Αλληλεγγύη στον αγώνα των Κούρδων στη Συρία

κείμενο της ομάδας ελευθεριακών κομμουνιστών

με την ελευθερία ή με τη βαρβαρότητα
Αλληλεγγύη στον αγώνα των Κούρδων στη Συρία

Τους τελευταίους μήνες στη βόρεια Συρία, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, δυο κόσμοι συγκρούονται μετωπικά. Με το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, ο πρόεδρος Άσαντ απέσυρε από τη βόρεια Συρία τα περίσσοτερα στρατεύματα με σκοπό να αντιμετωπίσει την εξέγερση που είχε ξεσπάσει νοτιότερα στη χώρα. Σε αυτή τη στιγμή, οι Κούρδοι της Συρίας ξεσηκώθηκαν σχηματίζοντας στις περιοχές που ελέγχουν τρία καντόνια (περιφέρειες) και συγκροτώντας ένοπλα σώματα αυτοάμυνας με τη συμμετοχή αντρών και γυναικών.

Η μορφή αυτής της οργάνωσης στις κουρδικές περιοχές δεν προέκυψε ξαφνικά. Ένα τμήμα των Κούρδων της Τουρκίας και της Συρίας έχει πλέον αναθεωρήσει το αίτημα για έθνος-κράτος και έχει περάσει έμπρακτα στην προσπάθεια διαμόρφωσης περιφερειακών κουρδικών ομοσπονδιών (πρωτίστως σε Τουρκία και Συρία), οι οποίες στη συνέχεια θα συνενωθούν μεταξύ τους. Προς αυτήν την κατεύθυνση, έχει αναβαθμιστεί ιδιαίτερα ο ρόλος των τοπικών συμβουλίων και συνελεύσεων αλλά και η ίση συμμετοχή των γυναικών.

Το κουρδικό κίνημα έχει αποκτήσει έντονα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, τα οποία δεν βρίσκονται πλέον σε αντιπαράθεση με τους άλλους λαούς των κρατών της περιοχής αλλά μόνο με τα ίδια τα κυρίαρχα κράτη και τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ τους.

Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, οι κουρδικές περιοχές, με κύριο σημείο την πόλη Κομπάνι, δέχονται αφόρητες πιέσεις από τους ισλαμιστές τζιχαντιστές της ISIS. Τα σχετικά πρόσφατα γεγονότα με τη σφαγή εκατοντάδων Γεντίζι από τους τζιχαντικές αποτελούν ένα από τα πιο αποτρόπαια γεγονότα που προηγήθηκαν τις επίθεσής τους στην κουρδική πόλη. Οι κουρδικές ομάδες αυτοάμυνας είναι εκείνες που έχουν αναχαιτήσει, όσο κανείς άλλος, την επέλαση των ισλαμιστών τζιχαντιστών προς τα δυτικά.

Έτσι, λοιπόν, εκεί, στα ανατολικά της Μεσογείου, συγκρούονται ανοιχτά και αιματηρά δύο κόσμοι: από τη μία πλευρά ο σκοταδισμός και η κανιβαλιστική βία των ισλαμιστών τζιχαντιστών, που επιχειρούν να διαμορφώσουν μια μαύρη τρύπα στη γεωγραφία του πλανήτη, και από την άλλη πλευρά προοδευτικές δυνάμεις και κοινωνίες, όπως εκείνες των Κούρδων της βόρειας συριακής και της νοτιοανατολικής τουρκικής επικράτειας, που αγωνίζονται για τον αυτοκαθορισμό του λαού τους και για την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων και των δύο φύλων.

Σε αυτή τη βίαιη διελκυστίνδα, το ρόλο του ξενοδόχου πάντοτε διεκδικούν τα κράτη, τόσο τα επιτόπια πόσο δε μάλλον οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Ο χαμαιλεοντικός ρόλος των κρατών και των μεγάλων δυνάμεων φαίνεται ξεκάθαρα για άλλη μια φορά σε αυτήν την περίπτωση. Η Τουρκία φαίνεται πως ενισχύει με προσεκτικό υπόγειο τρόπο τους τζιχαντιστές, προκειμένου να πολεμήσει το κουρδικό αντάρτικο και την όποια προοπτική αυτονομίας των περιοχών της που βρίσκονται στο έδαφός της.

Από την άλλλη πλευρά, οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση (με κυρίαρχες χώρες τη Γερμανία και τη Γαλλία) επιχειρούν με τη συνδρομή βομβαρδισμών από αέρος, εκπαίδευσης Κούρδων ανταρτών ή διάθεσης όπλων και πυρομαχικών, να πλήξουν τις θέσεις των τζιχαντιστών και να ενισχύσουν στρατιωτικά τους εμπόλεμους Κούρδους.

Δεν θα ήταν καθόλου σοβαρό να επικρίνει κάποιος τους Κούρδους των περιοχών αυτών για το γεγονός ότι μπορεί να δέχονται ξένη βοήθεια, όταν έξω από την πόλη βρίσκονται οι άλλοι με τα μαχαίρια και χαντζάρες επιχειρώντας να την καταλάβουν καταστρέφοντας οτιδήποτε και σφάζοντας οποιονδήποτε.

Αυτό ασφαλώς δεν σημαίνει πως ο χαμαιλεοντικός χαρακτήρας των κρατών αυτών μπορεί σήμερα να παραβλεφθεί. Η περίπτωση της Ουκρανίας, όπου οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση υποστήριξαν ανοιχτά τη συγκρότηση κυβέρνησης από κρυπτό- και φανερούς ναζί, είναι χαρακτηριστική. Εκεί, οι «δημοκρατικές/προοδευτικές» δυνάμεις της Δύσης υποστήριξαν καθάρματα που χαιρετούν ναζιστικά, επιτρέποντας στον νεο-τσάρο Πούτιν να κάνει και μαθήματα «δημοκρατίας» και «διεθνούς νομιμότητας».

Αυτό που συμβαίνει σήμερα στον πλανήτη είναι κάτι ανεξέλεγκτο και απρόβλεπτο. Καμία από τις

λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις δεν μπορεί να ελέγξει τους λαούς και τις εξελίξεις, ενώ ο χαμαιλεοντισμός τους περιπλέκει ακόμα πιο πολύ τα πράγματα, με τραγικές συνέπειες για τους λαούς και τις κοινωνίες.

Την ίδια στιγμή που οι δυνάμεις του σκοταδισμού, μέσα από τον εθνικισμό και τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, εξαπλώνονται και ζητούν να χυθεί το αίμα των λαών, σε περιοχές του πλανήτη που μέχρι πριν λίγο καιρό δεν υπήρχε κάτι το ιδιαίτερα εμφανές για να το διαβλέψει ο καθένας, εμφανίζονται έντονα προοδευτικά αλλά και ριζοσπαστικά ρεύματα, που επαναφέρουν δυναμικά το ζήτημα της κοινωνικής ελευθερίας και πάλι στην αντζέντα της ανθρώπινης ιστορίας.

Σε αυτά τα κινήματα, οι αναρχικοί συμμετέχουν με όλες τους τις δυνάμεις και προωθούν την οριζόντια οργάνωσή τους και τον αυτοκαθορισμό των κοινωνιών. Ορισμένοι μάλιστα από τους Τούρκους συντρόφους βρέθηκαν στην Κομπάνι προκειμένου να σταθούν αλληλέγγυοι στον αγώνα των Κούρδων μαχητών και των κατοίκων της περιοχής.

Είμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των Κούρδων εξεγερμένων εκατέρωθεν των τουρκοσυριακών συνόρων.

Προτάσσουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη των εξεγερμένων και αντιστεκόμενων ως

βάση μιας νέας ανθρωπότητας που θα εξοβελίσει από την ιστορία το σκοταδισμό και τη βαρβαρότητα των κρατών, των αφεντικών, των φασιστών και των φονταμενταλιστών.

Προτάσσουμε τον αυτοκαθορισμό των λαών και την αυτοδιεύθυνση των κοινωνιών, μακριά από κάθε λογική ανεύρεσης του «καλύτερου» νταβατζή «για το καλό της πατρίδας».

Ενώνουμε τη φωνή και τη δράση μας με τη φωνή και τη δράση του αγωνιζόμενου

κουρδικού λαού.

«Οποιοσδήποτε αποκαλείται επαναστάτης πρέπει να νοιώσει κάθε σφαίρα που πέφτει στην Κόμπανι σαν μια σφαίρα που πέφτει στον ίδιο, ως εκ τούτο αυτό είναι το κάλεσμά μας στον καθέναν, και πρωτίστως στους επαναστάτες, να υπερασπιστούν την αντίσταση της Κόμπανι»

(απόσπασμα από συνέντευξη μέλους της «Αναρχικής Επαναστατικής Δράσης» στην Τουρκία)

ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών

6/10/2014