Ενημέρωση για το Κουρδιστάν και την Τουρκία προς το Ελληνικό Κοινό

_Αναδημοσιεύουμε την παρακάτω ανακοίνωση του Πολιτιστικού Κέντρου Κουρδιστάν, η οποία έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον, αφού αποτελεί μία κατατοπιστική σκιαγράφηση του κουρδικού ριζοσπαστικού κινήματος καθώς και των τελευταίων γεγονότων στην περιοχή της νοτιοανατολικής τουρκικής επικράτειας._ 

Ο κουρδικός λαός αντιστέκεται εδώ και διακόσια χρόνια για να ζήσει ελεύθερα όπως ο κάθε λαός. Αυτή η μακρόχρονη αντίσταση συνεχίζεται στα τέσσερα κομμάτια παρά τις απώλειες.  Μπορεί σήμερα αυτή η ελευθερία να επιτευχθεί σε έναν βαθμό στο νότιο Κουρδιστάν και τη Ροζάβα αλλά αυτό δεν αρκεί για όλο το Κουρδιστάν. Εμείς θα σας δώσουμε πληροφορίες για το Μπακουρί Κουρδιστάν που βρίσκεται στην γεωγραφική περιοχή της Τουρκίας. Το κίνημα με την ηγεσία του πρόεδρου Άπο (Αμπντουλλάχ Οτζαλάν) και τα μαθήματα που πήρε από τους αγώνες του παρελθόντος απέκτησε ένα δημοκρατικό και σύγχρονο χαρακτήρα  τα τελευταία 40 χρόνια. Το κίνημα ελευθερίας έχει μια ιδεολογική και φιλοσοφική βάση που έχει την αυτοδυναμία και την αυτάρκεια ως βασικούς πυλώνες . Έχει εμπιστευτεί και στηριχτεί στην αυτοδυναμία του λαού.
Είναι γνωστό το ότι η καπιταλιστική νεοτερικότητα έγινε σύστημα χτίζοντας έθνη-κράτη. Όμως όσο μεγάλωσε και παγκοσμιοποιήθηκε άρχισε να υπονομεύει αυτά είτε παθητικοποιώντας  τα όπως στην Ευρωπαϊκή Ένωση είτε δια βίας όπως στην Μέση Ανατολή. Ως απάντηση σε αυτό οι εργαζόμενοι και οι καταπιεσμένοι των χωρών υπό επίθεση έδωσαν  ένα μεγάλο αγώνα αποκτώντας χαρακτήρα ως αποτέλεσμα. Το κουρδικό κίνημα ελευθερίας δεν περιόρισε τον εαυτό του μέσα στα σύνορα του έθνους-κράτους. Με το παράδειγμα του δημοκρατικού έθνους, βασίστηκε πρώτα στα τέσσερα κομμάτια του Κουρδιστάν αλλά έβαλε στόχο την επίτευξη την ένωση της μοίρας των λαών ως αρχή.

            Θα σας πληροφορήσουμε για τα δραματικά επεισόδια του 40χρόνου αγώνα του κουρδικού κινήματος απέναντι στο ρατσιστικό κράτος της Τουρκίας.

            Το κίνημα ξεκίνησε από μια ομάδα Κούρδων και Τούρκων νέων. Στο πρώτο διάστημα δολοφονήθηκε ο Ηακκί Καρέρ ένας από τους Τούρκους ηγέτες του κινήματος. Μετά την ίδρυση του κόμματος, το κράτος κήρυξε κατάσταση έκτακτου ανάγκης το 1978 στην Τουρκία και Κουρδιστάν κάνοντας σφαγή αλεβιτών στο Μάρας. Το γεγονός σχολιάστηκε από τον Οτζαλάν ως εξής: «Το κράτος μας είπε, προσέχετε θα σας σφάξουμε όλους.»

            Στην συνέχεια το κίνημα έδωσε αγώνα ενάντια στις φεουδαρχικές δυνάμεις του κουρδιστάν δηλαδή στους αντιπροσώπους του αποικιακού τουρκικού κράτους. Αυτό ονομάζεται η αντίσταση του Σιβέρεκ και Χίλβαν. Την αποτυχημένη δουλειά ήρθε η χούντα της 12 Σεπτεμβρίου να ολοκληρώσει. Ο ηγέτης της χούντας ο Εβρέν έλεγε πώς κατέληξε στην ιδέα όταν πετούσε πάνω στο Ούρφα και Μπάτμαν με ελικόπτερο. Η χούντα έσπειρε τρομοκρατία σε όλο το Κουρδιστάν και γέμισε τις φυλακές με κούρδους και τούρκους δημοκράτες και επαναστάτες. Σαν αποτέλεσμα το τουρκικό δημοκρατικό και επαναστατικό κίνημα διαλύθηκε. Οι κούρδοι αγωνιστές πέρασαν από πρωτοφανή βασανιστήρια αλλά έδωσαν και ηρωικούς αγώνες όπως των φυλακών Ντιαρμπακίρ.

            Το κίνημα απάντησε με το αντάρτικο που ξεκίνησε στις 15 Αυγούστου. Το κράτος σύστησε δολοφονικά σχήματα όπως την αγροφυλακή, Jitem και Χιζμποουλλάχ. Εκκένωσαν  με διάφορους τρόπους 5 χιλιάδες χωριά. Κατά τις επίσημες πηγές 17 χιλιάδες διανοούμενοι, δικηγόροι, πολιτικοί και πατριώτες δολοφονήθηκαν μεταξύ 1990-1998 χωρίς να βρεθούν οι δράστες. Ακόμα χιλιάδες αγνοούνται. Παρόλα αυτά το κίνημα εξελίχτηκε και εξαιτίας αυτού ο κ. Αμπντουλλάχ Οτζαλάν παραδόθηκε στο τουρκικό κράτος με μια διεθνή συνομωσία. Ο ηγέτης μας κρατείται υπό βαριά απομόνωση εδώ και 17 χρόνια.   

       Το κουρδικό κίνημα ελευθερίας κήρυξε εκεχειρία  από το 1993 και μετά για να δοθεί μια ειρηνική λύση στο ζήτημα. Κάθε φορά το κράτος το χρησιμοποίησε για να αποδυναμώσει το κίνημα. Η εκεχειρία των τελευταίων 2,5 χρόνων έληξε στις 24 Ιούνιο 2015. Μέσα σε αυτό το διάστημα οι αντάρτες/ισσες τραβήχτηκαν εκτός χώρας αλλά το κράτος έχτισε στρατόπεδα και στρατιωτικά πόστα στις περιοχές των ανταρτών. Παρά τις δεκάδες προβοκάτσιες, οι αντάρτες/ισσες και το πολιτικό κουρδικό κίνημα άντεξαν για να μην χαθεί η ευκαιρία. Πρέπει να τονίσουμε αυτήν την διαδικασία ειρήνευσης επειδή είναι διαφορετική ποιοτικά και είναι προϋπόθεση για την κατανόηση του σημερινού πολέμου.

            Το κράτος ανακοίνωσε μέσω Ερντογάν ότι διαπραγματεύεται με τον ηγέτη του κουρδικού λαού. Αυτή η ανοιχτή δήλωση προκάλεσε ελπίδα. Μια ομάδα σοφών έκανε έρευνα στις 7 περιοχές για την άποψη του λαού για το ζήτημα. 80% της κοινωνίας υποστήριζε την επίλυση και την ειρήνη. Κατά την διάρκεια αυτή έγιναν συζητήσεις και διαπραγματεύσεις που κατέληξαν στην ανακοίνωση 10 σημείων στις τηλεοράσεις. Η ανακοίνωση ήταν αποτέλεσμα συνάντησης μεταξύ του Αντιπροθυπουργού Γιαλτσίν Ντογάν, 2 υπουργών και των τριών βουλευτών του HDP ως αντιπρόσωποι της κουρδικής πλευράς.

              Το HDP πήρε απόφαση να μπει ως κόμμα πρώτη φορά στις εκλογές της 7 Ιουνίου. Το κράτος έκανε ό,τι μπορούσε για να μην περάσει το κόμμα  το εκλογικό κατώτερο όριο 10%. Καθ’ όλη την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου έγιναν 400 εμπρηστικές επιθέσεις, συμπεριλαμβανομένων και των κεντρικών γραφείων του κόμματος. Επίσης έγιναν βομβιστικές επιθέσεις στα γραφείο του κόμματος στα Άδανα και Μερσίνη χωρίς να υπάρξουν θάνατοι χάρη στην επαγρύπνηση του κόσμου. Από την άλλη έγιναν στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των ανταρτών και αφέθηκαν στρατιώτες στις περιοχές των ανταρτών επίτηδες για να υπάρξουν μεγάλες απώλειες. Αυτό συνέβηκε σαν παράδειγμα στην ύπαιθρο του Άγρι. Ο οδηγός του HDP δολοφονήθηκε μέσα στο κομματικό όχημα, ένας εργαζόμενος του κόμματος εκτελέστηκε στο Μπίνγκιολ. Στην τελευταία προεκλογική συγκέντρωση του HDP στις 5 Ιουνίου έγινε βομβιστική επίθεση στους συγκεντρωμένους με αποτέλεσμα να πεθάνουν 5 άτομα. Αλλά το κουρδικό κίνημα και ο λαός κράτησαν την ψυχραιμία τους και επέδειξαν μια οργανωμένη στάση.

            Παρόλα τα παραπάνω το HDP πήρε 13,2 % σημειώνοντας μια μεγάλη νίκη. Ο Ερντογάν, το κόμμα του και τα όνειρα του για προεδρία νικήθηκαν. Ο Ερντογάν δεν δέχτηκε αυτό το αποτέλεσμα, δεν επέτρεψε να συσταθεί κυβέρνηση. Η Τουρκία οδηγήθηκε στις εκλογές της 1 Νοεμβρίου. Το κουρδικό κίνημα ονόμασε αυτό ως το πραξικόπημα του παλατιού και ξεκίνησε την δημοκρατική αντίσταση. Ο κουρδικός λαός κήρυξε αυτόνομες διοικήσεις ως απάντηση στο πραξικόπημα. Ανακοίνωσαν ότι δεν θα αναγνωρίζουν τους θεσμούς και οργανώσεις του κράτους. Ένα μέρος της αυτονομίας είναι η συμφωνία με το κράτος πάνω σε δημοκρατικές πρακτικές. Το ζήτημα είναι να ζήσουμε με ένα δημοκρατικό σύνταγμα. Εάν το κράτος δεν συμφωνεί τότε η αυτονομία κηρύσσεται μονομερώς. Πάνω σε αυτήν την κατανόηση έγιναν οι σημερινές κηρύξεις.

            Μετά τις εκλογές της 7 Ιουνίου η αστυνομία και ο στρατός του ΑΚΠ ξεκίνησαν μια εκστρατεία συλλήψεων κατά των κούρδων πολιτικών και νέων. Ο λαός του Κουρδιστάν σαν να έφταιγε για την νίκη του Κομπάνι και του HDP. Οι συλλήψεις συνοδεύτηκαν με δολοφονίες και τότε στο Κουρδιστάν της Τουρκίας ο κουρδικός λαός και η νεολαία του εφάρμοσε την τακτική των τάφρων. Αυτή η τακτική ήταν για την αυτοπροστασία τους από την τρομοκρατία και τους δολοφόνους του ΑΚΠ.

            Όπως και τα προηγούμενα καθεστώτα ο Ερντογάν καταπίεσε τον τύπο. Οι συλλήψεις των δημοσιογράφων στην Τουρκία είναι εύκολες. Η παραμικρή κριτική μπορεί να είναι άλλοθι για σύλληψη ή απόλυση. Το αποτέλεσμα είναι ένας τύπος σε βαθιά σιωπή. Από τις 7 Ιουνίου μέχρι σήμερα πάνω από 40 συνδήμαρχοι του Κουρδιστάν, δημοσιογράφοι, φοιτητές, δικηγόροι, ακτιβίστριες, ακαδημαϊκοί τούρκοι και κούρδοι έχουν συλληφθεί. Μια απλή δήλωση τύπου είναι πλέον επικίνδυνη όπως την επίθεση στο Σορούτς και την δολοφονία του Ταχίρ Ελτσί .

            Ο κουρδικός λαός θέλει δημοκρατική αυτονομία. Αυτό εκδηλώνεται με το σύνθημα  Δημοκρατική Τουρκία, Ελεύθερο Κουρδιστάν. Στην πραγματικότητα το κράτος έχοντας χάσει το Κουρδιστάν, επιχειρεί να κατακτήσει την δυτική Τουρκία με τον πόλεμο ενάντια στις κηρύξεις αυτονομίας. Αυτό είναι η συνέπεια η προσέγγιση των τουρκικού και κουρδικού λαών στις εκλογές των 7 Ιουνίου που έφερε τον Ερντογάν σε πολλή δύσκολή θέση. Η έναρξη του πολέμου έγινε με τον βομβαρδισμό του Καντίλ στις 24 Ιουνίου. Δόθηκε μεγάλη προσπάθεια από την πλευρά του κράτους για να υπάρξουν μεγάλες απώλειες στρατιωτών έτσι ώστε να φουντώσουν τα εθνικιστικά και ρατσιστικά συναισθήματα μεταξύ των λαών. Αλλά αυτός ο στόχος δεν επιτεύχθηκε.

            Κατά βάση η επίθεση στο Σορούτς ήταν ένα μήνυμα  στους σοσιαλιστές και τις δημοκρατικές δυνάμεις της Τουρκίας: αυτό θα πάθετε αν είστε μαζί με τους κούρδους. Μετά τους θανάτους πολλών στρατιωτών στο Οράμαρ, έγιναν πογκρόμ και λιντσαρίσματα κατά των HDP, κουρδικών επιχειρήσεων και ανθρώπων. Αντιστεκόμενοι στις επιθέσεις αυτές, οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα και μαζικές δημοκρατικές οργανώσεις DISK, KESK, TMMOB, TTOB διοργάνωσαν την συγκέντρωση ειρήνης στην Άγκυρα στις 10 Οκτώβριου. Η σφαγή οδηγήθηκε από το κράτος μέσω επίθεσης αυτοκτονίας με σκοπό να απομονωθεί το κουρδικό κίνημα. Δεν μπορούμε να πούμε ότι η επίθεση αυτή γονάτισε την δυτική Τουρκία αλλά το πνεύμα της ενότητας πήρε ένα μεγάλο τραύμα πριν οργανωθεί καλά καλά. Πλέον στην δυτική Τουρκία γίνονται επιχειρήσεις και εκτελέσεις με αποτέλεσμα να δολοφονηθούν 10 άτομα στους τελευταίους 2 μήνες όπως στην περίπτωση της Ντιλέκ Ντογάν.

            Το κράτος εδώ και σχεδόν 5 μήνες μπαίνει με τανκς στις πόλεις Silopi, Cizre, Sur, Varto, Gever, Silvan, Lice, Hani, Semdinli, Kerboran, Derik Nisebin, Dargecid, Diyadin, Silvan και επιχειρεί σφαγές. Τον Δεκέμβρη έγινε ένας μεγάλος στρατιωτικός εφοδιασμός στις πόλεις Sur, Nibsen, Kerboran, Dargecid, Silopi και Cizre. Ένα μέρος του είναι η συμμορία του Ερντογάν που αποτελείται από τους ηττημένους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους. Μαζί με αυτούς συγκέντρωσαν εδώ και τους αντιτρομοκρατικούς, αγροφυλακή, JİTEM και τις ειδικές δυνάμεις. Η επιχείρηση ξεκίνησε στις 14 Δεκεμβρίου στις πόλεις Cizre, Silopi και Nusaybin υπό την ηγεσία  του επικεφαλή του στρατού Hulusi Akar. Για τον πόλεμο αυτόν έχουν φέρει στρατηγούς του ναυτικού, αεροπορίας και πεζικού στην περιοχή και μόνο στις επιχειρήσεις των Silopi και Cizre παίρνουν μέρος 64 συνταγματάρχες.

            Σε αυτόν τον πόλεμο οι δυνάμεις του κράτους βομβαρδίζουν τις πόλεις με κανόνια, τανκς, ελικόπτερα, κατεδαφίζουν σπίτια, καταστρέφουν ιστορικά μνημεία, σκοτώνουν κυρίως γυναίκες, ηλικιωμένους και παιδιά, εκτελούν νέους, και εκκενώνουν τις περιοχές κόβοντας το νερό, ρεύμα , φυσικό αέριο. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν τα βασικά είδη της καθημερινότητας λόγω των απαγορεύσεων κυκλοφορίας. Τα σχολεία είναι κλειστά, τα νοσοκομεία είναι υπό πολιορκία, και μάλιστα οι νεκροί δεν επιτρέπεται να ταφούν με αποτέλεσμα να μένουν πολλοί δολοφονημένοι στους δρόμους για μέρες όπως η μητέρα Ταϊμπέτ. Είχε 11 παιδιά, δολοφονήθηκε από σκοπευτή, και το σώμα της έμεινε στο σημείο 8 μέρες. Και ο γαμπρός της μοιράστηκε την ίδια μοίρα όταν προσπάθησε να την βοηθήσει.

            Το κάλεσμα του λαού και το δικό μας προς το κοινό και τον τύπο είναι να δείξουν την ευαισθησία και την αλληλεγγύη που δείξαν στο Κομπάνι για το Μπακουρί Κουρδιστάν που έχει κηρύξει αυτονομία. Ο τύπος καταπιέζεται και το κοινό έχει πρόσβαση μόνο στην ψευδή ενημέρωση του τουρκικού κράτους. Ο κουρδικός τύπος προσπαθεί να μεταφέρει τις εξελίξεις προς το κοινό. Η ευαισθητοποίηση σας θα σταματήσει να συμβούν μεγαλύτερες τραγωδίες. Ζητούμε την αλληλεγγύη του Ελληνικού λαού, διανοούμενων, πολιτικών οργανώσεων και κομμάτων.

Η αξιοπρέπεια θα νικήσει την βαρβαρότητα του τουρκικού κράτους

Ζήτω η αντίσταση

Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν