Η βασική ανυσυχία του Πρετεντέρη, την Τρίτη το βράδυ, ήταν το "ποιος θα έρθει να κλείσει δωμάτιο στα ξενοδοχεία γύρω από το Σύνταγμα". Μετά τις επί οκτώ ώρες βίαιες συγκρούσεις και το όργιο αστυνομοκρατίας την Τετάρτη, η περιοχή του Συντάγματος ήταν πραγματικά εκείνη ενός πεδίου μάχης. Το βασικό πρόβλημά τους πλέον είναι το πλήγμα που δέχτηκαν οι έμποροι της Ερμού (ας μην ξεχνάμε ότι επί χρόνια ήταν και ίσως είναι ακόμα ένας από τους 10 πιο ακριβούς δρόμους του κόσμου) και οι ξενοδοχειάρχες της περιοχής.
Ποιοι όμως έρχονται κατά βάση να μείνουν σήμερα στα ξενοδοχεία επί του Συντάγματος; Την απάντηση τη δίνουν οι ίδιοι οι μεγαλοδημοσιογράφοι. Όπως έγραψε η προηγούμενη Καθημερινή της Κυριακής(26/6/11), "μαζί με τους "αγανακτισμένους" στην πλατεία Συντάγματος, στα ξενοδοχεία πέριξ της πλατείας, έχει καταλύσει και μια στρατιά "άσπρων κολλάρων". Στελέχη επενδυτικών τραπεζών, επενδυτικών κεφαλαίων, κεφαλαίων υψηλού ρίσκου κ.ο.κ., στριμώχνονται στα κεντρικά ξενοδοχεία, οργώνοντας καθημερινά την Αθήνα και τα καλά ...εστιατόριά της. Στόχος τους είναι να διερευνήσουν την αγορά και τις ευκαιρίες που προσφέρει. Στην πράξη ψάχνουν για επενδυτικές ευκαιρίες που θα αποδώσουν την επόμενη μέρα της κρίσης στην Ελλάδα". Και λίγο πιο κάτω συνεχίζει λέγοντας: "η Αθήνα έχει γεμίσει κυρίως με Ρώσους και Άραβες επενδυτές", παραδέχεται στέλεχος επενδυτικής εταιρείας. Ωστόσο, όπως αναφέρει δεν λείπουν και επενδυτές περισσότερο παραδοσιακών οίκων, όπως η JP Morgan, η Citi, η Lazard, κ.α.". Για όλα αυτά λοιπόν τα παράσιτα ανησυχούν τα φερέφωνά τους οι δημοσιογράφοι σαν πιστοί υπάλληλοι στα αφεντικά τους.
Όμως τί είναι αυτό το μνημόνιο; Εκτός από φόροι και μειώσεις μισθών, δεν είναι ουσιαστικά η κατάκτηση όλου του δημόσιου πλούτου από τους μεγαλοεπενδυτές; Δεν πρόκειται για μία νέα ακόμα πιο ολοκληρωτική κατοχή; Δεν οφείλει λοιπόν να αποτελεί έναν από τους στόχους μας η εκδίωξη όλων αυτών των τομαριών αλλά κι εκείνων που τους κουβάλησαν; Έτσι δεν υπερασπιζόμαστε τη γη και την ελευθερία μας όσοι το έχουμε βάλει καλά μέσα στο κεφάλι και την καρδιά μας αυτό;
Ας λένε λοιπόν ό,τι θέλουν για τα μεγάλα ξενοδοχεία του Συντάγματος. Σε αυτά μένουν όλοι εκείνοι που στηρίζουν τις φιλοδοξίες τους να τα τσεπώσουν για τα καλά από αυτόν τον τόπο και να μας έχουν δούλους παρακαλώντας για ένα κομμάτι ψωμί μετά από ώρες σκληρής και χωρίς κανένα δικαίωμα δουλειάς. Όμως, η "φιλοξενία" και το "φιλότιμο" είναι έννοιες που δε θα τις ζήσουν. Οι συγκεντρώσεις, οι συνελεύσεις, οι πέτρες και οι οδομαχίες είναι αφιερωμένες σε αυτούς... Αν τολμούν, ας ζυγώσουν λίγο παραπάνω...
Τ.Κ.
Ποιοι όμως έρχονται κατά βάση να μείνουν σήμερα στα ξενοδοχεία επί του Συντάγματος; Την απάντηση τη δίνουν οι ίδιοι οι μεγαλοδημοσιογράφοι. Όπως έγραψε η προηγούμενη Καθημερινή της Κυριακής(26/6/11), "μαζί με τους "αγανακτισμένους" στην πλατεία Συντάγματος, στα ξενοδοχεία πέριξ της πλατείας, έχει καταλύσει και μια στρατιά "άσπρων κολλάρων". Στελέχη επενδυτικών τραπεζών, επενδυτικών κεφαλαίων, κεφαλαίων υψηλού ρίσκου κ.ο.κ., στριμώχνονται στα κεντρικά ξενοδοχεία, οργώνοντας καθημερινά την Αθήνα και τα καλά ...εστιατόριά της. Στόχος τους είναι να διερευνήσουν την αγορά και τις ευκαιρίες που προσφέρει. Στην πράξη ψάχνουν για επενδυτικές ευκαιρίες που θα αποδώσουν την επόμενη μέρα της κρίσης στην Ελλάδα". Και λίγο πιο κάτω συνεχίζει λέγοντας: "η Αθήνα έχει γεμίσει κυρίως με Ρώσους και Άραβες επενδυτές", παραδέχεται στέλεχος επενδυτικής εταιρείας. Ωστόσο, όπως αναφέρει δεν λείπουν και επενδυτές περισσότερο παραδοσιακών οίκων, όπως η JP Morgan, η Citi, η Lazard, κ.α.". Για όλα αυτά λοιπόν τα παράσιτα ανησυχούν τα φερέφωνά τους οι δημοσιογράφοι σαν πιστοί υπάλληλοι στα αφεντικά τους.
Όμως τί είναι αυτό το μνημόνιο; Εκτός από φόροι και μειώσεις μισθών, δεν είναι ουσιαστικά η κατάκτηση όλου του δημόσιου πλούτου από τους μεγαλοεπενδυτές; Δεν πρόκειται για μία νέα ακόμα πιο ολοκληρωτική κατοχή; Δεν οφείλει λοιπόν να αποτελεί έναν από τους στόχους μας η εκδίωξη όλων αυτών των τομαριών αλλά κι εκείνων που τους κουβάλησαν; Έτσι δεν υπερασπιζόμαστε τη γη και την ελευθερία μας όσοι το έχουμε βάλει καλά μέσα στο κεφάλι και την καρδιά μας αυτό;
Ας λένε λοιπόν ό,τι θέλουν για τα μεγάλα ξενοδοχεία του Συντάγματος. Σε αυτά μένουν όλοι εκείνοι που στηρίζουν τις φιλοδοξίες τους να τα τσεπώσουν για τα καλά από αυτόν τον τόπο και να μας έχουν δούλους παρακαλώντας για ένα κομμάτι ψωμί μετά από ώρες σκληρής και χωρίς κανένα δικαίωμα δουλειάς. Όμως, η "φιλοξενία" και το "φιλότιμο" είναι έννοιες που δε θα τις ζήσουν. Οι συγκεντρώσεις, οι συνελεύσεις, οι πέτρες και οι οδομαχίες είναι αφιερωμένες σε αυτούς... Αν τολμούν, ας ζυγώσουν λίγο παραπάνω...
Τ.Κ.