Ο αγώνας των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού παίρνει όλο και πιο μεγάλη διάσταση βρίσκοντας απέναντί του την κρατική καταστολή και τους πληρωμένους υπηρέτες των εταιρειών. Τον τελευταίο χρόνο, ο αγώνας αυτός έχει κορυφωθεί με συνεχείς συγκεντρώσεις και συγκρούσεις με τα ΜΑΤ.
Εδώ αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο από το περιοδικό Ευτοπία, σχετικό με τον αγώνα στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής (τεύχος 15, Νοέμβρης 2007)(πηγή: http://www.eutopia.gr/el/issues):
Ολυμπιάδα Χαλκιδικής 1987-2003
«Κάθε προηγούµενη κυριαρχία ωχριά μπροστά στο σήµερα. Οι διεθνικές φίρµες, η χρηµατιστηριακή κερδοσκοπία και οι µαφίες κουρσεύουν τον πλανήτη, οδηγούµενες αποκλειστικά από την βραχυπρόθεσµη θέα των κερδών τους».
Κορνήλιος Καστοριάδης
Στη σύγχρονη μεταλλευτική ιστορία της Ελλάδας, η πρώτη προσπάθεια για τη δηµιουργία μεταλλουργίας χρυσού παρουσιάζεται το 1987, όταν η εταιρεία ΜΕΤΒΑ επιχειρεί την δηµιουργία ενός εργοστασίου επεξεργασίας των χρυσοφόρων κοιτασµάτων της Ολυµπιάδας Χαλκιδικής.
Σήμερα -20 χρόνια μετά- δεν έχει πραγματοποιηθεί ούτε αυτή, ούτε καμιά από τις πολλές προγραμματιζόμενες επενδύσεις μεταλλουργίας χρυσού στα όρια του ελληνικού κράτους. Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί, πως το γεγονός αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αποφασιστική αντίσταση της κοινότητας Ολυμπιάδας και άλλων κοντινών της κοινοτήτων, ενάντια στην εξόφθαλμη καταστρεπτικότητα και τον παραλογισμό της μεταλλουργίας χρυσού. Πρόκειται για ένα παράδειγμα τοπικού αγώνα με εκπληκτικά χαρακτηριστικά, με πρώτο και καλύτερο το γεγονός του ότι επιβεβαίωσε την προκλητική, τεράστια επιγραφή πάνω από το φυλάκιο της Ολυμπιάδας που από το 1996 μέχρι και σήμερα γράφει: “ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ”.
Όντως, η δυναμικότητα και η αποφασιστικότητα των γυναικών και των ανδρών που για χρόνια αγωνίστηκαν για την υπεράσπιση του τόπου τους δικαιώθηκε. Η εναντίωση στην μεταλλουργία χρυσού παραμένει όμως μια συνεχής πρόκληση για την περιοχή της βόρειας Χαλκιδικής. Τώρα είναι η εταιρεία “Ελληνικός Χρυσός” που προγραμματίζει την δημιουργία ενός επιφανειακού μεταλλείου πρωτοφανών διαστάσεων και ανάλογο εργοστάσιο μεταλλουργίας χρυσού στην τοποθεσία Σκουριές, πολύ κοντά στην κοινότητα Μεγάλης Παναγιάς. Ευτυχώς η αντίδραση, από την πλευρά μελών της κοινότητας, ήταν άμεση και σήμερα η συλλογικότητα “Πρωτοβουλία ενάντια στις βλαπτικότητες” που δημιουργήθηκε στο χωριό, παρακολουθεί ενεργά το θέμα και οι κινήσεις της εταιρείας φαίνεται να έχουν προσωρινά παγώσει.
Στο άρθρο αυτό θα επιχειρήσω να συνοψίσω τα γεγονότα του αγώνα ενάντια στην μεταλλουργία χρυσού στην περιοχή της βόρειας Χαλκιδικής και να σχολιάσω μια σειρά από σχετικά πολιτικά ζητήματα, που ο ίδιος ο αγώνας ανακίνησε, έθεσε και συνεχίζει να θέτει. 1