Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Δεν είν' δημοκρατία, δεν είν΄ ελευθερία, είναι μόνο μία..



Σε άλλη μία κίνηση "πυγμής" προέβησαν σήμερα οι πραιτωριανοί του Δένδια. Θέλοντας να επιδείξουν για άλλη μια φορά πως το καθεστώς μηδενικής ανοχής ισχύει (μόνο) για αυτούς που αντιστέκονται και ιδιαίτερα βέβαια για όσους δεν τάσσονται πίσω από κομματικές γραμμές και φρούδες εκλογικές ελπίδες, ο αστυνομικός κατασταλτικός μηχανισμός προσήγαγε δεκάδες συντρόφων και προχώρησε στη σύλληψη έξι από αυτούς με το πρόσχημα της υποστολής της ελληνικής σημαίας και της αντικατάστασής της από τη μαυροκόκκινη. 
Δεν είναι έκπληξη. Προασπίζονται μια σημαία που την έχουν υιοθετήσει τα τελευταία χρόνια και την κουνάνε επιδεικτικά τα μεγαλύτερα λαμόγια της ελληνικής κοινωνίας. Όλοι οι φασίστες, όλες οι πέτρες των μεγαλύτερων οικονομικών σκανδάλων και οι ομφαλοί των τεράστιων ρουσφετιών, όλοι οι ρουφιάνοι, όλοι αυτοί που ποτέ δεν διακινδύνευσαν ούτε μια τρίχα από τα μαλιά τους για να ανακόψουν μία καταστροφική για την κοινωνία ή τη φύση ενέργεια αλλά χειροκροτούσαν τους κυβερνώντας ή γλείφονταν με κάποιους επενδυτές, όλοι αυτοί είναι που έχουν ψηλά και μεγάλη την ελληνική σημαία ακριβώς γιατί διαλύουν την ελληνική κοινωνία. Όλοι αυτοί είναι οι κατεξοχήν "πατριώτες" που συνεργάστηκαν με τους γερμανοϊταλούς, που έφεραν τους εγγλέζους και τους  αμερικανούς κομμάντος για να κερδίσουν στον εμφύλιο, που οδήγησαν εκεί που οδήγησαν τα πράγματα στην Κύπρο διχοτομώντας το νησί εξαιτίας των εθνικιστικών παραληρημάτων, όλοι αυτοί είναι που σήμερα μιλούν για ανάπτυξη, χειροκροτούν το ξεπούλημα των νησιών σε μεγαλοκαρχαρίες και αδυμονούν για την εκμετάλλευση των "υδατανθράκων", όπως λέει και ένας από από δαύτους, του Αιγαίου. Όλοι αυτοί το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να λένε ότι προασπίζουν ένα κομμάτι πανί, γιατί δεν υπάρχει και κάτι άλλο που να έχουν την τσίπα ή το μυαλό να προασπίσουν. 
Αλληλεγγύη σε όσους αγωνίζονται. Η νύχτα θα είναι μεγάλη αλλά θα περάσει.


Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

'Η με τους εργάτες ή με τα τομάρια...



Τα τελευταία γεγονότα στη Μανωλάδα είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της σύγχρονης καπιταλιστικής και κρατικής βαρβαρότητας. Όλοι οι εμφανώς επίορκοι (λέξη της μόδας!) πολιτικοί υπάλληλοι, από εκείνους της επιθεώρησης εργασίας μέχρι εκείνους της αστυνομίας, καθώς και όλη η σκάλα του πολιτικού προσωπικού, από τους τοπικούς "άρχοντες" μέχρι τον υπουργό Δένδια, αντί να έχουν τις πειθαρχικές και ποινικές κυρώσεις που προβλέπει το "κράτος δικαίου" τους, σουλατσάρουν στα κανάλια, στα χωριά, στα χωράφια και στα νοσοκομεία επιδεικνύοντας την "ευαισθησία" τους. Όμως, τα πράγματα είναι πλέον ξεκάθαρα. Αυτή είναι η οικονομία που προκρίνουν, αυτή είναι η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται. Όποιος είναι άνεργος και θέλει να δουλέψει, ας φωνάξει τα χρυσαυγιτάκια να κυνηγήσουν με την ανοχή των μπάτσων τους μετανάστες με τα μεροκάματα των 5 και των 10 ευρώ για να δουλέψει αυτός με 18 ευρώ. Αυτός είναι ο "οικονομικός πατριωτισμός" τους και σε αυτόν θέλουν μία νέα εθνική ομοψυχία. Κοινώς, να αποδεχτούμε να είμαστε πληβείοι για να μη γίνουμε δούλοι όπως οι μπαγκλαντεσιανοί ή άλλοι μετανάστες. Δε σφάξανε...

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Ποιοι είναι επιτέλους αυτοί οι «επίορκοι»;


Αφού πετσόκοψαν τους μισθούς, διέλυσαν κάθε δυνατότητα συνδικαλιστικής δράσης και αποδυνάμωσαν κάθε έκφραση της κοινωνικής πολιτικής, τώρα έρχονται να επιβάλουν και τις απολύσεις στο δημόσιο. Έβγαλαν μάλιστα και όλους τους ρουφιανοδημοσιογράφους στα κανάλια να ζητάνε αίμα δημοσίων υπαλλήλων. Δήμιος καλείται να είναι ένας από αυτούς τους περιβόητους «αριστερούς» της ΔΗΜΑΡ. Η καραμέλα που τριγυρίζουν στο στόμα τους, ξερνώντας τη βρωμιά τους από τα τηλεοπτικά παράθυρα, έχει να κάνει με την απόλυση των λεγόμενων επίορκων. Όμως ποιοι είναι αυτοί οι λεγόμενοι «επίορκοι»; Είναι οι καταδικασμένοι για σοβαρά ποινικά αδικήματα και οι λεγόμενοι «κοπανατζήδες»; Πώς ορίζεται το σύνολο εκείνο των καταδικασμένων για διάφορα αδικήματα δημοσίων υπαλλήλων ή των «κοπανατζήδων» που θα οδηγούνται από εδώ και στο εξής στην απόλυση;

Μα δεν υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι στο δημόσιο, θα αναρωτηθεί κανείς; Και βέβαια υπάρχουν. Είναι κατά βάση τα δικά τους  παιδιά, άνθρωποι που όπως όλοι οι ρουφιάνοι του κόσμου κρατούν τη δουλειά τους όχι επειδή αξίζει η ποιότητα της εργασίας τους αλλά επειδή εξυπηρετούν τους μηχανισμούς της ρουφιανιάς, του γλειψίματος, της υποταγής, της διαμεσολάβησης. Είναι πάνω απ΄ όλα άνθρωποι δικοί τους. Τέτοιοι άνθρωποι καλύπτονταν τόσα χρόνια και τέτοιοι άνθρωποι βρίσκονται συνήθως σε σκάνδαλα κατάχρησης δημοσίου χρήματος.

Όμως, η όλη η ιστορία δεν γίνεται γι΄ αυτούς. Αν πάρει η μπάλα και κάποιες εκατοντάδες από τέτοιους, δεν είναι εκεί το θέμα. Ο βασικός τους στόχος πλέον είναι το κράτος να λειτουργεί έχοντας τον απόλυτo έλεγχο και εξουσία πάνω στους υπαλλήλους του. Ουσιαστικά, το ζήτημα είναι οι από εδώ και στο εξής υφιστάμενοι κρατικοί υπάλληλοι, υπό τη σπάθη της απειλής της απόλυσης, να μην τολμούν να κάνουν κιχ και να εκτελούν αδιαμαρτύρητα τις άνωθεν εντολές. Συνεπώς, ο κρατικός μηχανισμός να γεμίσει με υπαλλήλους καραβανάδικης ή μπατσικής χαρακτηροδομής, οι οποίοι δεν θα μπορούν να κρίνουν το νόμιμο ή όχι των πράξεών τους και θα μένουν σε εκείνο το χυδαίο «εγώ τη δουλειά μου κάνω».

Για να καταλάβουμε σήμερα τί σημαίνει «επίορκοι» και τί ακριβώς θέλουν να κάνουν οι τροϊκανοί και τα ντόπια τσιράκια τους, ας πάρουμε υπόψη ότι αυτές τις μέρες έχουν ξαμοληθεί επιθεωρητές της δημόσιας διοίκησης σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες, προκειμένου να εντοπίσουν «κοπανατζήδες». Αυτό που κάνουν δηλαδή είναι να ζητούν καταλόγους εργαζομένων και να ελέγχουν αν οι υπάλληλοι είναι εκείνη τη στιγμή ή όχι στο γραφείο τους. Κατ΄αυτόν τον τρόπο, το μόνο που επιχειρούν να κάνουν είναι να καταστήσουν σε όλους τους υπαλλήλους ένα καθεστώς τρομοκρατίας και μάλιστα να τους απειλούν πως ακόμα και με μία απλή παρεξήγηση ή με μία μη τυπική απουσία από κάποιον ορισμένο χώρο εργασίας, μπορεί ακόμα να χάσουν και τη δουλειά τους. Και ας γνωρίζουν όλοι πως αν δεν μπορείς να βγάλεις άκρη με τη γραφειοκρατία του κράτους ως πολίτης για να κάνεις τη δουλειά σου, πολλές φορές δεν μπορείς να ακολουθήσεις κατά γράμμα αυτή τη γραφειοκρατία αν θες να προχωρήσεις τη δουλειά σου ακόμα και ως υπάλληλος κάποιας δημόσιας υπηρεσίας. Έτσι λοιπόν εννοούν κυρίως τους «κοπανατζήδες» σήμερα τα «κομάντα» του Μανιτάκη και τα γνωστά λαμόγια των τηλεοπτικών καναλιών.

Από την άλλη πλευρά, έχει περάσει -δίχως καθόλου να γίνει ευρύτερα γνωστό- ο νέος νόμος που ψηφίστηκε με το τελευταίο μνημόνιο (ν.  4111/2013), σύμφωνα με τον οποίο τίθενται αυτοδίκαια σε αργία όσοι υπάλληλοι παραπέμπονται για αδίκημα, ακόμα κι αν πρόκειται για πλημμέλημα. Με αυτόν τον τρόπο, επιχειρούν να αποτρέψουν κάθε δυνατότητα συνδικαλιστικής παρέμβασης αλλά και παρουσίας δημοσίων υπαλλήλων σε δημόσιες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα που καταδικαστικές αποφάσεις για απλό πλημμέλημα -π.χ. εις βάρος συνδικαλιστών στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης- μπορεί να αποτελούν λόγο που να τους καθιστά «επίορκους» και να τους θέτει σε αργία ή ακόμα και απόλυση.

Αυτή λοιπόν είναι η καραμέλα περί «επίορκων» με την οποία μας ζαλίζει η κυβέρνηση και τα κανάλια. Μαζί τους θα συνταχθούν οι δικαστικοί που θα συγκροτήσουν τα νέα πειθαρχικά συμβούλια και οι μπάτσοι που θα κληθούν για την «επιβολή του νόμου». Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα και δεν χωρά καμία μεσοβέζικη λύση, συνδικαλιστική ή συντεχνιακή τσιριμόνια ή δουλική εθελοτυφλία. Σε τέτοιες άγριες καταστάσεις, οι αναξιοπρεπείς βρίσκουν πάντα κάποιους φτωχότερους ή «διαφορετικούς» να τους φταίνε και οι αξιοπρεπείς καλούνται να βρουν τη δύναμη να τελειώνουν πια με όσους σκοπεύουν να επιβάλουν ένα καθεστώς γενικευμένης δουλείας.

Ο μόνος όρκος που έχει νόημα είναι η πίστη στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την κοινωνική αλληλεγγύη.


ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών

10/4/2013

Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

βιβλιοπαρουσίαση για τα πρωτοποριακά κινήματα της δεκαετίας του '60


Παρουσίαση  ενός νέου βιβλίου για το κίνημα των Πρόβος, που άνθησε στην Ολλανδία στη δεκαετία του ΄60, θα γίνει αυτήν την Παρασκευή (12/4), στις 8 μμ, στο νέο χώρο του "Ευτοπικού Εργαστηρίου" στον Κεραμεικό (Λεωνίδου 62 και Θερμοπυλών).