Καραμανλής ή Τανκς; Παπανδρέου ή Τανκς;

Το γνωστό ρηθέν του Μίκη, σε μια περίοδο επικράτησης της καραμανλικής δικατατορίας που επισήμως ορίζεται ως η πρώτη μεταπολιτευτική δημοκρατία, ειπώθηκε με άλλα λόγια από αυτόν που έχει μάθει να βγάζει με ‘’σοφό’’ και ‘’τσαμπουκαλίδικο’’ τρόπο, τα κάστανα από τη φωτιά. Πριν απ’ αυτόν, ο υπουργός Άμυνας, Μπεγλίτης, όπως και ο άρχοντας της εξημέρωσης στην εθνική μας φάρμα των ζώων, Ψυχάρης από τις σελίδες του Βήματος, είχαν προετοιμάσει το έδαφος αυτής της νέας τρομοκρατίας. Όταν ξέρουν χεσμένοι να κάνουν πίσω οι διεθνείς μπράβοι του ελληνικού κράτους μη ρισκάροντας μια χρεοκοπία η οποία θα δώσει στη Μεσόγειο κακά παραδείγματα εξεγέρσεων και αυτονομίας, διαψεύδοντας εαυτούς για την πρωτοφανή οικονομική τρομοκρατία των σπρεντς και των οίκων αξιολόγησης από τις αρχές της περασμένης άνοιξης, τότε εξαπολύουν την επόμενη απειλή μετά αυτής, του λιμού: τα όπλα.

Σάμπως δεν το ξέραμε κι αυτό; Τι λέγαμε, περίπου, τόσα χρόνια;

Τα τανκς; Μμμμ, έχουν ένα ελάττωμα…
ΓΚ

«…Στρατηγέ το τανκς σου

είναι δυνατό μηχάνημα.

Θερίζει δάση ολόκληρα

κι εκατοντάδες άνδρες αφανίζει,

μόνο που έχει ένα ελάττωμα:

-χρειάζεται οδηγό.

Στρατηγέ το βομβαρδιστικό

είναι πολυδύναμο.

Πετάει πιο γρήγορα απ’ τον άνεμο

κι απ’ τον ελέφαντα σηκώνει βάρος πιο πολύ,

μόνο που έχει ένα ελάττωμα:

-χρειάζεται πιλότο.

Στρατηγέ ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ.

Ξέρει να πετάει.

Ξέρει και να σκοτώνει,

μόνο που έχει ένα ελάττωμα:

-ξέρει να σκέφτεται…»

Μπέρτολτ Μπρεχτ, από το «Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου»