Παντού στην κυρίαρχη πολιτική σκηνή τα κόμματα αναφέρονται ως οι «πυλώνες της δημοκρατίας». Ιδιαίτερα όταν υπάρχει αμφισβήτηση ή απονομιμοποίηση του κοινωνικού συστήματος τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, το τονίζουν ιδιαίτερα. Όταν πλησιάζουν όμως οι δημοτικές εκλογές ή όταν γίνονται εκλογές στα συνδικάτα, οι πλειοψηφία των δημοτικών και συνδικαλιστικών παρατάξεων (πλην ΚΚΕ και κάποιων μικρών γκρουπών) μιλούν πάντα ενάντια στην κομματικοποίηση των εκλογών. Τι συμβαίνει ξαφνικά με τους «πυλώνες της δημοκρατίας»; Παθαίνουν νευρική ανορεξία; Σταματάει η δημοκρατία στις τοπικές κοινωνίες; Τι θέλουν να πουν οι ποιητές της «δημοκρατίας», όταν ακόμα και στην καταμέτρηση της νύχτας των τοπικών εκλογών ο ελληνικός χάρτης παρουσιάζεται με χρωματισμούς αντίστοιχους των κομμάτων;
Τα κόμματα λειτουργούν με τον πιο δυνατό τρόπο που μπορούν να λειτουργούν εν μέσω της αδιάκοπης μάχης ανάμεσα σε ακαθόριστα πολιτικά, τοπικές δυναμικές και στο κράτος το οποίο επιδιώκει διαρκώς να τις αφομοιώνει και να τις εντάσσει στο δυναμικό του. Όσο η τοπικότητα διατηρεί στοιχεία του παρελθόντος που αποτελούν ανάχωμα στις κυρίαρχες κεντρικές επιλογές, στοιχεία που αποκτούν υπόσταση κοινωνική και σε κάποιες περιπτώσεις πολιτική μέσα σε κοινωνικούς αγώνες και ιδιαίτερα αυτούς της τελευταίας δεκαετίας, τόσο η ανύπαρκτη δημοκρατία μέσω των «πυλώνων» της, κομμάτων, επιδιώκει να τους δώσει εκείνα τα χαρακτηριστικά στο όνομα της αποτελεσματικότητας, ώστε τα όποια μορφώματα προκύψουν να είναι εικόνες και ομοιώματά της. Από τη μια δημιουργεί «ανεξάρτητες» παρατάξεις κι από την άλλη επιδιώκει να δίνει σε συσσωματώσεις, μορφή κόμματος μέσω πάλι κάποιων μηχανισμών όπως των κομμάτων και οργανώσεων της αριστεράς. Εκτός από τις χοντροκομμένες κομματικές προσπάθειες «ανεξαρτήτων», έχουμε και τις παρατάξεις που είναι «αποτέλεσμα αγώνα» και θα ζητήσουν στη «δημοκρατία» ένα ρόλο.
Στις τοπικές εκλογές έχουμε τοπικά κόμματα με ημερομηνία λήξεως.
γκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου