Σε ένα από τα πολλά κρεσέντο ενάντια στην "ανομία" που έχει επιδοθεί ο Δένδιας τελευταία, δήλωσε: "Aν δεν υπάρξει δημόσια ασφάλεια, δεν πρόκειται να υπάρξει οικονομική ανάκαμψη. Ποιος θα έρθει να επενδύσει ένα έστω ευρώ στη χώρα που ονειρεύεται ο κ. Σκουρλέτης;" (Καθημερινή, 20/1/2013)
Τίποτα άλλο δεν τους ενδιαφέρει δηλαδή πέρα από το πώς να ξεπουλήσουν τον τόπο και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του λαμβάνοντας και αυτοί τη μερίδα της πίτας που τους αναλογεί.
Πολύ άμεσα, θα ανοίξει ένας ακόμα μεγαλύτερος πόλεμος για το ζήτημα της κατοχής της γης, του εδάφους και του υπεδάφους της. Ο αγώνας ενάντια στα μεταλλεία της Χαλκιδικής θα φαντάζει σαν ένας απλός οιωνός. Οι τοπικές κοινωνίες θα κληθούν να πάρουν ξεκάθαρη θέση. Το κράτος δια μέσου της κυβέρνησης, οι περιφερειακές αρχές και τα τσιράκια των "μεγαλοεπενδυτών" θα τους βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό και θα τους θέσουν το δίλημμα "ανάπτυξη ή θάνατος". Και τότε αυτές οι τοπικές κοινωνίες είτε θα σπάσουν αυτό το δίλημμα διαμορφώνοντας μία άλλη κατεύθυνση για τη ζωή τους είτε θα το ασπαστούν οπότε θα διαλυθούν πλήρως μπροστά σε μία κανιβαλική κοινωνική κατάσταση επιβίωσης.
Ό,τι και να λέει ο κάθε Δένδιας, δεν είναι μονόδρομος, όσο κι αν προσπαθεί να φαίνεται ως τέτοιος. Οι υπουργικοί θώκοι δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι ανοιχτοί τηλεβόες των τραπεζών και των επιχειρήσεων προς τα αυτιά της κοινωνίας. Όσοι θέλουν να καταλάβουν και έχουν αξιοπρέπεια, έχουν ήδη κλείσει τα αυτιά τους σε αυτούς και φτιάχνουν δικές τους μουσικές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου