Η πρόσφατη αντιπαράθεση-σύγκρουση ανάμεσα σε ένα συνοθύλευμα εργοδοτών-ιδιοκτητών-υπαλλήλων της μεταφοράς υγρών καυσίμων και των επίσημων εκπροσώπων κυβέρνησης-επιχειρηματιών τουρισμού και εμπορίου ανέδειξε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο και ύφος τη φανερή πλέον πλευρά μιας βαθειάς αξιακής κρίσης από την οποία μαστίζεται ο σύγχρονος κόσμος. Μιας κρίσης που οι οικολογικές της προεκτάσεις από την απόλυτη εξάρτηση της χρήσης του πετρελαίου φαίνονται σχεδόν αστείες: η λιγότερο φωτεινή πλευρά αλλά συνάμα η πλέον ουσιαστική, της παραπάνω αντιπαράθεσης-σύγκρουσης, αυτής του ιδιοκτήτη ΙΧ οχήματος ως συμβόλου της κοινωνίας της ιδιώτευσης δίνει τον τόνο της σ' αυτό που ονομάζεται κοινωνική διάλυση. Η ψυχή του δημόσιου χώρου καταλαμβάνεται από εκατομμύρια οδηγούς σε δρόμους που ενώνουν μόνο το ατομικό συμφέρον που καταλήγει στο γραφειοκρατικό έλεγχο και στα κέρδη της αγοράς, σε δρόμους που χωρίζουν την ανθρώπινη κοινότητα.
Η τραγική ουτοπία του καπιταλισμού, διαπερνά και κατακερματίζει το σύνολο των κοινών αφετηριών του πολιτισμού, καταλαμβάνοντας όλα τα κενά που θεσμίζονται και ταυτοχρόνως γίνονται κοινωνική συμπεριφορά με την ισχύ κυρίαρχου κοινωνικού παραδείγματος.
Αυτή η εξέλιξη που μόνο μεγενθύνει την κοινωνική έκρηξη ως "πόλεμο όλων εναντίον όλων" και που παράγει θάνατο, καταστροφή, αρρώστεια μας απομακρύνει από κάθε πιθανή αναστροφή;
Οφείλουμε να αναλογιστούμε σε μια συλλογική δυναμική -όχι απλά τη φανερή αδυναμία αυτής της καταστροφικής αδυνατότητας της Αγοράς να χαρίσει την πολυπροσδοκούμενη ευημερία και ειρήνη αλλά και της καταπιεσμένης δυνατότητάς μας να συγκροτούμε κοινότητες αναστοχασμού και υλοποίησης αναγκών;
ΓΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου