Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

ας αδιαφορήσουμε για τις εκλογές.....


«Όταν δε μη πάντες του βουλεύεσθαι μετέχωσιν, αλλ’ αιρετοί,κατά νόμον τ’άρχωσιν, ωσπερ και πρότερον, ολιγαρχικόν.»

Αριστοτέλης, «Πολιτικά»



Λίγη ιστορία......
......Το 2009, το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές λέγοντας οτι δεν θα έπαιρνε οικονομικά μέτρα, λιγότερο επώδυνα από αυτα που πήρε τελικά. Η νέα δημοκρατία έχασε τις εκλογές δηλώνοντας οτι θα πάρει τα μέτρα τα οποία καταψήφισε, υπερψηφίζοντας όμως χειρότερα μέτρα στη συνέχεια. Το ΛΑΟΣ αυτοπροβλήθηκε ως ο 'αδέκαστος κριτής' και μετεκλογικά μεταμορφώθηκε στον 'βασιλιά της κωλοτούμπας' παίζοντας κυρίαρχο ρόλο στην επιβίωση της κυβέρνησης του 1ου μνημονίου, το ΚΚΕ συνέχισε να μιλάει για ανυπακοή φρουρώντας την βουλή από την οργή των διαδηλωτών και σε συνεργασία με τα ΜΑΤ, ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τη μπάλα και όλα αυτά με μια αποχή περίπου στο 30%.
Οι προηγούμενες εκλογές, απέδειξαν πέραν κάθε αμφιβολίας, ακόμα και στον πιο αθώο, ανυποψίαστο πολίτη όχι μόνο οτι η γνώμη του 'λαού' -αν έστω αποδεχθούμε για μια στιγμή οτι αυτή εκφράζεται μέσα από τις εκλογές- δεν λαμβάνεται καθόλου υπ'όψιν αλλά και οτι κανένα μήνυμα δεν μπορεί να δοθεί μέσα από τις εκλογές:
-αν ψηφίσεις, νομιμοποιείς τις αποφάσεις, οι οποίες θα ληφθούν εξ'ονόματός σου, και ενδεχόμενη ασυμφωνία σου δεν λαμβάνεται υπ'όψιν (αφού έχεις δώσει 'λαίκή εντολή'), ενώ
-αν δεν ψηφίσεις, θεωρώντας οτι με αυτή σου μόνο την πράξη αντιτίθεσαι στο πολιτικό σύστημα, απλά δεν λαμβάνεσαι υπ'οψιν.

Πρέπει όλοι να καταλάβουμε πλέον οτι είναι ψευδαίσθηση οτι μπορείς να αλλάξεις οτιδήποτε, οτι μπορείς να δώσεις οποιοδήποτε μήνυμα, μέσω των εκλογών. Όποιος προβάλλει ακόμα κάτι τέτοιο, ή είναι κομματικός παράγοντας, ή είναι απλά μπουμπούνας. Ήδη τα κόμματα, έχουν φροντίσει για την πολιτική τους επιβίωση, δημιουργώντας εγκαίρως πολιτικές παραφυάδες τους - τάχα μου διαφωνούντες που διαγράφησαν- οι οποίες έχουν διαφοροποιηθεί πολιτικά από τα κόμματα μητέρες:αν κάτι πάει στραβά, αυτά θα είναι η μαγιά για να επιβιώσουν. Είναι τόσο εμφανές, που ακόμα και η επιβίωση των πολιτικών τζακιών έχει ληφθεί υπ'όψιν, με την οικογένεια μητσοτάκη, καλού κακού, να είναι και στην Ν.Δ, αλλά και στην εναλλακτική της βερσιόν, την Δ.Σ.
εξίσου εσφαλμένο όμως, είναι να πιστεύει κάποιος οτι αρκεί μόνο να μην ψηφίσει, για να καταρρεύσει το κακό και να είναι εντάξει με τη συνείδησή του.

και τότε, τι πρέπει να γίνει;

ας αντιπαρατεθουμε με το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, κάθε μέρα, πολεμώντας το στη ρίζα του.
-να κάνουμε την ζωή των εκφραστών του, καθημερινή κόλαση
-να αντιδράμε έμπρακτα, με καθημερινές μάχες σε κάθε επίθεση που δεχόμαστε:με απεργίες, με διαδηλώσεις, με κάθε μέσο κοινωνικής αυτοάμυνας ενίναι δυνατόν και μπορεί ο καθένας
-να συμμετέχουμε ή να δημιουργήσουμε όπου δεν υπάρχουν δομές αλληλεγγύης, κοινότητες αγώνα, οριζόντια κι αντιιεραρχικά που να αμφισβητούν στην καθημερινότητα τους κομματάρχες, τους τεχνοκράτες και την ανάθεση/διαμεσολάβηση
 
-να καλλιεργήσουμε τις συνθήκες για μια πραγματική κοινωνική απελευθέρωση και αυτοδιεύθυνση του λαού και όχι εξ ονόματός του


Γιώργης



Υ.Γ. 1: μια ειδική υπόμνηση -λόγω του “επίκαιρου” αναφορικά με το ζήτημα “εκλογές και Χρυσή Αυγή”, μετά από σχετική συζήτηση το βράδυ του σαββάτου. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια η αριστερά και ο Α/Α χώρος υποστήριζε με ¨στοιχεία” αλλά και με βάση τα προφανή γεγονότα, την ύπαρξη σχέσης κρατικής εξουσίας και Χ.Α. (σε ηθικό,επιχειρησιακό, πληροφοριακό αλλά και οικονομικό επίπεδο), και τον χαρακτηρισμό της Χ.Α. ως παρακρατικό μηχανισμό μάλλον παρά ως φασιστική οργάνωση. Η θέση αυτή, είναι ευρέως αποδεκτή και μεταξύ των “άλλων” τάσεων του φασιστικού χώρου (βλ. και πρόσφατα ξεκατινιάσματα της Χ.Α. από Κουσουμβρή και Περίανδρο). Ά ρ α, εφόσον η οικονομική ενίσχυση ούτως ή άλλως υπάρχει, το επιχείρημα “να μη μπει η Χ.Α. στη βουλή γιατί θα πάρει λεφτά”, χάνει την ισχύ του, τουλάχιστον μερικά: το αντίθετο μάλλον, η αυτονόμησή της από όσους την εξέθρεψαν εργαλειακά, η στροφή της εναντίον όσων τόσα χρόνια την τάιζαν (και για να μην ξεχνάμε, ήταν επι Ευθυμίου που είχε πει ο Ρωμαίος το αμίμητο για “Ακροκινούμενες Ομάδες”) όχι μόνο σε επίπεδο δρόμου, αλλά και σε εκλογικό/βουλευτικό επίπεδο    (δ η λ α δ η εκεί που θεωρούν τα μεγάλα κόμματα οτι τους καίει, μια και η ύπαρξή τους πλέον εξαρτάται μόνο από το εκλογικό τους ποσοστό), ενδεχομένως να εξαναγκάσει τους “μεγάλους” να κλείσουν την κάνουλα με τα λεφτά, και να στείλουν και καναδυό λεχρίτες στα κάγκελα. Όπως το έκαναν με τον Παπαγεωργίου για να προστατέψουν την Χ.Α., δε θα μου φανεί καθόλου περίεργο να το κάνουν και με την Χ.Α. για να προστατέψουν τον εαυτό τους. Αυτό όμως, αν και αποτελεί πεποίθησή μου, είναι μια απλή υπόθεση και τίποτα παραπάνω. Ενδεχομένως να έχουν δίκιο και οι σύντροφοι που λένε οτι η Χρυσή Αυγή στη βουλή είναι μια κακή αρχή (αν και η αρχή μάλλον έγινε με τον Βορίδη). Σίγουρα έχουν δίκιο, όσοι λένε οτι δεν μπορούμε να κάνουμε πολιτικούς υπολογισμούς ή να τζογάρουμε με την τύχη συνανθρώπων μας που θα αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα από την είσοδο της Χ.Α. στη βουλή, π.χ. Μετανάστες, Ρομ, κλπ..Ένα πάντως είναι βέβαιο: ανεξάρτητα από το αν κάποιος τελικά θα επιλέξει και να ψηφίσει, ορμώμενος από τις αρχές του αντιφασισμού, η ιστορία έχει δείξει οτι απο μόνο του, αυτό δε φτάνει, επιβεβαιώνοντας και γενικεύοντας το συμπέρασμα του κυρίως άρθρου: ο μόνος αποτελεσματικός αντιφασισμός, δυστυχώς, έχει να κάνει με την άμεση (προπαγανδιστική, αλληλεγγύης και κατασταλτική) δράση ενάντια στους φασίστες και όχι με τις εκλογές.

Υ.Γ.2: μια σημερινή προσθήκη στο Υ.Γ.1 , με βάσει και κάποια πράγματα που σκέφτηκα-διαπίστωσα εκ των υστέρων: είναι τραγικό -νομίζω- να ψέγουμε όποιους από την αριστερά αρνούνται να υιοθετήσουν πρακτικές του Α/Α χώρου απέναντι στους φασίστες, και να κάνουμε μετά εμείς το ίδιο όσον αφορά τα μέσα της αριστεράς αναφορικά με την αντιμετώπιση των φασιστών. Όταν λέμε "by any means neccessary",  όπως έλεγε ο Μάλκολμ Χ, να το εννοούμε κιόλας - όσο και αν μας πονάει (γιατί εμένα με πονάει).

Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Κάτω τα χέρια από το Κοινωνικό Κέντρο ΒΟΞ

Σήμερα, 20 Απρίλη, στις 6 πμ, πλήθος κατασταλτικών δυνάμεων με τρεις εισαγγελείς απέκλεισαν όλη την περιοχή των Εξαρχείων, ξυπνώντας μνήμες της εγκαθίδρυσης της Χούντας το ʼ67. Υλοποιώντας άμεσα και για πρώτη φορά την εντολή του εισαγγελέα Αρείου Πάγου Τέντε και με την αγαστή συνεργασία της εισαγγελέως Ράϊκου προχώρησαν στη σφράγιση του Κοινωνικού Κέντρου ΒΟΞ, χρησιμοποιώντας το πιλοτικά για να στείλουν ξεκάθαρο μήνυμα καταστολής των καταλήψεων και των ανοικτών κοινωνικών χώρων όπου λειτουργούν αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα, αλλά και ευρύτερων αγώνων που χρησιμοποιούν την κατάληψη ως μέσο αγώνα. Το ΒΟΞ ήταν η αρχή.


Μετά από εισαγγελικούς εκβιασμούς η Διοίκηση του ΙΚΑ προέβει σε μήνυση κατά του κατειλημμένου κοινωνικού κέντρου ΒΟΞ προσφέροντας έτσι και τυπικά τη νομιμοποίηση της ήδη προαποφασισμένης εκκένωσης. Ήδη το εγχείρημα αυτό στοχοποιήθηκε όπως και άλλες καταλήψεις στο πρόσφατο παρελθόν με αφορμή επερωτήσεις μνημονιακών και μη βουλευτών αλλά πάντα πρόθυμων να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στη «διατήρηση του νόμου και της τάξης».

Όσον αφορά την παραπληροφόρηση των ΜΜΕ που συνεπικουρούν πάντα τις κατασταλτικές επιθέσεις, θριαμβολογώντας με απευθείας συνδέσεις, στήνοντας το γνωστό μιντιακό υπερθέαμα και εκτοξεύοντας τόνους λάσπης, εμείς δεν έχουμε την υποχρέωση να απαντήσουμε στο παραλήρημά τους.

Είναι προφανές ότι στόχος τους είναι η καταστολή όλων των κοινωνικών-πολιτικών εγχειρημάτων που θέτουν στο επίκεντρο του λόγου και της δράσης τους τον αντιιεραρχικό, αυτοοργανωμένο, αντικαθεστωτικό αγώνα, ειδικά σήμερα που τέτοια εγχειρήματα μέσα σε συνθήκες ολοκληρωτισμού αποτελούν κομμάτι ενός δικτύου πολύμορφων κοινωνικών αντιστάσεων. Στα πλαίσια αυτά, στις αρχές του 2012, άτομα από τον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο καταλάβαμε το ΒΟΞ με στόχο τη μετατροπή του σε ανοιχτό κοινωνικό κέντρο.


Η πρωτοφανής αυτή κατασταλτική επιχείρηση δε θα μείνει αναπάντητη.

Ως πρώτη κίνηση, καλούμε το Σάββατο στις 6 μμ σε συγκέντρωση στην πλατεία Εξαρχείων, όπου θα ακολουθήσει η προγραμματισμένη συναυλία του Κοινωνικού Κέντρου ΒΟΞ.

Το ΒΟΞ ή θα είναι κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο ή δε θα είναι τίποτα

Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις

Αντίσταση - Αυτοοργάνωση - Αλληλεγγύη



Κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο ΒΟΞ





Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

Αγαπημένοι μου σύντροφοι

Aγαπημενοι μου συντροφοι,

να χετε υπομονη,
ο αγωνας τουτος,ο δικος μας αγωνας,για την κοινωνικη απελευθερωση
κραταει απο πολυ παλια

Αγαπημενοι μου συντροφοι,
ξερω ποσο μας καιει τα σωθικα η λαχταρα για ελευθερια
και παυση της εκμεταλλευσης ανθρωπου απο ανθρωπο,
ξερω ποσο μας εξοργιζει το αδικο,
ξερω ποσο μας κοβεται η ανασα,στην προσπαθεια μας να παρασυρουμε τους αλλους
στον ξεφρενο χορο της αγαπης μας, για την αληθινη ζωη
και της οργης που μας δημιουργει ,η αρπαγη αυτης


Αγαπημενοι μου συντροφοι,
να χετε εκεινη την υπομονη, των αδερφων μας απο την ενδοξη Ισπανια του 36,
που χρονια πριν ξεσπασει η Επανασταση,
οργωναν απ ακρη σ ακρη τη χωρα,
-ειτε με καποιο μεταφορικο μεσο,ειτε με τα ποδια, καθως ηταν παμπτωχοι-
και σκαβοντας τη γη, με τους υπολοιπους κολασμενους,
τους θυμιζαν πως εκεινη η γη, ειναι δικη τους και τους την εχουν αρπαξει,
τους θυμιζαν πως μονο αν σηκωσουν το κεφαλι,
θα παρουν πισω την κομματιασμενη τους ζωη


Αγαπημενοι μου συντροφοι,
να κανετε υπομονη
με τους συνανθρωπους μας,
ειναι τσακισμενοι και χαλασμενοι,
αρκετοι απ αυτους ,τοσο,που δεν υπαρχει γυρισμος,
-γι αυτο και πρεπει να προστατευθουμε απ αυτους-
ωστοσο με τους αλλους ,κανετε υπομονη και εργαστειτε με επιμονη,οργανωση,
ενθουσιασμο και γενναιοδωρια,
ακουστε τους,μοιραστειτε μαζι τους τους φοβους τους,τις σκεψεις τους ,
ακομα και αυτες που σας προκαλουν θυμο,
συζητηστε,διαφωνηστε,εξοργιστειτε,
αλλα μη τους εγκαταλειπετε


Αγαπημενοι μου νεαροι συντροφοι,
που ειστε φλογεροι και αδαμαστοι,
ξερω ποσο βασανιστικη ειναι για εσας η υπομονη
και ποσο δικαιη η απαιτηση σας για Επανασταση εδω και τουτη τη στιγμη,
φυλαξτε ομως ,οσο σας ειναι μπορετο,
λιγα απο τα διαμαντακια του θαρρους σας, της γενναιοτητας σας, της μεγαλοψυχιας σας
φυλαξτε τα
και με περισκεψη να τα μοιραζετε
σε καταλληλο τοπο,χρονο,ανθρωπους,
για να πολλαπλασιαζονται σιγα σιγα
σε πολλους τοπους, χρονους, ανθρωπους
και την ευλογημενη στιγμη
να λαμψουν πολλα πολλα μαζι
τοσα πολλα
που να καψουν με τη λαμψη τους
τους νεκροθαφτες των ζωών μας


Ν.Ν.

Κυριακή 15 Απριλίου 2012

Τον έλληνα γείτονά μου, τον λένε γκασταρμπάιτερ


























Η πραγματικότητα έχει δυο πρόσωπα. Το ένα είναι το στυγνό της κυρίας Μέρκελ που συνοψίζει τις παγκόσμιες επιλογές του καπιταλισμού που βρίσκουν πεδίο εφαρμογών στη χώρα μέσω των απανωτών μνημονιακών μέτρων και το άλλο το αισιόδοξο των απέραντων ευκαιριών του μετανάστη. Ένας κόσμος μετακινούμενος, ευέλικτος και προσαρμοστικός φαίνεται να βρίσκεται δίπλα σε ένα γκλόμπαλ και ...αντιρατσιστικό όραμα για ειρήνη, ευημερία και ανάπτυξη. Το δημοσίευμα του κυρίου Prof. Ernst Elitz είναι ενδεικτικό αλλά αρκετά αντιπροσωπευτικό μέσα στην αλαζονεία του. Μέσα από τον ίδιο πυρήνα της τρομοκράτησης των λαών ξεπροβάλει το μαστίγιο και το καρότο της ευτυχούς μετανάστευσης. Διαβάστε το στα ελληνικά και απολαύστε το στα γερμανικά για να κάνετε και εξάσκηση… 
(από την ταινία "Katzelmacher" ή "Ο Έλληνας γείτονας")

 γκ



Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

για την πρόσφατη απεργία της Πανελλήνιας Ναυτεργατικής Ομοσπονδίας

Περιδιαβαίνοντας και μόνο στην ιστοσελίδα της ΠΝΟ μπορεί κανείς να ιδεί φαρδιά-πλατιά τη σελίδα για τη δωρεά Λάτση, γνωστού εφοπληστή και πετρελαιά, μαυραγορίτη επί κατοχής. Τι άλλο θα ήθελε κανείς για να σχηματίσει άποψη περί της ΠΝΟ; Με μόνο δυο σωματεία ελεγχόμενα από το ΚΚΕ-ΠΑΜΕ (ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ) ελέγχεται σχεδόν απόλυτα από επιλογές των δυο μεγάλων κομμάτων (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) ενώ ο πρόεδρός της Χαλάς, στέλεχος της Ν.Δ., είναι εδώ και μια 20ετία μόνιμος πρόεδρός της. Επομένως κάθε εμετική μομφή (αποκλειστικά) προς το ΚΚΕ (και αυτό συμβαίνει έμμεσα ή άμεσα) περί απαγόρευσης της μετακίνησης επιβατών, εμπορευμάτων και οχημάτων, λόγω προκήρυξης απεργίας είναι πέρα για πέρα –πολιτικά- σκόπιμη.
Αν εξαιρέσει κανείς ένα απλό ιδεολογικό (αντικομμουνιστικό) μένος κατά ενός κόμματος που απολυταρχικά κρατεί εδώ και δεκαετίες το μονοπώλιο της κομμουνιστικής αυτάρκειας, ο μονόπλευρος προσανατολισμός εναντίον του, από πλευράς μέρους του πολιτικού συστήματος στο οποίο ανήκει και το ΚΚΕ, αιτιολογείται μόνο με τη σθεναρή στάση με την οποία κρατά τη βάση του σε πολιτικές επιλογές που απορρίπτουν με συνέπεια τον καπιταλισμό και τη διαρκή επέκταση της αγοράς. Η τελευταία, ως μονόδρομος, από μόνη της, είναι αξία ταυτισμένη με την ελευθερία και κερδίζει ολοένα και περισσότερους οπαδούς –κοινωνικά- μέσω της τηλεόρασης και του εμπορεύματος, αλλά και σαφώς μέσα στο επισφαλώς περιγεγραμμένο πολιτικό τοπίο. Από την άλλη, το ίδιο το ΚΚΕ, επιδιώκοντας να καρπωθεί σε ψήφους, κρατώντας τη βάση του σε μια συνεπή γραμμή με τις εξαγγελίες του σε βαθμό θρησκευτικής προσήλωσης, στέκεται επικεφαλής σ’ οποιεσδήποτε προσπάθειες τις οποίες μπορεί άλλωστε δυνητικά και στις διαδηλώσεις να ελέγξει. Έτσι μπορεί να ασκήσει κριτική στα «αστικά κόμματα» και στις παρατάξεις τους ότι οι ίδιοι δεν στηρίζουν τις αποφάσεις τους. Δεν είναι τυχαίο ότι, και μόνο, με το σωματείο των μηχανικών (ΠΕΜΕΝ) μπορεί να κρατήσει δεμένα τα πλοία (και το έχει αποδείξει περίτρανα στο παρελθόν, άλλωστε).
Το γεγονός ότι το ΚΚΕ μπορεί να κινητοποιεί, όταν χρειάζεται, τη βάση του ειδικά στον Πειραιά, μέσω συλλόγων και σωματείων που ελέγχει (Ναυπηγοεπισκευαστική, μεταλλεργάτες, οικοδόμους, Εργατικό Κέντρο Πειραιά, φοιτητικούς συλλόγους) αλλά και μέλη του από τις οργανώσεις του κόμματος, οφείλεται στην εδώ και περίπου ένα αιώνα αντίληψη της απόλυτης αλήθειας με αντίστοιχη στρατηγική σύμφωνα με την οποία έχει αναπτυχθεί ένας μηχανισμός ώστε να αντιμετωπίζει με συμπαγή και ιδεολογικά ενιαίο λόγο αλλά και πρακτική, όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους. Έτσι με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζει τους απεργοσπαστικούς αντιπάλους του σε μια απεργία, αντιμετωπίζει και την αντιπολίτευση που προέρχεται από τα αριστερά (με τη Φλωράκεια αντίληψη «αριστερά της αριστεράς είναι δεξιά») όπως και τον περασμένο Οκτώβρη, με την προστασία που παρείχε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο από τους υπόλοιπους, ανεξάρτητους διαδηλωτές και τους αναρχικούς.
Η λύσσα που έχει πιάσει το τοπικό μας κατεστημένο με την άκαιρη και πιθανώς σκόπιμη απεργία (μπορεί κανείς με ένα κλικ να ιδεί τους ακατανόητους λόγους για τους οποίους προκηρύχθηκε) δεν είναι απλά και μόνο αντικομμουνιστική και σαφώς δεν υπερασπίζεται τον εμπορικό κόσμο των νησιών ή την ελεύθερη μετακίνηση των ντόπιων επιβατών. Είναι μια λύσσα που δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι υπάρχουν ακόμα κάποιοι που θα εκτεθούν, θα λοιδορηθούν προκειμένου να μπουν εμπόδιο στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού, κι ας μην το καταφέρνουν. Είναι η μεγάλη ευκαιρία του ντόπιου μας και μη κατεστημένου, να ταυτιστεί ιδεολογικά με τους εφοπληστές και το επίσημο πολιτικό κατεστημένο, επιδιώκοντας ο καθείς να καρπωθεί με τη σειρά του για την προστασία που παρέχει. Ετεροκαθοριζόμενοι, φυλάσσοντας Θερμοπύλες στα μαγαζάκια της εξουσίας τους, αρνούμενοι να μιλήσουν για τα εγκλήματα των εφοπληστών, αρνούμενοι να καταγγείλουν ένα κατεστημένο που στέλνει στην ανεργία χιλιάδες κόσμο, καταστρέφει ασφαλιστικά ταμεία για γεμίζει τα θησαυροφυλάκια, έχουν απέναντί τους έναν κόσμο ναυτεργατών, ανοχύρωτο, έρμαιο και δίπλα τους ένα κόσμο που ποτέ δεν του καίγεται καρφί για το διπλανό του.
Ένας κόσμος σε συμπληγάδες, μεταξύ ναυτεργατοπατέρων και προστατών της κοινωνίας.
Να τους τσακίσουμε;
για την αναδημοσίευση: ΓΚ

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Δυο αμερικάνοι στο Μπραχάμι


Τι ζητούσαν κυριακάτικα, βραδιάτικα, δυο αμερικάνοι στο Μπραχάμι;
Για να κυριολεκτούμε, ο ένας ήταν έλληνας εξ Αμερικής κι αυτά που μας είπαν στο φιλόξενο χώρο του Ελευθεριακού στεκιού, σε μια σεμνή και ποιοτική εκδήλωση, ήταν εξόχως ενημερωτικά για το τι συμβαίνει στην άλλη όχθη του Ατλαντικού αλλά και γονιμοποιά για τη σκέψη μας.
Εστιάζοντας στην σχεδόν πάντα ξεχασμένη αλλαγή της συνείδησης όπως και στην ανατροπή της ιεραρχίας στις ανθρώπινες σχέσεις, οι άνθρωποι του κινήματος στην Αμερική συνεχίζουν όσο μπορούν τις συνελεύσεις και τις κινήσεις αλληλεγγύης μέσα στην καρδιά του καπιταλισμού. Βαθιές ρωγμές σε μια κοινωνία που καταναλώνει ότι της δίνουν στα σκουπίδια των ΜΜΕ και στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Βαθιές ρωγμές σε μια κοινωνία που για αυτήν ο μπάτσος είναι ο «φίλος μας», ο «κύριος αστυνόμος» και για πρώτη φορά τον βλέπει να χτυπά αναίτια.  Μέλος μιας αστυνομίας που ειδικά στη Νέα Υόρκη αποτελεί τον 6ο στρατό του κόσμου. Μέλος μιας αστυνομίας που βιάζει, κυριολεκτικά, στα περιστατικά που την καλούν καθημερινοί άνθρωποι που την εμπιστεύονται. Μέλος μιας αστυνομίας που μπορεί να συλλάβει με την βαριά κατηγορία περί λιντσαρίσματος στην περίπτωση που διαδηλωτές κινηθούν να αποσπάσουν από την «προστασία της αστυνομίας» τον σύντροφό τους συλληφθέντα. Μέλος μιας αστυνομίας που μπορεί να δολοφονεί, εντελώς χωρίς συνέπειες, εφόσον το νομικό καθεστώς τον καλύπτει να πυροβολεί όταν «αισθανθεί» κίνδυνο. Μέλος μιας αστυνομίας που εκατομμύρια άνθρωποι ποτέ δεν την είχαν δει να προβαίνει σε ακατανόητες ενέργειες κατά μερικών δεκάδων σκηνιτών ενώ δίπλα υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες άστεγοι σκηνίτες στα πάρκα ή σε αναίτιο ψεκασμό με πιπέρι σε διαδηλώτριες που απλά διαδήλωναν, σε απίστευτο ξυλοκόπημα ανθρώπων που διαδήλωναν στο κέντρο του καπιταλισμού χωρίς την παραμικρή και αυτονόητη πρόκληση επεισοδίων.
Υπερβαίνοντας τους σκοπέλους και υφάλους του νον βάιολενς και του πασιφισμού, μας εξήγησαν ότι εκείνο που οφείλουμε να μετρούμε στις αναλύσεις μας, είναι η αποτελεσματικότητα κάθε πρακτικής, δηλαδή, αν δίνεται στο κίνημα μέσω αυτής η δυνατότητα να παρεμβαίνει θετικά δίνοντας προοπτική για την κοινωνική απελευθέρωση. Οι διαδοχικές περιφράξεις που έχουν επιβάλει οι κυρίαρχοι ανατρέπονται με τη σειρά που τους συναντά κανείς κι όχι ξεκινώντας από κει που ξεκίνησαν. Έτσι άνθρωποι κάθε ηλικίας κοινωνικής ιδιότητας, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, μαύροι, άσπροι, συναντώνται στα πάρκα των Πολιτειών της Αμερικής σε μια προσπάθεια να ξαναβρούν την ανθρωπιά τους, την αλληλεγγύη κι ό,τι άλλο η αυτοκρατορία του λιγότερο κακού έχει εξορίσει από τη ζωή ως αντιπαραγωγικό και εμπόδιο για να αναπτυχθεί ο κόσμος του εμπορεύματος.
Εξ άλλου ούτε για τις ιδέες μας πρέπει να ανησυχούμε. Πάντοτε μας επιστρέφουν ως αντιδάνεια. Αλλά, αυτό δεν είναι η πραγματικότητα;
Τέλος πάντων δεν χάλασε κι ο κόσμος με τους δυο αμερικάνους στο Μπραχάμι. Έγινε σίγουρα καλύτερος.
ΓΚ
ΥΓ: πάρε λίγη μυρουδιά από πιπέρι:






Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση για το κίνημα Occupy των ΗΠΑ


Το κίνημα του Occupy στις ΗΠΑ αποτελεί ένα σημαντικό πολιτικό και κοινωνικό φαινόμενο που δείχνει πως οι αντιστάσεις στη βορειοαμερικανική ήπειρο τα τελευταία χρόνια δυναμώνουν και πάλι. Δεκατρία περίπου χρόνια μετά τις κινητοποιήσεις του Σιατλ, το κίνημα του Occupy εμφανίζεται σε πολλά σημεία των ΗΠΑ και βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε ορισμένα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά. Ο αντικαπιταλιστικός χαρακτήρας του, η απουσία κομματικών μηχανισμών, η αμεσοδημοκρατική και οριζόντια οργάνωσή του, η εξωθεσμική αντίληψη του να καταλαμβάνεις χώρους και όχι να στους παραχωρεί το κράτος αποτελούν στοιχεία που κανείς τα βρίσκει σε κάθε ελευθεριακή κοινωνική πρόταση. Την ερχόμενη Κυριακή το απόγευμα, στο ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη, θα γίνει συζήτηση πάνω σε αυτό το ενδιαφέρον φαινόμενο των πλατειών και των δρόμων των ΗΠΑ, το οποίο αναμφίβολα επηρρεάστηκε στο να ξεκινήσει από τη φωτιά της αραβικής άνοιξης αλλά και τις κινητοποιήσεις των "αγανακτισμένων" σε χώρες όπως η Ισπανία, η Μ.Βρετανία και η Ελλάδα. Ο Joshua Stephens και ο Pavlos Stavropoulos είναι δύο σύντροφοι με τους οποίους στη συγκεκριμένη εκδήλωση έχουμε πολλά να συζητήσουμε.




Κυριακή 8/04, 6.30 μ.μ.



Εκδήλωση-συζήτηση:Η άμεση δημοκρατία στην πράξη.Το Κίνημα Occupy στις ΗΠΑ σήμερα



ομιλητές:

Joshua Stephens (Νέα Υόρκη)

Pavlos Stavropoulos (Ντένβερ)



στο ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη (Αγίου Βασιλείου και Π.Π.Γερμανού 22, Μπραχάμι)



http://www.steki-pikrodafni.gr/

Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

Στερνός χαιρετισμός για τον αυτόχειρα παππού, στην Πλατεία Συντάγματος

«...η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κάθε ίχνος επιβίωσής μου»... «Δεν μπορώ να βρω άλλο τρόπο αντίδρασης εκτός από ένα αξιοπρεπές τέλος, πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για να επιβιώσω και γίνω βάρος στο παιδί μου».
Για την κάνη, τη στραμμένη, σε λάθος μεριά (ΓΚ)

Απ' το κακό και τ' άδικο διωγμένο
κι όπως ενήστευες τη δίκοπη ζωή,
σε βρήκα ξαφνικά σημαδεμένο
να σ' έχει ο κάτω κόσμος ξεγραμμένο
κι ο πάνω κόσμος να 'ναι οι τροχοί
που σ' έχουν στα στενά κυνηγημένο...

Και πήρες του καιρού τ' αλφαβητάρι
και της αγάπης λόγια φυλαχτό,
για να βρει πάλι ρίζα το χορτάρι
και πήρες την ελπίδα και τη χάρη,
ψηλά να πας να χτίσεις κιβωτό
με την ελπίδα μόνο και τη χάρη...

Μα πως να μην ξεχάσεις την αυλή σου
και την παλιά τη γνώμη καθενός,
όσους κρυφά περπάτησαν μαζί σου
να σημαδεύουν πάλι τη ζωή σου
και να σαι το πουλί κι ο κυνηγός
στις μαύρες λαγκαδιές του παραδείσου...

Κρυφά και φανερά σ' ακολουθούνε
οι συμμορίες κι οι βασανιστές
και ψάχνουν μέρα - νύχτα να σε βρούνε,
μα δεν υπάρχει δρόμος να διαβούνε
γιατί ποτέ δεν ήταν ποιητές,
το χώμα που πατούν να προσκυνούνε.