Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Διεθνής Ελευθεριακή Ανακοίνωση Αλληλεγγύης στον αιγυπτιακό λαϊκό αγώνα

anarchist2final_1_1.jpg


Το Σαββατοκύριακο 19-20 Νοέμβρη ξέσπασε ένα νέο κύμα μαζικών διαμαρτυριών σε όλη την Αίγυπτο εξαιτίας της συστηματικής βίας του Ανώτατου Συμβουλίου Ενόπλων Δυνάμεων (SCAF), κατά των αιγυπτιακών μαζών. Οι άνθρωποι έχουν κουραστεί από τη δικτατορική συμπεριφορά του Συμβουλίου, τη χρήση ακραίας βίας εναντίον διαδηλωτών, τις στρατιωτικές δίκες με τις οποίες μέσα σε 10 μήνες 12.000 σύντροφοί μας έχουν καταλήξει και σαπίζουν στη φυλακή, τη λογοκρισία τους, τα βασανιστήριά τους, τις απαγωγές και τις επιλεκτικές δολοφονίες ακτιβιστών. Οι άνθρωποι είναι κουρασμένοι από το Στρατιωτικό Συμβούλιο που έχει σφετερισθεί τα λάβαρα της επανάστασής μας και συνεχίζει την ίδια παλιά δικτατορία με άλλα μέσα. Οι άνθρωποι είναι κουρασμένοι από το σεχταρισμό που προωθούν για να μας αποσπάσουν από τον πραγματικό μας αγώνα για δικαιοσύνη, ισότητα και ελευθερία.


Ο ιμπεριαλισμός έχει υπαγορεύσει μια «ομαλή μετάβαση» στη δημοκρατία στην Αίγυπτο. Οι στρατιωτικοί έχουν αποδειχθεί υπάκουοι στην επιχείρηση εφαρμογής αυτού του σχεδίου. Ο λαός της Αιγύπτου απαιτεί τον τερματισμό της δικτατορίας και τον ξεριζωμό κάθε υπολείμματος του μισητού καθεστώτος Μουμπάρακ. Οι άνθρωποι στην Αίγυπτο θέλουν να αισθάνονται, επιτέλους, ότι έχουν μια χώρα η οποία λειτουργεί από τους ίδιους και για τον εαυτό τους.


Οι αναρχικοί στην Αίγυπτο, και το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης με τους ελευθεριακούς επαναστάτες, υποστηρίζουν ολόψυχα το δίκαιο αγώνα του αιγυπτιακού λαού να συνεχίσει την επανάστασή του και εκφράζουν τη λύπη τους για τη σφαγή των διαδηλωτών που δείχνει ότι η SCAF δεν διαφέρει από το καθεστώς Μουμπάρακ.


Σε αντίθεση με άλλους χώρους που διατηρούν αυταπάτες για την αστική δημοκρατία, πιστεύουμε ότι δημοκρατία και κράτος είναι ασυμβίβαστα. Η πραγματική δημοκρατία τέθηκε σε εφαρμογή από τον αιγυπτιακό λαό, όταν σχηματίστηκαν λαϊκές επιτροπές και οι άνθρωποι λειτούργησαν από μόνοι τους τις δικές τους κοινότητες, τις πόλεις τους, τις υποθέσεις τους από τα κάτω προς τα πάνω. Καλούμε στην ενίσχυση αυτών των λαϊκών επιτροπών, καλούμε στην αποκέντρωση της χώρας, στο να γίνει κάθε πολιτική θέση ανακλητή από τις επιτροπές, εάν αποτύχουν να εφαρμόσουν τη λαϊκή εντολή.


Πιστεύουμε, επίσης, ότι η λαχτάρα για τη δημοκρατία δεν είναι συμβατή με το καπιταλιστικό σύστημα, με βάση τον έλεγχο της ελίτ στην οικονομία και τα μέσα της καθημερινής ζωής, καταδικάζοντας 25.000 ανθρώπους κάθε μέρα στον κόσμο να πεθαίνουν από την πείνα. Η πραγματική δημοκρατία είναι δυνατή μόνο όταν το σύνολο της κοινωνίας λειτουργεί δημοκρατικά την οικονομία και τη βιομηχανία ενός έθνους. Αυτό απαιτεί τη συλλογική ιδιοκτησία της γης και των επιχειρήσεων και την αυτο-διαχείριση από τους ίδιους τους εργάτες και τους αγρότες. Αν οι λίγοι ελέγχουν τον πλούτο του κόσμου, αυτοί οι λίγοι θα διατηρήσουν την εξουσία τους σε βάρος της πλειοψηφίας. Η ελεύθερη αγορά είναι μια πιο λεπτή μορφή δικτατορίας.


Ως εκ τούτου, καλούμε τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στο σημερινό αγώνα, να καταλάβουν τους χώρους εργασίας τους, να τους μετατρέψουν σε κοοπερατίβες των εργαζομένων και να προετοιμαστούν για την πλήρη αυτοδιαχείριση της αιγυπτιακής οικονομίας.


Η κρίση της Αιγύπτου δεν θα λυθεί με μισόκαρδες λύσεις. Χρειαζόμαστε τη δέσμευση της νεολαίας, των γυναικών, της εργατικής τάξης, για να ξεριζωθούν οι πηγές της τυραννίας και της βίας στη χώρα μας – που είναι το καπιταλιστικό σύστημα και το κράτος. Ας ενωθούμε όλοι κάτω από τη σημαία του αγώνα ενάντια στο στρατιωτικό νόμο, αλλά ας υπερασπιστούμε μια επαναστατικό, ελευθεριακή εναλλακτική λύση για τις αιγυπτιακές μάζες.


Libertarian Socialist Movement (Αίγυπτος)

Federazione dei Comunisti Anarchici (Ιταλία)
Organisation Socialiste Libertaire (Ελβετία)
Workers Solidarity Movement (Ιρλανδία)
Zabalaza Anarchist Communist Front (Νότια Αφρική)
Workers Solidarity Alliance (ΗΠΑ)
Confederación Sindical Solidaridad Obrera (Ισπανία)
Grupo Libertario Vía Libre (Κολομβία)
Centro de Investigación Libertaria y Educación Popular (Κολομβία)
Instituto de Ciencias Económicas y de la Autogestión (Ισπανία)
Federación Comunista Libertaria (Χιλή)
Melbourne Anarchist Communist Group (Αυστραλία)

* Η ανακοίνωση αυτή γράφτηκε αρχικά από τους Αιγύπτιους συντρόφους και μέσω του
http://www.anarkismo.net τέθηκε υπόψη και υπογράφτηκε από τις αναρχοκομμουνιστικές οργανώσεις που ακολουθούν. Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 25 Νοέμβρη 2011
Related Link: http://www.anarkismo.net
γκ

Ταχρίρ


Μετά το ξέσπασμα στην Αίγυπτο, πολλοί ξέχασαν κιόλας ό,τι συνέβη το καλοκαίρι που μας πέρασε στη Βόρεια Αφρική. Ειδικά από το χώρο της αριστεράς αφού είπαν πολλές φορές τη λέξη «Ταχρίρ» την περίοδο που η σπέκουλα πήγαινε σύννεφο στην πλατεία Συντάγματος, την έθαψαν μαζί με τόσες και τόσες μεγαλοστομίες.
Και να λοιπόν. Κανείς δεν πίστεψε για το μεσολαβητικό ρόλο του στρατού και την επαναφορά της δημοκρατίας. 38 αιγύπτιοι που δεν πίστεψαν ότι ο στρατός θα φέρει την ευημερία τιμωρήθηκαν με τη ζωή τους. Η στρατιωτική χούντα μάλιστα τοποθετεί συνεργάτη του Μουμπάρακ ύστερα από το μακελειό. Σήμερα που ο Ομπάμα συμβουλεύει  τους μακελάρηδες να φορέσουν πολιτικά ρούχα ξεκινάει και η απειλή για το μέλλον στην Αίγυπτο: ατέρμονος πόλεμος για τις επενδύσεις, τα πετρέλαια, την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης  και την εισαγωγή της ‘’δημοκρατίας’’. 
στη φωτογραφία βλέπουμε το στρατό που ζητάει συγγνώμη για τους 38 νεκρούς
ΓΚ

ένα βλέμμα χίλιες λέξεις


 

γκ


Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Ούτε φασισμός, ούτε "δημοκρατία"


Ούτε φασισμός Ούτε “δημοκρατία”

Από το τέλος των ψευδαισθήσεων
Το κεφάλαιο μέσω των συνεχόμενων καπιταλιστικών κρίσεων εντείνει το βρώμικο  πόλεμο ενάντια  στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Όλοι  πρέπει να είμαστε αναλώσιμοι σαν δούλοι. Η εξαθλίωση, η φτώχεια, ο έλεγχος και η επιτήρηση, τα χαράτσια και οι νέοι φόροι,  τα λεφτά που υπάρχουν μόνο για την αστυνομία ενώ η παιδεία και η υγεία αποτελούν πλέον είδη πολυτελείας, ο φόβος της ανεργίας, η υποτίμηση της εργασίας, το κυνήγι των μεταναστών, η κατάργηση του ασύλου, η καταστολή των διαδηλώσεων, η επιστράτευση των απεργών, οι τρομονόμοι, οι διώξεις και οι φυλακίσεις αγωνιζομένων ανθρώπων,  τα μπουλούκια των μπάτσων είναι αναπόσπαστα κομμάτια  της σύγχρονης καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
 στο τέλος της απάθειας
Το παρόν πολιτικό-οικονομικό σύστημα  που πατάει στη λογική του “ο καθένας την πάρτη του¨ δεν αποτελεί τον μονόδρομο που παρουσιάζουν οι εξουσιαστές και  οι λακέδες των  ΜΜΕ. Οι λαϊκές συνελεύσεις, τα σωματεία βάσης, τα αυτόνομα εργατικά κέντρα, τα δίκτυα αλληλεγγύης, οι μαχητικές πορείες, οι ακηδεμόνευτες απεργίες, η άρνηση πληρωμών, η ανυπακοή, η αποκεντρωμένη πολύμορφη δράση συνθέτουν την κοινότητα των αντιστάσεων των από τα κάτω. Ας οργανώσουμε τις ατομικές μας αρνήσεις στον αδιάλλακτο  αντιθεσμικό αγώνα ενάντια  στην προωθούμενη από τα  αφεντικά εθνική ενότητα, τα κράτη και το κεφάλαιο.
 Κοινωνική Επανάσταση
για τη Ζωή την Αξιοπρέπεια και την Ελευθερία
για την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό

Ελευθεριακό στέκι “Πικροδάφνη”,
Αναρχική συλλογικότητα από Ελληνικό, Αργυρούπολη,Άνω Γλυφάδα,
Σύντροφοι/-σες από Δάφνη και Ηλιούπολη

 

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Ο μετριοπαθής τεχνοκράτης και (εμείς) οι ανεξημέρωτοι κανίβαλοι


Τρεις κουφάλες σ’ ένα δέντρο;
Το απλοϊκό σύνθημα του ιδιόρρυθμου ΑΚΕΠ ταιριάζει περίφημα στην πολιτική περίσταση. Οι ένθερμοι θιασώτες του Μνημονίου με επικεφαλής τον τραπεζίτη Παπαδήμο, ηγούνται από σήμερα του ελληνικού ‘’έθνους’’. Τα μέσα μαζικής εξημέρωσης, ένθερμοι κι αυτοί της εθνικής συνεργατικής λύσης, είναι σαφώς τοποθετημένα στο να κατεβάσουμε το κεφάλι (επιτέλους!) και να επιστρέψουμε στις δουλειές μας (αν έχουμε) και στα σπίτια μας (αν έχουμε να δώσουμε το νοίκι). Μαζί κι εμετικός Ψαριανός, με την Ντόρα Μπακογιάννη κι από κοντά με ελαφρά ερωτηματικά για τον νέο πολιτικό μας αντεροβγάλτη, οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί. Η απαραίτητη λοιδορία στους πολιτικούς, τοποθετείται κι αυτή σ’ ένα πλαίσιο αποχαιρετισμού της όποιας αμφισβήτησης που αναμένεται μέρος της να καναλιζαριστεί εντέχνως από τα 2 αριστερά κοινοβουλευτικά κόμματα που όμως περιμένουν μαζί με τους νέους σχηματισμούς το μερίδιο από την πολιτική πίτα, για όσες προσδοκίες μοιράσουν. Ο νέος πρωθυπουργός με σημαντική θητεία σ’ αυτό που ονομάζουμε οικονομική διαχείριση σε μια σύγχρονη ‘’δημοκρατία’’ που κυριαρχεί η εμπιστοσύνη στους ειδικούς, η εμπιστοσύνη στην οικονομία ως κυρίαρχο κοινωνικό προσόν, και η εμπιστοσύνη στην τράπεζα ως συμβόλου της ευημερίας, είναι σχεδόν σίγουρο ότι εκφράζει, στο πλαίσιο μιας οικουμενικής λύσης που θα προωθεί την εφαρμογή όλο και πιο σκληρών μέτρων, την περεταίρω σκλήρυνση απέναντι σε όσους εκτός συστήματος και κομματικής «πλάτης» βρίσκονται απέναντι. Για αυτό ακόμα κι αν υπάρξει μια περίοδος κοινωνικής συναίνεσης στους δρόμους με τη σύμπραξη της κοινοβουλευτικής αριστεράς, πιο σκληρές κατευθύνσεις και λύσεις που κλίνουν προς τη μεριά του φασιστικού ΛΑ.Ο.Σ. θα παίρνονται. Για αυτό και νέες μάχες θα δοθούν τόσο στους δρόμους όσο και στις αυτόνομες δράσεις που θα ξεκαθαρίζουν ολοένα και περισσότερο το νυν και αεί ομιχλώδες τοπίο για το τι είναι πραγματικά, αγώνας για την ελευθερία, την ισότητα και τη δικαιοσύνη.
ΓΚ
ΥΓ: Ο νέος μας πρωθυπουργός είναι «τεχνοκράτης». Να θυμηθούμε ότι η λύση «τεχνοκράτης» ξεκίνησε στην Ελλάδα μετά το θάνατο του Ανδρέα που σήμανε το τέλος των παλαιών, πουτανών-κάπατσων πολιτικών που δίνουν τη θέση τους σε ‘’ανέκφραστους’’, ‘’αμόλυντους’’, ‘’ανεπηρέαστους’’ και ‘’ουδέτερους’’ πολιτικούς που περισσότερο γνωρίζουν «τεχνικά» να επιλύουν χωρίς συναισθηματισμούς τα του οίκου, δηλαδή τα οικονομικά. Μια πρόβα είχε γίνει με την κυβέρνηση Ζολώτα, πρωθυπουργού στην οικουμενική κυβέρνηση το 89-90, που ως βραχύβια δεν πρόλαβε να αφήσει ένα σοβαρό απόηχο. Είτε ως τεχνοκρατικό είτε ως το περίφημο αμερικανοπρεπές περί «μετριοπάθειας», είναι αυτό που ντύνει σε κάθε περίπτωση την ίδια συνταγή. Αλλά και την είσπραξη των επιχείρων: π.χ. «την τράπεζά μου για ένα ελικόπτερο»;

Νοσταλγικές εικόνες. Όταν η πολιτική συναντά την επιστήμη...Αλλοτινές μου εποχές...

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

...να καλλιεργήσουν κάθε σπιθαμή γης, καταστώντας συλλογική την χρήση της...

· Ψήφισμα Λαϊκής Συνέλευσης πλατείας Αξιοπρέπειας Κέρκυρας 4-11-11:

Οι λαϊκές συνελεύσεις των πλατειών που υιοθετούμε το παρόν ψήφισμα, καλούμε τους κατοίκους της χώρας να ασχοληθούν άμεσα με την γεωργία, την κτηνοτροφία, αλλά και με τους άλλους τομείς πρωτογενούς παραγωγής. Οι καταιγιστικές εξελίξεις εντός και εκτός Ελλάδας, θέτουν σε αμφιβολία την ικανότητα του λαού μας να επιβιώσει, στην περίπτωση που οι εξουσιαστές μας (ντόπιοι και ξένοι) αποφασίσουν να μας «τιμωρήσουν» δια της ανεξέλεγκτης χρεωκοπίας. Η μεγαλειώδης και παλλαϊκή πλέον αντίσταση του λαού στα σχέδια της διεθνούς οικονομικής χούντας βρίσκεται κοντά στην τελική νίκη. Δεν περιμένουμε πλέον από τους δωσίλογους κυβερνήτες μας να υπερασπίσουν τα συμφέροντά μας. Δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε την πείνα της κατοχής. Δεν θέλουμε να συγκρουστούμε μεταξύ μας για ένα κομμάτι ψωμί, όταν όλοι αυτοί θα μας παρατήσουν στην τύχη μας, για να αποδείξουν στους υπόλοιπους λαούς ότι όποιος σηκώνει κεφάλι καταστρέφεται. Γι’ αυτό προτρέπουμε τους πάντες να οργανωθούν σε μη ιεραρχικά δομημένες ομάδες και να καλλιεργήσουν κάθε σπιθαμή γης, καταστώντας συλλογική την χρήση της. Πρόκειται για κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Καλούμε για το αυτονόητο. Κάνουμε αυτό που θα έπρεπε να είχε κάνει μια σοβαρή κυβέρνηση σε συνθήκες κρίσης. Οι κάτοικοι της επαρχίας ειδικά θα πρέπει να υποστηρίξουν τον αστικό πληθυσμό, που δεν έχει τις δυνατότητες αυτές.

·         ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΝΙΚΗ

·         ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ
γκ

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Ο δρόμος γράφει "ελευθερία"

Μετά από την εικονική σύγκρουση εντός του πολιτικού συστήματος, μεταξύ της προσωπικής επιλογής Παπανδρέου να θέσει την Ελλάδα στο επίκεντρο του κόσμου (αυτή τη φορά ως εκείνος που επιδιώκει απ’ ευθείας από το λαό κάτι το αδιευκρίνιστο) και της βασικής επιλογής του πολιτικού συστήματος για την προκήρυξη εκλογών, η κατάσταση παραμένει σε ένα επίπεδο αναζήτησης λύσεων που θα δημιουργήσουν μια σταθερότητα. Η εσωτερική αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ διψασμένη για περισσότερη εξουσία και οφέλη ευελπιστεί στη συγκυρία να πετάξει στην άκρη τον πρωθυπουργό και με κατάλληλες συμμαχίες να αναλάβει την ηγεσία της χώρας. Ο Σαμαράς από την πλευρά του επιδιώκει με κάθε τρόπο να μη φανεί ως ψηφοφόρος αυτών των μέτρων που μέλλεται να προωθήσει ως επίδοξος αυριανός πρωθυπουργός. Ο Κουβέλης θέτει το ενδεχόμενο για μια κυβέρνηση συνεργασίας αλλά και πάλι δεν είναι σίγουρος. Η κοινοβουλευτική αριστερά από τη δική της την πλευρά με τις κινήσεις στο δρόμο προσπαθεί, ματαίως, να φανεί ως ο ρυθμιστής της κατάστασης από την πλευρά του κινήματος και αναλογιζόμενη πόσοι ψήφοι θα πέσουν υπέρ της, στις εκλογές. Τέλος το φασιστικό ΛΑΟΣ, πετάει την ταμπακέρα στα δυο μεγάλα κόμματα προκειμένου να καταφέρει να μπει στο παιχνίδι της εξουσίας, είτε να εκμεταλλευτεί τα ρημάδια τους. Κόσμος άσχημος, ανήθικος…
Η απογοήτευση όσων απλών ανθρώπων περιμένουν μια καλή και έντιμη λύση, θα συρθεί στις εκλογές μιας και η βούληση αυτή πάντα εναποθέτει με βαριά καρδιά τις δυνατότητές της στην υπηρεσία μιας ηγεσίας. Από την άλλη έχει δυναμώσει ένα ρεύμα αγανάκτησης ως ανάκτησης πολιτικού εδάφους, που θέτει στο δημόσιο χώρο το κοινωνικό ζήτημα της αλλαγής του κόσμου. Η δικαιοσύνη, η ισότητα, η δημοκρατία, έχουν πιο υψηλή θέση πια, σε κάθε περίπτωση στο δρόμο, στην κατάληψη, στη συνέλευση. Τα καθημερινά, η πολιτική συγκυρία, η τρέχουσα πραγματικότητα, αρχίζει και «δένει» περισσότερο με λύσεις που είναι ενάντια στον αυταρχισμό, στη ιεραρχία και στην Αγορά που έχουν επιβληθεί ως αναγκαιότητες και εναντίον των ιδεολογημάτων της ανάπτυξης και μιας επιστημονικής λειτουργίας της πολιτικής. Όλο και πιο έντονα αποκαλύπτεται στην Ελλάδα που είναι στο επίκεντρο των εξελίξεων, το αληθινό πρόσωπο κι η αγωνία τους να φάνε να πιουν και να καταστείλουν ό,τι συναντούν ως εμπόδιο στο δρόμο. Κι ο δρόμος γράφει «ελευθερία». γκ



Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Αυτά έχουμε: το δρόμο,την αλληλεγγύη, την κατάληψη, τη συνέλευση, την ελευθεριακή πολιτική


Η σήψη και η παρακμή του αστικού πολιτικού συστήματος, εικόνα και ομοίωμα της καπιταλιστικής οικονομίας, είναι όλο και πιο δεδομένη. Από τον πρωθυπουργό, τον πρόεδρο μέχρι και τις αριστερές παραφυάδες του Κοινοβουλευτισμού βουτηγμένοι μέσα στο σκατό, στο χρήμα και στις θέσεις εξουσίας παίζουν τα χαρτιά τους. Από πίσω τους και οι μεγάλες επιχειρήσεις, τα οικονομικά συμφέροντα. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ούτε αν τελειώνει το παιχνίδι ή αν παίζουν καθορισμένους ρόλους, διότι στη δημοκρατία ως γνωστόν «δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Στο δημοψήφισμα το οποίο μπορεί να λειτουργεί και ως ένα βαρόμετρο της εναντίωσης ή όχι στη συγκεκριμένη κυβερνητική εξουσία υπάρχει μια μεγαλύτερη ελευθερία μακριά από τους κομματικούς μηχανισμούς, οι οποίοι δεν μπορούν και να καρπωθούν κάποιο αποτέλεσμα. Είναι τρόπον τινά μια ''δημοκρατική κατάκτηση'' που υπερβαίνει τα κόμματα, τους γνωστούς "πυλώνες" του πολιτικού μας συστήματος. Από την άλλη το «ναι» και το «όχι» δεν μπορούν να καταγραφούν ως πολιτικές στάσεις και τάσεις αφού το δημοψήφισμα δεν μπορεί να αφορά το σύνολο των πράξεων της πολιτικής. Το αποτέλεσμά του θετικό ή αρνητικό μπορεί να το καρπωθεί το ίδιο το πολιτικό σύστημα, δίνοντας μέσα από τους ιεραρχικούς θεσμούς την έγκρισή του για αλλαγές εντός του. Από την άλλη, μπρος στην καταρρέουσα κυβέρνηση, οι ζητούντες εκλογές γνωρίζουν πολύ καλά πως μόνο έτσι μπορούν να καρπωθούν το πτώμα της μοιράζοντας νέες υποσχέσεις και δίνοντας ανάσα στο πολιτικό σύστημα. Σ’ αυτό μπορούν να επιβιώσουν. Δημοψήφισμα ή εκλογές, παρόλο που δεν έχουν το ίδιο μέγεθος, έχουν την ίδια πολιτική σημασία.
Σε μας απομένει ό,τι είχαμε πάντα: το δρόμο, την αλληλεγγύη, την κατάληψη, τη συνέλευση, την ελευθεριακή πολιτική προοπτική...
γκ