Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Ποιοι διαμένουν γύρω από το Σύνταγμα;

Η βασική ανυσυχία του Πρετεντέρη, την Τρίτη το βράδυ, ήταν το "ποιος θα έρθει να κλείσει δωμάτιο στα ξενοδοχεία γύρω από το Σύνταγμα". Μετά τις επί οκτώ ώρες βίαιες συγκρούσεις και το όργιο αστυνομοκρατίας την Τετάρτη, η περιοχή του Συντάγματος ήταν πραγματικά εκείνη ενός πεδίου μάχης. Το βασικό πρόβλημά τους πλέον είναι το πλήγμα που δέχτηκαν οι έμποροι της Ερμού (ας μην ξεχνάμε ότι επί χρόνια ήταν και ίσως είναι ακόμα ένας από τους 10 πιο ακριβούς δρόμους του κόσμου) και οι ξενοδοχειάρχες της περιοχής. 
Ποιοι όμως έρχονται κατά βάση να μείνουν σήμερα στα ξενοδοχεία επί του Συντάγματος; Την απάντηση τη δίνουν οι ίδιοι οι μεγαλοδημοσιογράφοι. Όπως έγραψε η προηγούμενη Καθημερινή της Κυριακής(26/6/11), "μαζί με τους "αγανακτισμένους" στην πλατεία Συντάγματος, στα ξενοδοχεία πέριξ της πλατείας, έχει καταλύσει και μια στρατιά "άσπρων κολλάρων". Στελέχη επενδυτικών τραπεζών, επενδυτικών κεφαλαίων, κεφαλαίων υψηλού ρίσκου κ.ο.κ., στριμώχνονται στα κεντρικά ξενοδοχεία, οργώνοντας καθημερινά την Αθήνα και τα καλά ...εστιατόριά της. Στόχος τους είναι να διερευνήσουν την αγορά και τις ευκαιρίες που προσφέρει. Στην πράξη ψάχνουν για επενδυτικές ευκαιρίες που θα αποδώσουν την επόμενη μέρα της κρίσης στην Ελλάδα". Και λίγο πιο κάτω συνεχίζει λέγοντας: "η Αθήνα έχει γεμίσει κυρίως με Ρώσους και Άραβες επενδυτές", παραδέχεται στέλεχος επενδυτικής εταιρείας. Ωστόσο, όπως αναφέρει δεν λείπουν και επενδυτές περισσότερο παραδοσιακών οίκων, όπως η JP Morgan, η Citi, η Lazard, κ.α.". Για όλα αυτά λοιπόν τα παράσιτα ανησυχούν τα φερέφωνά τους οι δημοσιογράφοι σαν πιστοί υπάλληλοι στα αφεντικά τους. 
Όμως τί είναι αυτό το μνημόνιο; Εκτός από φόροι και μειώσεις μισθών, δεν είναι ουσιαστικά η κατάκτηση όλου του δημόσιου πλούτου από τους μεγαλοεπενδυτές; Δεν πρόκειται για μία νέα ακόμα πιο ολοκληρωτική κατοχή; Δεν οφείλει λοιπόν να αποτελεί έναν από τους στόχους μας η εκδίωξη όλων αυτών των τομαριών αλλά κι εκείνων που τους κουβάλησαν; Έτσι δεν υπερασπιζόμαστε τη γη και την ελευθερία μας όσοι το έχουμε βάλει καλά μέσα στο κεφάλι και την καρδιά μας αυτό; 
Ας λένε λοιπόν ό,τι θέλουν για τα μεγάλα ξενοδοχεία του Συντάγματος. Σε αυτά μένουν όλοι εκείνοι που στηρίζουν τις φιλοδοξίες τους να τα τσεπώσουν για τα καλά από αυτόν τον τόπο και να μας έχουν δούλους παρακαλώντας για ένα κομμάτι ψωμί μετά από ώρες σκληρής και χωρίς κανένα δικαίωμα δουλειάς. Όμως, η "φιλοξενία" και το "φιλότιμο" είναι έννοιες που δε θα τις ζήσουν. Οι συγκεντρώσεις, οι συνελεύσεις, οι πέτρες και οι οδομαχίες είναι αφιερωμένες σε αυτούς... Αν τολμούν, ας ζυγώσουν λίγο παραπάνω...
Τ.Κ.

Να ανακαλύψουμε τον τροχό πάλι;


Καμία σχέση με δημοκρατία. Μας κυβερνά ένα ολιγαρχικό καθεστώς που δεν έχει κανέναν απολύτως δισταγμό να αιματοκυλήσει τους δρόμους προκειμένου να στηρίξει τα συμφέροντα των αφεντικών και των τραπεζών.
Το περιστατικό με τα φασιστοειδή που καλύπτονται από τους μπάτσους είναι ένα ακόμα στα εκατοντάδες που απλά αποδεικνύει τη συνεργασία της αστυνομίας με τα φασιστοειδή. Ένας εξ αυτών, μπανταρισμένος επειδή την Τρίτη τις είχε αρπάξει για τα καλά, έχει λυσσάξει να χτυπήσει κι αυτός με τα ΜΑΤ τους διαδηλωτές. Μαζί του κι άλλα φασιστοειδή, προφανώς μερικά από τα οποία είναι από τον γνωστό φασιστικό πυρήνα της ΕΘΕΛ.Τα πράγματα είναι φως-φανάρι.
Και όμως: ακόμα οι αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι προκαλούν ένα νέφος σύγχυσης για "κουκουλοφόρους προβοκάτορες" (με εξαίρεση τον πολύ πιο προσεκτικό Παπαχελά). Ακόμα οι κυρίαρχοι σχηματισμοί της Αριστεράς, ο Συνασπισμός (δια στόματος Τσίπρα, Λαφαζάνη, Παπαδημούλη, κ.α.) και το ΚΚΕ (δια στόματος Αλέκας, Παφίλη και όλων των άλλων) συνεχίζουν να τροφοδοτούν αυτό το αίσχος περί "βρώμικου παιχνιδιού ΜΑΤ και κουκουλοφόρων" ρίχνοντας νερό στον μύλο της αντίδρασης. Ακόμα δεν μπορούν να αποδεχτούν πως τέτοιου μεγέθους συγκρούσεις δε θα μπορούσαν να συμβούν αν δεν συμμετείχαν ουσιαστικά κάποιες χιλιάδες κόσμου; Την ώρα που οι μπάτσοι και οι λιγοστοί φασίστες χτυπούν τόσο ανελέητα το κίνημα, αυτοί έχουν να μιλήσουν για "προβοκάτορες";
Δεν υπάρχει πολυτέλεια να ανακαλύψουμε τον τροχό από την αρχή. Τα φασιστοειδή πάντα βρίσκονταν σε διατεταγμένη υπηρεσία, όταν τους χρειάζονταν οι μπάτσοι, και εμείς, χρόνια τώρα, τα έχουμε αντιμετωπίσει στον δρόμο ειδικά από το ΄92 και μετά (μιλάμε για τους περίφημους τότε "αγανακτισμένους πολίτες", καμία σχέση με τους σημερινούς αγανακτισμένους).
Ας οργανωθούμε λοιπόν για να χτυπήσουμε όλους αυτούς τους υπερασπιστές της ολιγαρχίας. Όλα τα άλλα είναι απλές οδοντόκρεμες, κατάλληλες για τα αιμοβόρα δόντια των αφεντικών και των δημοσιογράφων...
Τ.Κ.

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

διεθνής αλληλεγγύη



Κάλεσμα αλληλεγγύης στην Ελλάδα από Λυών, Γαλλία / 29 Ιουνίου 17:30 πλατεία Terreaux
Η κατάσταση στην Ελλάδα έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Οι επιθέσεις των μπάτσων και των φασιστών πολλαπλασιάστηκαν τις τελευταίες βδομάδες ενάντια στους μετανάστες, στους ανθρώπους που αγωνίζονται και στα στέκια. Αυτή η καταστολή και η έξαρση έρχονται παράλληλα με μία επίθεση χωρίς προηγούμενο στις συνθήκες διαβίωσης αυτού του λαού, προερχόμενη από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρόμοια μέτρα είναι σε τροχιά εξάπλωσης σε όλη την Ευρώπη. Δεν θα το αποδεχτούμε και καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Λυών, αυτή την Τετάρτη 29 Ιουνίου 17:30 στην πλατεία Terreaux. Παράλληλα, οι Έλληνες ομόλογοί τους δημιουργούν αδιέξοδα, τα οποία αποσκοπούν στην αποδοχή κάθε δανείου. Στη Γαλλία τα μίντια συνεχίζουν την προπαγάνδα τους σχετικά με την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων λιτότητας που ‘αξίζουν’ οι Έλληνες, κρύβοντας την αληθινή διάσταση των γεγονότων. Οι τράπεζες συνεχίζουν να λεηλατούν τον ελληνικό λαό. Οι κυβερνώντες μας, είτε σε ευρωπαϊκή είτε σε γαλλική κλίμακα, έπαιξαν ενεργό ρόλο στο να στηθεί αυτό το σχέδιο. Οι τελευταίοι, μαζί με το ΔΝΤ, δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τους πιο στυγνούς εκβιασμούς ως μέτρο εξαναγκασμού  για την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας.

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Καραμανλής ή Τανκς; Παπανδρέου ή Τανκς;


Το γνωστό ρηθέν του Μίκη, σε μια περίοδο επικράτησης της καραμανλικής δικατατορίας που επισήμως ορίζεται ως η πρώτη μεταπολιτευτική δημοκρατία, ειπώθηκε με άλλα λόγια από αυτόν που έχει μάθει να βγάζει με ‘’σοφό’’ και ‘’τσαμπουκαλίδικο’’ τρόπο, τα κάστανα από τη φωτιά. Πριν απ’ αυτόν, ο υπουργός Άμυνας, Μπεγλίτης, όπως και ο άρχοντας της εξημέρωσης στην εθνική μας φάρμα των ζώων, Ψυχάρης από τις σελίδες του Βήματος, είχαν προετοιμάσει το έδαφος αυτής της νέας τρομοκρατίας. Όταν ξέρουν χεσμένοι να κάνουν πίσω οι διεθνείς μπράβοι του ελληνικού κράτους μη ρισκάροντας μια χρεοκοπία η οποία θα δώσει στη Μεσόγειο κακά παραδείγματα εξεγέρσεων και αυτονομίας, διαψεύδοντας εαυτούς για την πρωτοφανή οικονομική τρομοκρατία των σπρεντς και των οίκων αξιολόγησης από τις αρχές της περασμένης άνοιξης, τότε εξαπολύουν την επόμενη απειλή μετά αυτής, του λιμού: τα όπλα.
Σάμπως δεν το ξέραμε κι αυτό; Τι λέγαμε, περίπου, τόσα χρόνια;
Τα τανκς; Μμμμ, έχουν ένα ελάττωμα…
ΓΚ
«…Στρατηγέ το τανκς σου
είναι δυνατό μηχάνημα.
Θερίζει δάση ολόκληρα
κι εκατοντάδες άνδρες αφανίζει,
μόνο που έχει ένα ελάττωμα:
-χρειάζεται οδηγό.
Στρατηγέ το βομβαρδιστικό
είναι πολυδύναμο.
Πετάει πιο γρήγορα απ’ τον άνεμο
κι απ’ τον ελέφαντα σηκώνει βάρος πιο πολύ,
μόνο που έχει ένα ελάττωμα:
-χρειάζεται πιλότο.
Στρατηγέ ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ.
Ξέρει να πετάει.
Ξέρει και να σκοτώνει,
μόνο που έχει ένα ελάττωμα:
-ξέρει να σκέφτεται…»
Μπέρτολτ Μπρεχτ, από το «Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου»

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Για να οδηγήσουν οι εξεγέρσεις που έρχονται, στην Επανάσταση που θέλουμε

 κείμενο της ομάδας ελευθεριακών κομμουνιστών
Μία χωρίς προηγούμενο προσπάθεια εδραίωσης της πιο ακραίας εκδοχής της οικονομίας της αγοράς βρίσκεται σε εξέλιξη, με πρόφαση την καπιταλιστική κρίση. Το κύμα αλλαγών σαρώνει ολόκληρο τον μέχρι σήμερα δήθεν ανυποψίαστο «Πρώτο Κόσμο» με κύριο πεδίο εφαρμογής του πειράματος κοινωνικής και εργασιακής αποδιοργάνωσης τον Ευρωπαϊκό νότο. Οι επιπτώσεις της επίθεσης στην κοινωνία ήδη είναι ορατές, καθώς η μείωση των διαθέσιμων εισοδημάτων σε συνδυασμό με την υπερχρέωση και την ραγδαία αύξηση της ανεργίας οδηγούν τον κόσμο της εργασίας σε υποχωρήσεις στα όρια της αξιοπρέπειας: ατομικές και ολιγοήμερες συμβάσεις, ενοικίαση εργαζομένων, εξοντωτικά ωράρια, μαύρη εργασία. Παράλληλα για την εξασφάλιση «ανάπτυξης, ανταγωνιστικού και υγιούς επιχειρηματικού περιβάλλοντος» το κράτος ξεπουλά κοινωνικό πλούτο σε «επενδυτές», και αρπάζει τη δημόσια περιουσία (έξυπνα αλλά αυθαίρετα την ταυτίζοντάς τη με κρατική, προς πώληση, περιουσία). Διάφορες φωνές υποστηρίζουν ότι η κρίση είναι ευκαιρία για καθολική ανατροπή και συζητούν για κάποια επικείμενη εξέγερση, ή βλέπουν να πλησιάζει επανάσταση.

Στα συνθήματα, η Επανάσταση είναι ένα στιγμιαίο γεγονός. Κοινωνικά όμως είναι μια μακρά διαδικασία της οποίας ο χρόνος και το είδος της κορύφωσης (το Επαναστατικό Γεγονός αυτό καθαυτό) καθορίζεται πλήρως από το χαρακτήρα των κοινωνικών ζυμώσεων που έχουν συμβεί στο μεγάλο χρονικό διάστημα που προηγείται. Οι μακρές αυτές προεπαναστατικές περίοδοι χαρακτηρίζονται από σκληρή ιδεολογική πάλη μεταξύ διαφορετικών ρευμάτων, ανάδυση νέων μορφών κοινωνικού και λαϊκού αγώνα, οργάνωση μεγάλων λαϊκών μαζών σε ομάδες με κοινή συνείδηση και ταξικά χαρακτηριστικά, και χρόνιες κοινωνικές ζυμώσεις μέσω πολιτικών διεργασιών αλλά και εξεγερτικής βίας. Τελικά (αλλά όχι νομοτελειακά), αν το επαναστατικό υποκείμενο που δημιουργήθηκε σ’ αυτή την μακρά περίοδο έχει εμπεδώσει την ανάγκη για διαφορετική θέσμιση της κοινωνίας, καταλήγουν σε βίαιη ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος κοινωνικής διαχείρισης και την δημιουργία ενός νέου.

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Κοντά στην κορύφωση του δεύτερου γύρου;

Φαίνεται πως η 48ωρη απεργία και οι συγκεντρώσεις που θα γίνουν μέσα σε αυτήν την εβδομάδα θα αποτελέσουν την κορύφωση του δεύτερου γύρου κοινωνικών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας απέναντι στη μνημονιακή πολιτική.
Ο πρώτος γύρος είχε να κάνει με τις γενικές απεργίες, τον συγκρουσιακό χαρακτήρα που είχαν αναδείξει και την κορύφωσή του με την απεργία της 5ης Μάη και το ντου προς τη Βουλή από πολλές εκατοντάδες ετερόκληρου κόσμου. Η ψήφιση του Μνημόνιου 1 ήταν ένας βασικός παράγοντας που έκανε όλη αυτή την ιστορία να πάρει την κάτω βόλτα.
Ο δεύτερος γύρος άνοιξε με την πλατεία Συντάγματος και με τη ραγδαία επέκταση της πρακτικής της λαϊκής συνέλευσης στις πλατείες. Όλος αυτός ο κύκλος φαίνεται πως κορυφώνεται με την ψήφιση του Μνημόνιου 2 μέσα στην εβδομάδα.
Ασφαλώς κανείς δεν ξέρει τι θα ακολουθήσει και όλες οι εξελίξεις τρέχουν πλέον με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Όμως σίγουρα αυτό που όλα δείχνουν είναι να μπαίνουμε σε έναν τρίτο γύρο, όπου ο ταξικός πόλεμος παίρνει χαρακτήρα πάνδημο πλέον. Κράτος, αφεντικά και τραπεζίτες εναντίον εργαζομένων, συνταξιούχων, μικρομεσαίων και μικροαστών, μικροαστοί εναντίον μεταναστών, μετανάστες εναντίον μεταναστών, εξαθλιωμένοι εναντίον εξαθλιωμένων, φασίστες εν δράσει, αριστεροί και αναρχικοί σε πλατείες και ανοιχτές αμέτρητες κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες. Η κατάσταση διακρίνεται από μία απίστευτη ρευστότητα με την αγανάκτηση να μπορεί να φέρει από το μεγαλύτερο βίαιο ξέσπασμα μέχρι και τη μεγαλύτερη κοινωνική κατάπτωση και απογοήτευση. 
Αυτό που φαίνεται πάντως όλο και πιο δεδομένο, είναι πως οφείλουμε να διερευνήσουμε το πού θα σταθούμε και τί θα πούμε όταν έρθει ο τρίτος γύρος με το άγνωστο περιεχόμενο. Κι ίσως αυτός ο γύρος να είναι ποικιλοτρόπως τελικός...
Φ.Κ.

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Μακριά από το σύνταγμα…


Μούτζες+αριστερά=LOVE
Η κινητοποίηση στο Σύνταγμα όσο προχωράει χάνει την αρχική της πολιτική ρευστότητα και  αποκτάει όλο και πιο συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Η ίδρυση «παράταξης» που ξεκινά να ακούγεται ή ενός «πολιτικού φορέα» που θα συμμετάσχει και σε τυχόν εκλογικές διαδικασίες ή μιας «επιτροπής σοφών» βγαλμένης από το κίνημα, φαίνονται να είναι κάποιες από τις καταλήξεις του, παρόλο που τίποτε δεν έχει κριθεί ακόμα (όπως συνηθίζουμε να λέμε, όσοι πιστεύουμε ότι το μέλλον είναι άγραφο). Από την άλλη τα πολιτικά του χαρακτηριστικά τείνουν προς την κουλτούρα αυτού που περιμένει να αλλάξει το σκηνικό με ένα μαγικό τρόπο, μόνο και μόνο επειδή κατέβηκε στο Σύνταγμα να «κάνει ρόμπα το Γιωργάκη και τον Πάγκαλο», ενώ από την άλλη, η αριστερά με το νέο της αμεσοδημοκρατικό βρακί, επιδιώκει να επιβάλλει τις δικές της διαμεσολαβήσεις. Όσοι δεν έχουν θέση σε μια κοινωνική διαδικασία που δεν μπορεί να γίνει εποικοδομητική, όσοι ανήκουν σε μια μειοψηφία που δεν μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα στην κατεύθυνση κατάργησης της κεντρικής εξουσίας, ας πάνε στις γειτονιές τους. Το Σύνταγμα τους χρειάζεται ως χρήσιμους για τις δύσκολες δουλειές που μετά όλοι τις λοιδορούν ως «προβοκάτσιες». Στη γειτονιά θα δοκιμαστούν οι ασκήσεις αποκέντρωσης, εκεί που πρόσωπο με πρόσωπο, η άσκηση της δημοκρατίας αποκτά νόημα, δίπλα στην αναβάθμιση των διαδικασιών της συνέλευσης, δίπλα στην αναζήτηση για μια ελευθεριακή πολιτεία, δίπλα στις ρωγμές με τα τοπικά προβλήματα που θα ανοίξουν.
Μακριά από το σύνταγμα…
γκ

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Σεξ, ψέματα και ...ελληνικές σημαίες

Ταϊζουμε και με το παραπάνω ένα απίστευτο αληταριό. Ένα μεγάλο τσούρμο οικονομικών και πολιτικών παραγόντων που αδημονεί να βάζει το χέρι του από τη στενή μας τσέπη μέχρι και όπου αλλού τα καταφέρει. Αν ο Στρος Καν αποτελεί παρελθόν για το ΔΝΤ και τη μνημονιακή εμπλοκή μας με αυτό, μετά τη σεξουαλική επίθεση στην καμαριέρα του ξενοδοχείου, η επιθετική πολιτική των αφεντικών βρίσκεται ακόμα στην αρχή και έχει πολλά ακόμα εργασιακά κεκτημένα να ξηλώσει και δημόσια περιουσία να αλώσει. Οι απειλές τους είναι γνωστές και οι σχετικές χειρονομίες του Γιούνκερ προσπαθούν να δώσουν κι έναν τόνο δραματικό. Έλεγαν πως δε θα μας δώσουν την πέμπτη δόση, αν δεν δεν υπάρξει συναίνεση μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων και δεν ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο: τρίχες. Τώρα, κι ενώ έχουν εγκρίνει την πέμπτη δόση, συνεχίζουν να εκφοβίζουν και να απειλούν. Και πάλι τρίχες. Εμείς άλλωστε τι είχαμε τι χάσαμε. Γι ΄αυτούς, κινδυνεύει να πέσει όλος ο καπιταλιστικός ουρανός στο κεφάλι και να σφηνωθούν από κάτω. Και τότε ίσως να είναι πολύ αργά για να τον ανασηκώσουν και πάλι. Ψέματα λοιπόν με το τσουβάλι. 
Και έρχεται το Σύνταγμα: ο δημόσιος χώρος αποκτά και πάλι με μαζικούς όρους ρόλο στα δημόσια και πολιτικά πράγματα. Όμως, το Σύνταγμα δεν έχει περικυκλωθεί πλέον μόνο από σουβλάκια και μπύρες. Έχει περικυκλωθεί και από σημαιοπωλητές και σημαιοφόρους που κυνηγούν με την πρώτη ευκαιρία μετανάστες. Κι εδώ η ανοχή αυτής της κατάστασης -άσε τους "αγανακτισμένους", μιλάμε για τους περισσότερους αριστερούς ακόμα και αναρχικούς που παρευρίσκονται - αποτελεί συνενοχή σε μία "εθνική ενότητα" που μπορεί να αποδειχτεί καταστροφική για τη συνέχεια και να αφήσει τις αντιδραστικές ιδέες να πάρουν κεφάλι. Ας είναι λοιπόν όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι πιο ευέξαπτοι όχι με αυτούς που ανταπαντούν στις προκλήσεις των φασιστοειδών αλλά με τα ίδια τα φασιστοειδή. Γιατί αυτό που προσπερνάς σήμερα, αύριο το βρίσκεις μπροστά σου. Γι΄ αυτό και ο Βελουχιώτης όταν βρήκε την ευκαιρία έκανε ορισμένες βόλτες προς τη δυτική Ελλάδα κάποτε...
Φ.Κ.

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Η άμεση δημαγωγία και οι ταμπακέρες της


Είναι βασικός κανόνας των «συνιστωσών» του κινήματος των αγανακτισμένων-αφυπνισμένων να υποκλίνεται στο κοινό, με τη νέα καραμέλα της «άμεσης δημοκρατίας». Χοτζεϊκοί, μαρξιστές, κινεζόφιλοι, καστρικοί, γκεβαρικοί, λενινστές, τροτσκιστές, σπίθες, απογοητευμένοι, ξερασμένοι, διαγραμμένοι, εθνογάλακτοι-όχι ό,τι να ‘ναι, χριστιανοί-ψαγμένοι, ναρίτες, φορουμίτες, σεκίτες, συνασπισμένοι, συριζαίοι, κοετζήδες, ζαπατιστόφιλοι, δικτυάδες, ΜΚΟδες, ΑΜΚάδες, νόθα παιδιά πολιτικών διαζυγίων, κλπ, πιπιλούν μια καραμέλα που όμως λιώνει πολύ γρήγορα. Λίγες μέρες χρειάζονται για δείξουν το τι είναι και το τι θέλουν: Μια καλή ηγεσία, ένα ηγέτη με «ούμπαλα», μια επιτροπή σοφών, μια άμεμπτη κι αδέκαστη δύναμη εξουσίας, ένα πνεύμα που θα επισκιάσει όλα τα υπόλοιπα που οφείλουν να εργάζονται υπό τας οδηγίας και να υποστηρίζουν το νέον φως, μια ιντελιγκέντσια που θα δώσει τις ντιρεκτίβες, μια πρωτοπορία (με όραμα) που θα «ξεσκίσει». Κι όλα αυτά, με «άμεση δημοκρατία» που γλυκαίνει λίγο το κενό της κοινοβουλευτικής εξουσίας, αυτής που έχει αποδυναμωθεί επικινδύνως, αυτής που απονομιμοποιείται ραγδαία, αυτής που απαξιώνεται αγρίως. Δεν το κάνουν, όμως, από μόνοι τους. Θα ήταν δειλοί και λίγοι για να το σκεφτούν. Όχι γιατί θα έβρισκαν μπροστά τους χιλιάδες αντικρατιστές-πιστούς της ελευθεριακής συγκρότησης της κοινωνίας, όχι γιατί θα έβρισκαν μπροστά τους χιλιάδες ανθρώπους-υπέρμαχους της οριζόντιας ομοσπονδίας και της άμεσα ανακλητής εκπροσώπησης, αλλά γιατί αποβλέπουν στις συγκεντρώσεις του όποιου κόσμου -που εργάζεται σε ημέρα απεργίας αλλά κατακλύζει το σύνταγμα το βράδυ- στην άντληση της πολιτικής του υπεραξίας. Για αυτό μιλάνε. Σε μια εποχή ρευστότητας ιδεών και μη ρευστότητας χρημάτων, η εποχή μπορεί να αποκτήσει νόημα...
Το νόημα για μας;
Η δημοκρατία είναι μόνο άμεση. Όχι εργαλείο των καιροσκόπων. Όχι απλά συνθήκη που θα μας βγάλει σε μια πολιτεία αλλότρια και ξένη. Ξέρουμε ότι μπορεί να «χάσουμε» αλλά δεν θα χάνουμε ποτέ να το λέμε: Όσο είμαστε ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο άλλο τόσο είμαστε ενάντια στην κυριαρχία ανθρώπου από άνθρωπο. Το ξέρουμε ότι είμαστε λίγοι και παντού. Το ξέρουμε πως γινόμαστε όλο και πιο πολλοί και πιο πολλές παντού. Θα μας έχετε παντού και πάντα σαν τσίμπλα, σαν κακό σπυρί που λέει: έχουμε ακόμα μια ευκαιρία.
γκ

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Μιλάνε

Μιλάνε για την Παρισινή Κομμούνα. Μιλάνε για τους Ζαπατίστας. Μιλάνε για την Οαχάκα. Μιλάνε για την Αργεντινή. Και παράλληλα αυτοί, που τόσα χρόνια υπηρετούν με τα μπούνια τους θεσμούς της "αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας" σε κόμματα, συνδικάτα και εκλογικές διαδικασίες, μιλάνε για την άμεση δημοκρατία. Όμως ας μας πουν: σε ποια από όλες αυτές τις περιπτώσεις απουσιάζει η κοινωνική αντι-βία; Πώς έχουν το θράσος να απογυμνώνουν όλες αυτές τις ιστορικές πραγματικότητες από τη βασική παράμετρο της αυτοάμυνας των ανθρώπων για να υπερασπίσουν αυτό που πράττουν; Πόσα κιλά ξετσιπωσιάς διαθέτουν για να αναπτύξουν και πάλι όλην αυτήν τη συνωμοσιολογική θεωρία περί "προβοκατόρων" τώρα που θεωρούν πως στις πλατείες των ειρηνικών αγανακτισμένων έχουν "το πάνω χέρι"; Για άλλη μια φορά κάνουν λάθος στη σύγχρονη ιστορία και γι΄ αυτό θα μείνουν έξω απ΄ αυτήν. Γιατί οι φασίστες που χτυπήθηκαν από συντρόφους στις 15 Ιούνη στο Σύνταγμα και "συνυπάρχουν" εκεί είναι αυτοί που κάθε μέρα συνεχίζουν να μαχαιρώνουν και να χτυπάνε ανυποψίαστους μετανάστες στις γειτονιές. Γιατί ο κόσμος που συγκρούστηκε στις 15 Ιούνη, επειδή δε γούσταρε να ανεχτεί τον πόλεμο από τους μπάτσους, δεν ήταν μόνο οι "γνωστοί-άγνωστοι". Γιατί η βία είναι η μαμή της ιστορίας, κι αυτό δεν το λέμε πρώτοι εμείς. Γι΄ αυτό, ας μιλάνε για ό,τι θέλουν και ας προσπαθήσουν να κάνουν κι άλλες λέξεις και έννοιες σαν τα μούτρα τους. Όμως πλέον είναι πολύ αργά για να το πετύχουν και ούτε το σύστημα τους χρειάζεται ακόμα. Κι αν τους χρειαστεί βέβαια, ξέρουμε ποια πλευρά του Συντάγματος θα διαλέξουν και πάλι...
Τ.Κ.

Απλά ...χεσμένοι

Έκανε πίσω, λένε, τελικά η Μέρκελ για την υποχρεωτική συμμετοχή ιδιωτών στο νέο δανεισμό της χώρας. Τι έγινε ξαφνικά; Τώρα ανακάλυψαν ότι δεν υπάρχει το "απαραίτητο νομικό πλαίσιο"; Πολύ απλά, όχι. Από τη μία πλευρά, φοβούνται πως μια χρεοκοπία της Ελλάδας τώρα μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες για το οικονομικό τους σύστημα και από την άλλη πλευρά το γεγονός ότι πολύς κόσμος, σε αρκετές χώρες -και πανω απ΄ όλα εδώ- βγαίνει στις πλατείες και σταδιακά αρχίζει να αγριεύει, τους έχει κάνει να αναδιπλώνονται κάπως. Τι έγιναν όλες αυτές οι απειλές για την πέμπτη δόση ξαφνικά; Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως δεν πρόκειται να περάσουν όλα αυτά τα μέτρα που έχουν εξαγγελθεί και ακόμα χειρότερα στο μέλλον. Απλά, σήμερα προσπαθούν να παρουσιάσουν αυτήν την πρόσκαιρη αναδίπλωσή τους με εξέλιξη άμεσα σχετική με τον κυβερνητικό ανασχηματισμό. Το συμπέρασμα είναι απλό: ντου από παντού για να αναδιπλωθούν τελείως...
Φ.Κ.

Παπουτσής;


http://www.youtube.com/watch?v=Y4qzyczFf9Y
Γαρρρρρρρ! Γαργάρα και η εξαγγελία Παπουτσή για τις αλλαγές στην αστυνομία και ιδιαίτερα στις ομάδες ΔΙΑΣ και ΜΑΤ, μετά τα επεισόδια της απεργίας  του Μαΐου. Όχι ότι θα σήμαινε κάτι, αλλά ούτε κι αυτό έγινε. Οι ομάδες αυτές που ευκαιριακά τις λοιδορούν ενίοτε, πολιτικοί, δημοσιογράφοι κλπ. αρθρώσεις του πολιτικού συστήματος, είναι οι μοναδικές και απαραίτητες ομάδες αναχαίτισης της δίκαιης οργής του κόσμου. Δεν θα μπορούσαν διαφορετικά κι ας γνωρίζουν πολύ καλά ότι πρόκειται για φονιάδες φασίστες, για μπράβους, για παρακμιακά υποκείμενα. Τους χρειάζονται, διότι αυτοί μπορούν να πολεμήσουν κα να κάνουν τη βρομοδουλειά μαζί με τους κρατικούς (χωρίς στολή) φασίστες των ακροδεξιών οργανώσεων.
Του έπιασαν τ’ αυτάκι, του πρώην ΠΑΣΠίτη προέδρου της ΕΦΕΕ, του θύμισαν ότι το πολιτικό σύστημα καταρρέει και πως θα τον πάρει η χιονοστιβάδα κι αυτόν, του θύμισαν ίσως άγνωστα ακόμα σε μας συμβόλαια που μπορεί να βγουν σιγά-σιγά παραέξω κι ότι τέλος πάντων κι αυτοί αντιεξουσιαστές της εξουσίας είναι. Μην το παρακάνεις Χρήστο!
γκ
http://www.youtube.com/watch?v=kF2nr6g1YQA

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

"ο αίρων τις αμαρτίες του κόσμου"

"Πήραμε στους ώμους μας τις αμαρτίες άλλων"
"Εγώ θα συνεχίσω στον ίδιο δρόμο, το δρόμο του καθήκοντος, μαζί με την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ τα στελέχη και τον Ελληνικό λαό"

Πιθανότατα η κίνηση του Γ.Παπανδρέου να δημιουργήσει την αίσθηση οτι προετοιμάζεται οικουμενική και να την διαψευσει, ήταν η πιο έξυπνη πολιτκή του κίνηση, με βάση τα δεδομένα της στιγμής. Και πιθανότατα, έσωσε το υπάρχον πολιτικό σύστημα.
Γιατί μέχρι το διάγγελμα ήταν υπο κρίση όλο το πολιτικό σύστημα, τώρα -δημιουργώντας στην κοινή γνώμη την αίσθηση οτι χάθηκε μια "μεγάλη ευκαιρία"- είναι υπο κρίση μόνο αυτός και το ΠΑΣΟΚ. Πρίν το διάγγελμα ήταν όλοι οι πολιτικοί συνένοχοι, όλοι "κλέφτες", όλοι "προδότες". Τώρα τα πήρε όλα πάνω του. Με την κίνησή του, απέδειξε οτι είναι υπηρεσιακός πρωθυπουργός, μιας και όταν τελειώσουν όλα, αν γλιτώσει το ξύλο, δεν πρόκειται ούτε βουλευτής να ξαναβγεί (ενδεχομένως να νόμιζε οτι θα μπορέσει να αποσυρθει και να τα φάει με την ησυχία του, αλλά έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, όπως ευστοχως σχολίασε ο καρατζαφέρης -παλιά πουτάνα-, "δεν πρόκειται να καταλήξει να παίζει τάβλι σαν τον κωστάκη, αυτόν αν αποτύχει τον περιμένει το Γουδί"). Παράλληλα όμως, έδωσε την δυνατότητα σε ολους τους υπόλοιπους πολιτικούς να μπουν στην κολυμβήθρα του σιλωάμ, αφού "θέλανε να βοηθήσουν αλλά δεν τους άφησε". Επαληθεύεται έτσι, το παλιό σύνθημα "η εθνική ενότητα είναι μια παγίδα,..." κλπκλπ.
Μόνο που, όπως και ο χριστός (οκ σύντροφοι, μην ταράζεστε, αν υπήρξε.....) , παρότι ήξερε οτι αργά η γρήγορα θα έρθει η ώρα της σταύρωσης, η φωνή του έσπασε λίγο όταν ήρθε η ώρα να το αναγγείλει. γιατί ξέρει, οτι ναι μεν μάντρωσε τους βουλευτές του και είναι πρακτικά απίθανο να μην πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, από την άλλη δε, μάλλον θα είναι τελευταία ψήφος εμπιστοσύνης που θα πάρει....
Γ.Π.

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Αφίσα-κάλεσμα τοπικών συνελεύσεων για την απεργία της 15ης Ιούνη


ΤΡΙΤΗ 14/6 19:00 ΑΝΟΙΧΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ, ΣΤΟ ΜΠΡΑΧΑΜΙ


ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΛΑΪΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
Εδώ και ένα χρόνο, η ελληνική κοινωνία ουσιαστικά έχει τεθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Το Μνημόνιο, όπως σχηματικά ονομάστηκαν οι συμβάσεις δανεισμού που υπέγραψε το ελληνικό κράτος με τη τρόικα (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και τα συνοδευτικά μέτρα που υπαγορεύονται κάθε τρίμηνο έτσι ώστε να εγκριθεί η χορήγηση της κάθε δόσης, έχουν ήδη σαρώσει τη καθημερινότητα και τις «βεβαιότητες» με τις οποίες όλοι ζούσαμε πριν 14 μήνες. Πάντως, σύμφωνα με τους κυνικούς τεχνοκράτες – οικονομολόγους ότι έχει συμβεί μέχρι τώρα «ήταν το εύκολο μέρος». Τις επόμενες μέρες ξεκινάει η δεύτερη πράξη του έργου. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η διάσωση του χρηματοπιστωτικού οικοδομήματος συμβαίνει σε βάρος της κοινωνίας. Η επανεκκίνηση της οικονομίας και η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται δεν είναι τίποτε άλλο από τη διατήρηση των συμφερόντων των οικονομικά ισχυρών και θα έρθει μόνο μέσα από την εξαθλίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού της χώρας.
Από τη δική μας πλευρά όμως, τίποτα δεν έχει κριθεί. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβανόμαστε ότι είναι υποχρέωσή και μόνη μας ελπίδα το να έχουμε λόγο, να αποφασίζουμε και να πράττουμε για όλα όσα αφορούν τις ζωές μας. Αυτό συμβαίνει τα τελευταία χρόνια σε διάφορες γειτονιές και πόλεις της Ελλάδας αλλά και στον Άγιο Δημήτριο. Ένα μωσαϊκό συνελεύσεων και κάθε είδους ομάδων και συλλογικοτήτων που όλες λειτουργούν ισότιμα και αμεσοδημοκρατικά και από όπου γεννιούνται αιτήματα, διεκδικήσεις και απαντήσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Τις τελευταίες δύο περίπου βδομάδες, αυτό συμβαίνει με θεαματικό τρόπο και στο Σύνταγμα με τη συνέλευση και τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στο Μνημόνιο και όλους όσους μας εκμεταλλεύονται. Σήμερα, που επικρέμαται πάνω από τα κεφάλια μας η ανακοίνωση και η ψήφιση του Μνημονίου 2 είναι ίσως η μοναδική ευκαιρία που θα έχουμε να ανακόψουμε τη λαίλαπα. Σπάζοντας την απομόνωση και τον ατομικισμό να συναντηθούμε σε δρόμους και σε πλατείες. Να μιλήσουμε και να προσπαθήσουμε εμείς οι ίδιοι να κάνουμε τις επιλογές για το μέλλον μας και όχι αυτοί που τόσα χρόνια ζουν εις βάρος μας. Αυτό είναι το δικό μας χρέος.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗ ΤΡΙΤΗ 14/6 ΣΤΙΣ 19:00 ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ
Ο ΜΟΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΠΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕ ΔΟΘΗΚΕ ΠΟΤΕ

Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Αγίου Δημητρίου

Για την κρίση ... και τη δική μας απάντηση

Μετά από δεκαετίες “ανάπτυξης”, “κέρδους”, κατανάλωσης, “εθνικών στόχων”, δανείων και χρηματιστηριακών επενδύσεων, βρεθήκαμε ξαφνικά έρμαια κάποιων αόριστων “αγορών”, “spread”, “cds”. Κατέρρευσε “ξαφνικά” το νεοελληνικό “κλέος” των επιδοτήσεων, των αθλητικών υπερπαραγωγών, του “ελληνικού dna” και του “θεού της ελλάδας”, της μίζας, των προσδοκιών για γρήγορο πλουτισμό. Οι κυρίαρχες λέξεις είναι πλέον: κρίση, ΔΝΤ, μνημόνιο, χρεοκοπία ...

Αυτό που προβάλλεται μέσω των ΜΜΕ, κυρίως, είναι η ταύτιση της κρίσης με την οικονομική χρηματοπιστωτική κρίση, την κρίση δανεισμού, την κρίση χρέους κλπ. Όλοι δείχνουν να έχουν ξεχάσει ότι οι “κρίσεις” αποτελούν εγγενές χαρακτηριστικό του καπιταλισμού και του συστήματος εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Προσπαθούν να κρύψουν το ότι πρόκειται για μια παγκόσμια κρίση, απότοκο ενός παγκοσμιοποιημένου εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος.

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

«... άκραν αποκέντρωσιν και τελείαν αύτοδιοίκησιν τών Δήμων, πλήρη έλευθερίαν του ατόμου, άμεσον δημοκρατίαν, διά τήν οίκοδόμησιν τής Ιδικής μας κοινωνίας, τής απέραντου μεταξύ τών όντων αγάπης...»

Μιας και μιλάμε τον τελευταίο καιρό σε συνελέυσεις για την άμεση δημοκρατία, μιας και η αριστερά την εντάσσει στο δικό της ιδεοστάσιο συνδυάζοντάς την με τον κεντρικό κρατικό σχεδιασμό, ας διαβάσουμε για την "άμεσον δημοκρατίαν". Πριν από 134 χρόνια στην Πάτρα...
 αναδημοσίευση από τον "Ελευθεριακό Κόσμο"
γκ

ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ *

Αναρτήθηκε από eleftheriakoskosmos την
« Ένα δημοκρατικό πολίτευμα είναι εκατό φορές καλύτερο από ένα δεσποτικό και μοναρχικό καθεστώς». Μιχαήλ Μπακούνιν
Από τότε που ειπώθηκαν αυτά από τον Μπακούνιν, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Σε πολλές περιπτώσειςτο δημοκρατικό πολίτευμα κατάντησε να είναι χειρότερο και από το δεσποτικό. Αυτό το δημοκρατικό πολίτευμα ενώ παραμένει στην κοινωνική του βάση ολιγαρχικό, εμφανίστηκε και εμφανίζεται με δύο εκδοχές. Η μία είναι η φιλελεύθερη – ολιγαρχική εκδοχή του (δυτική αστική δημοκρατία) και η άλλη είναι η απολυταρχική εκδοχή του ( λαϊκές δημοκρατίες ανατολικών χωρών, θεοκρατικές δημοκρατίες τύπου Ιράν κλπ) . Ακριβώς επειδή είναι ολιγαρχικά συστήματα, δεν μπορούν να ξεφύγουν και από τον περιορισμό - πειρασμό να γίνονται δεσποτικά η απολυταρχικά από τη στιγμή που η μεγάλη πλειοψηφία του λαού εναντιώνεται σε αυτές τις οικονομικές και πολιτικές ολιγαρχίες.
Η ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ
Χρειάστηκε να περάσουν πάνω από 100 χρόνια, δηλ. περίπου το 1975, που αρχίζουν να ξαναμπαίνουν στην ελληνική κοινωνία τα ζητήματα της άμεσης δημοκρατίας, του κοινωνικού και πολιτικού αποκεντρωτισμού και του κοινοτισμού.
Τι έφταιξε; ( Είναι ένα θεμα που κάποια στιγμή ίσως να καταφέρω να ανοίξω).Παραθέτω πιο κάτω αποσπάσματα από το Καταστατικό του Δημοκρατικού Συλλόγου Πάτρας.
Στα 1876, οι αναρχικοί αυτοί σύντροφοι, τόλμησαν να εκδώσουν στην εφημερίδα τους, το καταστατικό τους. Συνελήφθησαν όλοι από το μοναρχικό καθεστώς του βασιλιά Όθωνα. Τα μέλη του συλλόγου έκτισαν πολύμηνες φυλακίσεις. Η εφημερίδα και το τυπογραφείο κατασχέθηκαν και αυτός ο βαθιά αμεσοδημοκρατικός και ανθρώπινος λόγος, αργότερα συκοφαντήθηκε από τους αυταρχικούς σοσιαλιστές και μαρξιστές, σαν ρομαντικός και ουτοπικός.
Ό «Δημοκρατικός Σύλλογος» συγκροτείται στα 1876 και το Ιδεο­λογικό του όργανο η «Ελληνική Δημοκρατία», πρωτοεκδίδεται τον Μάιο του 1877. Ο Σύλλογος θα προχωρήσει στη δημοσίευση ενός πολιτικού προγράμματος που βασίζεται στην αποδοχή της ανάγκης μιας επανάστασης, που θα καταστρέψει το κράτος και θα πραγματοποιή­σει «διά τής αδελφοσύνης και παιδεύσεως τήν πάλη εναντίον τής πτώχειας και τής αμάθειας, διά τήν δημιουργίαν ενός νέου άνθρωπου».
Ό κεντρικός πυρήνας τής Ιδεολογίας τους, που ήταν ένας επαναστατικός ουμανιστικός αναρχισμός, διατυπώνεται με τον εξής τρόπο στο πρόγραμμα τους:
«... άκραν αποκέντρωσιν και τελείαν αύτοδιοίκησιν τών Δήμων, πλήρη έλευθερίαν του ατόμου, άμεσον δημοκρατίαν, διά τήν οίκοδόμησιν τής Ιδικής μας κοινωνίας, τής απέραντου μεταξύ τών όντων αγάπης...»
Ένα αποσπασματικό μέρος από το καταστατικό του Δημοκρατικού Συνδέσμου του Λαού, ήταν το έξης:
«… Πεπεισμένοι,
"Ότι, ή φτώχεια και ή αμάθεια είναι οί μεγαλύτερες πλη­γές τού Λαού,
"Οτι, από αυτά τα δύο πηγάζει κάθε κοινωνική αθλιότης,
"Οτι, επομένως, ή έλευθέρωσίς μας από τή φτώχεια και τήν αμάθεια πρέπει να είναι ο ανώτερος σκοπός καθενός οπού θέλει να έργαστή είλικρινώς υπέρ της Πατρίδος,
"Οτι, ή έλενθέρωσίς αύτη ενδιαφέρει όλων μας διότι σκοπεύει να φέρη γενικήν Ισότητα εις τα δικαιώματα και τα καθήκοντα όλων, και θά έχει ώς βέβαιον αποτέλεσμα και τήν άπελευθέρωσιν των αδελφών μας οί όποιοι είναι στή δουλεία.
"Οτι, διά νά ελευθερωθεί ο Λαός ο οποίος υποφέρει, πρέ­πει νά σηκωθή αυτός ό ίδιος νά ζήτηση τήν έλευθέρωσίν του και πρώτοι πρέπει νά συνδράμουν όσοι εννοούν το καθήκον τους.
Φρονούντες,
"Οτι, ή έλευθέρωσις αυτή εξαρτάται, κατά μέγα μέρος, από
τήν πολιτικήν χειραφέτησιν τού Λαού και βασιζόμενοι εις τήν Ιστορίαν μας, και εις το ότι κάθεάνθρωπος επλάσθη ελεύθερος και κύριος του εαυτού του, συσταίνομε Τον Δημοκρατικόν Σύνδεσμον του Λαού,
"Οπως ενωμένοι ζητήσωμεν με ολας μας τάς δυνάμεις την φαρμογήν τού Δημοκρατικού Πολιτεύματος, με τους εξής όρους:
Α. "Ακραν αποκέντρωσιν και τέλειαν αυτοδιοίκησιν των Δήμων, δηλ. κάθε Δήμος νά είναι όλως διόλου ανεξάρτητος και νά διοικήται μόνος του.
Πλήρη ελευθερίαν του ατόμου.
 Κάθε εξουσία νά είναι υποταγμένη εις τήν κνριαρχίαν του Λαού κατ' ευθείαν…
Ό Δημοκρατικός Σύνδεσμος του Λαού, θεωρεί εχθρούς του όλων όσων προσπαθούν να διατηρήσουν τήν σημερινήν κατάστασιν.
Αναγνωρίζει ώς νόμον του τήν Άλήθειαν, τήν Δικαιοσύνην και τήν Ήθικήν.
Και δέχεται διά μέλη του κάθε Σωματείον ή και άτομον, το όποιον ήθελε παραδεχτεί τό παρόν Καταστατικόν…».
Το ότι η αναρχία κινηματικά σήμερα, στην Ελλάδα, αναφορικά με το επαναστατικό της πρόταγμα είναι ανύπαρκτη και είναι φυσικά χρόνια πίσω ακόμα και από το 1876, είναι το ζητούμενο αλλά και η συζήτηση που «πρέπει», κατά τη γνώμη μου, να ανοιχτεί.
* Κείμενο που είχα δημοσιεύσει στο indymedia το 2008
Δείτε τη συζήτηση: