Στους δρόμους σπάει η αστυνομοκρατία

Χιλιάδες μπάτσοι, πεζοί, με μηχανές, με περιπολικά, με ελικόπτερα, κατέκλυσαν χθες -και όχι μόνο βέβαια- το κέντρο της Αθήνας. Τη μέρα που συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου η ελληνική αστυνομία φρόντισε να αποτελεί μία δύναμη κατοχής. Όχι μόνο χτύπησε «προληπτικά» μία από τις χθεσινές συγκεντρώσεις (επιτέθηκε δηλαδή στους παρευρισκόμενους στα Προπύλαια στις 3.45 μμ, ενώ η συγκέντρωση ήταν προγραμματισμένη για τις 4 μμ) αλλά έπνιξε και όλο το κέντρο, και κυρίως βέβαια τα Εξάρχεια, με δακρυγόνα. Όλα αυτά, σε συνδυασμό και με την επιβολή απαγόρευσης (οδικής) κυκλοφορίας, δεν κατάφεραν να εμποδίσουν πολλές χιλιάδων ανθρώπων να κατεβούν και να διαδηλώσουν στους δρόμους αλλά και κάποιες από αυτές να συγκρουστούν για ώρες. Ο εκτεταμένος σχηματισμός μάχης της ελληνικής αστυνομίας δεν επιτέθηκε χθες ίσως με ακόμα μεγαλύτερη δριμύτητα όπως θα ήθελε, αφού μπροστά του είχε πολλές εκατοντάδες πολύ νεαρών ανθρώπων να τον πετροβολούν και να τον βρίζουν.

Γνωρίζει πολύ καλά το κράτος ότι στην ελληνική επικράτεια οι δυνάμεις αντίστασης μπορεί να μην συνιστούν έναν ενιαίο και απειλητικό πολιτικό φορέα, ωστόσο δεν είναι καθόλου αποκομμένες από ευρύτερες κοινωνικές ομάδες κυρίως μέσα από τη δραστηριοποίησή τους σε διάφορα κοινωνικά πεδία. Το κλίμα τρομοκρατίας, που επιχειρήθηκε να επιβληθεί με την τηλεοπτική περιφορά φωτογραφιών των έξι συλληφθέντων αντιεξουσιαστών για «σύσταση εγκληματικής οργάνωσης» –που ακόμα τουλάχιστον δεν κατονομάζεται- και με τα ολοκληρωτικά αστυνομικά μέτρα στους δρόμους, δεν κατάφερε να επιβάλει τον φόβο. Όμως αυτές οι δυνάμες που σήμερα αντιστέκονται δεν αρκούν για να φέρουν μία ουσιαστική ρήξη και ανατροπή. Ο Στρος Καν με τον πρωθυπουργό μας είπαν σήμερα ξεκάθαρα πως τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά μας. Εκεί είναι υπόθεση του καθενός να αναλάβει τις ευθύνες του...