(αναδημοσίευση-μετάφραση από: http://karakok.wordpress.com/2014/11/08/suruc-diaries-08-11-14/)
Εμείς, για να είμαστε αλληλέγγυοι στο Κομπάνι, ως Istanbul
Anarsi Inisiyatifi και Karakok Otonom (Πρωτοβουλία Αναρχικών της Κωνσταντινούπολης και Αυτόνομοι Καρακόκ), πήραμε το δρόμο για το Σουρούκ από την Κωνσταντινούπολη την Παρασκευή. Επειδή τα αεροπορικά εισιτήρια ήταν
πολύ ακριβά, προτιμήσαμε να πάμε με λεωφορείο. Όπως κατεβήκαμε από το λεωφορείο
στο χωριό Αλιγκέλ γύρω στις 8 π.μ., αλλάξαμε λεωφορείο για το Σουρούκ. Στο
χωριό, συναντούσαμε παντού Τούρκους στρατιώτες σε επιφυλακή, όπως κατοχικές
δυνάμεις και οχήματα ελέγχου εξεγέρσεων (TOMA, akrep).
Πρώτα πήγαμε στο δημαρχείο και συνομιλήσαμε
με στελέχη του δήμου. Στη συνέχεια, ένας από αυτούς μας πήρε στο σπίτι του για
να πάρουμε πρωινό. Αυτός και η οικογένειά του έχουν παραχωρήσει το σπίτι τους
ως καταφύγιο για περίπου 40 άτομα από το Κομπάνι. Μετά το πρωινό, βρήκαμε ένα
αυτοκίνητο για το χωριό Μαχσέρ απέναντι από το Κομπάνι και φτάσαμε εκεί.
Αντικρίσαμε μια πεδιάδα, κοκκινόχωμα, και το Κομπάνι με χρώμα γκρι. Χωρικοί και
άνθρωποι από το Κομπάνι, άνθρωποι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, μας
χαιρετούν, ρωτάνε «Έχετε φάει τίποτα;», μοιράζονται τσιγάρα μεταξύ τους και
μαζί μας σαν να ήμαστε όλοι σύντροφοι από χρόνια. Αφήσαμε τα πράγματά μας στον
οίκο των προσευχών και στην αυλή του τζαμιού -και τα δύο χρησιμοποιούνται για
να μένουν άνθρωποι.
Όλοι στο χωριό παρακολουθούν το Κομπάνι με
τα κιάλια τους όλη μέρα. Στο ψηλότερο σημείο του τζαμιού, οι οικογένειες,
συγγενείς και φίλοι των ανθρώπων που πολεμούν στο Κομπάνι κοιτάζουν νευρικά
προς το Κομπάνι. Βλέπουμε εδώ ότι οι σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι
πολύ πιο προχωρημένες από ό, τι στις «σύγχρονες πόλεις». Όλοι μπορούν να συζητήσουν με όλους χωρίς
δισταγμό. Βλέπουμε εδώ ότι δεν υπάρχουν διακρίσεις λόγω ηλικίας. Όλοι ζουν
αλληλέγγυοι και όλοι θεωρούνται κομμάτι αυτής της αλληλεγγύης. Μόλις φτάσαμε
αναζητήσαμε τους υπεύθυνους για να μάθουμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε αλλά δεν
τους έχουμε δει ακόμα. Είμαστε εδώ για μικρό χρονικό διάστημα∙ επομένως, θα
προσπαθήσουμε να συμμετέχουμε σε κάθε είδους εργασία.
Σύμφωνα με τις έκτακτες ειδήσεις, το Κομπάνι βομβαρδίστηκε
δύο φορές το πρωί περίπου στις από
συμμαχικές δυνάμεις αέρος. Η συνοριακή πύλη Μουρσίντπιναρ βομβαρδίστηκε δύο
φορές περίπου στη 1 μ.μ. από τις συμμαχικές δυνάμεις. Τώρα φαίνεται να
επικρατεί ηρεμία και ησυχία. Ακούσαμε ότι οι συγκρούσεις γίνονται πιο κρίσιμες
τη νύχτα. Θα περιμένουμε και θα δούμε. Ακούσαμε πως το νεκρό σώμα της Καντέρ,
που δολοφονήθηκε από τους στρατιώτες πριν δυο μέρες, στάλθηκε στην
Κωνσταντινούπολη. Αυτά είναι όλα προς τα παρόν, θα σας ενημερώσουμε ξανά.
Σημείωση 1: Μια φίλη ακτιβίστρια για την απελευθέρωση των
ζώων θα μοιραστεί μαζί μας τις παρατηρήσεις της για το τι έχουν υποστεί τα ζώα
εδώ μέσα σε δύο μέρες («τα κρυφά θύματα του πολέμου»).
Σημείωση 2: Εμείς, οι Karakök Otonom και İstanbul Anarşi
İnisiyatifi (Πρωτοβουλία Αναρχικών της Κωνσταντινούπολης και Αυτόνομοι Καρακόκ) θα μοιραζόμαστε
τις παρατηρήσεις μας στο Σουρούκ μέρα με τη μέρα για μα εβδομάδα. Στις 15
Νοεμβρίου θα μεταδοθεί μια συνέντευξη από την περιοχή.
İstanbul Anarşi
İnisiyatifi
Karakök Otonomu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου