Οι συγκρούσεις, από την πλατεία Συντάγματος και μετά, υπήρξαν διαρκείς και, αν εξαιρέσουμε τα μπλοκ που απαρτίζονταν από τις δυνάμεις του καθεστωτικού συνδικαλισμού, ο υπόλοιπος κόσμος έκανε ό,τι μπορούσε για να μη διαλυθεί από τις συνεχείς επιθέσεις που δεχόταν από την αστυνομία και να ανταπαντήσει. Τα μπλοκ μάλιστα των τοπικών συνελεύσεων χτυπήθηκαν άγρια μπροστά στο Σύνταγμα αλλά οι περιφρουρήσεις τους και σ΄αυτό το σημείο ανταπάντησαν με τον όποιο δυνατό τρόπο.
Αν και η απεργιακή αυτή κινητοποίηση έγινε μία μέρα μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου που κυρήσσει έναν λυσαλέο πόλεμο στα εργασιακά δικαιώματα από την πλευρά των αφεντικών, καταδείχτηκε για ακόμα μία φορά πως στην Ελλάδα υπάρχει ένα ιδιαίτερα διευρυμένο ρεύμα κοινωνικής ανυπακοής που συγκρούεται με σαφή τρόπο και δεν έχει καμία διάθεση να απεμπολίσει την αξιοπρέπειά του. Ίσως η σημερινή απεργιακή διαδήλωση να μην είχε, σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, "τον κόσμο που θα έπρεπε να έχει", όπως συνηθίζουμε να λέμε, όμως αποτέλεσε άλλη μία πολύ σοβαρή γι΄ αυτούς απάντηση στην επίθεση που εξαπολύουν.
Ο περισσότερος δρόμος βρίσκεται μπροστά και εκεί βρίσκεται και το "στοίχημα" του ανταγωνιστικού κινήματος να μπορέσει να διευρύνει πρακτικές και να συγκροτήσει ακόμα πιο δυναμικές και αποτελεσματικές κοινότητες αγώνα. Το ραντεβού απέναντι στην επίθεση των αφεντικών και του κράτους οφείλει πλέον ξεκάθαρα να είναι καθημερινό μην περιμένοντας σήμερα ή αύριο μέσα από μία διαδήλωση να έρθει η "πτώση των χειμερινών ανακτόρων" αλλά συγκροτώντας μία ουσιαστική επαναστατική προοπτική που είναι πια και ο μόνος εφικτός τρόπος για να ανατραπεί αυτό το πανευρωπαϊκό βιολί των αφεντικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου