Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Σήμερα: συζήτηση πάνω στην έννοια της πατρίδας στα γραπτά του Μπακούνιν

Την Παρασκευή 18 Οκτώβρη, στις 8 μμ, θα πραγματοποιηθεί στο χώρο του Ευτοπικού Εργαστηρίου ανοιχτή συζήτηση πάνω στην έννοια της πατρίδας στα γραπτά του Μ. Μπακούνιν.

Σκοπός της συζήτησης είναι να διερευνήσει τις θέσεις του Μπακούνιν πάνω σε αυτό το κομβικό ζήτημα. Από τη σύνδεση της αναρχικής προοπτικής με εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες μέχρι την απόλυτη άρνηση κάθε συμμετοχής σε εθνικοαπελευθερωτικά μέτωπα αλλά και κάθε έννοιας "πατρίδας", υπάρχουν μεγάλες και συνήθως αγεφύρωτες αποστάσεις. Η προσέγγιση του Μπακούνιν μπορεί να αποτελέσει μία ιδιαίτερα χρήσιμη θεωρητική αλλά και πρακτική εργαλειοθήκη, αφού βασιζόταν στην προσπάθεια διαμόρφωσης άμεσων και συγκεκριμένων απαντήσεων στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες των λατινικών ή σλαβικών λαών της εποχής εκείνης.

Οι θέσεις του Μπακούνιν παραμένουν ιδιαίτερα επίκαιρες, σε μία ιστορική περίοδο όπου οι έννοιες του ιμπεριαλισμού και του εθνικισμού βρίσκουν διαρκώς έδαφος για να καταστρέψουν ακόμα πιο βαθιά τις κοινωνίες και τους λαούς και να βυθίσουν την ιστορία στη βαρβαρότητα.


Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Ωδή στη δουλοπρέπεια


Πληθείτε ρε! Έρχονται άνθρωποι με λεφτά ρε, από κρουαζιερόπλοιο! Άνθρωποι με αξία, όχι σαν και του λόγου σας. Δείξτε λίγο ζωντανοί και κεφάτοι, φτιάξτε λίγο τις βασανισμένες φάτσες σας να δείχνουν λίγο πιο σε χαρούμενο φολκλόρ. Κι εσείς από τα χωράφια, καλύτερα να μην εμφανιστείτε καν, η κούρασή σας θα είναι προσβλητική προς τους πελάτες μας. Αν δεν μας ξανάρθουν εσείς θα φταίτε.
Ανάπτυξη ρε άσχετοι, χαμογελάστε λίγο, τι σας ζητάνε;



Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

Για την ιστορία ενός συνθήματος



Το σύνθημα "να καεί, να καεί το μπουρδέλο η βουλή" έχει την ιστορία του. Το σύνθημα αυτό, αν και γεννήθηκε μέσα στους κόλπους του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου, είναι ένα από τα πολλά που "υιοθετήθηκαν" από άλλους πολιτικούς χώρους ή από διάφορα κοινωνικά κομμάτια. Είναι γνωστή η λατρεία της αριστεράς, και κατά βάση της λεγόμενης "ανανεωτικής" να υιοθετεί κατά καιρούς αναρχικά/αυτόνομα συνθήματα. Αυτό γίνεται για δύο βασικούς λόγους: ο πρώτος γιατί θέλει να δείξει την "προοδευτικότητά" της και να προσεγγίσει τη νεολαιίστικη εκλογική πελατεία και ο δεύτερος λόγος είναι απλά πως η ίδια δεν έχει τη φαντασία να βγάλει νέα ζωντανά συνθήματα. Την τακτική της αριστεράς με ακόμα πιο "κακέκτυπο" τρόπο υιοθέτησε κάποιες φορές και το ΠΑΣΟΚ. Οι αναφορές του Γιωργάκη του Παπανδρέου στην αυτοοργάνωση παραμένουν παροιμοιώδεις.
Τα τελευταία δυο-τρία χρόνια, το αναρχικό σύνθημα "να καεί, να καεί το μπουρδέλο η βουλή" ταυτίστηκε από τα κοινοβουλευτικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ) με την παρουσία ενός ακροδεξιού κομματιού στις συγκεντρώσεις της πλατείας Συντάγματος. Απλά και μόνο για την αποκατάσταση της ιστορίας, σπεύδουμε -όπως συνηθίζει να λέει και ο αγαπητός μας Φώτης Κουβέλης- να πούμε πως το συγκεκριμένο σύνθημα φωναζόταν χρόνια τώρα από κάθε αναρχική πορεία ή μπλοκ όταν έφτανε μέσω της πλατείας Συντάγματος και πρωτοαντίκρυζε τη βουλή. Το σύνθημα αυτό λοιπόν είναι ένα σύνθημα επιθετικό στην αστική δημοκρατία από την επαναστατική και όχι την αντιδραστική πλευρά. Η ταύτιση των δύο άκρων  (φασίστες και "αναρχοφασίστες") από μεγάλο κομμάτι της αριστεράς είναι πολύ επικίνδυνη και ασφαλώς πέρα για πέρα ανήθικη. Οι αναρχικοί, φωνάζοντας αυτό το σύνθημα, επιτίθενται στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, απαιτώντας μία κοινωνία ισότητας, μια κοινωνία αμεσοδημοκρατική. Την ίδια θέση απέναντι στη "δημοκρατία" των αστών θα έπρεπε να έχει και κάθε επαναστάτης κομμουνιστής αντί να είναι φανατικός υπέρμαχος αυτού του καθεστώτος, "βασιλικότερος του βασιλέως" δηλαδή. 
Ασφαλώς, η πολιτειακή εκτροπή προς μία ακροδεξιά κατεύθυνση αποτελεί πάντα ένα ενδεχόμενο, αδύναμο ή δυνατότερο κάθε φορά στην ιστορία. Όμως η διεύρυνση της έννοιας και του βιώματος της δημοκρατίας δεν μπορεί να γίνει με την υπεράσπιση του πολιτεύματος των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου αλλά με τη διαρκή αντικαθεστωτική δράση. 
Κι αν κάποια φασιστοειδή, κάπου και κάποτε, μπορεί να έχουν υιοθετήσει κάποιες λίγες λέξεις δίνοντάς τους το ακριβές αντίθετο νόημα, αυτό πολύ απλά σημαίνει πως ο αγώνας μας απέναντι σε αυτά πρέπει να έχει ακόμη περισσότερη λύσσα...