Μακριά από το σύνταγμα…

Μούτζες+αριστερά=LOVE

Η κινητοποίηση στο Σύνταγμα όσο προχωράει χάνει την αρχική της πολιτική ρευστότητα και  αποκτάει όλο και πιο συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Η ίδρυση «παράταξης» που ξεκινά να ακούγεται ή ενός «πολιτικού φορέα» που θα συμμετάσχει και σε τυχόν εκλογικές διαδικασίες ή μιας «επιτροπής σοφών» βγαλμένης από το κίνημα, φαίνονται να είναι κάποιες από τις καταλήξεις του, παρόλο που τίποτε δεν έχει κριθεί ακόμα (όπως συνηθίζουμε να λέμε, όσοι πιστεύουμε ότι το μέλλον είναι άγραφο). Από την άλλη τα πολιτικά του χαρακτηριστικά τείνουν προς την κουλτούρα αυτού που περιμένει να αλλάξει το σκηνικό με ένα μαγικό τρόπο, μόνο και μόνο επειδή κατέβηκε στο Σύνταγμα να «κάνει ρόμπα το Γιωργάκη και τον Πάγκαλο», ενώ από την άλλη, η αριστερά με το νέο της αμεσοδημοκρατικό βρακί, επιδιώκει να επιβάλλει τις δικές της διαμεσολαβήσεις. Όσοι δεν έχουν θέση σε μια κοινωνική διαδικασία που δεν μπορεί να γίνει εποικοδομητική, όσοι ανήκουν σε μια μειοψηφία που δεν μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα στην κατεύθυνση κατάργησης της κεντρικής εξουσίας, ας πάνε στις γειτονιές τους. Το Σύνταγμα τους χρειάζεται ως χρήσιμους για τις δύσκολες δουλειές που μετά όλοι τις λοιδορούν ως «προβοκάτσιες». Στη γειτονιά θα δοκιμαστούν οι ασκήσεις αποκέντρωσης, εκεί που πρόσωπο με πρόσωπο, η άσκηση της δημοκρατίας αποκτά νόημα, δίπλα στην αναβάθμιση των διαδικασιών της συνέλευσης, δίπλα στην αναζήτηση για μια ελευθεριακή πολιτεία, δίπλα στις ρωγμές με τα τοπικά προβλήματα που θα ανοίξουν.

Μακριά από το σύνταγμα…
γκ