τοπική αυτοδιοίκηση ή ελευθεριακή δημοτική αυτοδιεύθυνση;

Την ίδια στιγμή που το κράτος, μέσα από την κυβερνητική πολιτική, αποτελεί ξεκάθαρα τον πολιορκητικό κριό για την άλωση κάθε εργασιακού κεκτημένου για χάρη της παχηλής αύξησης των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου, ήρθε και το πρόγραμμα «Καλλικράτης». Για άλλη μια φορά, έρχονται να χρησιμοποιήσουν την αρχαία ιστορία προκειμένου να βαφτίσουν εύηχα τα σύγχρονα εκτρώματά τους. Ο «Καλλικράτης» αποτελεί, σύμφωνα με την κυβέρνηση, τη «νέα αρχιτεκτονική» του κράτους. Έτσι, ο αρχαίος αρχιτέκτονας Καλλικράτης δίνει το όνομά του στη νέα κρατική δομή, στο «κάλλος» του κράτους που ετοιμάζουν.
Ο «Καλλικράτης» αποτελεί το τέλος του μύθου της τοπικής αυτο-διοίκησης. Η τοπική αυτο-διοίκηση αποτελεί πλέον ξεκάθαρο τμήμα της δομής του κράτους. Από τη στιγμή κιόλας που μεταφέρονται επιπλέον αρμοδιότητες στο συγκεκριμένο επίπεδο κρατικής διοίκησης, η «τοπική αυτοδιοίκηση» των μεγάλων δήμων και των αιρετών περιφερειαρχών δεν έχει στην ουσία καμία απολύτως διαφορά από το σχήμα του κοινοβουλίου. Αν αναλογιστούμε μάλιστα πως ελάχιστα έργα γίνονται με εθνική χρηματοδότηση και η συντριπτική τους πλειοψηφία αποτελεί το υποσύνολο των «τυχερών» που κατάφεραν να χρηματοδοτηθούν από την Ευραπαϊκή Ένωση, η λεγόμενη τοπική αυτοδιοίκηση όχι απλά δεν είναι σε τίποτα διαφοροποιημένη από την ελληνική κρατική διοίκηση, αλλά είναι και απόλυτα εξαρτημένη από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πολύ γενικά, θα μπορούσαμε να πούμε πως ο «Καλλικράτης» θα οδηγήσει σε:
-περαιτέρω συγκεντρωτισμό της εξουσίας σε εθνικό επίπεδο: έτσι οι άνθρωποι και οι τοπικές κοινωνίες θα απομακρυνθούν ακόμα περισσότερο από τα κέντρα των αποφάσεων.
-απόλυτη πλέον κυριαρχία των κομματικά προτεινόμενων υποψηφίων.
-εξάλειψη οποιασδήποτε τοπικής ιδιαιτερότητας ή συνθήκης που θα μπορούσαν να επηρρεάσουν τον τοπικό χαρακτήρα της «τοπικής αυτοδιοίκησης».
-διαμόρφωση των περιφερειών με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι, με την πάροδο των χρόνων, όλο και πιο προσδεδεμένες οι τύχες τους στο ευρωπαϊκό υπερκράτος που επιχειρούν να στήσουν, προκειμένου να αποκτήσουν ένα μερίδιο της παγκόσμιας κυριαρχίας.
-τεράστια επίθεση στον εργασιακό τομέα με μείωση των θέσεων εργασίας, έχοντας σαν πρόσχημα την κακοδιαχείρηση για την οποία οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι.
-μείωση των κοινωνικών υπηρεσιών, κατ΄ επέκταση της μείωσης των σχετικών θέσεων εργασίας, και διάλυση της όποιας κοινωνικής πολιτικής του κράτους. Δεν είναι τυχαίο πως οι απολύσεις εργαζομένων και οι συγχωνεύσεις δημοτικών επιχειρήσεων αφορούν πρωτίστως τις λεγόμενες κοινωνικές υπηρεσίες.
-πρόωθηση κατασταλτικών μηχανισμών σε επίπεδο περιφέρειας και μεγάλων δήμων: οι θέσεις των δημοτόμπατσων όχι μόνο δε θα μειωθούν αλλά είναι σίγουρα πως θα αυξηθούν και η ιδέα των τοπικών συμβουλίων πρόληψης εγκληματικότητας θα έρθει και πάλι στο προσκήνιο για γενικευμένη εφαρμογή.
Αυτό το πέρασμα λοιπόν από την «τοπική αυτοδιοίκηση» στην «αποκεντρωμένη διοίκηση» κάθε άλλο παρά ασήμαντο είναι. Με το πρόγραμμα «Καλλικράτης» , το κράτος έρχεται λοιπόν να κλειδώσει ακόμα περισσότερο τις τοπικές κοινωνίες στον ζυγό της απρόσωπης κρατικής και ευρωπαϊκής διοίκησης. Αυτός είναι τουλάχιστον ο στόχος και ελπίζει να τον θέσει σε άμεση εφαρμογή αρχής γενομένης με τις επόμενες περιφερειακές-δημοτικές εκλογές.
Δεν ήταν ασφαλώς τυχαία η επιλογή της κυβέρνησης να φέρει προς ψήφιση και εφαρμογή το πρόγραμμα «Καλλικράτης» αυτήν την περίοδο. Αυτό συνέβη γιατί στα πλαίσια της διάλυσης κάθε έννοιας ή και υπόνοιας ακόμα του «κοινωνικού κράτους», το πέρασμα σοβαρών αρμοδιοτήτων των κοινωνικών τομέων (παιδεία, υγεία, πολιτισμός, κλπ) στις περιφέρειες και τους δήμους ή σε ενδιάμεσους οργανισμούς θα σημάνει και την τελική αποδιοργάνωσή τους, με τελικό αποτέλεσμα την απόλυτη κυριαρχία της ιδιωτικής καπιταλιστικής επιχειρηματικότητας.
Η αντίθεσή μας στον «Καλλικράτη» ασφαλώς και δε σημαίνει την προάσπιση αυτής της σάπιας κατάστασης που έχει επιβληθεί με την εφαρμογή του «προγόνου» του «Καποδίστρια».
Θεωρούμε πως οφείλουμε να αναδείξουμε έναν άλλον δρόμο που δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την απόλυτη υποταγή των τοπικών κοινωνιών στην κρατική διοίκηση. Πιστεύουμε πως η ιδέα του ελευθεριακού κοινοτισμού έχει να προσδώσει πάρα πολλά προς αυτήν την κατεύθυνση, ιδιαίτερα σήμερα που το οικονομικό μοντέλο της καπιταλιστικής ανάπτυξης δείχνει το πιο άγριο πρόσωπό του των τελευταίων δεκαετιών.
Οφείλουμε να αναδείξουμε λοιπόν μία ριζοσπαστική κινηματική πολεμική απέναντι στα σχέδια αναδιάρθρωσης του κράτους μέσα από το πρόγραμμα «Καλλικράτης» κρατώντας σαφέστατες αποστάσεις από τις ενδοεξουσιαστικές διενέξεις που ήδη έχουν αρχίσει να διαφαίνονται σε διάφορες τοπικές κοινωνίες, βλέποντας το κράτος να αναδιαμορφώνει την πίτα ανάμεσα σε διάφορες κλίκες.
Η τοπική κοινωνία μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την ανάδειξη ενός κινήματος για την τοπική αυτοδιεύθυνση. Μπορεί να αποτελέσει το γόνιμο έδαφος για μία άλλη μορφή οικονομικής ζωής, κοινοτικοποιημένης και κοινοτικά ελεγχόμενης. Μπορεί να αποτελέσει το πεδίο άσκησης της αμεσοδημοκρατικής συνεύρεσης των ανθρώπων, της κοινοτικής διαχείρησης των άμεσων αναγκών, γιατί όχι δυνητικά και μία ωρολογιακή βόμβα για την ανατροπή της υπάρχουσας κρατικής και καπιταλιστικής κυριαρχίας.

ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη, ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών
Ιούνης 2010