών: «Ο καλός διαδηλωτής»-παραδίδονται διεθνή μαθήματα διαδηλώσεων και συγκρούσεων με την αστυνομία


Μόνο αυτή η ταμπέλα λείπει στο φροντιστήριο για να δηλώσουμε, πλέον και με βιβλιάριο στο ΤΕΒΕ, για τα διεθνή μαθήματα συγκρούσεων στο δρόμο,που παραδίδουμε,ακόμα και κατ' οίκον. Η συνέντευξη αποκαλυπτικότατη. Με λεπτομέρειες για το σχέδιο συγκρούσεων στη Ρώμη, ο ιταλός σύντροφος διαφήμισε το φροντιστήριό μας, για την αποτελεσματικότητά του, στο δρόμο του αγώνα. Ένα σύντροφος συνειδητός, που δεν μιλά πολιτικά με τους δημοσιογράφους και αναφέρεται στο σχέδιο των συγκρούσεων. Είδατε τι πετύχαμε; Ανοίγουμε και παράρτημα του φροντιστηρίου μας «ο καλός διαδηλωτής» και στη Ρώμη. Σπεύσατε!
ΥΓ: Επειδή δεν είναι όλα για πλάκα στη ζωή κι επειδή η ηλιθιότητα δεν είναι ανίκητη, τόσο η La Repubblica που δημοσίευσε τη συνέντευξη δεν είναι τόσο η «τι κρίμα μια έγκριτη εφημερίδα»-η καημένη! Ούτε βεβαίως, απλά ζωντόβολο, ο ΣΚούλογλου που την αναπαράγει άνευ δημοσιογραφικού σχολίου.
γκ

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Κυκλοφόρησε το 20ο τεύχος της Ευτοπίας



Εδώ και λίγες μέρες, κυκλοφόρησε το εικοστό τεύχος της Ευτοπίας, περιοδικής έκδοσης για τον ελευθεριακό κοινοτισμό. Το τεύχος αυτό, 144 σελίδων, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ένα αφιέρωμα που σκοπό έχει να αναδείξει εμπειρίες αγώνα και μορφές οργάνωσης περασμένων εποχών, οι οποίες όμως έχουν ίσως ιδιαίτερο νόημα σήμερα, όπου η καπιταλιστική και κρατική επίθεση επιχειρεί να επιβάλει συνθήκες εργασίας και ζωής δεκάτου ενάτου αιώνα. Έτσι λοιπόν στο τεύχος αυτό υπάρχουν τα εξής περιεχόμενα:



-Τα σημεία των καιρών και το Σύνταγμα
-Συνέλευση για την υγεία
-Αφιέρωμα: Εμπειρίες αγώνα και μορφές οργάνωσης του 19ου αιώνα που έχουν σημασία και στο σήμερα
Οργανώνοντας την αντίσταση: Πρώιμες μορφές ταξικής αυτοοργάνωση ς στα μέσα του 19ου αιώνα
Τα κοινωνικά εργαστήρια
Προυντόν, ο πατέρας του αναρχισμού, του Bruno Preposiet
Η Πρώτη Διεθνής: στοιχεία από την ιστορία και τον τρόπο οργάνωσής της
Η ιταλική ομοσπονδία της Διεθνούς, του Nuncio Pernicone
Διαβάζοντας τον Μαλατέστα, του Davide Turcato
Οικονομική και τραπεζική κρίση: οι λύσεις του Προυντόν, του Philippe Paraire

1844: Μεταξύ Μαρξ και Προυντόν
Απέναντι στο Κεφάλαιο, το Κοινωνικό, Απέναντι στο Κοινωνικό Εργοστάσιο, το Κοινωνικό Εργαστήριο
-Ευτοπική Βιβλιοθήκη: Ο ορίζοντας της αναρχίας - αναρχισμός και σύγχρονη ριζοσπαστική σκέψη, του Saul Newman


Την Ευτοπία μπορεί να τη βρει κανείς σε βιβλιοπωλεία της Αθήνας (Αλφειός, Ελευθεριακή Κουλτούρα, Ελεύθερος Τύπος, Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο, Ναυτίλος, Πολιτεία, Πρωτοπορία, Σολάρις) και της Θεσσαλονίκης (Κεντρί, Μαλλιαρης, κ.α.), καθώς βέβαια και σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους σε διάφορα σημεία της ελληνικής επικράτειας.


Για επικοινωνία:


(Νέα) Ταχυδρομική θυρίδα:
Τ.Θ. 3102
Τ.Κ. 10200
ΑΘΗΝΑ


info@eutopia.gr