Επικίνδυνες γελοιότητες

στιγμιότυπο από την πρόσφατη αντιφασιστική διαδήλωση και τις συγκρούσεις με τα ΜΑΤ στο Αγρίνιο

Διατηρούν χρόνια τώρα τη βουλευτική τους ασυλία και τώρα έχουν πρόβλημα με τα φασιστοειδή της Χ.Α., που χρησιμοποιούν -σαν γνήσιοι "νομοταγείς πατριώτες"- το νόμο σαν λάστιχο προκειμένου να γλιτώνουν το αυτόφωρο. Ο λόγος για τους έξυπνους πολιτευτές της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ. Βλέποντας μεγάλο μερίδιο της πάλαι ποτέ εκλογικής τους πελατείας -ο λόγος κατά βάση για το ΠΑΣΟΚ- να στρέφεται προς άλλο μαγαζί, που μοιράζει κανένα μακαρόνι προς άγραν ψήφων, ψάχνουν να βρουν τρόπο να ανακόψουν αυτήν την τάση για να μην κατεβάσουν οι ίδιοι ρολά.
Έτσι λοιπόν η κουβέντα για να τεθεί εκτός νόμου η Χ.Α. ανοίγει και πάλι. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι όλη αυτή η ιστορία απλά και μόνο θα τροφοδοτήσει τα φασιστοειδή πουλώντας "αντισυστημικότητα" τη στιγμή που η καραμέλα τους αυτή αρχίζει να λιώνει, αφού πλέον είναι όλο και πιο φανερή η σχέση τους με συγκεκριμένους μηχανισμούς; Δεν μπορούν να καταλάβουν όλοι αυτοί οι "προοδευτικοί" ότι μια τέτοια ιστορία στο τέλος θα στραφεί κυρίως εναντίον των αναρχικών -προφανώς και δεν τους ενδιαφέρει αυτό βέβαια!- και όχι κατά της άκρας δεξιάς που θα το παίζει και "αντισυστημική"; Πότε επιτέλους θα καταλάβουν ότι είναι με τα καραγκιοζιλίκια τους και όλες αυτές τις πολιτικές τους επιλογές οδηγούν την κοινωνία -εκούσια ή ακούσια- στη διάλυση και τον κανιβαλισμό; Η απάντηση βέβαια είναι απλή: ποτέ τους...
Ο εκφασισμός και τα ανθρωποειδή του ήδη έχουν αρχίσει να βρίσκουν σοβαρό τείχος, αφού το ανταγωνιστικό κίνημα δεν είναι τόσο "αχυρένιο" όσο πίστευαν. Ο εκνευρισμός τους, αυτός του κακομαθημένου παιδιού που δεν του γίνονται τα χατίρια, έχει αρχίσει ήδη να βγαίνει. Όσα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες στην Αθήνα, την Πάτρα, το Ηράκλειο και σε πολλές άλλες πόλεις είναι απλά η αρχή μιας αντεπίθεσης του ανταγωνιστικού χώρου.
Τη θέση του κυρίαρχου συστήματος σε μία τέτοια κατάσταση την ξέρουμε μέσα από τα τραγικά γεγονότα της ιστορίας του περασμένου αιώνα. Το πρόβλημα είναι πως ο αστικός αυτός πολιτικός κόσμος, σε όλο του το φάσμα, δείχνει διαρκώς να ολισθαίνει σε ένα τέτοιο παιχνίδι και πάλι επιχειρώντας να χρησιμοποιήσει θεσμικά μέσα που ο ίδιος καταδίκαζε ή τα είχε γραμμένα τόσα χρόνια.
Μην περιμένουμε λοιπόν τίποτα απολύτως αξιόλογο από όσους μας οδηγούν όχι απλά στην οικονομική αλλά στη γενικότερη διάλυση. Η δική μας οργάνωση και άμεση δράση είναι η μόνη απάντηση.