Η άμεση δημαγωγία και οι ταμπακέρες της

Είναι βασικός κανόνας των «συνιστωσών» του κινήματος των αγανακτισμένων-αφυπνισμένων να υποκλίνεται στο κοινό, με τη νέα καραμέλα της «άμεσης δημοκρατίας». Χοτζεϊκοί, μαρξιστές, κινεζόφιλοι, καστρικοί, γκεβαρικοί, λενινστές, τροτσκιστές, σπίθες, απογοητευμένοι, ξερασμένοι, διαγραμμένοι, εθνογάλακτοι-όχι ό,τι να ‘ναι, χριστιανοί-ψαγμένοι, ναρίτες, φορουμίτες, σεκίτες, συνασπισμένοι, συριζαίοι, κοετζήδες, ζαπατιστόφιλοι, δικτυάδες, ΜΚΟδες, ΑΜΚάδες, νόθα παιδιά πολιτικών διαζυγίων, κλπ, πιπιλούν μια καραμέλα που όμως λιώνει πολύ γρήγορα. Λίγες μέρες χρειάζονται για δείξουν το τι είναι και το τι θέλουν: Μια καλή ηγεσία, ένα ηγέτη με «ούμπαλα», μια επιτροπή σοφών, μια άμεμπτη κι αδέκαστη δύναμη εξουσίας, ένα πνεύμα που θα επισκιάσει όλα τα υπόλοιπα που οφείλουν να εργάζονται υπό τας οδηγίας και να υποστηρίζουν το νέον φως, μια ιντελιγκέντσια που θα δώσει τις ντιρεκτίβες, μια πρωτοπορία (με όραμα) που θα «ξεσκίσει». Κι όλα αυτά, με «άμεση δημοκρατία» που γλυκαίνει λίγο το κενό της κοινοβουλευτικής εξουσίας, αυτής που έχει αποδυναμωθεί επικινδύνως, αυτής που απονομιμοποιείται ραγδαία, αυτής που απαξιώνεται αγρίως. Δεν το κάνουν, όμως, από μόνοι τους. Θα ήταν δειλοί και λίγοι για να το σκεφτούν. Όχι γιατί θα έβρισκαν μπροστά τους χιλιάδες αντικρατιστές-πιστούς της ελευθεριακής συγκρότησης της κοινωνίας, όχι γιατί θα έβρισκαν μπροστά τους χιλιάδες ανθρώπους-υπέρμαχους της οριζόντιας ομοσπονδίας και της άμεσα ανακλητής εκπροσώπησης, αλλά γιατί αποβλέπουν στις συγκεντρώσεις του όποιου κόσμου -που εργάζεται σε ημέρα απεργίας αλλά κατακλύζει το σύνταγμα το βράδυ- στην άντληση της πολιτικής του υπεραξίας. Για αυτό μιλάνε. Σε μια εποχή ρευστότητας ιδεών και μη ρευστότητας χρημάτων, η εποχή μπορεί να αποκτήσει νόημα...

Το νόημα για μας;

Η δημοκρατία είναι μόνο άμεση. Όχι εργαλείο των καιροσκόπων. Όχι απλά συνθήκη που θα μας βγάλει σε μια πολιτεία αλλότρια και ξένη. Ξέρουμε ότι μπορεί να «χάσουμε» αλλά δεν θα χάνουμε ποτέ να το λέμε: Όσο είμαστε ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο άλλο τόσο είμαστε ενάντια στην κυριαρχία ανθρώπου από άνθρωπο. Το ξέρουμε ότι είμαστε λίγοι και παντού. Το ξέρουμε πως γινόμαστε όλο και πιο πολλοί και πιο πολλές παντού. Θα μας έχετε παντού και πάντα σαν τσίμπλα, σαν κακό σπυρί που λέει: έχουμε ακόμα μια ευκαιρία.
γκ