Η χθεσινή μέρα ήταν μία κακή εξαίρεση. Κάποιες εκατοντάδες φασιστοειδών βρέθηκαν στους δρόμους της Αθήνας για τον θάνατο των ελλήνων στρατιωτικών στην κρίση των Ιμίων. Είναι αυτοί που θεωρούν ως ύψιστη πηγή των όσων δεινών συμβαίνουν σήμερα τους μετανάστες. Θα είναι ψέματα να πούμε τους ξένους γενικά. Μια χαρά ήξεραν οι παππούδες τους να βαράνε προσοχές στις εντολές των γερμανών, των ιταλών, των άγγλων και των αμερικάνων χασάπηδων.
Υπάρχει όμως ένα ρεύμα κοινωνικής ανυπακοής, από την άλλη πλευρά, που διαρκώς αναπτύσσεται. Από τις συγκρούσεις συντρόφων με την αστυνομία και τα φασιστοειδή μέχρι και τα διαρκή γεγονότα στην Κερατέα. Σε Ηγουμενίτσα, Καρδίτσα και Καβάλα (απ΄ όπου και η φωτογραφία), αντιφασιστικές συγκεντρώσεις και πορείες αλληλεγγύης στους μετανάστες των κέντρων κράτησης δείχνουν πως ένας πολιτικός χώρος έχει τις δυνάμεις, μέσα σε ένα δυσμενές και ιδιαίτερα κατασταλτικό κλίμα, να αντιστέκεται και να απαντά δυναμικά.
Από την άλλη πλευρά, οι συγκρούσεις στην Κερατέα μετρούν ήδη διώξεις και πολύ πρόσφατα έναν τραυματία. Το κράτος θα κάνει ό,τι μπορεί να αποφεύγεται η σύνδεση του ευρύτερου αυτού ρεύματος ανυπακοής με τις ακηδεμόνευτες και αδιαμεσολάβητες οργανωμένες μορφές του κοινωνικού κινήματος, η σύνδεση δηλαδή ανυπάκουων κοινωνικών κομματιών με την ευρύτερη αντιεξουσιαστική δράση.
Η οργανωμένη και διαρκής δράση στους κοινωνικούς τόπους δείχνει όλο και πιο απαραίτητη υπόθεση. Η προετοιμασία για τα χειρότερα είναι και ο πιο πιθανός τρόπος αποφυγής τους...
Τ.Κ.
σχόλια και απόψεις πάνω στην επικαιρότητα / κείμενα της ομάδας ελευθεριακών κομμουνιστών
ξενόγλωσσα κείμενα (mirror sites)
Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011
Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011
Ένα ενδιαφέρον κάλεσμα στην Ηλιούπολη
Ένα ενδιαφέρον κάλεσμα για τη δημιουργία ανοιχτής συνέλευσης γίνεται σήμερα στην Ηλιούπολη. Η πρακτική των ανοιχτών συνελεύσεων έχει αρχίσει να διευρύνεται σε αρκετές περιοχές, ενώ τον τελευταίο καιρό οι παρεμβάσεις τους έχουν να κάνουν κυρίως με το θέμα των μέσων μαζικής μεταφοράς και της αύξησης των εισητηρίων. Όπως αναφέρουν και στο κάλεσμά τους, "στην Ηλιούπολη δημιουργούμε μια συνέλευση γειτονιάς ανοιχτή στους κατοίκους της, σε όσους μοιράζονται τους ίδιους προβληματισμούς και αναζητούν διεξόδους στο πεδίο της αντίστασης. Συζητάμε τα κοινά μας προβλήματα, ανταλλάσσουμε απόψεις, συνδιαμορφώνουμε το λόγο και τη δράση μας ισότιμα, χωρίς τυπικές και άτυπες ιεραρχίες. Μας απασχολούν η αύξηση των εισιτηρίων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, η κατάργηση-συγχώνευση λεωφορειακών γραμμών (208), το ψαλίδισμα δρομολογίων (206, 237). Μας ανησυχούν οι επικείμενες συγχωνεύσεις σχολείων και μονάδων περίθαλψης. Μας εξοργίζουν οι απολύσεις στις δημοτικές επιχειρήσεις (Ευώνυμος), στις δημοτικές υπηρεσίες (καθαριότητα, παιδικοί σταθμοί, ΚΑΠΗ), ως αποτέλεσμα και της εφαρμογής του «Καλλικράτη». Μας βρίσκει αντίθετους η εμπορευματοποίηση των ελεύθερων δημόσιων χώρων, η περαιτέρω υποβάθμιση της ζωής στην πόλη και η λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος. Εναντιωνόμαστε στην ολοένα εντεινόμενη κρατική καταστολή, στις ρατσιστικές επιθέσεις, στην περιστολή κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών".
Το κάλεσμα είναι για σήμερα, Κυριακή 30 Γενάρη, στις 6 μ.μ., στο μουσείο Εθνικής Αντίστασης της Ηλιούπολης και γίνεται από την πρωτοβουλία για τη δημιουργία ανοιχτής συνέλευσης στην Ηλιούπολη.
Φ.Κ.
Το κάλεσμα είναι για σήμερα, Κυριακή 30 Γενάρη, στις 6 μ.μ., στο μουσείο Εθνικής Αντίστασης της Ηλιούπολης και γίνεται από την πρωτοβουλία για τη δημιουργία ανοιχτής συνέλευσης στην Ηλιούπολη.
Φ.Κ.
Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011
Ανταπόκριση από την παρέμβαση της Πέμπτης 27/1 σε σταθμούς Μετρό
Στα πλαίσια μίας ακόμα ημέρας συντονισμένων δράσεων (Πέμπτη 27/1) σε γειτονιές της Αθήνας για το ζήτημα των ΜΜΜ, πραγματοποιήθηκε από την Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Αγ. Δημητρίου και συναγωνιστές από γειτονικές περιοχές (Δάφνη, Νέα Σμύρνη, Ηλιούπολη, …) μια σειρά παρεμβάσεων σε σταθμούς Μετρό με παρεμπόδιση της λειτουργίας των ακυρωτικών μηχανημάτων, μοίρασμα κειμένων, ανάρτηση πανό μέσα στους σταθμούς και χαρτοπανό έξω από αυτούς. Η παρέμβαση ξεκίνησε στις 18.00 με ολιγόλεπτη παρέμβαση στο μετρό Συγγρού-Φιξ, όπου είχαμε τη χαρά να συναντηθούμε με την Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου, η οποία βρισκόταν εκεί για αντίστοιχη δράση. Η παρέμβαση συνεχίστηκε στο σταθμό του Νέου Κόσμου. Ο τρίτος μας σταθμός ήταν η Δάφνη, όπου μείναμε και λίγο παραπάνω. Με το πέρας της παρέμβασης ο κύριος όγκος μας κινήθηκε μαζικά προς τη Νομική σε αλληλεγγύη με τους μετανάστες που βρίσκονταν σε απεργία πείνας και υπό την καταστολή του κράτους.
(αναδημοσίευση από το http://katadimadim.blogspot.com/2011/01/271.html)
(αναδημοσίευση από το http://katadimadim.blogspot.com/2011/01/271.html)
Δίωρη κατάληψη σε γραφεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης
Τα συγκεκριμένα γραφεία του Οργανισμού βρίσκονται στα όρια των δήμων Αλίμου και Αγίου Δημητρίου. Η κατάληψη πραγματοποιήθηκε μεταξύ 8:30-10:30 π.μ. απο 25 περίπου συντρόφους με πανό, τρικάκια, κείμενα, αποστολή fax σε υπουργεία κλπ. Το κείμενο που ακολουθεί ήταν το κείμενο που μοιραζόταν μαζί με το κείμενο-ανακοίνωση έναρξης της απεργίας πείνας της συνέλευσης των μεταναστών απεργών πείνων.
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ
Σήμερα Παρασκευή 28/01/11 προχωρήσαμε σε συμβολική κατάληψη στον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης ως ένδειξη αλληλεγγύης στο πλήρως πολιτικό αίτημα των εκατοντάδων μεταναστών απεργών πείνας, για τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών με πλήρη και ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Μια κίνηση αξιοπρέπειας και αγώνα ενάντια στην οικονομική εκμετάλλευση, την κοινωνική απομόνωση και την εξαθλίωση στην οποία εξωθούνται αυτοί οι άνθρωποι από τις διεθνείς επεμβάσεις λεηλασίας και «εκδημοκρατισμού» του ορυκτού πλούτου ή της γεωπολιτικής σημασίας των χωρών τους, την αδίστακτη γραφειοκρατία των χωρών υποδοχής, την βία των μαφιών εμπορίας ανθρώπων, τη «ζεστή φιλοξενία» από τους μπάτσους, τους μισθοφόρους συνοριοφύλακες (frontex) και τα κέντρα υποδοχής, μέχρι τους παραπλανημένους πατριώτες/νοσταλγούς του χίτλερ.. Η κίνηση μας αυτή φέρει έναν επιπλέον συμβολισμό λόγο της γειτνίασης του ΔΟΜ με έναν άλλο οργανισμό κομβικής σημασίας για τη διαχείρισή της αβεβαιότητας εργαζομένων – ανέργων(ΟΑΕΔ).
Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011
Ο αγώνας για νομιμοποίηση στα χέρια των ίδιων των μεταναστών
Το κύμα συμπαράστασης -παρά το αιφνίδιον της δράσης τους- προς τους 300 μετανάστες που το μεγαλύτερο τμήμα τους ξεκίνησε απεργία πείνας στο κτίριο της Νομικής Σχολής, με το αυτονόητο αίτημα της νομιμοποίησής, ήταν ένα από τα πιο σημαντικά πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών. Οι αλληλέγγυοι πολίτες κυρίως προερχόμενοι από τον αναρχικό χώρο, που επέλεξαν να μην μπουν σε πλασματικά και πλαστά διλλήματα ή να σκεφτούν περί της προστασίας του κτιρίου, περί της υγιεινής, περί της υποβάθμισης των υποδομών εκπαίδευσης ή περί της νομιμότητας της ενέργειας των ανθρώπων αυτών να εγκατασταθούν, ήταν η ανάσα των ημερών μας. Το να μιλήσει ή να γράψει κανείς εκτενώς για την κυβέρνηση και τα κρατικά κόμματα και παρατάξεις από τη χουντική δεξιά του ΛΑΟΣ (των κινεζοτσολιάδων της COSCO) μέχρι το ΚΚΕ, το ΣΥΝ και το ΣΥΡΙΖΑ (των εύστοχων επιλογών), ή για την εργολαβία προστασίας των μεταναστών που δεν ονομάζεται έτσι, στην πολιτικώς ορθή γλώσσα και δη της αριστεράς, είναι σαν να επιδιώκει να χάσει το σάλιο του ή να κάνει τα δάχτυλά του να υποφέρουν χωρίς σοβαρή αιτία με τη γραφίδα ή μπροστά στο πληκτρολόγιο. Ήταν, είναι και θα είναι, οι βαλβίδες ασφαλείας του κοινωνικού συστήματος.
Μετά την όποια επιλογή των ίδιων των ανθρώπων που επέλεξαν μ’ αυτόν τον πρωτοφανή και μαζικό τρόπο να αγωνιστούν, μετά από τη δεδομένη συμπαράσταση και συμπαράταξη του κοινωνικού κινήματος, κάθε πολιτικό παιχνίδι στα χέρια όποιων νομίζουν ότι κατέχουν ανθρώπους ή κινούν ανθρώπους, απλά σπάει τα αποστήματα και κατεβάζει τις μάσκες, μ’ όποιον ήρωα κι αν αυτές παριστάνουν. Ο αγώνας για νομιμοποίηση των μεταναστών για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, περνά στα χέρια τους και η επιτυχής ή και ανεπιτυχής έκβαση της απεργίας πείνας στην Ελλάδα, είναι ένας σταθμός στην ιστορία των κοινωνικών αγώνων.
ΓΚ
Ιδού ο λόγος τους:
Εμεις οι 250 μετανάστες απεργοί πείνας που είμαστε ήδη στην 3η ημέρα απεργίας στη Νομική, διεκδικώντας νομιμοποίηση ως αυτονόητο δικαίωμά μας, μαθαίνουμε για τις συζητήσεις που εξελίσονται γύρω από το αίτημά μας, τις ανακρίβειες, τα ψέματα και τη σκόπιμη διαστρέβλωση της αλήθειας. Δεν ξέραμε αν την κατάσταση ευθύνεται η κυβέρνηση ή τα ΜΜΕ, αλλά είναι απαράδεκτο την ώρα που εμείς έχουμε εκδώσει δελτία τύπου, είχαμε αφήσει ανοιχτό το χώρο απεργίας από την 1η μέρα στους δημοσιογράφους και έχουμε στείλει εκπροσώπους μας στην πανεπιστημιακή κοινότητα και την κυβέρνηση, να λέγονται όλα αυτά τα ψέματα. Έτσι λοιπόν, θέλοντας να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους και να μάθουν όλοι την αλήθεια, δηλώνουμε τα παρακάτω:
1. Δεν είμαστε αυτό που παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ, οι καημένοι, οι πάμφτωχοι, χωρίς σπίτι, δουλειά και ρούχα μετανάστες κ.λ.π. Και σπίτια έχουμε και συγγενείς και δουλειές στις πόλεις που αφήσαμε πίσω μας. Δεν ψάχναμε κατάλυμα εδώ στην Αθήνα αλλά ήρθαμε για να παλέψουμε (όσο αντέξει ο οργανισμός μας) για τη νομιμοποίηση μας, τα δικαιώματά μας και για αξιοπρεπείς όρους ζωής.
2.Δεν είχαμε σκοπό να ενοχλήσουμε κανένα. Από την αρχή ξέραμε ότι στο χώρο που θα μπαίναμε δε θα γινόντουσαν μαθήματα. Σεβόμαστε και πρστατεύουμε το χώρο που φιλοξενεί τον αγώνα μας και χαρήκαμε πολύ όταν πληροφορηθήκαμε ότι η σχολή λειτουργεί ξανά κανονικά.
3. Αποφασίζουμε μόνοι μας και ανεπηρέαστοι μέσα από τις συνελεύσεις μας (των απεργών). Δεν κρύβεται κανένας ούτε μπροστά μας αλλά ούτε και πίσω μας. Και δεν δεχόμαστε καθοδήγηση από κανέναν! Ζητήσαμε βοήθεια και από ΄την αρχή στάθηκαν δίπλα μας Έλληνες και ξένοι αλληλέγγυοι και τους ευχαριστούμε πολύ για αυτό. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ πόσο πολύ μας βοηθάνε σε αυτόν τον αγώνα μας.
4.Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους πρόσφυγες που αυτή τη στιγμή πραγματοποιούν απεργία πείνας με σκοπό τη νομιμοποίηση τους (προπύλαια και πολυτεχνείο) και ζητάμε από την κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους.
5.Σήμερα δεχτήκαμε πρόταση μετεγκατάστασης με συγκεκριμένους όρους. Οι βασικοί λόγοι για τους οποίους αυτή η μετεγκατάσταση είναι αδύνατη είναι οι εξής τρεις:
α) Στον προτεινόμενο χώρο μπορουν να είναι μέσα μόνο οι απεργοί και όχι οι αλληλέγγυοι.
β) Ο χώρος αυτός θα φρουρείται από την αστυνομία, γεγονός το οποίο όχι μόνο δε θα λύσει προβλήματα αλλά θα δημιουργήσει και εντάσεις.
γ) Η προτεινόμενη λύση είναι μόνο προσωρινή και δεν δίνει μόνιμη λύση.
Εμείς οι μετανάστες οι οποίοι αναγκαζόμαστε να περιπλανιόμαστε σε όλο τον κόσμο, δεν θέλουμε να αναγκαστούμε να περιπλανηθούμε και κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας.
Ωστόσο δηλώνουμε ότι παραμένουμε ανοιχτά σε προτάσεις οι οποίες όμως θα πληρούν τους όρους του αγώνα μας.
Ακόμα γνωρίζουμε ότι δεν συντρέχει λόγος ασύλου. Καλούμε λοιπόν την Κυβέρνηση να μην ασχολείται με αυτό το θέμα, αλλά να εστιάσει στο δίκαιο αίτημά μας και τη λύση του.
Τέλος καλούμε όσους αλληλέγγυους το επιθυμούν να παραβρεθούν στη συγκέντρωση αλληλεγγύης , η οποία θα πραγματοποιηθεί αύριο το απόγευμα… έξω από τη Νομική σχολή.
ΓΚ
Ιδού ο λόγος τους:
Εμεις οι 250 μετανάστες απεργοί πείνας που είμαστε ήδη στην 3η ημέρα απεργίας στη Νομική, διεκδικώντας νομιμοποίηση ως αυτονόητο δικαίωμά μας, μαθαίνουμε για τις συζητήσεις που εξελίσονται γύρω από το αίτημά μας, τις ανακρίβειες, τα ψέματα και τη σκόπιμη διαστρέβλωση της αλήθειας. Δεν ξέραμε αν την κατάσταση ευθύνεται η κυβέρνηση ή τα ΜΜΕ, αλλά είναι απαράδεκτο την ώρα που εμείς έχουμε εκδώσει δελτία τύπου, είχαμε αφήσει ανοιχτό το χώρο απεργίας από την 1η μέρα στους δημοσιογράφους και έχουμε στείλει εκπροσώπους μας στην πανεπιστημιακή κοινότητα και την κυβέρνηση, να λέγονται όλα αυτά τα ψέματα. Έτσι λοιπόν, θέλοντας να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους και να μάθουν όλοι την αλήθεια, δηλώνουμε τα παρακάτω:
1. Δεν είμαστε αυτό που παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ, οι καημένοι, οι πάμφτωχοι, χωρίς σπίτι, δουλειά και ρούχα μετανάστες κ.λ.π. Και σπίτια έχουμε και συγγενείς και δουλειές στις πόλεις που αφήσαμε πίσω μας. Δεν ψάχναμε κατάλυμα εδώ στην Αθήνα αλλά ήρθαμε για να παλέψουμε (όσο αντέξει ο οργανισμός μας) για τη νομιμοποίηση μας, τα δικαιώματά μας και για αξιοπρεπείς όρους ζωής.
2.Δεν είχαμε σκοπό να ενοχλήσουμε κανένα. Από την αρχή ξέραμε ότι στο χώρο που θα μπαίναμε δε θα γινόντουσαν μαθήματα. Σεβόμαστε και πρστατεύουμε το χώρο που φιλοξενεί τον αγώνα μας και χαρήκαμε πολύ όταν πληροφορηθήκαμε ότι η σχολή λειτουργεί ξανά κανονικά.
3. Αποφασίζουμε μόνοι μας και ανεπηρέαστοι μέσα από τις συνελεύσεις μας (των απεργών). Δεν κρύβεται κανένας ούτε μπροστά μας αλλά ούτε και πίσω μας. Και δεν δεχόμαστε καθοδήγηση από κανέναν! Ζητήσαμε βοήθεια και από ΄την αρχή στάθηκαν δίπλα μας Έλληνες και ξένοι αλληλέγγυοι και τους ευχαριστούμε πολύ για αυτό. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ πόσο πολύ μας βοηθάνε σε αυτόν τον αγώνα μας.
4.Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους πρόσφυγες που αυτή τη στιγμή πραγματοποιούν απεργία πείνας με σκοπό τη νομιμοποίηση τους (προπύλαια και πολυτεχνείο) και ζητάμε από την κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους.
5.Σήμερα δεχτήκαμε πρόταση μετεγκατάστασης με συγκεκριμένους όρους. Οι βασικοί λόγοι για τους οποίους αυτή η μετεγκατάσταση είναι αδύνατη είναι οι εξής τρεις:
α) Στον προτεινόμενο χώρο μπορουν να είναι μέσα μόνο οι απεργοί και όχι οι αλληλέγγυοι.
β) Ο χώρος αυτός θα φρουρείται από την αστυνομία, γεγονός το οποίο όχι μόνο δε θα λύσει προβλήματα αλλά θα δημιουργήσει και εντάσεις.
γ) Η προτεινόμενη λύση είναι μόνο προσωρινή και δεν δίνει μόνιμη λύση.
Εμείς οι μετανάστες οι οποίοι αναγκαζόμαστε να περιπλανιόμαστε σε όλο τον κόσμο, δεν θέλουμε να αναγκαστούμε να περιπλανηθούμε και κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας.
Ωστόσο δηλώνουμε ότι παραμένουμε ανοιχτά σε προτάσεις οι οποίες όμως θα πληρούν τους όρους του αγώνα μας.
Ακόμα γνωρίζουμε ότι δεν συντρέχει λόγος ασύλου. Καλούμε λοιπόν την Κυβέρνηση να μην ασχολείται με αυτό το θέμα, αλλά να εστιάσει στο δίκαιο αίτημά μας και τη λύση του.
Τέλος καλούμε όσους αλληλέγγυους το επιθυμούν να παραβρεθούν στη συγκέντρωση αλληλεγγύης , η οποία θα πραγματοποιηθεί αύριο το απόγευμα… έξω από τη Νομική σχολή.
Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011
ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
Από τα σχολειά στα πανεπιστήμια και σε όλη την κοινωνία
Διαδίδοντας τον αγώνα αναποδογυρίζοντας τα πάντα
Η 14η Δεκεμβρίου στην ρώμη είναι μια μεγάλη μέρα εξέγερσης και πλήρους συνειδητοποίησης και είναι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που κάθονται στην πλατεία. Πολλοί είναι οι νέοι καθώς σε όλους επίδρασαν οι εικόνες από τις κοινωνικές διαμαρτυρίες/διαδηλώσεις σε Ελλάδα Αγγλία Γάλλια Ισπανία και Ρουμάνια κλπ..
Οι πορείες είναι διάφορες. Όλες, η σχεδόν όλες, ενώνονται στην αρχή στο δρόμο Fori και στο ύψος της πλατείας Venezia όπου υπάρχει ήδη κάποιο πλήθος ανθρώπων αποφασισμένο να κάνει αισθητή την παρουσία του ενώ στο κοινοβούλιο η κυβέρνηση έπρεπε να έχει την εμπιστοσύνη της αντιπολίτευσης προκειμένου να αποφύγει την αποτυχία το νομοσχέδιο σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις στα πανεπιστήμια. Όταν η πορεία περνούσε από τα περίχωρα του Παλατιού οι διαδηλωτές πετούσαν τα σκουπίδια από τους κάδους και κροτίδες :οι φωνές των διαδηλωτών που βρίσκονταν στην πορεία ακούστηκαν.
Στο δρόμο υπάρχουν διαφορετικές εμπειρίες συντονισμένες σε ένα αγώνα που θέλει να είναι ριζοσπαστικός.
Η κεφαλή της πορείας κρατά μεγάλα βιβλία σαν ασπίδες. Μερικοί τίτλοι που δεν πέρασαν απαρατήρητοι: «Σε κάθε περίπτωση κανένας έλεγχος» του Cacucci και «Η επανάσταση» του μεγάλου Pisacane τα οποία τα είδαμε στο τέλος της πορείας ξεσκισμένα στη γη από έναν μπάτσο. Κατά τη διάρκειά της και ενώ η πορεία αντίκριζε τις κατασταλτικές δυνάμεις από μια απόσταση υποβοηθούμενες από μερικούς φασίστες φτάνει η είδηση: ο Berlusconi είναι εκεί, σύμβολο ενός βάρβαρου συστήματος και διεφθαρμένου που έχει εξαγοράσει βουλευτές. Εκείνη τη στιγμή δεν υπάρχει αμηχανία παρα μόνο οργή συσσωρευμένη εδώ και χρόνια η οποία οδηγεί στο σπάσιμο καμερών, βιτρινών τραπεζών και πολυτελών αυτοκινήτων.
Άμεσα οι μπάτσοι αλλάζουν στάση ανταπαντώντας και προσπαθώντας να προστατέψουν τον εαυτό τους. Υπάρχει έντονη προσπάθεια η πορεία να κινηθεί προς το κοινοβούλιο κι εκεί είναι που ξεκινάν οι μάχες σώμα με σώμα με τις κατασταλτικές δυνάμεις.
Πως ήταν αυτή η φράση γραμμένη στον τοίχο κοντά στο σπίτi; Σήμερα στην Ελλάδα αύριο στην Ιταλία. Εδώ είμαστε λοιπόν. Έφτασε. Η πορεία έφτασε στην πλατεία Popolo και κινείται μέσα από την οδό Corso και εκεί θα υπάρχει μια ανάπαυλα.
Εκεί οι μπάτσοι επιτέθηκαν στην πορεία με μεγάλη βιαιότητα επανηλλειμένα.
Εικόνες που έχουμε δει και στο παρελθόν μόνο που αυτή τη φορά οι διαδηλωτές απάντησαν στις επιθέσεις όχι μια αλλά τρεις φορές. Φωνές και χειροκροτήματα αποδοχής των αντεπιθέσεων χάνονταν μέσα στις κραυγές οργής, στις εκρήξεις χαράς , στη ρίψη πετρών πάνω στις ασπίδες και στο άρπαγμα φωτιάς μερικών μπάτσων. Είναι μια απελευθέρωση. Ο αγώνας συνεχίζεται δεν είναι ανταρτοπόλεμος όπως έγραψαν, είναι μια μικρή αντίσταση σε μια πρώιμη σύγκρουση του κινήματος. Στην πλατεία πόπολο ο κόσμος αντιστέκονταν στις επιθέσεις των μπάτσων με αξιοπρέπεια και καθοριστικότητα μα οι μπάτσοι έκαναν γρήγορα έφοδο με τα τζιπ.
Επειδή στο τέλος αυτοί ήταν οι χαμένοι άρχισαν τις βιαιοπραγίες. Γκλοπ ,κλωτσιές, φτύσιμο σε κόσμο ανυπεράσπιστο άγριες σκηνές που έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν, λένε οι κρατούμενοι , και μετά τα μικρά και μεγάλα βασανιστήρια στο αστυνομικό τμήμα: προσβολές ,βράδια στο κρύο δίχως φαγητό και νερό και πάντα υπό τον εκφοβισμό των όπλων. Αυτή είναι η δημοκρατία, μια μεταμορφωμένη δικτατορία με υπουργεία και γκλοπ.
Τώρα που μάλλον τα νερά άρχισαν πάλι να ανακατεύονται πρέπει όλοι να πάρουμε θέση για να μην ακολουθήσει μια εποχή ,όπως αυτή μετά τη Γένοβα το 2001, με την αύξηση ποινικοποίησης και μια οπισθοδρόμηση πολλών ετών . Αυτός ο αγώνας είναι άμεσα συνδεδεμένος με τους αγώνες στο χώρο εργασίας ,του αντιφασισμού και με τους αγώνες εκείνους που έρχονται σε ρήξη με κάθε είδους τοπικές επιτροπές .Είναι ανάγκη να καρπωθούν μέσα μας ριζοσπαστικές πρακτικές που θα μας βοηθήσουν να βγούμε από αυτή τη μιζέρια κόντρα σε αυτό που μας παρουσιάζουν σήμερα ως καθημερινότητα. Είναι αναγκαία υποχρέωση: δεν είναι δεκτό να συνεχίσουμε να ζούμε στις υπηρεσίες του κεφαλαίου που έχει ολοένα λιγότερους ηθικούς ενδοιασμούς ,να πληρώνουμε χιλιάδες ευρώ δίδακτρα για να σπουδάσουμε 3+2 χρόνια και μετά να κάνουμε κι ένα μεταπτυχιακό για να δουλέψουμε στη συνέχεια δωρεάν σε μια σκατένια επιχείρηση ( με τα περίφημα stage) ή σαν αποθηκάριοι ή σ ένα τηλεφωνικό κέντρο για 5-6 ευρώ την ώρα. Ε, φτάνει! Δεν είναι μόνο ένας νόμος που θέλουμε να μπλοκάρουμε είναι μια ολόκληρη κοινωνία που θέλουμε να ανατρέψουμε και να ξαναχτίσουμε με ζήλο και νόηση: το δίκαιο το έχουμε εμείς.
Ποιοι είμαστε?
Τηρούμε τις υποσχέσεις
Είμαστε φοιτητές και φοιτήτριες, υπάλληλοι μαγαζιών, ερευνητές και φυσικά αναπληρωτές καθηγητές και καθηγήτριες.
Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011
Για τις κρατικές δολοφονίες στη γειτονιά μας
4 διαδηλωτές, στα Τίρανα της Αλβανίας, έχασαν τη ζωή τους από τα ανθρωπόμορφα κτήνη της προεδρικής φρουράς του Μπερίσα. Ο τελευταίος με συνομωσιολογική ρητορεία περί Τυνησιακού υποδείγματος και την αρχική κατηγορία ότι οι δολοφονημένοι από την αστυνομία του σκοτώθηκαν από κοντινούς τους, μπόρεσε να συμβάλει στην αναχαίτιση ενός κύματος ανθρώπων φτωχών και λεηλατημένων από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της πώλησης των πάντων και από την ολιγομελή δικτατορία της κυβέρνησής του. Από κοντά κι ο καλλιτέχνης πρώην δήμαρχος των Τιράνων, νυν πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος και γνωστός για τις αισθητικές του παρεμβάσεις συμπεριλαμβανομένης και της γκετοποίησης των φτωχών του βορά στα όρια της πόλης. Ένα βίντεο στην τηλεόραση που έδειχνε τον Ιλίρ Μέτα, υπουργό της κυβέρνησης Μπερίσα να παζαρεύει με συνάδελφό του γνωστές στην Αλβανία εργολαβίες, ήταν αρκετό για να ξεσπάσει ο κόσμος κι επίσης αρκετό να κάνει το ΣΚ τις αντιπολιτευτικές του τσιριμόνιες για την εκλογική νοθεία που προκάλεσε το κυβερνητικό κόμμα. Δεν τους βγήκε όμως: Ούτε στον καλλιτέχνη πρόεδρο που άρον-άρον τα μάζεψε κάνοντας τις θεατρικές του εμφανίσεις αλλά ούτε και στον κόσμο που προσωρινά έκανε πίσω μετά την τρομοκρατία της κυβέρνησης και την σιγή που επέβαλλε η αντιπολίτευση. Όμως, η ογκούμενη ανεργία, η φτώχεια, η τρομοκρατία, η γκετοποίηση των φτωχών, η διαρκής μετανάστευση προς τα Τίρανα και προς το εξωτερικό, η εγκατάλειψη της πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής είναι φαινόμενα που συνεχίζονται και παρά τη σοβινιστική στάση του αλβανικού κράτους -που από το 1993 και μετά, συσπειρώνει την κοινωνία γύρω από ένα σαθρό πολιτικό σύστημα- όσο αυτά προχωρούν, άλλο τόσο και οι φωνές «για ηρεμία και αυτοσυγκράτηση» θα καλύπτονται απ’ τις πραγματικές φωνές των ανθρώπων ή από τις κλαγγές των όπλων. ΓΚ
Στο πλευρό της Τυνησιακής Εξέγερσης (ανακοίνωση της Federazione Anarchica Italiana)
Το 1999, ο ναύαρχος FulvioMartini, ο οποίος ήταν τότε διευθυντής της Αντικατασκοπείας του Ιταλικού στρατού (SISMI)[1], ανέφερε στην Επιτροπή του Ιταλικού Κοινοβούλιου για τις Σφαγές[2] « Τα χρόνια 1985-1987 οργανώσαμε ένα είδος πραξικοπήματος στην Τυνησία, και βάλαμε επικεφαλής της κυβέρνησης τον πρόεδρο Ben Ali, αντικαθιστώντας τον Bourguiba» [Ο οποίος ήταν εξέχον στέλεχος του αγώνα για την απελευθέρωση από τον γαλλικό ιμπεριαλισμό (Σ.τ.Σ.)]. Ο Martini άλλωστε, στο βιβλίο του «Κωδικό Όνομα: Οδυσσέας», διευκρινίζει οτι οι κατευθυντήριες εντολές έρχονταν απ’ευθείας από τον Craxi και τον Andreotti, οι οποίοι ήταν τότε πρωθυπουργός και υπουργός εξωτερικών αντίστοιχα[3].
Όταν το κράτος δεν έχει χρήματα για μία ηχογράφηση...
Αποχώρησαν από την αίθουσα του δικαστηρίου οι κατηγορούμενοι για την υπόθεση του Χαλανδρίου και ανακοίνωσαν αποχή από το συσσίτιο όσο το δικαστήριο εμμένει στο να κρατούνται οι ταυτότητες των εισερχομένων στη δίκη και να μην μαγνητοφωνούνται τα πρακτικά. Η πρόεδρος μάλιστα διάβασε έγγραφο του υπουργείου δικαιοσύνης, στο οποίο αναφέρεται πως δεν είναι δυνατόν να ηχογραφούνται τα πρακτικά γιατί το κόστος ...είναι ύψηλο. Λεφτά ασφαλώς για να φτιάξουν μία καινούργια αίθουσα για να δικάσουν στον Κορύδαλλο και εκατοντάδες μπάτσους να παραφυλάνε έχουν...
Το κράτος δείχνει και πάλι πως πρώτο αυτό έχει προχωρήσει στην πράξη σε πόλεμο μη τηρώντας ούτε καν τη δική του νομολογία. Η στάση των κατηγορουμένων είναι μία ρητή στάση αξιοπρέπειας απέναντι στην απόλυτη κρατική αυθεραισία και στο κλίμα τρομοκρατίας που επιχειρούν να επιβάλλουν και δεν μπορεί παρά να βρίσκει την αμέριστη αλληλεγγύη μας.
Τ.Κ.
Το κράτος δείχνει και πάλι πως πρώτο αυτό έχει προχωρήσει στην πράξη σε πόλεμο μη τηρώντας ούτε καν τη δική του νομολογία. Η στάση των κατηγορουμένων είναι μία ρητή στάση αξιοπρέπειας απέναντι στην απόλυτη κρατική αυθεραισία και στο κλίμα τρομοκρατίας που επιχειρούν να επιβάλλουν και δεν μπορεί παρά να βρίσκει την αμέριστη αλληλεγγύη μας.
Τ.Κ.
Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011
Απεργία Πείνας 300 μεταναστών
Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη.
Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.
Το τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των ελλήνων εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών. Η προπαγάνδα φασιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευτικό. Η φρασεολογία τους αναπαράγεται πλέον αυτούσια από τα ΜΜΕ όταν μιλάνε για εμάς. Οι «προτάσεις» τους πλέον εξαγγέλλονται ως κυβερνητικές πολιτικές. Τείχος στον Έβρο, πλωτά στρατόπεδα και ευρωστρατός στο Αιγαίο, πογκρόμ και τάγματα εφόδου στις πόλεις, μαζικές απελάσεις. Πάνε να πείσουν τους έλληνες εργαζόμενους, πως συνιστούμε ξαφνικά απειλή για αυτούς, πως εμείς φταίμε για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.
Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρότητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα την δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετανάστριες. Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας. Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.
Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς.
Ιανουάριος 2011
Η Συνέλευση των μεταναστών απεργών πείνας
Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.
Το τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των ελλήνων εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών. Η προπαγάνδα φασιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευτικό. Η φρασεολογία τους αναπαράγεται πλέον αυτούσια από τα ΜΜΕ όταν μιλάνε για εμάς. Οι «προτάσεις» τους πλέον εξαγγέλλονται ως κυβερνητικές πολιτικές. Τείχος στον Έβρο, πλωτά στρατόπεδα και ευρωστρατός στο Αιγαίο, πογκρόμ και τάγματα εφόδου στις πόλεις, μαζικές απελάσεις. Πάνε να πείσουν τους έλληνες εργαζόμενους, πως συνιστούμε ξαφνικά απειλή για αυτούς, πως εμείς φταίμε για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.
Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρότητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα την δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετανάστριες. Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας. Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.
Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς.
Ιανουάριος 2011
Η Συνέλευση των μεταναστών απεργών πείνας
Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011
Όταν κάποιες δίκες είναι διαφορετικές από τις υπόλοιπες
Την ερχόμενη Δευτέρα, θα συνεχιστεί και πάλι η δίκη των κατηγορουμένων για την υπόθεση του σπιτιού στο Χαλάνδρι, το οποίο συνδέεται με την οργάνωση "συνωμοσία των πυρήνων της φωτιάς". Η δίκη διεξήχθη σε αίθουσα που βρίσκεται στις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού μέσα σε έναν ασφυκτικό κλοιό από ένστολους και ασφαλίτες. Επιπλέον, την περασμένη Δευτέρα που ξεκίνησε η δίκη, επιβαλλόταν σε όλους στους προσερχόμενους στην αίθουσα του δικαστηρίου να αφήσουν την αστυνομική τους ταυτότητα στους μπάτσους και να την παραλάβουν στην έξοδό τους πάλι, παρόλο που περνούσαν από δύο μηχανήματα ελέγχου. Όλους αυτούς τους ελέγχους τους υπέστησαν ακόμα και οι συνήγοροι υπεράσπισης.
Οι συνήγοροι υπεράσπισης διατύπωσων τρία αιτήματα προς την έδρα του δικαστηρίου: το πρώτο αφορούσε την παύση αυτού του μέτρου φακελώματος των προσερχομένων με τις ταυτότητες, το δεύτερο την ηχητική καταγραφή και γραπτή απόδοση των πρακτικών της δίκης και το τρίτο την παραμονή των κατηγορουμένων χωρίς χειροπέδες στην αίθουσα κατά τη διάρκεια των διακοπών της διαδικασίας. Την ερχόμενη Δευτέρα, το δικαστήριο θα αποφασίσει για τα παραπάνω αιτήματα.
Τα αιτήματα αυτά έχουν να κάνουν απλά και μόνο με τη στοιχειώδη προάσπιση της ίσης μεταχείρισης κατηγορουμένων, συνηγόρων και παρευρισκομένων σε σχέση με κάθε άλλη αντίστοιχη διαδικασία. Έχουν να κάνουν με την αποφυγή κατασκευής ενός άλλου ποινικού κώδικα και δικαστικής διαδικασίας, ειδικά διαμορφωμένης για πολιτικούς κρατούμενους και συγκατηγορούμενους.
Σε τέτοιες διαδικασίες, η προσπάθεια επιβολής του κρατικού ολοκληρωτισμού πρέπει να ανακοπεί.
Τ.Κ.
Οι συνήγοροι υπεράσπισης διατύπωσων τρία αιτήματα προς την έδρα του δικαστηρίου: το πρώτο αφορούσε την παύση αυτού του μέτρου φακελώματος των προσερχομένων με τις ταυτότητες, το δεύτερο την ηχητική καταγραφή και γραπτή απόδοση των πρακτικών της δίκης και το τρίτο την παραμονή των κατηγορουμένων χωρίς χειροπέδες στην αίθουσα κατά τη διάρκεια των διακοπών της διαδικασίας. Την ερχόμενη Δευτέρα, το δικαστήριο θα αποφασίσει για τα παραπάνω αιτήματα.
Τα αιτήματα αυτά έχουν να κάνουν απλά και μόνο με τη στοιχειώδη προάσπιση της ίσης μεταχείρισης κατηγορουμένων, συνηγόρων και παρευρισκομένων σε σχέση με κάθε άλλη αντίστοιχη διαδικασία. Έχουν να κάνουν με την αποφυγή κατασκευής ενός άλλου ποινικού κώδικα και δικαστικής διαδικασίας, ειδικά διαμορφωμένης για πολιτικούς κρατούμενους και συγκατηγορούμενους.
Σε τέτοιες διαδικασίες, η προσπάθεια επιβολής του κρατικού ολοκληρωτισμού πρέπει να ανακοπεί.
Τ.Κ.
Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011
Η στρατηγική της χειραγώγησης και ο βαθύς ύπνος των χειραγωγημένων
Ο Αμερικανός γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκυ συνέταξε μία λίστα με τις 10 στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ.
1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ
Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ
Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.
Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011
για το σταμάτημα ενός διαλόγου που δεν ξεκίνησε ποτέ
Η παρούσα ανάρτηση δεν αποτελεί απάντηση στον Τάκη Φωτόπουλο. Είναι περισσότερο η έκφραση απογοήτευσης όχι για ένα καλό αρθρογράφο της Ελευθεροτυπίας αλλά για ένα άνθρωπο που οι λίγοι ελευθεριακοί της εποχής μας, στις αρχές της δεκαετίας του 90 τον μάθαμε από την επιθεώρηση «Κοινωνία και Φύση», έκδοση που ήρθε να καλύψει ένα κενό που βέβαια παραμένει. Ένα προταγματικό κενό μέσω ενός υγιούς διαλόγου ανθρώπων που ο λόγος τους ξεπερνούσε τον καθεστωτικό λόγο των κομμάτων, των συνδικάτων ή άλλων παρωχημένων λειτουργικών ή δήθεν οργανικών διανοουμένων και ήταν αφορμή για ένα διάλογο μέσα στο κοινωνικό κίνημα που ξεπερνούσε την άγονη αντιπαράθεση με τους θεσμούς δίνοντας διέξοδο με την ψηλάφηση πρότασης για την κοινωνία. Αργότερα, η έκδοση «Δημοκρατία και Φύση», σχεδόν συνέχεια της προηγούμενης που σταμάτησε κι αυτή απότομα (αφού ήταν στο έλεος του εκδότη κι όχι αποτέλεσμα προσπαθειών ανθρώπων από το κοινωνικό κίνημα) με επιστολές μεταξύ των γιγάντων του απελευθερωτικού προτάγματος (Μπούκτσιν-Φωτόπουλου), ο ΤΦ προχώρησε σχεδόν αμέσως στην ανάπτυξη του προτάγματός του, αυτού της περιεκτικής δημοκρατίας.
Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011
Τα τείχη μας φτάνουν μέχρι τη Λέρο
Δυστυχώς στο νησί της Λέρου εφαρμόστηκε βίαια και με αναλγησία το πρόγραμμα επαναπροώθησης μεταναστών στην Τουρκία, με πρώτα θύματα μιας απάνθρωπης αντιμετώπισης, τους δηλωθέντες Παλαιστίνιους μετανάστες της Λέρου. Στις 10/1/2011, στις 19.30, δίχως προειδοποίηση, προετοιμασία και επιλογή επιβιβάστηκαν, με προορισμό την Τουρκία, σε ναυλωμένο για το σκοπό αυτό καράβι 40 μετανάστες, μεταξύ των οποίων υπήρχαν 20 βρέφη και παιδιά.
Στις 8/12/2010 είχαν συλληφθεί στη θάλασσα από το λιμενικό 68 συνολικά μετανάστες, οι οποίοι είχαν δηλώσει Παλαιστίνιοι, εκτός από δυο που είχαν δηλώσει Αφγανοί. Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, οι μετανάστες χαρακτηρίστηκαν ως Σύριοι. Όλοι διέμεναν στο ξενοδοχείο Ara, το οποίο εκμισθώνεται από τη Νομαρχία Δωδεκανήσου, για τη φιλοξενία μεταναστών και προσφύγων. Η τοπική κοινωνία της Λέρου ,στην πλειοψηφία της, στέκεται αλληλέγγυη στο ζήτημα των μεταναστών, συνδράμοντας με όποιο τρόπο μπορεί και βοηθώντας στην αξιοπρεπή διαβίωσή τους, για όσο καιρό παραμένουν στο νησί. Κατά συνέπεια, ουδείς λόγος υπήρχε αυτής της βίαιης επαναπροώθησης, που ουσιαστικά έγινε δίχως επιλογή και δίχως να ληφθούν υπόψιν η ανάγκη προστασίας των ανήλικων παιδιών και η προστασία της οικογένειας, καθώς και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Αποτέλεσμα αυτής της εσπευσμένης κίνησης των αρχών ήταν να απομακρυνθούν από ένα ασφαλές περιβάλλον 20 βρέφη και παιδιά, εκ των οποίων ένα τετράχρονο κοριτσάκι τυφλό και δυο μωρά με παθολογικά προβλήματα, καθώς και να χωριστούν δύο οικογένειες. Μέσα στο αγιάζι του λιμανιού διαδραματίστηκαν τραγικές σκηνές. Οι μάνες προσπαθούσαν να προφυλάξουν τα μωρά τους και η πενηνταδιάχρονη Αμούνα, με έντονα συμπτώματα σοκ, θρηνούσε για το βίαιο αποχωρισμό της από τον άντρα της και τα τρία τους παιδιά, ενώ ο σύζυγος της που έχει μείνει πίσω βρίσκεται σε κατάσταση πανικού. Επίσης η δεκαοχτάχρονη Μαριάν σπάραζε στο λιμάνι φεύγοντας για την Τουρκία, ενώ ο σύζυγός της που έχει μείνει πίσω εισήχθη στο νοσοκομείο με έντονα ψυχολογικά προβλήματα.
Αφού λοιπόν ο κος Υπουργός ΥΠΠΟ δηλώνει ότι έχει ιδιαίτερη ευαισθησία για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την αγωνία και την ελπίδα των μεταναστών για μια καλύτερη ζωή, πώς χρησιμοποιεί αυτές τις βάναυσες μεθόδους επαναπροώθησης; Γνωρίζει ο κος Υπουργός ότι εκδιώχθηκαν μωρά μόλις μερικών μηνών, παιδιά και γυναίκες δίχως τις οικογένειές τους;
Είναι σαφές ότι η κεντρική κυβερνητική επιλογή για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος είναι μόνο η προσπάθεια να σταματήσει η εισροή μεταναστών στην Ελλάδα και κατ' επέκταση στην Ευρώπη. Επιλέγονται έτσι αποτρόπαιες και απάνθρωπες πρακτικές, όπως ο φράχτης στον Έβρο, τα καράβια- φυλακές που θα πλέουν ανεξέλεγκτα στο Αιγαίο μεταφέροντας μετανάστες στην Τουρκία ή στα διεθνή ύδατα... και σε δίχως κριτήρια και δίχως σχεδιασμό επαναπροωθήσεις. Παράλληλα εκκρεμούν χιλιάδες αιτήσεις ασύλου και κατ' ουσίαν δεν προστατεύονται οι πρόσφυγες .
Ρωτάμε λοιπόν τον κύριο Υπουργό αν όλα τα παραπάνω συνάδουν με κοινωνική ευαισθησία, ανθρωπισμό, σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του κοινού περί δικαίου αισθήματος καθώς και με τον πολιτισμό μας ή συμπορεύονται με τα σχέδια των ρατσιστών που κραυγάζουν για τη εκδίωξη όλων των μεταναστών, χειροκροτούν για το φράχτη και απαιτούν ηλεκτροφόρα καλώδια στα σύνορα.
Εμείς από το νησί της Λέρου, που αρνούμαστε να μένουμε απαθείς στη βαρβαρότητα και να στοχοποιούμε τον "άλλο" για τα οποιαδήποτε προβλήματα μας, πιστεύουμε ότι με τέτοιες μεθόδους δε λύνεται το πρόβλημα της μετανάστευσης, η διαχείριση του οποίου απαιτεί μια ολοκληρωμένη, σοβαρή και υπεύθυνη πολιτική. Άλλωστε όσο υπάρχουν πόλεμοι, σφαγές αμάχων, καταπιεστές και καταπιεζόμενοι, πείνα και κοινωνικός ρατσισμός οι άνθρωποι θα μεταναστεύουν με όνειρο μια καλύτερη ζωή.
Ομάδα πολιτών Λέρου
Στις 8/12/2010 είχαν συλληφθεί στη θάλασσα από το λιμενικό 68 συνολικά μετανάστες, οι οποίοι είχαν δηλώσει Παλαιστίνιοι, εκτός από δυο που είχαν δηλώσει Αφγανοί. Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, οι μετανάστες χαρακτηρίστηκαν ως Σύριοι. Όλοι διέμεναν στο ξενοδοχείο Ara, το οποίο εκμισθώνεται από τη Νομαρχία Δωδεκανήσου, για τη φιλοξενία μεταναστών και προσφύγων. Η τοπική κοινωνία της Λέρου ,στην πλειοψηφία της, στέκεται αλληλέγγυη στο ζήτημα των μεταναστών, συνδράμοντας με όποιο τρόπο μπορεί και βοηθώντας στην αξιοπρεπή διαβίωσή τους, για όσο καιρό παραμένουν στο νησί. Κατά συνέπεια, ουδείς λόγος υπήρχε αυτής της βίαιης επαναπροώθησης, που ουσιαστικά έγινε δίχως επιλογή και δίχως να ληφθούν υπόψιν η ανάγκη προστασίας των ανήλικων παιδιών και η προστασία της οικογένειας, καθώς και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Αποτέλεσμα αυτής της εσπευσμένης κίνησης των αρχών ήταν να απομακρυνθούν από ένα ασφαλές περιβάλλον 20 βρέφη και παιδιά, εκ των οποίων ένα τετράχρονο κοριτσάκι τυφλό και δυο μωρά με παθολογικά προβλήματα, καθώς και να χωριστούν δύο οικογένειες. Μέσα στο αγιάζι του λιμανιού διαδραματίστηκαν τραγικές σκηνές. Οι μάνες προσπαθούσαν να προφυλάξουν τα μωρά τους και η πενηνταδιάχρονη Αμούνα, με έντονα συμπτώματα σοκ, θρηνούσε για το βίαιο αποχωρισμό της από τον άντρα της και τα τρία τους παιδιά, ενώ ο σύζυγος της που έχει μείνει πίσω βρίσκεται σε κατάσταση πανικού. Επίσης η δεκαοχτάχρονη Μαριάν σπάραζε στο λιμάνι φεύγοντας για την Τουρκία, ενώ ο σύζυγός της που έχει μείνει πίσω εισήχθη στο νοσοκομείο με έντονα ψυχολογικά προβλήματα.
Αφού λοιπόν ο κος Υπουργός ΥΠΠΟ δηλώνει ότι έχει ιδιαίτερη ευαισθησία για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την αγωνία και την ελπίδα των μεταναστών για μια καλύτερη ζωή, πώς χρησιμοποιεί αυτές τις βάναυσες μεθόδους επαναπροώθησης; Γνωρίζει ο κος Υπουργός ότι εκδιώχθηκαν μωρά μόλις μερικών μηνών, παιδιά και γυναίκες δίχως τις οικογένειές τους;
Είναι σαφές ότι η κεντρική κυβερνητική επιλογή για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος είναι μόνο η προσπάθεια να σταματήσει η εισροή μεταναστών στην Ελλάδα και κατ' επέκταση στην Ευρώπη. Επιλέγονται έτσι αποτρόπαιες και απάνθρωπες πρακτικές, όπως ο φράχτης στον Έβρο, τα καράβια- φυλακές που θα πλέουν ανεξέλεγκτα στο Αιγαίο μεταφέροντας μετανάστες στην Τουρκία ή στα διεθνή ύδατα... και σε δίχως κριτήρια και δίχως σχεδιασμό επαναπροωθήσεις. Παράλληλα εκκρεμούν χιλιάδες αιτήσεις ασύλου και κατ' ουσίαν δεν προστατεύονται οι πρόσφυγες .
Ρωτάμε λοιπόν τον κύριο Υπουργό αν όλα τα παραπάνω συνάδουν με κοινωνική ευαισθησία, ανθρωπισμό, σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του κοινού περί δικαίου αισθήματος καθώς και με τον πολιτισμό μας ή συμπορεύονται με τα σχέδια των ρατσιστών που κραυγάζουν για τη εκδίωξη όλων των μεταναστών, χειροκροτούν για το φράχτη και απαιτούν ηλεκτροφόρα καλώδια στα σύνορα.
Εμείς από το νησί της Λέρου, που αρνούμαστε να μένουμε απαθείς στη βαρβαρότητα και να στοχοποιούμε τον "άλλο" για τα οποιαδήποτε προβλήματα μας, πιστεύουμε ότι με τέτοιες μεθόδους δε λύνεται το πρόβλημα της μετανάστευσης, η διαχείριση του οποίου απαιτεί μια ολοκληρωμένη, σοβαρή και υπεύθυνη πολιτική. Άλλωστε όσο υπάρχουν πόλεμοι, σφαγές αμάχων, καταπιεστές και καταπιεζόμενοι, πείνα και κοινωνικός ρατσισμός οι άνθρωποι θα μεταναστεύουν με όνειρο μια καλύτερη ζωή.
Ομάδα πολιτών Λέρου
ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, Ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ! (κοντός ψαλμός αλληλούια)
Ιδού ένα δείγμα εξορθολογισμού των οικονομικών, από τη Δημοτική Αρχή Αγ.Δημητρίου:
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
ΔΗΜΟΥ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Αγ. Δημητριος 15-01-10
αρ. πρ.: 07
Το Δ.Σ. του συλλόγου υπαλλήλων του Δήμου Αγ. Δημητρίου καλεί τα μέλη του να σταθούν στο πλάι των συναδέλφων μας στη Δημοτική Επιχείρηση του Δήμου μας . Εβδομήντα δύο συνάδελφοί μας βρίσκονται στον αέρα και αφού επι ενάμιση χρόνο αντιμετώπιζαν καθυστερήσεις στη καταβολή των μισθών τους .Έτσι αφού παραμένουν απλήρωτοι επί έξι μήνες από τη προηγούμενη διοίκηση του Δήμου τώρα αντιμετωπίζουν και το φάσμα της ανεργίας καθώς η Δημοτική επιχείρηση κλείνει αφού δεν εφαρμόστηκε καμία λύση και πετά στο δρόμο το προσωπικό της από την 31-12-10. Η Δ.Ε. δραστηριοποιείται με ωφελούμενους πάνω απο 1500 μαθητέςκαι δημότες με το ωδείο, τις σχολές χορού, τα προγράμματα Βοήθεια στο σπίτι, κοινωνικής μέριμνας καθώς και το μοναδικό Βρεφονηπιακό σταθμό του Δήμου. Όλες αυτές οι δραστηριότητες βρίσκονται στον αέρα και οι συνάδελφοί μας στο δρόμο της ανεργίας.
Ο Σύλλογος μας επανειλημμένα έχε κάνει καθαρό ότι μόνο η ένταξη όλων των δραστηριοτήτων της Δημοτικής Επιχείρησης στις οργανωμένες υπηρεσίες του δήμου
με τη παράλληλη μεταφορά όλου του προσωπικού στο δήμο είναι η μοναδική εγγύηση για την απρόσκοπτη συνεχή προσφορά όλου του παρεχόμενου απο αυτή έργου προς τους Δημότες. Καλούμε όλα τα μέλη του συλλόγου μας να σταθούν στο πλάι των συναδέλφων μας Θυμίζουμε οτι οι εργαζόμενοι της Δημοτικής Επιχείρησης συμβασιούχοι διαφόρων μορφών αλλά προσοχή και Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου (ΑΣΕΠ) αποτελούν την νέα ποιοτική μορφή του προβλήματος, το μέλλον της ανεργίας δεν κάνει σε κανένα διακρίσεις. Όποιος έλεγε πριν λίγο καιρό ότι θα απολύονται Αορίστου Χρόνου εργαζόμενοι θα τον έλεγαν τρελό, όμως αύριο ακολουθούν και οι μόνιμοι, όπως τα παπαγαλάκια του κ. Πάγκαλου, της κυβέρνησης και της τρόικας λαλούν εδώ και καιρό Συνάδελφοι πρέπει να σημάνει συναγερμός στις γραμμές μας, όλοι να σταθούμε στο πλευρό των συναδέλφων μας. Το πρόβλημά τους είναι και δικό μας. Να εξασφαλίσουμε ένα όσο πιο πλατύ κοινωνικό μέτωπο στη κοινωνία, όχι μόνο του Αγ. Δημητρίου αλλά και των όμορων Δήμων. Να έρθουμε σε επαφή με τους συναδέλφους που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, την ΠΟΕ-ΟΤΑ, να κινητοποιήσουμε κάθε δυνατότητα ώστε σε αυτή τη μάχη να κερδίσουμε εμείς. Να μην χάσει τη δουλειά του κανένας συνάδελφος, να μη χάσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες κανένας Δημότης. Καλούμε τους Δημότες του Αγ. Δημητρίου να στηρίξουν των αγώνα μας για δημοτικές υπηρεσίες δημόσιου χαρακτήρα και όχι πεδίο κέρδους κάθε ιδιώτη που θέλει να εφαρμόσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η Ε.Ε., και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα με το νέο καθεστώς του Καλλικράτη,. Εν κρυπτό δίνουν τους ΧΥΤΑ και τα εργοστάσια διαλογής απορριμάτων στο μεγάλο κεφάλαιο. Πρέπει να αντιταχθούμε στη θεωρία τους <<έχεις λεφτά ζεις αλλιώς πεθαίνεις>>.
ΖΗΤΑΜΕ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΣΕ ΘΕΣΕΙΣ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΟΝ Ο.Ε.Υ. ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΚΑΝΕΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΜΕ ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟ. ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΑΡΕΧΟΜΕΝΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΤΕΣ
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΤΕΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 17-01-11 ΚΑΙ ΩΡΑ 18:30ΜΜ ΓΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
\
ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ - ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΑΝΕΡΓΟΣ - ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011
για τα δεκεμβριανά στην Τυνησία, που η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα
Η χώρα που διαφημιζόταν εδώ και χρόνια ως ο βορειοαφρικάνικος παράδεισος για τους τουρίστες, που φρόντιζε επιμελώς να κρύβει τη φτώχεια της, απ' το Δεκέμβρη βρίσκεται σε εξέγερση. Δεκάδες διαδηλωτές έχουν δολοφονηθεί από την αστυνομία ενώ ο στρατός βρίσκεται στους δρόμους για να προστατέψει τη νέα εξουσία και για να τρομοκρατήσει αυτούς που απέκτησαν την ιδιότητα του πολίτη. Κατά ένα συνήθη τρόπο, η εξέγερση προήρθε από ένα γεγονός, που δεν θα μπορούσε να έχει αυτές τις καταιγιστικές πολιτικές διαστάσεις που πήρε: η απόπειρα αυτοκτονίας του 26χρονου πτυχιούχου πανεπιστημίου Μοχάμεντ Μπουαζίζι στις 17 Δεκεμβρίου στην πόλη Σίντι Μπουζίντ στην κεντρική Τυνησία, ήταν η αφορμή για την έκρηξη. O Moχάμεντ Μπουαζίζι, αφού αναζητούσε με το πτυχίο του μάταια για τέσσερα χρόνια μια δουλειά, αναγκάστηκε να γίνει πλανόδιος πωλητής φρούτων κα λαχανικών με το κάρο του. Οταν η αστυνομία τον συνέλαβε για παράνομο εμπόριο (δεν ήταν η πρώτη φορά) και κατάσχεσε το κάρο του, απελπισμένος λούστηκε με βενζίνη και αυτοπυρπολήθηκε μπροστά στο δημαρχείο της πόλης. Μεταφέρθηκε με εγκαύματα τρίτου βαθμού στο νοσοκομείο και έχασε τη μάχη για τη ζωή στις 4 Ιανουαρίου.
Ο Μοχάμεντ έγινε σύμβολο για χιλιάδες νέους αλλά και εκατομμύρια φτωχούς που στέναζαν μέχρι χτες από τη μπότα του δικτάτορα Μπεν Αλί (25 χρόνια πρόεδρος, ψηφίζεται τα τελευταία χρόνια με το μυθικό ποσοστό του 90%) , συνεργάτη των ΗΠΑ "στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας" ο οποίος εφάρμοσε τις υποδείξεις του ΔΝΤ στην οικονομία. Κι ενώ τα παράλια της Τυνησίας έχουν τη βαριά βιομηχανία του τουρισμού, η ενδοχώρα υποφέρει από τη φτώχεια και την απειλή της καταστολής. Χιλιάδες οι φυλακισμένοι διαφωνούντες.
Χθες, μετά την ετσιθελική ανάληψη της εξουσίας από τον πρωθυπουργό (εφόσον ο Μπεν Αλί έφυγε από τη χώρα) ο στρατός περιπολούσε στους δρόμους των πόλεων για να διαφυλάξει την ανύπαρκτη δημοκρατία που αναγγέλθηκε από αυτόν και τους άλλους συνεργάτες του δικτάτορα...
Δεν υπάρχει πλεον Παντ-ελεήμων...
Για άλλη μια φορά σήμερα οι φασίστες προσπάθησαν να δείξουν ότι είναι οι κυρίαρχοι της πλατείας του Αγίου Παντελεήμονα. Ο Μιχαλολιάκος άρχισε να κάνει δηλώσεις του τύπου "αν οι αντιρατσιστές κανονίζουν συγκεντρώσεις εδώ, εμείς θα κανονίσουμε συγκέντρωση στην πλατεία Εξαρχείων" και άλλες συναφείς φαιδρότητες, ενώ οι ελληνικές σημαίες ήταν περισσότερες σχεδόν και από τους ίδιους για λόγους εντυπωσιασμού. Την ξέρουμε όμως την ιστορία: οι πατριώτες είναι μια ζωή και οι μεγαλύτεροι δοσίλογοι, όπως οι πρόγονοί τους άλλωστε γερμανοτσολιάδες στην κατοχή. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ρουφιάνους στη δουλειά που είναι συνάμα και τα μεγαλύτερα λαμόγια.
Το μεταναστευτικό ζήτημα είναι ιδιαίτερα σοβαρό και χρησιμοποιείται ως δούρειος ίππος ενάντια στην άρθρωση ταξικού λόγου και σχέσεων. Τα εκατομμύρια των μεταναστών από ανατολή και νότο διαμορφώνουν μία ανισορροπία στις κοινωνίες, όπως είναι φυσικό με την εισροή τόσο μεγάλων πληθυσμιακών συνόλων σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Είναι σαφές πως οι κυρίαρχοι παίζουν αυτό το χαρτί καταστρέφοντας ολόκληρες χώρες, προκαλώντας το ξερίζωμα όλων αυτών των ανθρώπων, διαμορφώνοντας ένα τεράστιο διαθέσιμο εργατικό δυναμικό χωρίς καμία εργασιακή απαίτηση και προκαλώντας τριγμούς στις τοπικές κοινωνίες που μπορούν να ενισχύσουν φαινόμενα ρατσισμού. Ποιον οφελεί όλο αυτό το πράγμα; Σίγουρα όχι τις ριζοσπαστικές και επαναστατικές κατευθύνσεις που φαίνονται "ανήμπορες" ή "μη διατεθειμένες" να δουν το πρόβλημα που έχει ανακύψει. Κι εκεί έρχονται τα φασιστοειδή.
Σήμερα τελικά δεν έγινε η προβλεπόμενη αντιρατσιστική συναυλία στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα. Ας δει επιτέλους η αριστερά πώς θα αντιμετωπίσει κι αυτή το πρόβλημα με τα φασιστοειδή αντί να κατηγορεί κάθε φορά τους αναρχικούς για χουλιγκανισμό και τραμπουκισμό. Αν δε θέλει να τρώει αυγά και κλωτσιές και να ματαιώνει συναυλίες καταγγέλοντας τους φασίστες για ..."φασιστική συμπεριφορά", ας πάρει κι αυτή τα μέτρα της. Ο πόλεμος θα μαίνεται ακόμα πιο έντονος, θέλουμε δε θέλουμε...
Φ.Κ.
Το μεταναστευτικό ζήτημα είναι ιδιαίτερα σοβαρό και χρησιμοποιείται ως δούρειος ίππος ενάντια στην άρθρωση ταξικού λόγου και σχέσεων. Τα εκατομμύρια των μεταναστών από ανατολή και νότο διαμορφώνουν μία ανισορροπία στις κοινωνίες, όπως είναι φυσικό με την εισροή τόσο μεγάλων πληθυσμιακών συνόλων σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Είναι σαφές πως οι κυρίαρχοι παίζουν αυτό το χαρτί καταστρέφοντας ολόκληρες χώρες, προκαλώντας το ξερίζωμα όλων αυτών των ανθρώπων, διαμορφώνοντας ένα τεράστιο διαθέσιμο εργατικό δυναμικό χωρίς καμία εργασιακή απαίτηση και προκαλώντας τριγμούς στις τοπικές κοινωνίες που μπορούν να ενισχύσουν φαινόμενα ρατσισμού. Ποιον οφελεί όλο αυτό το πράγμα; Σίγουρα όχι τις ριζοσπαστικές και επαναστατικές κατευθύνσεις που φαίνονται "ανήμπορες" ή "μη διατεθειμένες" να δουν το πρόβλημα που έχει ανακύψει. Κι εκεί έρχονται τα φασιστοειδή.
Σήμερα τελικά δεν έγινε η προβλεπόμενη αντιρατσιστική συναυλία στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα. Ας δει επιτέλους η αριστερά πώς θα αντιμετωπίσει κι αυτή το πρόβλημα με τα φασιστοειδή αντί να κατηγορεί κάθε φορά τους αναρχικούς για χουλιγκανισμό και τραμπουκισμό. Αν δε θέλει να τρώει αυγά και κλωτσιές και να ματαιώνει συναυλίες καταγγέλοντας τους φασίστες για ..."φασιστική συμπεριφορά", ας πάρει κι αυτή τα μέτρα της. Ο πόλεμος θα μαίνεται ακόμα πιο έντονος, θέλουμε δε θέλουμε...
Φ.Κ.
Οι προφυλακίσεις σαν γενικό κατασταλτικό μέτρο
Όπως λέει κι ο λαός, εκεί που βρήκαν να "θάψουν" κάποιον, πάνε να θάψουν κι άλλους δυο-τρεις. Αυτό γίνεται και τώρα με την υπόθεση των πέντε νέων συλλήψεων. Κι αν στην περίπτωση του Βύρωνα έχει βρεθεί ένα όπλο, στην περίπτωση της 27χρονης γερμανίδας συντρόφισας το μόνο αποδεικτικό στοιχείο είναι εκείνο μίας συνάντησης για καφέ με ορισμένους εκ των άλλων συλληφθέντων.
Για άλλη μια φορά, ένα στοιχείο μπορεί, με βάση τις αρμόδιες δικαστικές αρχές, να οδηγήσει στη προφυλάκιση. Η υπόθεση του Άρη Σειρηνίδη, όπως και αρκετών άλλων συντρόφων (αρχής γεννομένης από τα "ευρήματα" στο σπίτι του Χαλανδρίου), αποτελεί μία ακόμα περίπτωση.
Είναι πλέον ξεκάθαρο πως το κράτος, μέσω των αστυνομικών και δικαστικών αρχών του, επιτίθεται ευθέως και (προ-)φυλακίζει συντρόφους, επιχειρώντας να εξοντώσει έναν πολιτικό χώρο που αντιστέκεται πραγματικά, ανεξάρτητα από τις όποιες αντικειμενικές ή ηθελημένες αδυναμίες του.
Τ.Κ.
Για άλλη μια φορά, ένα στοιχείο μπορεί, με βάση τις αρμόδιες δικαστικές αρχές, να οδηγήσει στη προφυλάκιση. Η υπόθεση του Άρη Σειρηνίδη, όπως και αρκετών άλλων συντρόφων (αρχής γεννομένης από τα "ευρήματα" στο σπίτι του Χαλανδρίου), αποτελεί μία ακόμα περίπτωση.
Είναι πλέον ξεκάθαρο πως το κράτος, μέσω των αστυνομικών και δικαστικών αρχών του, επιτίθεται ευθέως και (προ-)φυλακίζει συντρόφους, επιχειρώντας να εξοντώσει έναν πολιτικό χώρο που αντιστέκεται πραγματικά, ανεξάρτητα από τις όποιες αντικειμενικές ή ηθελημένες αδυναμίες του.
Τ.Κ.
Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011
Διήμερο εκδηλώσεων στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης
Ένας νέος χώρος ξεκινά να λειτουργεί ανοιχτά και να παρεμβαίνει στους φοιτητικούς χώρους. Πρόκειται για το ελευθεριακό στέκι στο αίθριο του Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης, το οποίο σήμερα και αύριο διοργανώνει ένα διήμερο εκδηλώσεων με συζητήσεις, προβολές και συναυλία. Η ύπαρξη τέτοιων εγχειρημάτων αυτοοργάνωσης και αντιεξουσιαστικής παρέμβασης στους κοινωνικούς τόπους είναι μία υπόθεση πολύ σημαντική και τα "αποτελέσματά" της ποτέ δεν είναι άμεσα και θεαματικά αλλά λειτουργούν σαν βραδείς καταλύτες...
Φ.Κ.
Φ.Κ.
Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011
ουδέν σχόλιον
Για διάστημα ενός χρόνου θα διατηρούνται τα δεδομένα από τηλεφωνικές ή διαδικτυακές υπηρεσίες και κάμερες σύμφωνα με το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή και συνυπογράφουν έξι υπουργοί. Στα στοιχεία που καταγράφονται συμπεριλαμβάνονται και οι συνομιλίες μέσω email αλλά και οι αναπάντητες κλήσεις.
Οι εταιρείες και οι πάροχοι των παραπάνω υπηρεσιών θα υποχρεούνται πλέον να διατηρούν τα δεδομένα, χωρίς όμως να καταγράφουν το περιεχόμενο. Τα στοιχεία θα διατηρούνται ώστε οι αρμόδιες αρχές να μπορούν να τα επεξεργάζονται "στη μάχη κατά της τρομοκρατίας και της οργανωμένης εγκληματικότητας".Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011
Η γέννηση μιας νέας θρησκείας, (ή αλλιώς, η αγγλική απάντηση στον κουκουλονόμο).
Η ίδρυση των περισσότερων θρησκειών, είναι συνδεδεμένη με την συγγραφή (ή την «αποκάλυψη», κατα τους πιστούς) ενός ή περισσοτέρων γραπτών κειμένων. Μια αναφορά, η οποία βέβαια ισχύει για εποχές, στις οποίες το γραπτό κείμενο ήταν η μοναδική μορφή μεταφοράς λόγου και εικόνας.
Ο «Θείος λόγος», μετατρέπεται, με διάφορες διαδικασίες, σε γραπτό κείμενο, το οποίο πρέπει να γίνει αποδεκτό «as it is», στο σύνολό του και ανελαστικά, από τους πιστούς.
Η γέννηση στις ημέρες μας, μιας νέας θρησκείας, απομυθοποιεί την διαδικασία αυτή, φέρνοντάς την στα όρια του αστείου. Στα όρια του αστείου βέβαια, εφόσον δεν λάβει κανείς υπ’όψιν του τις συνέπειες που είχε στο ανθρώπινο γένος η κάθε θρησκεία, και εφόσον κάποιος ο οποίος είναι θρήσκος, δεν αναλογιστεί οτι και η δική του «πίστη» πιθανότατα δημιουργήθηκε με τον ίδιο τρόπο.
Μεταξύ Αθήνας και Λαυρίου, μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης...
Από τη μία οι συγκεντρώσεις στα διόδια. Από την άλλη η Κερατέα.
Στις δύο "άκρες" αυτών των δύο, το αστικό χάος της Αθήνας και σταδιακά της Θεσσαλονίκης αλλά και μία επαρχία που από τον εμφύλιο και μετά το ελληνικό κράτος βάλθηκε να την ξεκάμει στέλνοντας τους πιο ενεργούς ανθρώπους στις φυλακές ή στην ξενιτιά.
Οι πρακτικές κοινωνικής ανυπακοής -απέναντι στο φορομπηχτικό και ανεύθυνο για τις επιπτώσεις των αποφάσεών του κράτος- αναπτύσσονται με ραγδαίους ρυθμούς στην περιφέρεια των μεγάλων πόλεων αλλά και των (φιλ-)ήσυχων επαρχιακών περιοχών. Πρόκειται για τόπους που βρίσκονται στο μεταίχμιο. Όπως η εποχή μας, όπως το εισόδημά μας, όπως όλοι μας.
Αυτό το ρεύμα κοινωνικής ανυπακοής σχηματίζει νέους αγώνες αλλά και νέους τόπους. Σε σημεία που κανείς ίσως δεν φαντασιωνόταν ότι θα συμβεί μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Αν η υπόθεση της Κερατέας φαίνεται να είναι μία υπόθεση τοπική, η υπόθεση των διοδίων ανοίγει σε όλη σχεδόν την ελληνική επικράτεια. Η απαγόρευση της οδικήςπροσπέλασης παρά μόνο μετά την καταβολή δασμού σε εταιρείες και κράτος αποτελεί ένα από τα νέα γενικά σημεία ανάδειξης της σύγκρουσης με την κυρίαρχη ρότα.
Τέτοιοι αγώνες θα είναι αυτοί που θα αναπτύσσονται πλέον: όχι για την προάσπιση των όποιων (εντός ή εκτός εισαγωγικών) "κεκτημένων" αλλά για την προάσπιση της ζωής απέναντι στην ολοκληρωτική οικονομική και πολιτική κυριαρχία. Το ίδιο όμως ισχύει και για τους τόπους. Οι αγώνες που θα παίρνουν ευρύτητα δε θα είναι αυτοί που θα περιορίζονται σε έναν στενά τοπικ(ιστικ)ό χαρακτήρα, ούτε εκείνοι που θα αφορούν έναν συγκεκριμένο εργασιακό τόπο (ή κλάδο). Θα είναι αγώνες που θα έχουν μία τοπική εκκίνηση αλλά παράλληλα θα εμφανίζουν τη δυνατότητα να εξαπλωθούν σε χίλιες δυο επικοινωνούσες μεταξύ τους τοπικότητες (χωροταξικές ή εργασιακές)...
Το πρώτο όμως και κύριο είναι ο καθένας να βρει άμεσα, έξω από την πόρτα του σπιτιού του, τις τοπικότητες που μπορεί να αρθρώσει. Ιδού η Ρόδος, ιδού κι ο δρόμος...
Φ.Κ.
Στις δύο "άκρες" αυτών των δύο, το αστικό χάος της Αθήνας και σταδιακά της Θεσσαλονίκης αλλά και μία επαρχία που από τον εμφύλιο και μετά το ελληνικό κράτος βάλθηκε να την ξεκάμει στέλνοντας τους πιο ενεργούς ανθρώπους στις φυλακές ή στην ξενιτιά.
Οι πρακτικές κοινωνικής ανυπακοής -απέναντι στο φορομπηχτικό και ανεύθυνο για τις επιπτώσεις των αποφάσεών του κράτος- αναπτύσσονται με ραγδαίους ρυθμούς στην περιφέρεια των μεγάλων πόλεων αλλά και των (φιλ-)ήσυχων επαρχιακών περιοχών. Πρόκειται για τόπους που βρίσκονται στο μεταίχμιο. Όπως η εποχή μας, όπως το εισόδημά μας, όπως όλοι μας.
Αυτό το ρεύμα κοινωνικής ανυπακοής σχηματίζει νέους αγώνες αλλά και νέους τόπους. Σε σημεία που κανείς ίσως δεν φαντασιωνόταν ότι θα συμβεί μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Αν η υπόθεση της Κερατέας φαίνεται να είναι μία υπόθεση τοπική, η υπόθεση των διοδίων ανοίγει σε όλη σχεδόν την ελληνική επικράτεια. Η απαγόρευση της οδικήςπροσπέλασης παρά μόνο μετά την καταβολή δασμού σε εταιρείες και κράτος αποτελεί ένα από τα νέα γενικά σημεία ανάδειξης της σύγκρουσης με την κυρίαρχη ρότα.
Τέτοιοι αγώνες θα είναι αυτοί που θα αναπτύσσονται πλέον: όχι για την προάσπιση των όποιων (εντός ή εκτός εισαγωγικών) "κεκτημένων" αλλά για την προάσπιση της ζωής απέναντι στην ολοκληρωτική οικονομική και πολιτική κυριαρχία. Το ίδιο όμως ισχύει και για τους τόπους. Οι αγώνες που θα παίρνουν ευρύτητα δε θα είναι αυτοί που θα περιορίζονται σε έναν στενά τοπικ(ιστικ)ό χαρακτήρα, ούτε εκείνοι που θα αφορούν έναν συγκεκριμένο εργασιακό τόπο (ή κλάδο). Θα είναι αγώνες που θα έχουν μία τοπική εκκίνηση αλλά παράλληλα θα εμφανίζουν τη δυνατότητα να εξαπλωθούν σε χίλιες δυο επικοινωνούσες μεταξύ τους τοπικότητες (χωροταξικές ή εργασιακές)...
Το πρώτο όμως και κύριο είναι ο καθένας να βρει άμεσα, έξω από την πόρτα του σπιτιού του, τις τοπικότητες που μπορεί να αρθρώσει. Ιδού η Ρόδος, ιδού κι ο δρόμος...
Φ.Κ.
Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011
Η Κερατέα και η πολυμορφία της αντίστασης
Οι συγκρούσεις που έγιναν πάλι στην Κερατέα το βράδυ της 5ης Γενάρη και η επίθεση στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, μετά την αλήτικη τακτική της πρόκλησης φθορών σε αυτοκίνητα πολιτών από τους μπάτσους, δείχνει πως ο αγώνας εκεί, όταν στηρίζεται από ένα σημαντικό κομμάτι της τοπικής κοινωνίας, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση να καμφθεί.
Η πολυμορφία ενός αγώνα δεν αποτελεί εδώ ένα ιδεατό σχήμα ανατροπής αλλά έναν πρακτικό και αυθόρμητο συνδυασμό διαφορετικών μέσων μέσα στον ίδιον αγώνα. Όλα καθίστανται απαραίτητα για να αντιμετωπιστούν οι δυνάμεις καταστολής και να ανακοπεί η απόφαση του κράτους να καταστρέψει μία περιοχή σαν αυτή του Οβριόκαστρου Κερατέας. Τα μπλόκα, οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας των σχολείων, οι πέτρες, οι μολότοφ, η δράση των αλληλέγγυων.
Ο αγώνας της Κερατέας αποτελεί μία σημαντική ρήξη στην εικόνα ενός κράτους που σήμερα διατείνεται ακόμα περισσότερο πως είναι άτρωτο, ανυποχώρητο και αλώβητο. Ας δούμε λοιπόν στο τέλος ποιος θα μετράει περισσότερες πληγές...
Η πολυμορφία ενός αγώνα δεν αποτελεί εδώ ένα ιδεατό σχήμα ανατροπής αλλά έναν πρακτικό και αυθόρμητο συνδυασμό διαφορετικών μέσων μέσα στον ίδιον αγώνα. Όλα καθίστανται απαραίτητα για να αντιμετωπιστούν οι δυνάμεις καταστολής και να ανακοπεί η απόφαση του κράτους να καταστρέψει μία περιοχή σαν αυτή του Οβριόκαστρου Κερατέας. Τα μπλόκα, οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας των σχολείων, οι πέτρες, οι μολότοφ, η δράση των αλληλέγγυων.
Ο αγώνας της Κερατέας αποτελεί μία σημαντική ρήξη στην εικόνα ενός κράτους που σήμερα διατείνεται ακόμα περισσότερο πως είναι άτρωτο, ανυποχώρητο και αλώβητο. Ας δούμε λοιπόν στο τέλος ποιος θα μετράει περισσότερες πληγές...
Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011
Αλληλεγγύη στον αγώνα των Ελλήνων εργαζομένων!
αναδημοσίευση από το http://www.anarkismo.net/
Αντί αυτού, ας μετατοπίσουμε τους καπιταλιστές στη γραμμή του πυρός: το ελληνικό κεφάλαιο παράγει μερικά από τα μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους στην Ευρώπη λόγω των επενδύσεών του στις φτωχότερες χώρες των Βαλκανίων, την απουσία κοινωνικής προστασίας, συλλογικών εγγυήσεων και ενός ελάχιστου μισθού για τους Έλληνες εργαζόμενους, για να μην αναφέρουμε τη γιγάντια μαύρη οικονομία της χώρας στις αγορές εργασίας καθώς και μια ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση του μεταναστευτικού εργατικού δυναμικού . Το ελληνικό κεφάλαιο φορολογείται, επίσης, πολύ ελαφριά λόγω της αδυναμίας του κράτους (σε σχέση με τους πλούσιους) και της μεγάλης διαφθοράς που επιτρέπει την απάτη και τη φοροδιαφυγή σε μαζική κλίμακα. Έτσι πρέπει εξίσου οι Έλληνες καπιταλιστές να πληρώσουν γι’ αυτή την κρίση.
Καταγγέλλουμε, επίσης, τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ε.Ε. μάς παρουσιάστηκε ως μια υποτιθέμενη εγγύηση για την ειρήνη και την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, αλλά τώρα είναι αυτή που δείχνει το αληθινό της πρόσωπο - ότι ενεργεί ως μια άνευ όρων σφήνα στο νεοφιλελευθερισμό, σε μια πλήρη άρνηση της έννοιας της δημοκρατίας. Από τη στιγμή που η οικονομία βαλτώνει σε ανυπέρβλητες δυσκολίες, κάθε προσποίηση για αλληλεγγύη εξατμίζεται. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η Ελλάδα κατσαδιάζεται και κατηγορείται για χαλαρότητα, με την προσβλητική γλώσσα που συνοδεύει το ρατσισμό. Το σλόγκαν “Η Ευρώπη που μάς προστατεύει" - κάτι που οι φιλελεύθεροι και οι σοσιαλδημοκράτες μάς λένε όλη την ώρα – ειδικά τη στιγμή της αναγκαστικής σκανδαλώδους έγκρισης της Συνθήκης της Λισαβόνας (ιδίως στη Γαλλία και την Ιρλανδία) - τώρα φαίνεται κάτι πολύ πολύ μακρινό.
Όσον αφορά την πραγματική προστασία εκ μέρους της, η Ε.Ε. και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που έχουν συνδυάσει τις προσπάθειές τους για την πορεία της Ελλάδας κατευθείαν προς την αναγκαστική διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών, μέσω των προγραμμάτων λιτότητας, μας θυμίζουν τα "Δομικά Σχέδια" Προσαρμογής” ("Stuctural Adjustment Plans") του Δ.Ν.Τ.: η μη αντικατάσταση του προσωπικού, το πάγωμα των μισθών, οι ιδιωτικοποιήσεις και οι αυξήσεις του ΦΠΑ. Σήμερα, η Ε.Ε. επιζητά να μετατοπισθεί η ηλικία συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες, απειλώντας επίσης με την κατάργηση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Με τον τρόπο αυτό ανοίγονται νέες αγορές για τους επενδυτές, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα τα κεφάλαια των πλούσιων επενδυτών, σε βάρος των ουσιωδών συμφερόντων της εργατικής τάξης. Πρόκειται για μια Ευρώπη της άρχουσας τάξης, ενάντια στην οποία πρέπει όλοι μαζί να αντιταχθούμε.
Για το λόγο αυτό, ζητούμε τη συμμετοχή σε όλη την Ευρώπη σε πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στην ελληνική εργατική τάξη και τα μελλοντικά θύματα της επίθεσης των τραπεζών.
Ενάντια στις αξίες της απληστίας και της αρπακτικότητας στις οποίες βασίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, ας απαντήσουμε με την ταξική αλληλεγγύη! Η Ελλάδα είναι μια υπόθεση και ένα πεδίο πειραματισμού για την κοινωνική διάλυση που περιμένει όλους μας. Η πολιτική αυτή θεσπίζεται από όλα τα καθεστωτικά κόμματα, από κάθε αστό φιλελεύθερο και σοσιαλδημοκράτη, από κάθε κυβέρνηση και από όλα τα θεσμικά όργανα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να συγκρατήσουμε αυτή την πολιτική του βάρβαρου καπιταλισμού: η λαϊκή και εργατική άμεση δράση, η διεύρυνση του απεργιακού κινήματος και η ένταση των διαδηλώσεων σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Αλληλεγγύη με τον αγώνα των Ελλήνων εργαζομένων!
Federazione dei Comunisti Anarchici (Ιταλία)
Organisation Socialiste Libertaire (Ελβετία)
Zabalaza Anarchist Communist Front (Νότια Αφρική)
Unión Socialista Libertaria (Περού)
Workers Solidarity Alliance (Η.Π.Α./Καναδάς)
Common Action (Η.Π.Α.)
Union Communiste Libertaire (Καναδάς)
Revista Hombre y Sociedad (Χιλή)
Melbourne Anarchist Communist Group (Αυστραλία)
Miami Autonomy & Solidarity (Η.Π.Α.)
Libertære Socialister (Δανία)
Common Action (Η.Π.Α.)
Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011
6 χρονών, νεκρό παιδί-οργή!
και μη ρωτήσεις, με τόνο οργισμένο
"μα τι κάνουν πια όλοι, πού χαθήκαν"
πριν γυρίσεις στην ασχολία σου
την παλιά, στο πρόγραμμά σου.
και μη σκεφτείς, "δε βαριέσαι,
με τόσα και τόσα, που να τρέχεις"
μη το καταπιείς κι αυτό, μη τους αφήσεις
να μας πάρουν ότι πιό πολύτιμο έχουμε.
μη το ξεχάσεις, ούτε στιγμή.
"Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος".
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΟΡΓΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΞΑΧΡΟΝΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ ΑΠΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΔΙ.ΑΣ. ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΑΘΗΝΑΣ, ΠΕΜΠΤΗ 6 ΓΕΝΑΡΗ 2011 ΣΤΙΣ 6ΜΜ
καλούν η μνήμη και η αξιοπρέπεια
"μα τι κάνουν πια όλοι, πού χαθήκαν"
πριν γυρίσεις στην ασχολία σου
την παλιά, στο πρόγραμμά σου.
και μη σκεφτείς, "δε βαριέσαι,
με τόσα και τόσα, που να τρέχεις"
μη το καταπιείς κι αυτό, μη τους αφήσεις
να μας πάρουν ότι πιό πολύτιμο έχουμε.
μη το ξεχάσεις, ούτε στιγμή.
"Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος".
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΟΡΓΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΞΑΧΡΟΝΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ ΑΠΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΔΙ.ΑΣ. ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΑΘΗΝΑΣ, ΠΕΜΠΤΗ 6 ΓΕΝΑΡΗ 2011 ΣΤΙΣ 6ΜΜ
καλούν η μνήμη και η αξιοπρέπεια
όσο υπάρχουν σύνορα ποτέ δεν θα είναι αρκετά
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ,
τείχη μεγάλα κι υψηλά
τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
τείχη μεγάλα κι υψηλά
τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι κι απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι,
τον νούν μου τρώγει αυτή η τύχη.
Άλλο δεν σκέπτομαι,
τον νούν μου τρώγει αυτή η τύχη.
Διότι πράγματα πολλά
έξω να κάμω είχον
έξω να κάμω είχον
Ά! όταν έκτιζαν τα τείχη
πως να μην προσέξω...
Αλλά δεν άκουσα ποτέ
κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν
από τον κόσμον έξω.
πως να μην προσέξω...
Αλλά δεν άκουσα ποτέ
κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν
από τον κόσμον έξω.
Δεν φτάνουν τα ναρκοπέδια, δεν φτάνουν οι περιπολίες και οι φρουρές. Δεν φτάνουν οι τόσες δολοφονίες του κράτους που βλέπει τους μετανάστες σαν μύγες στο κρεοπωλείο. Δεν φτάνουν οι συνεργασίες με τους δουλέμπορους και τη φίλια χώρα, Τουρκία. Έτσι κι αλλιώς οι μετανάστες κι οι δουλέμποροι που τους φέρνουν (με υποθηκευμένη ζωή) μας χρειάζονται όσο τους χρειαζόμαστε: για τις αγροτικές δουλειές,για την πορνεία, για να μας κοιτάν τους γονείς που αρνούμαστε να δούμε το τέλος τους. Το τείχος που υψώνεται έχει ένα συμβολικό χαρακτήρα κι όχι βέβαια για τον περιορισμό της μετανάστευσης. Το λένε οι μπάτσοι, το λένε οι "αρμόδιες αρχές", το λένε όλοι αυτοί που το τείχος που τους περικλείει και τους "προστατεύει" ποτέ δεν θα είναι αρκετό. Το τείχος δεν είναι για τους πρόσφυγες κι όσους εισέρχονται ''παρανόμως'' στο ελληνικό έδαφος. Το τείχος είναι -κυρίως- για αυτούς που ζουν μέσα. Για μας. Για μας που πρέπει να βρίσκουμε ένα τείχος παραπάνω. Για μας που κάθε σύνορο είναι σκλαβιά και για αυτούς που κάθε νέο σύνορο είναι θάνατος.Το τείχος είναι το σύνορο ανάμεσά μας! |
Κοινοτικός-Έλεγχος, Εργατικός Έλεγχος και η Συνεταιριστική Κοινοπολιτεία
αναδημοσίευση απότη σελίδα "Ελευθεριακός Κόσμος" http://eleftheriakos.blogspot.com/2011/01/blog-post_03.html
Του Howard Hawkins**
Οι αρχές του Αριστερού Πράσινου Δικτύου αναφέρονται σε μια δημοκρατική, συνεταιριστική και οικολογική οικονομία κοινωνικής ιδιοκτησίας, που οραματιζόμαστε σαν μια "Συνεταιριστική Κοινοπολιτεία". Είναι αυτονόητο ότι όλοι οι αριστεροί πράσινοι1 πιστεύουν πως ο λαός θα πρέπει να έχει τον έλεγχο των καθημερινών λειτουργιών στον τόπο δουλειάς. Τι γίνεται όμως με τις ευρύτερες κοινωνικές αποφάσεις που αφορούν την οικονομία -τη δομή της ζήτησης, το συντονισμό των δικτύων διανομής, τη διάθεση του πλεονάσματος μεταξύ επένδυσης, δημόσιων αγαθών και ιδιωτικής κατανάλωσης, την επιλογή τεχνολογίας, την κλίμακα των παραγωγικών μονάδων και των δικτύων διανομής, την εναρμόνιση της οικονομίας με το περιβάλλον; Πρέπει οι αποφάσεις αυτές να λαμβάνονται από τους εργάτες ή απ' όλους τους πολίτες; Συνοπτικά το ερώτημα τίθεται ως εξής: στην αντίληψη και το όραμα μας για μια Συνεταιριστική Κοινοπολιτεία ποια θα πρέπει να είναι η σχέση μεταξύ εργατικού ελέγχου και κοινοτικού ελέγχου; ...
Κεφάλαια :
Δημοκρατία, Το Επαναστατικό Υποκείμενο, Φυλή και Επαναστατικό Υποκείμενο, Ισχύς, Μεταβατική στρατηγική
Μπορούμε συνοπτικώς να απορρίψουμε δυο αριστερά μοντέλα τα οποία ισχυρίζονται ότι είναι δημοκρατικά και οικολογικά κι ότι βασίζονται στην κοινωνική ιδιοκτησία και τη συνεργασία. Το ένα μοντέλο, ο σοσιαλισμός της αγοράς, που βασίζεται σε συνεταιρισμούς παραγωγών και καταναλωτών, αναπαράγει τα κακά των αγορών: τη ληστρική ηθική του ανταγωνισμού και της απληστίας, τη σπάνη των δημόσιων αγαθών, τον κόρο οικολογικών και κοινωνικών "εξωτερικοτήτων", την επεκτατική λογική της αγοράς και της απεριόριστης οικονομικής μεγέθυνσης που καταβροχθίζει τη βιόσφαιρα. Το άλλο μοντέλο, ο δημοκρατικός σοσιαλισμός, που βασίζεται στον κεντρικό σχεδιασμό από εκλεγμένους κρατικούς φορείς, εμπεδώνει μια νέα τάξη τεχνοκρατών σε προνομιούχες θέσεις και δεν υπερβαίνει την ανορθολογικότητα που δημιουργεί ο κεντρικός σχεδιασμός, είτε στην περίπτωση που η τάξη των σχεδιαστών εκλέγεται είτε στην περίπτωση που αυτο-διο- ρίζεται.
Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011
οι νέες κομμούνες
από τη σελίδα "Ελευθεριακός Κόσμος" http://eleftheriakos.blogspot.com/2011/01/blog-post.html
Αναρτήθηκε από ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Οι νέες κομμούνες
Γερμανία του μεσοπολέμου (ζωγραφική του Αντρέ Γκορζ ) |
Ελλάδα - Οικογένεια Βαρδινογιάννη |
Έτσι μας θέλουν οι αστοί !
Ξεσηκωθείτε! Οι νέες κομμούνες του 21ου αι., περιμένουν αυτούς που θα τις δημιουργήσουν
Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011
Ανταγωνισμός για τη συνοχή του συστήματος ή συνεργασία για τη συνοχή της κοινωνίας;
«Η χώρα που ζω
κοιμάται και κλάνει
σαν τον νεκρό που πέθανε χορτάτος»
Από τα «Καλωσορίσματα» του Θ. Αυγερινού
Περ. «Πλανόδιον», τ.44, Αθήνα, Ιούνιος 2008
Την περίοδο αυτή το Υπ. Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας σχεδιάζει το Νόμο για την χρηματοδότηση των περιφερειών. Ο αγώνας είναι σκληρός και ο ανταγωνισμός επίσης των περιφερειών ξεκίνησε με τις προτάσεις των τοπικών βουλευτών να ζητούν για την εκλογική τους περιφέρεια τα περισσότερα, κι αυτό για να πέσουν περισσότερα χρήματα στην ιδιωτική πρωτοβουλία προκειμένου να υπάρξει «ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων», «οικονομική ανάπτυξη», «επιχειρηματικότητα» και «περιφερειακή συνοχή». Ιδού λοιπόν: ο ανταγωνισμός ως προϋπόθεση της συνοχής. Όπως τρώμε δηλαδή φασόλια για να μην κλάνουμε. Και βέβαια ακόμα και τα κοινωφελή έργα (δρόμοι, λιμάνια, υποδομές πόλης) πάλι εργολάβοι θα τα αναλάβουν. Άλλωστε το υπουργείο έχει αυτό το όνομα (Υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας) και επίσης αυτό το ρόλο. Αυτή είναι και η σύγχρονη αδιέξοδη αντίληψη που εκφράζει και η οποία κυριαρχεί στους κόλπους της Πολιτικής και της Οικονομίας: ότι με τον ανταγωνισμό η κοινωνία θα αποκτήσει συνοχή εντός της περιφέρειας και ότι με τον ανταγωνισμό των περιφερειών θα υπάρξει γενικότερα συνοχή σε εθνικό επίπεδο. Αυτό σερβίρουν και τα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας, αυτά μαθαίνουν και στις σχολές πολιτικών και οικονομικών επιστημών και σιγά-σιγά τα μαϊμουδίζουμε στα καφενεία και στις οικογενειακές συνεστιάσεις. Στην πραγματικότητα όμως ο ανταγωνισμός δεν μπορεί να ωφελήσει πέρα από λίγους εργολάβους και επιχειρηματίες που μπορούν να πάρουν τα μεγάλα πακέτα, πετώντας κάποια κομμάτια σε λίγους μικρότερους που θα ψυλλιαστούν ότι μπορεί και να πλουτίσουν, καθώς και ψίχουλα για τους εργαζόμενους στη νέα συνθήκη δουλείας από πλευράς μνημονιακών αλλαγών (*). Η κατακραυγή του παλαιού δημόσιου χαρακτήρα (που μόνο δημόσιος δεν ήταν αλλά υπό την κηδεμονία του κράτους συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής παθολογίας) έχει πλέον μαζί με ελάχιστες αλήθειες καταστεί το βασικό κριτήριο πολιτικών επιλογών δίπλα σ’ αυτά των ιδιωτικών εξυπηρετήσεων.
Έτσι, ανάμεσα στον ασφυκτικό κρατικό έλεγχο που ευνοεί μια παρασιτική γραφειοκρατία που επιβίωνε με τον κόπο των εργαζομένων με το άλλοθι κοινωνικών παροχών και στην αυταπάτη της ελεύθερης οικονομίας που υπόσχεται ανάπτυξη για να συσσωρεύουν λίγοι ογκώδη κέρδη, συνθλίβεται η κοινωνία και οι ανάγκες της. Συνθλίβεται η δυνατότητά της να αυτοκυβερνάται και να κανονίζει δίκαια την κατανομή των πόρων και του πλούτου δίνοντας την ισχύ στη μια ή στην άλλη εκδοχή δυνατότητας εκμετάλλευσης της εργασίας και της φύσης. Όλα αυτά βέβαια είναι φαινομενικά άσχετα με το ζήτημα της χρηματοδότησης που είναι μπροστά μας και αποτελεί την έκφραση μιας νικηφόρας από τη μεριά της κυριαρχίας, συνθήκης. Κι αυτός ο ρεαλισμός είναι αδίστακτος. Είναι όμως τόσο ουτοπικός όσο κι η δική μας ευτοπία, ο καλός τόπος που δημιουργούμε στις πόλεις, στα χωριά κι οπουδήποτε οι άνθρωποι αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους να οργανώνουν τη ζωή τους, να σχεδιάζουν τις ανάγκες τους χωρίς αφεντικά και δούλους.
(*)Μεσοπρόθεσμα, η αντιστοίχηση με την περιφερειακή οργάνωση της Ε.Ε. και η συμμετοχή στην «Επιτροπή των Περιφερειών» θα οδηγήσει σε άμεση συνάφεια των πολιτικών που θα ασκούνται σε περιφερειακό επίπεδο (και των αντίστοιχων κονδυλίων) με τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. Ο εξισορροπητικός ρόλος του κεντρικού κράτους στην περιφερειακή ανάπτυξη σταδιακά θα καταργηθεί, για να δώσει τη θέση του στον κεφαλαιακό ανταγωνισμό ανά περιοχή και τις αντίστοιχες πιέσεις προς τους εργαζόμενους να προσαρμοστούν στις νέες απαιτήσεις κεφαλαιακής συσσώρευσης, ενώ αναπόφευκτα θα οδηγήσει και σε διεύρυνση του χάσματος μεταξύ αναπτυγμένων (πλούσιων) και υπανάπτυκτων (φτωχών) περιφερειών.
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2010/04/blog-post_22.html
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2010/04/blog-post_22.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)