Μεγάλη ομάδα αναρχικών αποτελούμενη απο μέλη των τριών συλλογικοτήτων αλλά και πολλούς ανεξάρτητους συντρόφους/ισσες μοίρασαν προκυρήξεις σε περαστικούς, σπίτια και καταστήματα στη διαδρομή Μάρνη, Πλατεία Βάθης, Πλατεία Μεταξουργείου καθώς και στην λαική αγορά του Αγίου Παύλου. Η διανομή ολοκληρώθηκε στην Ηπείρου. Μοιράστηκαν αρκετές χιλιάδες κείμενα, ειδικά στη λαική, ενώ σβήστηκαν φασιστικά συνθήματα. Πιο κάτω είναι το κείμενο που μοιράστηκε και που υπογράφεται από την ομάδα των αναρχικών για την κοινωνική απελευθέρωση και την ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών:
Τα ξημερώματα της 10ης Μάη έγινε ένα φριχτό έγκλημα Ο Μανώλης Καντάρης, το θύμα, είχε πολλές ιδιότητες. Πατέρας, σύζυγος, εργαζόμενος, και στο τέλος, κάτοικος μίας περιοχής του ιστορικού κέντρου. Μιας περιοχής στο στόχαστρο του παραμορφωτικού φακού των ΜΜΕ, της προπαγάνδας, της παραφιλολογίας, με τις αλήθειες και τα ψέματα, τους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα να χορεύουν γύρω της. Μαχαιρώθηκε για μια κάμερα. Eνα έγκλημα, πρώτο χρονικά στα υπόλοιπα που ακολούθησαν τις επόμενες ημέρες, που σκορπίζει την οδύνη και το σπαραγμό σε όσους το άκουσαν. Σε όλους; Όπως έδειξαν οι εξελίξεις κάποιοι στο άκουσμα αυτό έτριψαν τα χέρια τους και έβαλαν σε κίνηση το σχέδιό τους
Αμέσως μετά τη δολοφονία του οργανωμένες ακροδεξιές ομάδες, που δρουν καιρό στην ευρύτερη περιοχή προσπάθησαν απροκάλυπτα και ξεδιάντροπα να εκμεταλλευτούν πολιτικά το τραγικό γεγονός. Εκτόξευσαν με νέα ορμή τη μισάνθρωπη και παράλογη ιδεολογία τους, πυροδότησαν το μίσος, ξυλοκόπησαν μελαμψούς(ως και Έλληνες…), μαχαίρωσαν, έστειλαν δεκάδες ανθρώπους στο νοσοκομείο, σκότωσαν ένα νεαρό 21 ετών από το Μπαγκλαντές.. Οργάνωσαν και εκτέλεσαν, στο όνομα της τάξης και της ασφάλειας, τη δική τους ματωμένη καρικατούρα της νύχτας των κρυστάλλων. Για να τα κάνουν όλα αυτά επικαλέστηκαν, μία από τις πολλές εξίσου εγκληματικές απόψεις τους: ότι υπεύθυνοι για όλα τα δεινά (έλλειψη ασφάλειας, ανεργία, έλλειψη βιώσιμων ελεύθερων χώρων κα ) είναι οι περίφημοι ξένοι. Και επιδόθηκαν σε ένα λυσσαλέο κυνήγι με σκοπό τη φυσική εξόντωση τους.
ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Οι προπαγάνδες αυτές δεν είναι καινούριες. Τώρα όμως που ο «βασιλιάς καπιταλισμός» αποδείχθηκε γυμνός, είναι η ώρα που τραβάνε μαχαίρι. Μαχαίρι κατά ανθρώπων που οι πόλεμοι (στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν) αλλά και οι πολυδιαφημισμένες υποσχέσεις της Δυτικής καπιταλιστικής ευμάρειας εφεραν εδώ, ανθρώπων που ως σκλάβοι έχτισαν το Ελληνικό όνειρο της «ανάπτυξης», της ΟΝΕ, των Ολυμπιακών αγώνων και που τώρα ένα μεγάλο μέρος τους είναι εδώ φυλακισμένοι.
Φυλακισμένοι από τις συμφωνίες του Ελληνικού κράτους με τους ανωτέρους του της Ε.Ε.(Δουβλίνο ΙΙ).
Φυλακισμένοι της οικονομικής κρίσης που πλέον δεν επιτρέπει στους Έλληνες της μεσαίας και της κατώτερης τάξης, μαζικά, να δώσουν όυτε το ανασφάλιστο μεροκάμματο των 20 ευρώ. Τέρμα το 20ευρο για τη «Βουλγάρα» που κρατάει τη «γριά», για τον «Πακιστάνο» που μαζεύει φράουλα, τον «Αλβανό» που κλαδεύει ελιές, τη «Ρωσίδα» που πουλιέται στο κωλόμπαρο.
Φυλακισμένοι πρώτα από όλα των «ντόπιων» αφεντικών που πλέον μπορούν να διαλέξουν τσάμπα κρέας για τις επιχειρήσεις τους (αν θεωρήσουμε ότι τα πάλαι ποτέ 700 ασφαλισμένα ευρώ είναι κάτι περισσότερο από τσάμπα) και από το ράφι που γράφει «Έλληνες».
Και να που βρεθήκαμε στο σημείο που τα αφεντικά αυτά και τα τσιράκια τους σπέρνουν την έριδα ανάμεσα σε παλιούς και νέους εξαθλιωμένους για το «έπαθλο» των 20 ανασφάλιστων ευρώ μεροκάμματο. Γιατί εκεί είναι το ουσιώδες θέμα για όλους, εκτός από αυτούς που ζούν στο ιστορικό κέντρο και σε μερικές ακόμα αστικές περιοχές της χώρας που το οργανωμένο έγκλημα έχει μετατρέψει σε βάση του. Στους τελευταίους, ένα μειοψηφικό αλλά όχι αμελητέο κομμάτι Ελλήνων καταπιεσμένων (και μερικών αφομοιωμένων μεταναστών) υποχωρεί στα ακροδεξιά καλέσματα κάτω από την πίεση της ζωής στην καρδιά μιας τεράστιας κλειδωμένης αποθήκης ανθρώπων. Αποθήκης χαμηλόμισθων Ελλήνων που με δυσκολία συντηρούν το σπίτι τους και άπορων μεταναστών (αλλά πλέον και αρκετών Ελλήνων) χωρίς καν σπίτι.
Η «ΛΥΣΗ» ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ
Το έδαφος είναι έυφορο για την παράνοια. Αυτή που είδαμε να ξεσπάει αλλά και αυτή που ίσως έρθει.
Αυτή που θα αναβαθμίσει το επίπεδο της βίας σε πραγματική κόλαση όταν το πογκρόμ, θα συναντήσει, αργά ή γρήγορα, την αυτονόητη συσπείρωση και ανταπάντηση των μεταναστών. Δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, που έχουν βιώσει πολέμους και έχουν διασχίσει ολόκληρες ηπείρους με τα πόδια. Πως φαντάζεται κανείς πως, τόσο οι πεινασμένοι που στοιβάζονται στα διαμερίσματα και τα πεζοδρόμια όσο και η μεγάλη πλειοψηφία των φιλήσυχων, των οικογενειαρχών, των κατόχων νόμιμης άδειας παραμονής (ή και καταστηματαρχών) μεταναστών, δε θα οργανωθεί και δε θα αντιδράσει;
Το κράτος και οι φασίστες του, δεν σχεδιάζουν «ασφάλεια» και «ομαλότητα» στο κέντρο της Αθήνας αλλά γενικευμένο συμμοριτοπόλεμο σε απευθείας μετάδοση σε όλη τη χώρα. Ένα λαμπρό πεδίο ψηφοσυλλογής για «νέους κομματικους φορείς», ένας θαυμάσιος τρόπος να συνεχίσουν να αλωνίζουν ανενόχλητοι οι κάθε λογής νταβατζήδες, η πιο κατάλληλη στιγμή για να αρχίσει η προπαγάνδα για τα «ρετιρέ των 20 ανασφάλιστων ευρώ ημερησίως», η χρυσή ευκαιρία για τη δημοκρατία να βγάλει το τον στρατό της στους δρόμους μας…
Και αφού εντρυφούμε στα παρανοϊκά σενάρια του κοινωνικού κανιβαλισμού ας κάνουμε και την ύστατη υπόθεση
Ας υποθέσουμε ότι ένα μαγικό ραβδί εξαφάνιζε όλους τους μετανάστες. Τότε θα μέναμε μόνοι με συμπατριώτες μας όπως ο ΓΑΠ, ο Πάγκαλος, ο Μπόμπολας, ο Βγενόπουλος, βουλευτές, βιομήχανους, εφοπλιστές, golden boys, υπουργούς, μπάτσους, νονούς της νύχτας και λοιπούς αξιότιμους κυρίους, «φυλετικά καθαρούς» Έλληνες. Μήπως η ανεργία θα μειωνόταν; Μήπως θα μίκραινε το χρέος, θα έφευγε η τρόικα, θα υπήρχε κοινωνική δικαιοσύνη, θα γίνονταν ανθρώπινες οι γειτονιές; Μήπως δεν θα συνέχιζαν οι ίδιοι να κάνουν κουμάντο στις ζωές μας; Μήπως θα μειωνόταν οι 2500 χιλιάδες θάνατοι το χρόνο από έλλειψη κρεβατιών εντατικής; Αυτό που θα συνέβαινε, είναι να καταρρεύσουν τα ετοιμόρροπα ταμεία, να συρρικνωθεί δραστικά το ΑΕΠ, και φυσικά να «ανακαλυφθεί» ένας νέος διαχωρισμός ανάμεσα στους καταπιεσμένους που θα συντηρούσε το αλληλοφάγωμά τους.
ΤΟ ΦΙΔΑΚΙ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΓΟ
Η φυλετική και εθνική ρήξη στις γειτονιές που ευαγγελίζονται (τα διαχρονικά ενεργούμενα του βαθιού Ελληνικού κράτους) οι φασίστες, είναι ένας εμφύλιος πόλεμος στο εσωτερικό της ίδιας τάξης. Το καθεστώς τους αβαντάρει είτε με την ασπίδα του Ματατζή, είτε με την προπαγάνδα των αστών (των ίδιων που όταν μας πούλαγαν «ανάπτυξη» έλεγαν για πολυπολιτισμικότητα). Κράτος και κεφάλαιο δημιούργησαν συνειδητά τις ανθρώπινες αποθήκες και αμόλησαν μέσα τα σκυλιά τους.
Το αναρχικό κίνημα εδώ και δεκαετίες, έχει χτυπηθεί με αυτά τα σκυλιά. Όταν όλοι μιλούσαν για γραφικούς, όταν κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί μια συνθήκη που θα επέτρεπε σε χιτλερικούς να αναλάβουν ξανά υπηρεσία, οι αναρχικοί επιτεθήκαν αποτελεσματικά στις ύστατες εφεδρείες του συστήματος. Τώρα που, όπως αναμέναμε, ξαναβρήκαν μεροκάματο φυσικά και το κίνημα μας δεν πρόκειται να αλλάξει ρότα. Ούτε η πρώτη φορά είναι που τους βλέπουμε να μαχαιρώνουν τον πιο αδύνατο που θα συναντήσουν, ούτε πρώτη φορά επιτίθενται σε καταλήψεις. Ούτε επίσης μας εκπλήσσει πως πέρα από «ιδεολογίες», αλλά και πέρα από την (ανεξάρτητα δικαιολογιών) ατομική αποκτήνωση κάποιων ελλήνων και μεταναστών, ένα μικρό κομμάτι καταπιεσμένων έχει κλείσει τον διακόπτη της αντίληψης για αυτούς που του κουβαλήθηκαν στη γειτονιά του ως «σωτήρες»:
Δεν βλέπει ας πούμε ότι έχει να κάνει με προφανές και παραδοσιακό παρακράτος. Μισθοδοσίες από την Κυπ, συμμετοχή στο οργανωμένο έγκλημα και τη μαφία (πρόσφατα ο υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής, ο οργανωτής του Άγιου Παντελεήμονα και υποψήφιος περιφερειάρχης Αιτωλοακαρνανίας, Χρήστος Ρήγας συνελήφθηκε για 2πλό φόνο - συμβόλαιο θανάτου σαν μέλος του «συνδικάτου του εγκλήματος» - κάτι που τα ΜΜΕ πάλεψαν και κατάφεραν να περάσει στα ψιλά). Κάτι που εξηγεί και γιατί τα μαχαιρώματα αφορούν πάντοτε κακομοίρηδες περαστικούς και ποτέ τους (έλληνες και αλλοδαπούς) μαφιόζους που έκαναν το κέντρο της Αθήνας κόλαση… Με τον ίδιο άλλωστε τρόπο δεν διαχειρίζονται και τον «πατριωτισμό» αυτοί που δικαιολογούν την Χιτλερική εισβολή και δηλώνουν επίγονοι των ταγμάτων ασφαλείας και των Γερμανοτσολιάδων; Δεκανίκι του συστήματος, χρυσή εφεδρεία αυτές τις δύσκολες στιγμές που χρειάζεται απεγνωσμένα να τραβήξει το ενδιαφέρον μακρυά από την κρίση του.. Οι πολιτικές τους προτάσεις είναι πάντα οι ίδιες: να ξεκάνουν τους μετανάστες (λέμε τώρα…), μετά τους αριστερούς, τους gay, τους ανάπηρους, τους φυλετικά «ακάθαρτους» και τελικά όσους τολμήσουν να διαφωνήσουν με τον εκάστοτε αρχηγό τους, να τον κοιτάξουν στραβά, να μην τον ζητωκραυγάσουν. Εμφανίζονται σαν προστάτες με τελικό διακηρυγμένο στόχο τον ολοκληρωτισμό. Το φασισμό. Την απουσία αντίστασης. Να κάτσουν δηλαδή στο σβέρκο ΟΛΩΝ. Και στη συνέχεια να μας οδηγήσουν στο αγαπημένο τους χόμπυ: στον εθνικό πόλεμο. Τα ιστορικά παραδείγματα ολοζώντανα. Δεν πρέπει να τα ξεχάσουμε.
ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι η παρούσα εκδοχή του συστήματος πνέει τα λοίσθια. Κανείς δεν πιστεύει ότι τα παρόν σκηνικό είναι ικανό στο παραμικρό να δώσει λύσεις σε προβλήματα καθημερινότητας ή συνολικά. Ακόμα και αν το νέο σκηνικό που ετοιμάζουν οι κυρίαρχοι ξαναρίξει τους φασίστες σε χειμερία νάρκη προτάσσοντας έναν διαφορετικό από τον δικό τους ολοκληρωτισμό τη δουλειά τους θα την έχουν κάνει.
Η εξουσία θα έχει βρει τον τρόπο να πορευτεί ασφαλής. Η εκμεταλλευόμενη κοινωνία, διαιρεμένη και φοβισμένη θα συρθεί, στο όνομα της ασφάλειας, στην απόλυτη ανασφάλεια της υποταγής
Οι θεωρίες μόνες τους δεν λύνουν όμως το πρόβλημα.
Και δεν θα το λύσει ούτε το κράτος που το δημιούργησε και το συντηρεί. Όπως και σε όλα έτσι και στο ζήτημα της ασφάλειας πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί ο εχθρός. Ο εχθρός είναι η εξουσία. Η εξουσία που στοίβαξε και στοιβάζει ανθρώπινο εμπόρευμα δημιουργώντας ανοιχτές φυλακές στο κέντρο πόλεων. Την εξουσία που καλύπτει και διαχειρίζεται το παρακράτος της μαφίας και του οργανωμένου εγκλήματος. Πορνεία, ναρκωτικά, τοκογλυφία, δουλεμπόριο, προστασίες, real estate. Κανένας ρατσισμός δεν υπάρχει ανάμεσα στις κλίκες των συμφερόντων. Απέναντι στους φτωχούς έλληνες και στους μετανάστες που ψάχνουν ένα κομμάτι ψωμί υπάρχουν άλλοι έλληνες και άλλοι αλλοεθνείς, καθώλου φτωχοί, που κλείνουν συμφωνίες που διαχειρίζονται ζωές, που σκοτώνουν για πλάκα.
Την ίδια ενότητα, πρέπει να δείξει και η πλευρά των καταπιεσμένων. Είναι επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθούν σταθερές ανοιχτές λαικές συνελεύσεις σε κάθε γειτονιά και σε αυτές που αντιμετωπίζουν τον άμεσο κίνδυνο του οργανωμένου εγκλήματος. Συνελεύσεις μικτές, με όλους τους ντόπιους, έλληνες και μετανάστες, που θα βρίσκονται τακτικά σε πλατείες, σχολεία, δημόσιους χώρους. Χωρίς προεδρεία και κομματικούς, έξω από δημοτικές εκλογές. Συνελεύσεις που θα αναζητήσουν τρόπους ανάκτησης των έρημων πεζοδρομίων που εγκατέλειψαν οι τηλεθεατές και κατέλαβαν οι μαφιόζοι. Που θα διαχειριστούν την ασφάλειά τους. Που θα θέσουν το θέμα της άμεσης αλληλεγγύης για τις βασικές ανάγκες των ανθρώπων που ζούν εκεί δημιουργώντας ομάδες τοπικής πρόνοιας από και για τους άνεργους, τους γέρους, τα παιδιά, τους άρρωστους, ξαναφτιάχνοντας τη γειτονιά, εξασφαλίζοντας δωρεάν και άμεσες υπηρεσίες, δημιουργώντας εσωτερική οικονομία, φτιάχνοντας ένα νέο κοινωνικό ιστό. Που θα ανοίξουν νέες παιδικές χαρές αντί να κλείνουν τις παλιές. Που θα επιβάλουν την κοινωνική νομιμοποίηση σε όσους από τους μετανάστες επιθυμούν να μείνουν και να μοιραστούν την τύχη και τους αγώνες όλων των καταπιεσμένων. Που θα παλέψουν επίσης και για τον απεγκλωβισμό όσων μεταναστών αγωνίζονται και πεθαίνουν για να φύγουν από την Ελλάδα. Που θα ξεφορτωθούν φασίστες και κάθε λογής πολιτικάντηδες.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως μόνο η κινητοποίηση των εκμεταλλευόμενων αποτελεί απάντηση στα προβλήματα. Κρίνουμε, ως πολιτικό υποκείμενο ότι πρέπει να παρθούν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για τον άμεσο σχηματισμό τέτοιων συνελεύσεων σε κάθε γειτονιά. Ο καθένας που αντιλαμβάνεται την ανάγκη κοινωνικής αυτοοργανωμένης δράσης, απελευθερωτικής και αλληλέγγυας σε όποιο πολιτικό χώρο και αν εντάσσεται, πρέπει να βγει μπροστά και σαν άτομο. Και πρέπει να βρει την αμέριστη στήριξη όλων. Δεν υπάρχει καιρός για χασιμο. Όχι βέβαια για να μην κυριαρχήσουν οι φασίστες… Αλλά γιατί η εξουσία ετοιμάζει τις νέες της επιθέσεις, επιθέσεις που θα μας φέρουν κοντύτερα στο νέο ολοκληρωτισμό… Και μετά θα χρειαστεί να χυθεί πολύ αίμα.
Τα ξημερώματα της 10ης Μάη έγινε ένα φριχτό έγκλημα Ο Μανώλης Καντάρης, το θύμα, είχε πολλές ιδιότητες. Πατέρας, σύζυγος, εργαζόμενος, και στο τέλος, κάτοικος μίας περιοχής του ιστορικού κέντρου. Μιας περιοχής στο στόχαστρο του παραμορφωτικού φακού των ΜΜΕ, της προπαγάνδας, της παραφιλολογίας, με τις αλήθειες και τα ψέματα, τους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα να χορεύουν γύρω της. Μαχαιρώθηκε για μια κάμερα. Eνα έγκλημα, πρώτο χρονικά στα υπόλοιπα που ακολούθησαν τις επόμενες ημέρες, που σκορπίζει την οδύνη και το σπαραγμό σε όσους το άκουσαν. Σε όλους; Όπως έδειξαν οι εξελίξεις κάποιοι στο άκουσμα αυτό έτριψαν τα χέρια τους και έβαλαν σε κίνηση το σχέδιό τους
Αμέσως μετά τη δολοφονία του οργανωμένες ακροδεξιές ομάδες, που δρουν καιρό στην ευρύτερη περιοχή προσπάθησαν απροκάλυπτα και ξεδιάντροπα να εκμεταλλευτούν πολιτικά το τραγικό γεγονός. Εκτόξευσαν με νέα ορμή τη μισάνθρωπη και παράλογη ιδεολογία τους, πυροδότησαν το μίσος, ξυλοκόπησαν μελαμψούς(ως και Έλληνες…), μαχαίρωσαν, έστειλαν δεκάδες ανθρώπους στο νοσοκομείο, σκότωσαν ένα νεαρό 21 ετών από το Μπαγκλαντές.. Οργάνωσαν και εκτέλεσαν, στο όνομα της τάξης και της ασφάλειας, τη δική τους ματωμένη καρικατούρα της νύχτας των κρυστάλλων. Για να τα κάνουν όλα αυτά επικαλέστηκαν, μία από τις πολλές εξίσου εγκληματικές απόψεις τους: ότι υπεύθυνοι για όλα τα δεινά (έλλειψη ασφάλειας, ανεργία, έλλειψη βιώσιμων ελεύθερων χώρων κα ) είναι οι περίφημοι ξένοι. Και επιδόθηκαν σε ένα λυσσαλέο κυνήγι με σκοπό τη φυσική εξόντωση τους.
ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Οι προπαγάνδες αυτές δεν είναι καινούριες. Τώρα όμως που ο «βασιλιάς καπιταλισμός» αποδείχθηκε γυμνός, είναι η ώρα που τραβάνε μαχαίρι. Μαχαίρι κατά ανθρώπων που οι πόλεμοι (στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν) αλλά και οι πολυδιαφημισμένες υποσχέσεις της Δυτικής καπιταλιστικής ευμάρειας εφεραν εδώ, ανθρώπων που ως σκλάβοι έχτισαν το Ελληνικό όνειρο της «ανάπτυξης», της ΟΝΕ, των Ολυμπιακών αγώνων και που τώρα ένα μεγάλο μέρος τους είναι εδώ φυλακισμένοι.
Φυλακισμένοι από τις συμφωνίες του Ελληνικού κράτους με τους ανωτέρους του της Ε.Ε.(Δουβλίνο ΙΙ).
Φυλακισμένοι της οικονομικής κρίσης που πλέον δεν επιτρέπει στους Έλληνες της μεσαίας και της κατώτερης τάξης, μαζικά, να δώσουν όυτε το ανασφάλιστο μεροκάμματο των 20 ευρώ. Τέρμα το 20ευρο για τη «Βουλγάρα» που κρατάει τη «γριά», για τον «Πακιστάνο» που μαζεύει φράουλα, τον «Αλβανό» που κλαδεύει ελιές, τη «Ρωσίδα» που πουλιέται στο κωλόμπαρο.
Φυλακισμένοι πρώτα από όλα των «ντόπιων» αφεντικών που πλέον μπορούν να διαλέξουν τσάμπα κρέας για τις επιχειρήσεις τους (αν θεωρήσουμε ότι τα πάλαι ποτέ 700 ασφαλισμένα ευρώ είναι κάτι περισσότερο από τσάμπα) και από το ράφι που γράφει «Έλληνες».
Και να που βρεθήκαμε στο σημείο που τα αφεντικά αυτά και τα τσιράκια τους σπέρνουν την έριδα ανάμεσα σε παλιούς και νέους εξαθλιωμένους για το «έπαθλο» των 20 ανασφάλιστων ευρώ μεροκάμματο. Γιατί εκεί είναι το ουσιώδες θέμα για όλους, εκτός από αυτούς που ζούν στο ιστορικό κέντρο και σε μερικές ακόμα αστικές περιοχές της χώρας που το οργανωμένο έγκλημα έχει μετατρέψει σε βάση του. Στους τελευταίους, ένα μειοψηφικό αλλά όχι αμελητέο κομμάτι Ελλήνων καταπιεσμένων (και μερικών αφομοιωμένων μεταναστών) υποχωρεί στα ακροδεξιά καλέσματα κάτω από την πίεση της ζωής στην καρδιά μιας τεράστιας κλειδωμένης αποθήκης ανθρώπων. Αποθήκης χαμηλόμισθων Ελλήνων που με δυσκολία συντηρούν το σπίτι τους και άπορων μεταναστών (αλλά πλέον και αρκετών Ελλήνων) χωρίς καν σπίτι.
Η «ΛΥΣΗ» ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ
Το έδαφος είναι έυφορο για την παράνοια. Αυτή που είδαμε να ξεσπάει αλλά και αυτή που ίσως έρθει.
Αυτή που θα αναβαθμίσει το επίπεδο της βίας σε πραγματική κόλαση όταν το πογκρόμ, θα συναντήσει, αργά ή γρήγορα, την αυτονόητη συσπείρωση και ανταπάντηση των μεταναστών. Δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, που έχουν βιώσει πολέμους και έχουν διασχίσει ολόκληρες ηπείρους με τα πόδια. Πως φαντάζεται κανείς πως, τόσο οι πεινασμένοι που στοιβάζονται στα διαμερίσματα και τα πεζοδρόμια όσο και η μεγάλη πλειοψηφία των φιλήσυχων, των οικογενειαρχών, των κατόχων νόμιμης άδειας παραμονής (ή και καταστηματαρχών) μεταναστών, δε θα οργανωθεί και δε θα αντιδράσει;
Το κράτος και οι φασίστες του, δεν σχεδιάζουν «ασφάλεια» και «ομαλότητα» στο κέντρο της Αθήνας αλλά γενικευμένο συμμοριτοπόλεμο σε απευθείας μετάδοση σε όλη τη χώρα. Ένα λαμπρό πεδίο ψηφοσυλλογής για «νέους κομματικους φορείς», ένας θαυμάσιος τρόπος να συνεχίσουν να αλωνίζουν ανενόχλητοι οι κάθε λογής νταβατζήδες, η πιο κατάλληλη στιγμή για να αρχίσει η προπαγάνδα για τα «ρετιρέ των 20 ανασφάλιστων ευρώ ημερησίως», η χρυσή ευκαιρία για τη δημοκρατία να βγάλει το τον στρατό της στους δρόμους μας…
Και αφού εντρυφούμε στα παρανοϊκά σενάρια του κοινωνικού κανιβαλισμού ας κάνουμε και την ύστατη υπόθεση
Ας υποθέσουμε ότι ένα μαγικό ραβδί εξαφάνιζε όλους τους μετανάστες. Τότε θα μέναμε μόνοι με συμπατριώτες μας όπως ο ΓΑΠ, ο Πάγκαλος, ο Μπόμπολας, ο Βγενόπουλος, βουλευτές, βιομήχανους, εφοπλιστές, golden boys, υπουργούς, μπάτσους, νονούς της νύχτας και λοιπούς αξιότιμους κυρίους, «φυλετικά καθαρούς» Έλληνες. Μήπως η ανεργία θα μειωνόταν; Μήπως θα μίκραινε το χρέος, θα έφευγε η τρόικα, θα υπήρχε κοινωνική δικαιοσύνη, θα γίνονταν ανθρώπινες οι γειτονιές; Μήπως δεν θα συνέχιζαν οι ίδιοι να κάνουν κουμάντο στις ζωές μας; Μήπως θα μειωνόταν οι 2500 χιλιάδες θάνατοι το χρόνο από έλλειψη κρεβατιών εντατικής; Αυτό που θα συνέβαινε, είναι να καταρρεύσουν τα ετοιμόρροπα ταμεία, να συρρικνωθεί δραστικά το ΑΕΠ, και φυσικά να «ανακαλυφθεί» ένας νέος διαχωρισμός ανάμεσα στους καταπιεσμένους που θα συντηρούσε το αλληλοφάγωμά τους.
ΤΟ ΦΙΔΑΚΙ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΓΟ
Η φυλετική και εθνική ρήξη στις γειτονιές που ευαγγελίζονται (τα διαχρονικά ενεργούμενα του βαθιού Ελληνικού κράτους) οι φασίστες, είναι ένας εμφύλιος πόλεμος στο εσωτερικό της ίδιας τάξης. Το καθεστώς τους αβαντάρει είτε με την ασπίδα του Ματατζή, είτε με την προπαγάνδα των αστών (των ίδιων που όταν μας πούλαγαν «ανάπτυξη» έλεγαν για πολυπολιτισμικότητα). Κράτος και κεφάλαιο δημιούργησαν συνειδητά τις ανθρώπινες αποθήκες και αμόλησαν μέσα τα σκυλιά τους.
Το αναρχικό κίνημα εδώ και δεκαετίες, έχει χτυπηθεί με αυτά τα σκυλιά. Όταν όλοι μιλούσαν για γραφικούς, όταν κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί μια συνθήκη που θα επέτρεπε σε χιτλερικούς να αναλάβουν ξανά υπηρεσία, οι αναρχικοί επιτεθήκαν αποτελεσματικά στις ύστατες εφεδρείες του συστήματος. Τώρα που, όπως αναμέναμε, ξαναβρήκαν μεροκάματο φυσικά και το κίνημα μας δεν πρόκειται να αλλάξει ρότα. Ούτε η πρώτη φορά είναι που τους βλέπουμε να μαχαιρώνουν τον πιο αδύνατο που θα συναντήσουν, ούτε πρώτη φορά επιτίθενται σε καταλήψεις. Ούτε επίσης μας εκπλήσσει πως πέρα από «ιδεολογίες», αλλά και πέρα από την (ανεξάρτητα δικαιολογιών) ατομική αποκτήνωση κάποιων ελλήνων και μεταναστών, ένα μικρό κομμάτι καταπιεσμένων έχει κλείσει τον διακόπτη της αντίληψης για αυτούς που του κουβαλήθηκαν στη γειτονιά του ως «σωτήρες»:
Δεν βλέπει ας πούμε ότι έχει να κάνει με προφανές και παραδοσιακό παρακράτος. Μισθοδοσίες από την Κυπ, συμμετοχή στο οργανωμένο έγκλημα και τη μαφία (πρόσφατα ο υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής, ο οργανωτής του Άγιου Παντελεήμονα και υποψήφιος περιφερειάρχης Αιτωλοακαρνανίας, Χρήστος Ρήγας συνελήφθηκε για 2πλό φόνο - συμβόλαιο θανάτου σαν μέλος του «συνδικάτου του εγκλήματος» - κάτι που τα ΜΜΕ πάλεψαν και κατάφεραν να περάσει στα ψιλά). Κάτι που εξηγεί και γιατί τα μαχαιρώματα αφορούν πάντοτε κακομοίρηδες περαστικούς και ποτέ τους (έλληνες και αλλοδαπούς) μαφιόζους που έκαναν το κέντρο της Αθήνας κόλαση… Με τον ίδιο άλλωστε τρόπο δεν διαχειρίζονται και τον «πατριωτισμό» αυτοί που δικαιολογούν την Χιτλερική εισβολή και δηλώνουν επίγονοι των ταγμάτων ασφαλείας και των Γερμανοτσολιάδων; Δεκανίκι του συστήματος, χρυσή εφεδρεία αυτές τις δύσκολες στιγμές που χρειάζεται απεγνωσμένα να τραβήξει το ενδιαφέρον μακρυά από την κρίση του.. Οι πολιτικές τους προτάσεις είναι πάντα οι ίδιες: να ξεκάνουν τους μετανάστες (λέμε τώρα…), μετά τους αριστερούς, τους gay, τους ανάπηρους, τους φυλετικά «ακάθαρτους» και τελικά όσους τολμήσουν να διαφωνήσουν με τον εκάστοτε αρχηγό τους, να τον κοιτάξουν στραβά, να μην τον ζητωκραυγάσουν. Εμφανίζονται σαν προστάτες με τελικό διακηρυγμένο στόχο τον ολοκληρωτισμό. Το φασισμό. Την απουσία αντίστασης. Να κάτσουν δηλαδή στο σβέρκο ΟΛΩΝ. Και στη συνέχεια να μας οδηγήσουν στο αγαπημένο τους χόμπυ: στον εθνικό πόλεμο. Τα ιστορικά παραδείγματα ολοζώντανα. Δεν πρέπει να τα ξεχάσουμε.
ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι η παρούσα εκδοχή του συστήματος πνέει τα λοίσθια. Κανείς δεν πιστεύει ότι τα παρόν σκηνικό είναι ικανό στο παραμικρό να δώσει λύσεις σε προβλήματα καθημερινότητας ή συνολικά. Ακόμα και αν το νέο σκηνικό που ετοιμάζουν οι κυρίαρχοι ξαναρίξει τους φασίστες σε χειμερία νάρκη προτάσσοντας έναν διαφορετικό από τον δικό τους ολοκληρωτισμό τη δουλειά τους θα την έχουν κάνει.
Η εξουσία θα έχει βρει τον τρόπο να πορευτεί ασφαλής. Η εκμεταλλευόμενη κοινωνία, διαιρεμένη και φοβισμένη θα συρθεί, στο όνομα της ασφάλειας, στην απόλυτη ανασφάλεια της υποταγής
Οι θεωρίες μόνες τους δεν λύνουν όμως το πρόβλημα.
Και δεν θα το λύσει ούτε το κράτος που το δημιούργησε και το συντηρεί. Όπως και σε όλα έτσι και στο ζήτημα της ασφάλειας πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί ο εχθρός. Ο εχθρός είναι η εξουσία. Η εξουσία που στοίβαξε και στοιβάζει ανθρώπινο εμπόρευμα δημιουργώντας ανοιχτές φυλακές στο κέντρο πόλεων. Την εξουσία που καλύπτει και διαχειρίζεται το παρακράτος της μαφίας και του οργανωμένου εγκλήματος. Πορνεία, ναρκωτικά, τοκογλυφία, δουλεμπόριο, προστασίες, real estate. Κανένας ρατσισμός δεν υπάρχει ανάμεσα στις κλίκες των συμφερόντων. Απέναντι στους φτωχούς έλληνες και στους μετανάστες που ψάχνουν ένα κομμάτι ψωμί υπάρχουν άλλοι έλληνες και άλλοι αλλοεθνείς, καθώλου φτωχοί, που κλείνουν συμφωνίες που διαχειρίζονται ζωές, που σκοτώνουν για πλάκα.
Την ίδια ενότητα, πρέπει να δείξει και η πλευρά των καταπιεσμένων. Είναι επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθούν σταθερές ανοιχτές λαικές συνελεύσεις σε κάθε γειτονιά και σε αυτές που αντιμετωπίζουν τον άμεσο κίνδυνο του οργανωμένου εγκλήματος. Συνελεύσεις μικτές, με όλους τους ντόπιους, έλληνες και μετανάστες, που θα βρίσκονται τακτικά σε πλατείες, σχολεία, δημόσιους χώρους. Χωρίς προεδρεία και κομματικούς, έξω από δημοτικές εκλογές. Συνελεύσεις που θα αναζητήσουν τρόπους ανάκτησης των έρημων πεζοδρομίων που εγκατέλειψαν οι τηλεθεατές και κατέλαβαν οι μαφιόζοι. Που θα διαχειριστούν την ασφάλειά τους. Που θα θέσουν το θέμα της άμεσης αλληλεγγύης για τις βασικές ανάγκες των ανθρώπων που ζούν εκεί δημιουργώντας ομάδες τοπικής πρόνοιας από και για τους άνεργους, τους γέρους, τα παιδιά, τους άρρωστους, ξαναφτιάχνοντας τη γειτονιά, εξασφαλίζοντας δωρεάν και άμεσες υπηρεσίες, δημιουργώντας εσωτερική οικονομία, φτιάχνοντας ένα νέο κοινωνικό ιστό. Που θα ανοίξουν νέες παιδικές χαρές αντί να κλείνουν τις παλιές. Που θα επιβάλουν την κοινωνική νομιμοποίηση σε όσους από τους μετανάστες επιθυμούν να μείνουν και να μοιραστούν την τύχη και τους αγώνες όλων των καταπιεσμένων. Που θα παλέψουν επίσης και για τον απεγκλωβισμό όσων μεταναστών αγωνίζονται και πεθαίνουν για να φύγουν από την Ελλάδα. Που θα ξεφορτωθούν φασίστες και κάθε λογής πολιτικάντηδες.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως μόνο η κινητοποίηση των εκμεταλλευόμενων αποτελεί απάντηση στα προβλήματα. Κρίνουμε, ως πολιτικό υποκείμενο ότι πρέπει να παρθούν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για τον άμεσο σχηματισμό τέτοιων συνελεύσεων σε κάθε γειτονιά. Ο καθένας που αντιλαμβάνεται την ανάγκη κοινωνικής αυτοοργανωμένης δράσης, απελευθερωτικής και αλληλέγγυας σε όποιο πολιτικό χώρο και αν εντάσσεται, πρέπει να βγει μπροστά και σαν άτομο. Και πρέπει να βρει την αμέριστη στήριξη όλων. Δεν υπάρχει καιρός για χασιμο. Όχι βέβαια για να μην κυριαρχήσουν οι φασίστες… Αλλά γιατί η εξουσία ετοιμάζει τις νέες της επιθέσεις, επιθέσεις που θα μας φέρουν κοντύτερα στο νέο ολοκληρωτισμό… Και μετά θα χρειαστεί να χυθεί πολύ αίμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου