O πρώτος γύρος των πρώτων «καλλικράτειων» περιφερειακών εκλογών πέρασε. Οι διευρυμένοι δήμοι επέβαλλαν πολυπληθή ψηφοδέλτια και με αυτόν τον τρόπο έγινε δυνατή η περαιτέρω ενίσχυση των κομματικών μηχανισμών εις βάρος -για άλλη μία φορά- της όποιας τοπικής ιδιαιτερότητας ακόμα και σε αυτόν τον ζόφο των εκλογών.
Το ΠΑΣΟΚ ποσοστιαία απέφυγε τη συντριβή, ενώ η Νέα Δημοκρατία, επίσης ποσοστιαία, κατάφερε να μειώσει αισθητά τη μεταξύ τους διαφορά. Ωστόσο, οι απώλειες ψήφων είναι τεράστιες, όχι μόνο για τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά και για τα υπόλοιπα. Βασικός "νικητής" ωστόσο, παραμένει το συμπαγές σχήμα του ΚΚΕ με αύξηση 70.000 ψήφων ενώ άνοδο τόσο σε ποσοστά όσο και σε αριθμό ψήφων, είχαν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η χρυσή αυγή.
Όμως το σημαντικότερο στοιχείο των εκλογών αυτών είναι ασφαλώς η τεράστια αύξηση της αποχής αλλά και των άκυρων και λευκών ψηφοδελτίων. Στην πολύπαθη από τους μπάτσους και τα μέτρα μάλιστα Αθήνα, το ποσοστό αποχής κόντεψε να φτάσει το 60%, ενώ τεράστια νούμερα αποχής υπήρξαν σε όλους τους μεγάλους δήμους. Αυτό ήταν το «πλειοψηφικό ρεύμα» των συγκεκριμένων εκλογών, που δίχως βέβαια να χαρακτηρίζεται από μία συνεκτική αιτία, δείχνει ωστόσο γενικά την αντίθεση ή την απαξίωση αυτής της αντιπροσωπευτικής διαδικασίας, όπου όλοι, από αριστεροί μέχρι και ναζήδες, επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν για μία πίτα ελέγχου των κρατικών θεσμών της περιφερειακής-τοπικής «αυτοδιοίκησης».
Ουσιαστικά λοιπόν ο περιφερειάρχης της Αττικής αποτελεί τον «εκλεκτό» μόνο του ενός από τους δέκα του εκλογικού σώματος, δείχνοντας πως το εκλογικό σύστημα δεν αποτελεί μία πραγματική δημοκρατική διαδικασία αλλά μία επιβολή αριστοκρατικού χαρακτήρα κομματικών υποψηφίων με δημοκρατικά προσχήματα, τα οποία με την πάροδο των χρόνων ευτελίζονται πρώτα απ΄ όλα από τους ίδιους τους θιασώτες τους. Αντίστοιχη είναι η εικόνα και με τους άλλους υποψηφίους, όπως για παράδειγμα με την αντιστοιχία περίπου ενός προς επτά εκ των ψηφοφόρων να επιλέγουν τον Κακλαμάνη για δήμαρχο της Αθήνας. Τα παραδείγματα είναι σχεδόν όσα και οι δήμοι (με εξαίρεση κάτι περιπτώσεις σαν κι εκείνη του Κουράκη στο Ηράκλειο...).
Η δική μας στάση απέναντι στις εκλογές εκφράστηκε μέσα από την αφίσα που κολλήσαμε σε κάποιες περιοχές της Αθήνας, δείχνοντας την εναντίωσή μας στη συμμετοχή αυτής της διαδικασίας. Η δική μας δράση οφείλει καθημερινά να προσπαθεί να καταδείξει πως η αποχή από τις εκλογές σημαίνει διαρκής και αυτοοργανωμένη συμμετοχή σε ζητήματα και αγώνες που ανοίγονται στα διάφορα πεδία της ζωής, στις γειτονιές, στην εργασία, σε τόσα και τόσα.
Η δράση αυτή είναι ουσιαστική όταν τα βασικά της γνωρίσματα μετουσιώνονται σε ευρύτερη κοινωνική πρακτική και δείχνουν ξεκάθαρη πρόθεση πως επιχειρούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που υπάρχουν δίχως να τα αποφεύγουν μέσα από την πλήρη ανωνυμία των ενεργειών, την προάσπιση κάποιας ιδεολογικής καθαρότητας ή το πρόταγμα ενός γενικόλογου και μόνο επαναστατικού λόγου.
Το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών δείχνει ξεκάθαρα πως το κάλεσμα σε αποχή βρήκε αποδοχή -ή ακόμα καλύτερα έγινε αυτόνομα διευρυμένη κοινωνική πρακτική- και οφείλει να διερευνήσει άλλους ριζοσπαστικούς τρόπους έκφρασης του πολιτικού. Εδώ οι ευθύνες όλων όσων συμμερίζονται το όραμα της κοινωνικής απελευθέρωσης είναι ακόμα μεγαλύτερες.
Η συγκροτημένη δράση στις γειτονιές, η εκφορά λόγου στους δρόμους αλλά και πόρτα-πόρτα, μπορεί να είναι μία υπόθεση κουραστική αλλά διευρύνει τις πιθανότητες οι ιδέες μας να ανακαλυφθούν και σε πολλά άλλα κεφάλια. Κι αυτό γιατί η κρίση μπορεί να μην είναι στιγμιαία, αλλά η στιγμή είναι κρίσιμη...
Φ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου