Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Πέρα από τη Δημοκρατία: Αναρχία



Δελτίο τύπου, 29/12/2011

Bertolo Amedeo, Πέρα από τη Δημοκρατία: Αναρχία, Ευτοπία, Αθήνα, 2011, σ. 80.
Τιμή στα βιβλιοπωλεία: 4 ευρώ, στα στέκια: 2 ευρώ.

Κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο από την Ευτοπία με τίτλο Πέρα από τη Δημοκρατία: Αναρχία του ιταλού θεωρητικού Amedeo Bertolo. Πρόκειται για συλλογή που περιλαμβάνει τα άρθρα «Οι φανατικοί της ελευθερίας», «Η δημοκρατία και πέρα απ’ αυτή» και «Εξουσία, δύναμη και κυριαρχία», καθώς και πρόλογο του συγγραφέα για τη συγκεκριμένη έκδοση. Όπως γράφει ο Bertolo στον πρόλογό του: «Κοινό χαρακτηριστικό των τριών αυτών κειμένων (αλλά και ολόκληρης της ελευθεριακής μου δράσης ως συγγραφέας, συντάκτης, εκδότης και οργανωτής πανεπιστημιακών συνεδρίων) ήταν η βούληση (η προσπάθεια, η απόπειρα) του να παράγω και του να προτρέψω να παραχθεί μια σύγχρονη αναρχική σκέψη σε μια περίοδο κατά την οποία, πέρα από κάποιες σπάνιες εξαιρέσεις (όπως του άγγλου Κόλιν Γουόρντ και του αμερικανού Μάρεϊ Μπούκτσιν), οι αναρχικοί φαινόντουσαν ικανοί μόνο να επαναλαμβάνουν μια απλοποιημένη και δογματοποιημένη βίβλο, διανοητικά και πρακτικά άοπλη αλλά και αφοπλιστική, η οποία με τους κλασικούς, μεγάλους στοχαστές δεν μοιράζεται πλέον ούτε τη δημιουργική δύναμη, ούτε την κριτική ευρύτητα, ούτε το γίγνεσθαι και ούτε τις όποιες αντιθέσεις (πραγματικές ή φαινομενικές) δυνητικά γόνιμες.»

Amedeo Bertolo: σύγχρονος ελευθεριακός διανοητής που διδάσκει στο πανεπιστήμιο του Μιλάνου. Συμμετέχει στο ελευθεριακό κίνημα της Ιταλίας για πάνω από πενήντα χρόνια και είναι ένα από τους υπεύθυνους του εκδοτικού οίκου Eleuthera.

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Για την αραβική άνοιξη και τον πρώτο νεκρό της

Της Ρούλα Χαλάφ
αναδημοσίευση από τον ελευθεριακό κόσμο
Εκτυπώσιμη μορφή
 H πιο εντυπωσιακή πλευρά της ζωής του Μοχάμεντ Μπουαζίζι [φωτο] είναι πόσο κανονική ήταν. Ήταν ένας τυπικός 26άρης Άραβας που προσπαθούσε να ζήσει σε μια ξεχασμένη κωμόπολη της Τυνησίας, ένας μανάβης που η φιλοδοξία του ήταν να μαζέψει αρκετά χρήματα για να αγοράσει αμάξι.
Τα πενιχρά κέρδη της ημέρας ξοδεύονταν για να στηρίξει την οικογένειά του. Κανείς βέβαια δεν γνωρίζει τι πέρασε από το μυαλό του όταν αγόρασε ένα μπουκάλι πετρέλαιο και αυτοπυρπολήθηκε. Αλλά το πρωί της 17ης Δεκέμβρη 2010 που αυτοκτόνησε δοκίμασε μια εμπειρία τύπου Κάφκα να ξαναπάρει το κάρο του που το είχε κατασχέσει η αστυνομία. 
Τον έστελναν από το ένα κυβερνητικό γραφείο στο άλλο. Ήταν στα σκαλιά της εισόδου στο γραφείο του νομάρχη όταν η απελπισία του τελικά έγινε έκρηξη,  αφήνοντας ανεξέλεγκτη την αγωνιώδη προσωπική του διαμαρτυρία.
Ενώ πέθανε μετά δύο βδομάδες από τα εγκαύματα, πάντα θα μένει στη μνήμη ως ο σπινθήρας της αραβικής άνοιξης. Με μια πράξη τραγωδίας, αφύπνισε μια ολόκληρη γενιά αραβικής νεολαίας από ένα μακρόχρονο, ανήσυχο ύπνο και άλλαξε την αραβική ιστορία.
Η φλόγα που άναψε στην άγνωστη σχεδόν κωμόπολη Σίντι Μπουζίντ οδήγησε στην ανατροπή του δικτάτορα της χώρας και γρήγορα επεκτάθηκε στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, την Υεμένη, το Μπαχρέιν και τη Συρία, καθώς νεολαιίστικοι ξεσηκωμοί – μερικοί ακόμη συνεχίζονται με μανία – κατακερμάτισε μια αυταρχική τάξη δεκαετιών. Σε αυτή την πορεία ο Μπουαζίζι θρυμμάτισε πολύχρονες απόψεις στις οποίες οι μεγάλες δυνάμεις βάσιζαν την πολιτική τους στην περιοχή και οι οικονομικές αγορές στήριζαν την ανάλυσή τους – συγκεκριμένα ότι  η απολυταρχία αποτελεί κλειδί για τη σταθερότητα.

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Επιστολή στο μπλογκ: Έχουν οι τοπικές συνελεύσεις ανάγκη από ένα Α...ντιεξουσιαστικό Κ...απέλωμα;


Σε μια περίοδο ειδικά που υπάρχει ύφεση του κινήματος των πλατειών, κάθε ιδεολογική απόπειρα να ενσωματωθούν τα απομεινάρια τους σε έναν πλατύ ιδεολογικό φορέα με προμετωπίδα την «Άμεση Δημοκρατία», που ξεκινάει από το Νοσότρος και τελειώνει στην εφημερίδα «Δράση», δεν φαίνεται να είναι και η πιο καλή ιδέα. 
Μια πρόταση που δεν θα απειλούσε όπως αυτή, κάποιας τοπικής συνέλευσης και εκ των συνδιοργανωτών ότι σε περίπτωση που δεν απαντηθεί η πρόσκληση για το τριήμερο «θα το γνωστοποιήσουμε στο σύνολο του Ελληνικού κινήματος των πλατειών αλλά και μεταφρασμένο σε όσο μεγαλύτερο μέρος του Διεθνούς Κινήματος των πλατειών», που δεν θα είχε κάποιες σελίδες ιδεολογική διακήρυξη ως προϋπόθεση συμμετοχής, που δεν θα συμμετείχε η ‘’συνέλευση’’ της πλατείας Διερχομένων της Πρωτευούσης με τις λαμπρές δόξες του καλοκαιριού πλην όμως το απίστευτο φυλλορρόημα του φθινοπώρου, 
αλλά ένα κάλεσμα για αυτοπαρουσίαση των συνελεύσεων από τους εκπροσώπους τους και μια συζήτηση (χωρίς δεσμεύσεις) για περεταίρω δικτύωση και δράση, θα ήταν χρήσιμο και αναγκαίο.
Μερικοί, στην πρωτεύουσα της αντιεξουσίας έχουν μάθει να χρησιμοποιούν σφραγίδες και τίτλους ως χρυσόβουλα κινηματικά, όταν αυτά έχουν χάσει την ενεργή σημασία τους. Για αυτό και σφραγίζουν το πτώμα της σχετικά νέας και διευρυμένης ιδέας της άμεσης δημοκρατίας των λαϊκών συνελεύσεων. Ας φτιάξουν την νέα τους παράταξη, τη νέα ομπρέλα της οργάνωσής τους. Το ερώτημα όμως παραμένει: Έχουν οι τοπικές συνελεύσεις ανάγκη από ένα Α...ντιεξουσιαστικό Κ...απέλωμα;
μέλος τοπικής συνέλευσης από περιοχή της Αττικής
(ευθύνη για τη δημοσίευση: γκ)

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Μια χαρά δουλεύει η ΕΥΠ (όπως μια χαρά δουλεύουν τα ΜΑΤ-ΔΙΑΣ-ΔΕΛΤΑ)


Σε μια κρίση συνείδησης (;) πάλι, ο κάποτε σοσιαλιστής αγωνιστής της ΕΦΕΕ, Παπουτσής, προϊστάμενος των μπάτσων, βγήκε να δηλώσει ότι η ΕΥΠ είναι ανέλεγκτη. Όπως και στο άμεσο παρελθόν έκανε γαργάρα την εκφρασμένη -δημοσίως- πρόθεσή του να χτυπήσει τις δομές των ένστολων τραμπούκων και δολοφόνων του, έτσι  και τώρα: Κάποιος μεγαλοπράκτορας θα του τραβήξει το αυτάκι και θα του θυμίσει ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη βρωμοδουλειά που κάνουν. 
-Δε φτάνει ρε μάστορα που «χαφιέδες» μας ανεβάζουν, «σκευωρούς» μας κατεβάζουν, κι αντί να λες κι «ευχαριστώ», μας τη λες κι από πάνω.
Έτοιμος για μια νέα γαργάρα;
ΓΚ
ΥΓ: Ενδιαφέρον έχουν μερικοί αριθμοί: «Σημειώνεται πως ο Χρ. Παπουτσής ενημέρωσε για τα κονδύλια που διατίθενται για τη μισθοδοσία του προσωπικού της ΕΥΠ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είπε συγκεκριμένα πως: το 2007 διατέθηκαν 9,2 εκατ. ευρώ για το εσωτερικό και 3 εκατ. ευρώ για το εξωτερικό, το 2008 4,7 εκατ. ευρώ για το εσωτερικό και 7,7 εκατ. ευρώ για το εξωτερικό, το 2009 7,2 εκατ. ευρώ για το εσωτερικό και 2,7 για το εξωτερικό, το 2010 8,6 εκατ. ευρώ για το εσωτερικό και 2,7 για το εξωτερικό, ενώ για το 2011 3,3 εκατ. ευρώ για το εσωτερικό και 2,7 για το εξωτερικό».

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

ποδόσφαιρο και αυτοδιαχείριση: η democracia corinthiana


Ίσως, το παρόν μπλόγκ να μην είναι το κατάλληλο για να αποτίσει κάποιος «φόρο τιμής» σε έναν ποδοσφαιριστή.
Ίσως όμως και να είναι.
Γιατί ο συγκεκριμένος, έχει πολλά να μας πει.
Οι περισσότεροι από εμάς, ξέρουν τον Σόκρατες, σας ένα φοβερό δεκάρι, μια αθλητική ιδιοφυϊα που διέπρεψε σε εναν τομέα οπου ο αυτοματισμός, η μή-σκέψη, η αυστηρή τήρηση της ιεραρχίας και των εντολών, θεωρούνται γενικά πιό επιβεβλημένες και από οτι στο στρατό.
Λίγοι όμως ξέρουν (όχι τυχαία), οτι ο Σόκρατες, ο οποίος ήταν ένα έντονα πολιτικό άτομο,  μαζί με τους συμπαίκτες του στην Κορίνθιανς την διετία 1982-1984 (δηλαδή κατα την διάρκεια της δικτατορίας) πρωτοστάτησε στην ίδρυση της “Democracia Corinthiana”. Και ακόμα λιγότεροι, ξέρουν τί ήταν αυτή. Γιατί ακόμα και σήμερα, η δημιουργία και λειτουργία μιας αυτοδιαχειριζόμενης αμεσοδημοκρατικά ποδοσφαιρικής ομάδας, είναι κάτι το εξωφρενικό, πόσο μάλλον σε καθεστώς στυγνής δικτατορίας λατινοαμερικάνικου τύπου. Εάν δε, η συγκεκριμένη ομάδα κατορθώσει και να πάρει 2 στα 2 πρωταθλήματα Παουλίστα.....ε αυτό πιά.......!!!!

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Σύντομες ειδήσεις και συγκρίσεις για τη ζωή και το θάνατο


Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Βερολίνο: παρέμβαση ελλήνων στην ελληνική τρόικα (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ)

Οι χαλυβουργοί δεν λυγίζουν!

Προς την εργατική τάξη, Τον εργαζόμενο λαό.
Συνάδελφοι
Διαδώστε το μύνημά μας: Οι χαλυβουργοί δεν λυγίζουν!
Στην πύλη της Χαλυβουργίας γράφουμε όλοι μαζί μια ακόμη σελίδα στο μεγάλο βιβλίο των αγώνων του λαού μας.
Σωματεία, άνεργοι, φτωχός λαός, φοιτητές, μαθητές, μας δίνετε υλική βοήθεια από το υστέρημά σας, από το μισθό που δεν έχετε, από το επίδομα ανεργίας που δεν φτάνει. Μας δίνετε δύναμη και πείσμα!
Κλείσαμε μήνα σε απεργία σκληρή και συνεχίζουμε.
Σπάσαμε την σιωπή, αποδείξαμε ότι οι εργάτες έχουμε μεγάλη δύναμη. Οι βιομήχανοι ανησυχούν, ο βιομήχανος Μάνεσης αν και τρομοκρατημένος, δεν είναι μόνος του. Τον στηρίζουν γιατί έχει το ρόλο του λαγού.
Αν τα μέτρα περάσουν στην χαλυβουργία, ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες για να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Αν εδώ σπάσουν τα μούτρα τους, τίποτα δεν θα είναι ίδιο και για τα υπόλοιπα εργοστάσια.
Μην ακούτε τα ψέμματα των βιομηχάνων και των ανθρώπων τους. Δεν θα δουλεύουν αυτοί, για ψίχουλα στα εργοστάσια. Αυτοί πληρώνονται καλά για τη βρώμικη δουλειά τους.
Αφού οι «επισκέψεις» στα σπίτια, οι «επιστολές», η τρομοκρατία με τα εξώδικα, έπεσαν στο κενό, τώρα βάζουν το Υπουργείο Εργασίας να μας «συμβουλεύει»: «Δεχθείτε τους όρους του Μάνεση, διαφορετικά θα βρεθείτε όλοι στο ταμείο ανεργίας». Μας απειλούν με 180 ακόμα απολύσεις!
Κύριοι βιομήχανοι, είστε βαθιά νυχτωμένοι. Την τελευταία μας λέξη δεν την είπαμε ακόμα! Είμαστε μια γροθιά. Έτοιμοι, για την πιο σκληρή ταξική αναμέτρηση!
Δεν γυρνάμε στη φωτιά και το σίδερο για 500 ευρώ. Να γυρίσουν πίσω οι 34 απολυμένοι συνάδελφοί μας.
Ο αγώνας μας, αφορά όλους τους εργαζόμενους. Οι τελευταίες εξελίξεις είναι αποκάλυψη. Οι βιομήχανοι αξιοποιούν τους νόμους της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – Καρατζαφέρη.
Επιβάλλουν την εκ περιτροπής εργασία, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, μειώσεις μισθών στα 450 – 500 ευρώ.
Όπου οι εργάτες υποχώρησαν η επίθεση της εργοδοσίας γιγαντώθηκε. Ακολούθησαν απολύσεις, εντατικοποίηση της εργασίας, μέχρι και κλείσιμο των επιχειρήσεων, με τους εργάτες απλήρωτους για πολλούς μήνες.
Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα, όλοι έχουμε πείρα. Οι βιομήχανοι μας κλείνουν τα σπίτια και όχι ο αγώνας μας για δουλειά. Το ψωμί μας το υπερασπίζουμε με αγώνα όχι με παρακάλια.
Συνάδελφοι εργάτες, τα μέτρα γενικεύονται, δεν είναι μόνο οι χαλυβουργοί στο στόχο, είμαστε όλοι.
Ήρθε η ώρα ο αγώνας σαν φωτιά να ανάψει στα εργοστάσια. Τώρα η συμμετοχή σας στον αγώνα δεν είναι ζήτημα αλληλεγγύης είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για όλη την εργατική τάξη.
Παραμερίστε τους ανθρώπους των βιομηχάνων, μην τους φοβάστε, είναι ανίσχυροι όταν οι εργάτες πάρουν απόφαση.
Κάντε γενική συνέλευση, ελάτε σε επαφή μαζί μας, αποφασίστε απεργία. Είναι η ώρα οι βιομήχανοι να πάρουν ένα καθαρό μύνημα που μόνο ο αγώνας των εργατών στα εργοστάσια μπορεί να δώσει.
Όλοι στον αγώνα. Η νίκη θα είναι δική μας.
Η γενική συνέλευση των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας
Ασπρόπυργος 30/11/2011

γκ

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Διεθνής Ελευθεριακή Ανακοίνωση Αλληλεγγύης στον αιγυπτιακό λαϊκό αγώνα

anarchist2final_1_1.jpg


Το Σαββατοκύριακο 19-20 Νοέμβρη ξέσπασε ένα νέο κύμα μαζικών διαμαρτυριών σε όλη την Αίγυπτο εξαιτίας της συστηματικής βίας του Ανώτατου Συμβουλίου Ενόπλων Δυνάμεων (SCAF), κατά των αιγυπτιακών μαζών. Οι άνθρωποι έχουν κουραστεί από τη δικτατορική συμπεριφορά του Συμβουλίου, τη χρήση ακραίας βίας εναντίον διαδηλωτών, τις στρατιωτικές δίκες με τις οποίες μέσα σε 10 μήνες 12.000 σύντροφοί μας έχουν καταλήξει και σαπίζουν στη φυλακή, τη λογοκρισία τους, τα βασανιστήριά τους, τις απαγωγές και τις επιλεκτικές δολοφονίες ακτιβιστών. Οι άνθρωποι είναι κουρασμένοι από το Στρατιωτικό Συμβούλιο που έχει σφετερισθεί τα λάβαρα της επανάστασής μας και συνεχίζει την ίδια παλιά δικτατορία με άλλα μέσα. Οι άνθρωποι είναι κουρασμένοι από το σεχταρισμό που προωθούν για να μας αποσπάσουν από τον πραγματικό μας αγώνα για δικαιοσύνη, ισότητα και ελευθερία.


Ο ιμπεριαλισμός έχει υπαγορεύσει μια «ομαλή μετάβαση» στη δημοκρατία στην Αίγυπτο. Οι στρατιωτικοί έχουν αποδειχθεί υπάκουοι στην επιχείρηση εφαρμογής αυτού του σχεδίου. Ο λαός της Αιγύπτου απαιτεί τον τερματισμό της δικτατορίας και τον ξεριζωμό κάθε υπολείμματος του μισητού καθεστώτος Μουμπάρακ. Οι άνθρωποι στην Αίγυπτο θέλουν να αισθάνονται, επιτέλους, ότι έχουν μια χώρα η οποία λειτουργεί από τους ίδιους και για τον εαυτό τους.


Οι αναρχικοί στην Αίγυπτο, και το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης με τους ελευθεριακούς επαναστάτες, υποστηρίζουν ολόψυχα το δίκαιο αγώνα του αιγυπτιακού λαού να συνεχίσει την επανάστασή του και εκφράζουν τη λύπη τους για τη σφαγή των διαδηλωτών που δείχνει ότι η SCAF δεν διαφέρει από το καθεστώς Μουμπάρακ.


Σε αντίθεση με άλλους χώρους που διατηρούν αυταπάτες για την αστική δημοκρατία, πιστεύουμε ότι δημοκρατία και κράτος είναι ασυμβίβαστα. Η πραγματική δημοκρατία τέθηκε σε εφαρμογή από τον αιγυπτιακό λαό, όταν σχηματίστηκαν λαϊκές επιτροπές και οι άνθρωποι λειτούργησαν από μόνοι τους τις δικές τους κοινότητες, τις πόλεις τους, τις υποθέσεις τους από τα κάτω προς τα πάνω. Καλούμε στην ενίσχυση αυτών των λαϊκών επιτροπών, καλούμε στην αποκέντρωση της χώρας, στο να γίνει κάθε πολιτική θέση ανακλητή από τις επιτροπές, εάν αποτύχουν να εφαρμόσουν τη λαϊκή εντολή.


Πιστεύουμε, επίσης, ότι η λαχτάρα για τη δημοκρατία δεν είναι συμβατή με το καπιταλιστικό σύστημα, με βάση τον έλεγχο της ελίτ στην οικονομία και τα μέσα της καθημερινής ζωής, καταδικάζοντας 25.000 ανθρώπους κάθε μέρα στον κόσμο να πεθαίνουν από την πείνα. Η πραγματική δημοκρατία είναι δυνατή μόνο όταν το σύνολο της κοινωνίας λειτουργεί δημοκρατικά την οικονομία και τη βιομηχανία ενός έθνους. Αυτό απαιτεί τη συλλογική ιδιοκτησία της γης και των επιχειρήσεων και την αυτο-διαχείριση από τους ίδιους τους εργάτες και τους αγρότες. Αν οι λίγοι ελέγχουν τον πλούτο του κόσμου, αυτοί οι λίγοι θα διατηρήσουν την εξουσία τους σε βάρος της πλειοψηφίας. Η ελεύθερη αγορά είναι μια πιο λεπτή μορφή δικτατορίας.


Ως εκ τούτου, καλούμε τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στο σημερινό αγώνα, να καταλάβουν τους χώρους εργασίας τους, να τους μετατρέψουν σε κοοπερατίβες των εργαζομένων και να προετοιμαστούν για την πλήρη αυτοδιαχείριση της αιγυπτιακής οικονομίας.


Η κρίση της Αιγύπτου δεν θα λυθεί με μισόκαρδες λύσεις. Χρειαζόμαστε τη δέσμευση της νεολαίας, των γυναικών, της εργατικής τάξης, για να ξεριζωθούν οι πηγές της τυραννίας και της βίας στη χώρα μας – που είναι το καπιταλιστικό σύστημα και το κράτος. Ας ενωθούμε όλοι κάτω από τη σημαία του αγώνα ενάντια στο στρατιωτικό νόμο, αλλά ας υπερασπιστούμε μια επαναστατικό, ελευθεριακή εναλλακτική λύση για τις αιγυπτιακές μάζες.


Libertarian Socialist Movement (Αίγυπτος)

Federazione dei Comunisti Anarchici (Ιταλία)
Organisation Socialiste Libertaire (Ελβετία)
Workers Solidarity Movement (Ιρλανδία)
Zabalaza Anarchist Communist Front (Νότια Αφρική)
Workers Solidarity Alliance (ΗΠΑ)
Confederación Sindical Solidaridad Obrera (Ισπανία)
Grupo Libertario Vía Libre (Κολομβία)
Centro de Investigación Libertaria y Educación Popular (Κολομβία)
Instituto de Ciencias Económicas y de la Autogestión (Ισπανία)
Federación Comunista Libertaria (Χιλή)
Melbourne Anarchist Communist Group (Αυστραλία)

* Η ανακοίνωση αυτή γράφτηκε αρχικά από τους Αιγύπτιους συντρόφους και μέσω του
http://www.anarkismo.net τέθηκε υπόψη και υπογράφτηκε από τις αναρχοκομμουνιστικές οργανώσεις που ακολουθούν. Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 25 Νοέμβρη 2011
Related Link: http://www.anarkismo.net
γκ

Ταχρίρ


Μετά το ξέσπασμα στην Αίγυπτο, πολλοί ξέχασαν κιόλας ό,τι συνέβη το καλοκαίρι που μας πέρασε στη Βόρεια Αφρική. Ειδικά από το χώρο της αριστεράς αφού είπαν πολλές φορές τη λέξη «Ταχρίρ» την περίοδο που η σπέκουλα πήγαινε σύννεφο στην πλατεία Συντάγματος, την έθαψαν μαζί με τόσες και τόσες μεγαλοστομίες.
Και να λοιπόν. Κανείς δεν πίστεψε για το μεσολαβητικό ρόλο του στρατού και την επαναφορά της δημοκρατίας. 38 αιγύπτιοι που δεν πίστεψαν ότι ο στρατός θα φέρει την ευημερία τιμωρήθηκαν με τη ζωή τους. Η στρατιωτική χούντα μάλιστα τοποθετεί συνεργάτη του Μουμπάρακ ύστερα από το μακελειό. Σήμερα που ο Ομπάμα συμβουλεύει  τους μακελάρηδες να φορέσουν πολιτικά ρούχα ξεκινάει και η απειλή για το μέλλον στην Αίγυπτο: ατέρμονος πόλεμος για τις επενδύσεις, τα πετρέλαια, την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης  και την εισαγωγή της ‘’δημοκρατίας’’. 
στη φωτογραφία βλέπουμε το στρατό που ζητάει συγγνώμη για τους 38 νεκρούς
ΓΚ

ένα βλέμμα χίλιες λέξεις


 

γκ


Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Ούτε φασισμός, ούτε "δημοκρατία"


Ούτε φασισμός Ούτε “δημοκρατία”

Από το τέλος των ψευδαισθήσεων
Το κεφάλαιο μέσω των συνεχόμενων καπιταλιστικών κρίσεων εντείνει το βρώμικο  πόλεμο ενάντια  στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Όλοι  πρέπει να είμαστε αναλώσιμοι σαν δούλοι. Η εξαθλίωση, η φτώχεια, ο έλεγχος και η επιτήρηση, τα χαράτσια και οι νέοι φόροι,  τα λεφτά που υπάρχουν μόνο για την αστυνομία ενώ η παιδεία και η υγεία αποτελούν πλέον είδη πολυτελείας, ο φόβος της ανεργίας, η υποτίμηση της εργασίας, το κυνήγι των μεταναστών, η κατάργηση του ασύλου, η καταστολή των διαδηλώσεων, η επιστράτευση των απεργών, οι τρομονόμοι, οι διώξεις και οι φυλακίσεις αγωνιζομένων ανθρώπων,  τα μπουλούκια των μπάτσων είναι αναπόσπαστα κομμάτια  της σύγχρονης καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
 στο τέλος της απάθειας
Το παρόν πολιτικό-οικονομικό σύστημα  που πατάει στη λογική του “ο καθένας την πάρτη του¨ δεν αποτελεί τον μονόδρομο που παρουσιάζουν οι εξουσιαστές και  οι λακέδες των  ΜΜΕ. Οι λαϊκές συνελεύσεις, τα σωματεία βάσης, τα αυτόνομα εργατικά κέντρα, τα δίκτυα αλληλεγγύης, οι μαχητικές πορείες, οι ακηδεμόνευτες απεργίες, η άρνηση πληρωμών, η ανυπακοή, η αποκεντρωμένη πολύμορφη δράση συνθέτουν την κοινότητα των αντιστάσεων των από τα κάτω. Ας οργανώσουμε τις ατομικές μας αρνήσεις στον αδιάλλακτο  αντιθεσμικό αγώνα ενάντια  στην προωθούμενη από τα  αφεντικά εθνική ενότητα, τα κράτη και το κεφάλαιο.
 Κοινωνική Επανάσταση
για τη Ζωή την Αξιοπρέπεια και την Ελευθερία
για την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό

Ελευθεριακό στέκι “Πικροδάφνη”,
Αναρχική συλλογικότητα από Ελληνικό, Αργυρούπολη,Άνω Γλυφάδα,
Σύντροφοι/-σες από Δάφνη και Ηλιούπολη

 

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Ο μετριοπαθής τεχνοκράτης και (εμείς) οι ανεξημέρωτοι κανίβαλοι


Τρεις κουφάλες σ’ ένα δέντρο;
Το απλοϊκό σύνθημα του ιδιόρρυθμου ΑΚΕΠ ταιριάζει περίφημα στην πολιτική περίσταση. Οι ένθερμοι θιασώτες του Μνημονίου με επικεφαλής τον τραπεζίτη Παπαδήμο, ηγούνται από σήμερα του ελληνικού ‘’έθνους’’. Τα μέσα μαζικής εξημέρωσης, ένθερμοι κι αυτοί της εθνικής συνεργατικής λύσης, είναι σαφώς τοποθετημένα στο να κατεβάσουμε το κεφάλι (επιτέλους!) και να επιστρέψουμε στις δουλειές μας (αν έχουμε) και στα σπίτια μας (αν έχουμε να δώσουμε το νοίκι). Μαζί κι εμετικός Ψαριανός, με την Ντόρα Μπακογιάννη κι από κοντά με ελαφρά ερωτηματικά για τον νέο πολιτικό μας αντεροβγάλτη, οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί. Η απαραίτητη λοιδορία στους πολιτικούς, τοποθετείται κι αυτή σ’ ένα πλαίσιο αποχαιρετισμού της όποιας αμφισβήτησης που αναμένεται μέρος της να καναλιζαριστεί εντέχνως από τα 2 αριστερά κοινοβουλευτικά κόμματα που όμως περιμένουν μαζί με τους νέους σχηματισμούς το μερίδιο από την πολιτική πίτα, για όσες προσδοκίες μοιράσουν. Ο νέος πρωθυπουργός με σημαντική θητεία σ’ αυτό που ονομάζουμε οικονομική διαχείριση σε μια σύγχρονη ‘’δημοκρατία’’ που κυριαρχεί η εμπιστοσύνη στους ειδικούς, η εμπιστοσύνη στην οικονομία ως κυρίαρχο κοινωνικό προσόν, και η εμπιστοσύνη στην τράπεζα ως συμβόλου της ευημερίας, είναι σχεδόν σίγουρο ότι εκφράζει, στο πλαίσιο μιας οικουμενικής λύσης που θα προωθεί την εφαρμογή όλο και πιο σκληρών μέτρων, την περεταίρω σκλήρυνση απέναντι σε όσους εκτός συστήματος και κομματικής «πλάτης» βρίσκονται απέναντι. Για αυτό ακόμα κι αν υπάρξει μια περίοδος κοινωνικής συναίνεσης στους δρόμους με τη σύμπραξη της κοινοβουλευτικής αριστεράς, πιο σκληρές κατευθύνσεις και λύσεις που κλίνουν προς τη μεριά του φασιστικού ΛΑ.Ο.Σ. θα παίρνονται. Για αυτό και νέες μάχες θα δοθούν τόσο στους δρόμους όσο και στις αυτόνομες δράσεις που θα ξεκαθαρίζουν ολοένα και περισσότερο το νυν και αεί ομιχλώδες τοπίο για το τι είναι πραγματικά, αγώνας για την ελευθερία, την ισότητα και τη δικαιοσύνη.
ΓΚ
ΥΓ: Ο νέος μας πρωθυπουργός είναι «τεχνοκράτης». Να θυμηθούμε ότι η λύση «τεχνοκράτης» ξεκίνησε στην Ελλάδα μετά το θάνατο του Ανδρέα που σήμανε το τέλος των παλαιών, πουτανών-κάπατσων πολιτικών που δίνουν τη θέση τους σε ‘’ανέκφραστους’’, ‘’αμόλυντους’’, ‘’ανεπηρέαστους’’ και ‘’ουδέτερους’’ πολιτικούς που περισσότερο γνωρίζουν «τεχνικά» να επιλύουν χωρίς συναισθηματισμούς τα του οίκου, δηλαδή τα οικονομικά. Μια πρόβα είχε γίνει με την κυβέρνηση Ζολώτα, πρωθυπουργού στην οικουμενική κυβέρνηση το 89-90, που ως βραχύβια δεν πρόλαβε να αφήσει ένα σοβαρό απόηχο. Είτε ως τεχνοκρατικό είτε ως το περίφημο αμερικανοπρεπές περί «μετριοπάθειας», είναι αυτό που ντύνει σε κάθε περίπτωση την ίδια συνταγή. Αλλά και την είσπραξη των επιχείρων: π.χ. «την τράπεζά μου για ένα ελικόπτερο»;

Νοσταλγικές εικόνες. Όταν η πολιτική συναντά την επιστήμη...Αλλοτινές μου εποχές...

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

...να καλλιεργήσουν κάθε σπιθαμή γης, καταστώντας συλλογική την χρήση της...

· Ψήφισμα Λαϊκής Συνέλευσης πλατείας Αξιοπρέπειας Κέρκυρας 4-11-11:

Οι λαϊκές συνελεύσεις των πλατειών που υιοθετούμε το παρόν ψήφισμα, καλούμε τους κατοίκους της χώρας να ασχοληθούν άμεσα με την γεωργία, την κτηνοτροφία, αλλά και με τους άλλους τομείς πρωτογενούς παραγωγής. Οι καταιγιστικές εξελίξεις εντός και εκτός Ελλάδας, θέτουν σε αμφιβολία την ικανότητα του λαού μας να επιβιώσει, στην περίπτωση που οι εξουσιαστές μας (ντόπιοι και ξένοι) αποφασίσουν να μας «τιμωρήσουν» δια της ανεξέλεγκτης χρεωκοπίας. Η μεγαλειώδης και παλλαϊκή πλέον αντίσταση του λαού στα σχέδια της διεθνούς οικονομικής χούντας βρίσκεται κοντά στην τελική νίκη. Δεν περιμένουμε πλέον από τους δωσίλογους κυβερνήτες μας να υπερασπίσουν τα συμφέροντά μας. Δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε την πείνα της κατοχής. Δεν θέλουμε να συγκρουστούμε μεταξύ μας για ένα κομμάτι ψωμί, όταν όλοι αυτοί θα μας παρατήσουν στην τύχη μας, για να αποδείξουν στους υπόλοιπους λαούς ότι όποιος σηκώνει κεφάλι καταστρέφεται. Γι’ αυτό προτρέπουμε τους πάντες να οργανωθούν σε μη ιεραρχικά δομημένες ομάδες και να καλλιεργήσουν κάθε σπιθαμή γης, καταστώντας συλλογική την χρήση της. Πρόκειται για κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Καλούμε για το αυτονόητο. Κάνουμε αυτό που θα έπρεπε να είχε κάνει μια σοβαρή κυβέρνηση σε συνθήκες κρίσης. Οι κάτοικοι της επαρχίας ειδικά θα πρέπει να υποστηρίξουν τον αστικό πληθυσμό, που δεν έχει τις δυνατότητες αυτές.

·         ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΝΙΚΗ

·         ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ
γκ

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Ο δρόμος γράφει "ελευθερία"

Μετά από την εικονική σύγκρουση εντός του πολιτικού συστήματος, μεταξύ της προσωπικής επιλογής Παπανδρέου να θέσει την Ελλάδα στο επίκεντρο του κόσμου (αυτή τη φορά ως εκείνος που επιδιώκει απ’ ευθείας από το λαό κάτι το αδιευκρίνιστο) και της βασικής επιλογής του πολιτικού συστήματος για την προκήρυξη εκλογών, η κατάσταση παραμένει σε ένα επίπεδο αναζήτησης λύσεων που θα δημιουργήσουν μια σταθερότητα. Η εσωτερική αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ διψασμένη για περισσότερη εξουσία και οφέλη ευελπιστεί στη συγκυρία να πετάξει στην άκρη τον πρωθυπουργό και με κατάλληλες συμμαχίες να αναλάβει την ηγεσία της χώρας. Ο Σαμαράς από την πλευρά του επιδιώκει με κάθε τρόπο να μη φανεί ως ψηφοφόρος αυτών των μέτρων που μέλλεται να προωθήσει ως επίδοξος αυριανός πρωθυπουργός. Ο Κουβέλης θέτει το ενδεχόμενο για μια κυβέρνηση συνεργασίας αλλά και πάλι δεν είναι σίγουρος. Η κοινοβουλευτική αριστερά από τη δική της την πλευρά με τις κινήσεις στο δρόμο προσπαθεί, ματαίως, να φανεί ως ο ρυθμιστής της κατάστασης από την πλευρά του κινήματος και αναλογιζόμενη πόσοι ψήφοι θα πέσουν υπέρ της, στις εκλογές. Τέλος το φασιστικό ΛΑΟΣ, πετάει την ταμπακέρα στα δυο μεγάλα κόμματα προκειμένου να καταφέρει να μπει στο παιχνίδι της εξουσίας, είτε να εκμεταλλευτεί τα ρημάδια τους. Κόσμος άσχημος, ανήθικος…
Η απογοήτευση όσων απλών ανθρώπων περιμένουν μια καλή και έντιμη λύση, θα συρθεί στις εκλογές μιας και η βούληση αυτή πάντα εναποθέτει με βαριά καρδιά τις δυνατότητές της στην υπηρεσία μιας ηγεσίας. Από την άλλη έχει δυναμώσει ένα ρεύμα αγανάκτησης ως ανάκτησης πολιτικού εδάφους, που θέτει στο δημόσιο χώρο το κοινωνικό ζήτημα της αλλαγής του κόσμου. Η δικαιοσύνη, η ισότητα, η δημοκρατία, έχουν πιο υψηλή θέση πια, σε κάθε περίπτωση στο δρόμο, στην κατάληψη, στη συνέλευση. Τα καθημερινά, η πολιτική συγκυρία, η τρέχουσα πραγματικότητα, αρχίζει και «δένει» περισσότερο με λύσεις που είναι ενάντια στον αυταρχισμό, στη ιεραρχία και στην Αγορά που έχουν επιβληθεί ως αναγκαιότητες και εναντίον των ιδεολογημάτων της ανάπτυξης και μιας επιστημονικής λειτουργίας της πολιτικής. Όλο και πιο έντονα αποκαλύπτεται στην Ελλάδα που είναι στο επίκεντρο των εξελίξεων, το αληθινό πρόσωπο κι η αγωνία τους να φάνε να πιουν και να καταστείλουν ό,τι συναντούν ως εμπόδιο στο δρόμο. Κι ο δρόμος γράφει «ελευθερία». γκ