Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Σχετικά με τα γεγονότα της 6ης Δεκέμβρη του 2014

Αλληλεγγύη στους αναρχικούς απεργούς πείνας 

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες των γεγονότων της 6ης Δεκέμβρη του 2014 


Στις 6 Δεκέμβρη του 2014, συμπληρώθηκαν 6 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του δεκαεξάχρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο Κορκονέα.

Η επέτειος αυτή συμπίπτει με την απεργία πείνας του εικοσιενάχρονου αναρχικού Νίκου Ρωμανού με αίτημα τη χορήγηση άδειας για την παρακολούθηση μαθημάτων.

Η μέρα και η νύχτα βρήκε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να διαδηλώνουν στους δρόμους πολλών πόλεων της Ελλάδας. Την ιδιαίτερα μαζική απογευματινή διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας διαδέχτηκαν πολύωρες συγκρούσεις και οδομαχίες κυρίως στην περιοχή των Εξαρχείων. Η αστυνομία προχώρησε σε πάνω από 200 προσαγωγές, από τις οποίες οι 43 μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Ορισμένοι από τους συλληφθέντες αντιμετωπίζουν και κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα, ενώ παραμένουν στο κτίριο της ΓΑΔΑ.

Συγκρούσεις μεταξύ αναρχικών/αντιεξουσιαστών και των δυνάμεων καταστολής πραγματοποιήθηκαν και σε πολλές άλλες πόλεις, όπως, για παράδειγμα στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στο Βόλο, στη Λάρισα, στα Γιάννενα, στο Αγρίνιο, στη Μυτιλήνη, στο Ηράκλειο, στα Χανιά, στην Καλαμάτα και αλλού. Στην Πάτρα, μάλιστα, έγιναν έξι συλλήψεις (εκ των οποίων οι δύο με κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα), στη Θεσσαλονίκη δεκαεφτά, στο Αγρίνιο τρεις, ενώ οι προσαγωγές στην επαρχία έφτασαν περίπου τις εκατό.
Για άλλη μια φορά, το κράτος επιχείρησε να εξαπολύσει τον τρόμο με την επιβολή του καθεστώτος της λεγόμενης «μηδενικής ανοχής» χτυπώντας τις πορείες, προσάγοντας διαδηλωτές, ρίχνοντας βαριές και εκδικητικού χαρακτήρα κατηγορίες στους συλληφθέντες.
Για άλλη μια φορά, οι κρατούντες κάνουν λάθος. Δεν πρόκειται να πετύχουν τίποτα άλλο με την επιβαλλόμενη αστυνομοκρατία από το να διασπαρθούν και να ενταθούν ακόμα περισσότερο οι εστίες αντίστασης σε όλη την ελληνική επικράτεια. Η κατασταλτική τους μηχανή δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να προκαλεί την εξάπλωση των κύκλων της ανατροπής.

Η ελπίδα βρίσκεται στη μαχητική και αδιάλλακτη στάση των αναρχικών απεργών πείνας Νίκου Ρωμανού (από 10/11), Γιάννη Μιχαηλίδη (από 17/11), Αντρέα Μπουρζούκου και Δημήτρη Πολίτη (από 1/12).

Η ελπίδα βρίσκεται στους χιλιάδες ανθρώπους που διαδήλωσαν και διαδηλώνουν στους δρόμους της ελληνικής επικράτειας απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.

 Η ελπίδα βρίσκεται στις δεκάδες εστιών αντίστασης που δημιουργήθηκαν στα κατειλημμένα δημαρχεία, πανεπιστήμια και εργατικά κέντρα.

 Η ελπίδα βρίσκεται στις γειτονιές της Κωνσταντινούπολης, όπου Τούρκοι σύντροφοι διαδήλωσαν ως ένδειξη αλληλεγγύης στο Ν. Ρωμανό και συγκρούστηκαν με τις εκεί δυνάμεις καταστολής, στους δρόμους του Φέργκιουσον και όπου άλλου βρίσκονται άνθρωποι στους δρόμους της εξέγερσης.
ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών 


Για τους συλληφθέντες έξω από την κατειλημμένη ΓΣΕΕ 


Κατά τη διάρκεια των γεγονότων της 6ης Δεκέμβρη στην Αθήνα, συνελήφθησαν τέσσερις συντρόφισσες/σύντροφοί μας του ευτοπικού εργαστηρίου. Οι συντρόφισσες/οι συνελήφθησαν έξω από το κατειλημμένο κτίριο της ΓΣΕΕ μαζί με άλλους δεκαπέντε.
Θεωρούμε σημαντικό να περιγράψουμε τα γεγονότα έξω από την κατειλημμένη ΓΣΕΕ προκειμένου να καταδείξουμε το χυδαίο τρόπο με τον οποίο λειτούργησε για άλλη μια φορά η αστυνομία και η δικαιοσύνη. Λίγο μετά τις εννιά το βράδυ και έπειτα από επίθεση που δέχτηκε ομάδα κουκουλωμένων ασφαλιτών σε κοντινό σημείο, ορδές αστυνομικών με δίκυκλα καταδίωξαν τον συγκεντρωμένο κόσμο και προσήγαγαν άτομα αδιακρίτως. Στη συνέχεια όλες οι προσαγωγές μετατράπηκαν σε συλλήψεις και φόρεσαν από κοινού στους 19 τα κακουργήματα της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης και της ληστείας (αφού ένας από τους ασφαλίτες ισχυρίστηκε ότι του αφαίρεσαν 80 ευρώ που είχε επάνω του) καθώς και τα πλημμελήματα της διατάραξης κοινής ειρήνης και των επικίνδυνων σωματικών βλαβών σε άλλους 3 ασφαλίτες.

Πέρα λοιπόν από τις εντελώς αδικαιολόγητες και εκδικητικές συλλήψεις των 19, οι οποίες έγιναν εν είδει μίας συμμορίτικης λογικής «αντιποίνων» για το γεγονός της απώθησης των ασφαλιτών, στήθηκε επιπλέον και ένα κατασκευασμένο κατηγορητήριο που, μιας και προφανώς θα καταπέσει στο δικαστήριο, μόνο σκοπό έχει να τρομοκρατήσει τον κόσμο που βρίσκεται στους δρόμους. Ήδη το κακούργημα της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης αποδείχθηκε πλήρως αβάσιμο και οι ίδιοι επέλεξαν να το υποβαθμίσουν σε πλημμέλημα, αφήνοντας βέβαια το κακούργημα της ληστείας κατά συναυτουργία μεταξύ των 19, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί η εκδικητικότητα των αστυνομικών αρχών και να επιβληθεί το καθεστώς ομηρίας στους συλληφθέντες που πλέον θα είναι υπόδικοι μέσω της επιβολής περιοριστικών όρων.
Οι προσπάθειες τρομοκράτησής μας, είτε στους δρόμους είτε στα δικαστήρια, όπως έχει φανεί τόσες και τόσες φορές, θα πέφτουν πάντα στο κενό.
Από τη μεριά μας, στεκόμαστε δίπλα στις συντρόφισσες και τους συντρόφους μας, δίπλα σε όλους τους συλληφθέντες, δίπλα σε όσους αγωνίζονται.

ευτοπικό εργαστήρι 
7/12/2014 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΕΤΑΡΤΗ 10/12, 8πμ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Ένα παιδί μετράει τα άστρα (της επανάστασης)


 «Ε, χάλασ' ο κόσμος. Και καλά, βρε κουτάβι... δηλαδή, δεν μπορούνε,
δηλαδή, να κάνουνε τα γράμματα δίχως τη μούρη σου; Δηλαδή, να πούμε, αν δεν τα
μάθεις εσύ, αγύρευτα θα μείνουνε τα γράμματα; Ε; Αυτό ήθελα να μου πεις. Λοιπόν.
Άκου τώρα. Λίγα λόγια: Απ' αύριο κόβεις. Ή ζευγάς ζευγάς ή παπάς παπάς. Για
γελαδάρη σε πήρα, δε σε πήρα για γραμματικό! Εξηγηθήκαμε; 
Άντε, πέσε τώρα να κοιμηθείς κι αύριο έχεις δουλειά. Καις και το λάδι...»
(Μενέλαος Λουντέμης, ένα παιδί μετράει τ'άστρα)


Η μόρφωση λένε, είναι δικαίωμα.
Το γράφει και το Σύνταγμα, λένε.
Η πραγματικότητα είναι οτι αυτά είναι μπαρούφες.
Δικαίωμα είναι μόνο ότι  μπορείς να διεκδικήσεις.
Η μόρφωση πάντα ήταν προνόμιο των λίγων, των ημέτερων.
Η αμφισβήτηση αυτού του προνομίου, ήταν πάντα επαναστατική πράξη.
Μια γραμμή αυταπάρνησης, ενώνει τον Μέλιο του Λουντέμη, τον Φερρερ (που εκτελέστηκε για την αμφισβήτησή του αυτή), τα εργατικά πανεπιστήμια της αυτονομίας, τον Νέλσον Μαντέλα (που πήρε πτυχίο Νομικής όντας φυλακισμένος) και τον Νίκο Ρωμανό, με όλους τους ανθρώπους που αναζήτησαν την γνώση, έχοντας απέναντί τους την εκάστοτε εχθρική εξουσία: τον μπάτσο, τον άρχοντα, τον αφέντη, τον γονιό,  το κατεστημένο.
Και η αντίθετή της γραμμή, ενώνει τον Εισαγγελέα που διέταξε αναγκαστική σίτιση, τον Φορτσάκη, τον φασίστα που διώχνει τα Ρομ παιδιά στην Ευρώπη απ'το σχολείο ή τα παιδιά των μαύρων στην Αμερική απ'το πανεπιστήμιο, τον αφέντη που βάζει τα πεντάχρονα να φτιάχνουν χαλιά στην Ινδία
Και δεν είναι απλά μια πράξη εκδικητικότητας του κράτους ή μιά του αγκύλωση, η άρνηση του κρατικού μηχανισμου να επιτρέψει στον Ρωμανό να σπουδάσει: Είναι μια βασική πράξη αυτοπροστασίας του με διπλή στόχευση  μάλιστα. Η μιά του στόχευση είναι η προφανής, να θωρακιστεί ο μηχανισμός από ενδεχόμενη εκ δεξιών κριτική για «ελάστικότητα απέναντι στην τρομοκρατία», πνεύματος αντίστοιχου αυτού που δέχθηκε με την απόδραση του Ξηρού.
Η άλλη στόχευση, η λιγότερο προφανής, είναι η αυτοπροστασία του από το παράδειγμα του επαναστάτη: όσο να'ναι, ένας πιτσιρικάς που μπήκε με το πιστόλι στην τράπεζα και με το σπαθί του στο πανεπιστήμιο ενόσω φυλακισμένος, δεν συνάδει με το κλισέ του τεμπέλη ψευτοεπαναστάτη που προβάλλει η εξουσία για να περιορίσει το δικαίωμα στη μόρφωση, αλλά και στην εξέγερση. Ειδικά, όταν ο ίδιος πιτσιρικάς, βρήκε το κουράγιο να φωνάξει «ζήτω η αναρχία ρε κουφάλες», αμετανόητος και αλύγιστος αφού τον είχαν συλλάβει και ρημάξει από το ξύλο (προφανής αντίθεση με τον κάθε Μπούκουρα....), θυμίζοντας τότε, σε κάποιους απο εμάς, εκείνον τον αντάρτη του ΕΛΑΣ που περνώντας σιδηροδέσμιος μπροστά από τους γερμανοτσολιάδες τους έφτυσε λέγοντάς τους «Σκύφτε σκουλήκια, περνάει ένας αντάρτης».
Ο Χρόνης Μίσσιος, έλεγε οτι μετά απο 25 χρόνια φυλακής και εξορίας, βγήκε στην κοινωνία ελεύθερος αλλά ανεπάγγελτος. Η λογική αυτής της απαγόρευσης, είναι και αυτή: Ένας επαναστάτης, πρέπει να στερηθεί τα εφόδια για να δράσει επαναστατικά με επιστημονικό τρόπο: πρέπει να στερηθεί τις γνώσεις που θα τον βοηθήσουν να καταλάβει  τον κόσμο και να τον βελτιώσει γιατί αυτό συνεπάγεται την καταστροφή του συστήματος που διατηρεί τον κόσμο όπως είναι, και πρέπει να στερηθεί τα γνωστικά εργαλεία που θα τον βγάλουν απ'την μιζέρια που συνεπάγεται η άγνοια γιατί τότε θα βγάλει και άλλους μαζί του.
Η επανάσταση, είναι μια επιστήμη, και σαν τέτοια πρέπει να μελετάται, να κατανοείται και να σπουδάζεται, έλεγαν ο Μορόνι και ο Μπαλεστρίνι στην Χρυσή Ορδή. Ο Νίκος Ρωμανος, με τις πράξεις του, δείχνει οτι η μόρφωση, όταν διατηρείς μέσα σου τη σπίθα της επανάστασης, είναι μια πράξη εξόχως επαναστατική.

Γιώργης