ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΛΛΑ ΧΑΡΤΙ

Την περίπτωση του αγώνα στο Κέντρο Υγείας Ζαγκλιβερίου και πέριξ τη θυμόμαστε. Ήταν ένας από τους πρώτους αδέσμευτους, κοινοτικούς αγώνες της περιόδου (περιοδ. «Ευτοπία», τεύχος 15, Νοέ. 2007) που από τη μια διεκδικούσε βελτίωση των υπαρχουσών υποδομών υγείας κι από την άλλη υπερασπιζόταν  τους διωκόμενους γιατρούς, που οι ίδιοι είχαν στην κοινωνία ανοίξει το ζήτημα των υποδομών υγείας –κι όχι μόνο- μέσω συγκεντρώσεων κινητοποιήσεων και συνελεύσεων. Πηγές υπενθύμισης αυτού του αγώνα καθώς και όψεις του αγώνα και προσπαθειών που έγιναν για την ανάδειξή του μπορείτε να δείτε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ. Το παρακάτω κείμενο είναι πρόσφατο και αφορά ανώνυμες καταγγελίες προς τους γιατρούς αυτούς, τις οποίες αξιοποίησε εισαγγελέας καθώς και τμήμα του ντόπιου κατεστημένου, με στόχο να απαλλαγούν από την ενεργή και θετική τους παρουσία στον τόπο. Αμ δε! Όπως και το 2006-07, φαίνεται ότι οι κάτοικοι Ζαγκλιβερίου και πέριξ που γνωρίζουν το τι σημαίνει αγάπη για τον άνθρωπο, ανιδιοτέλεια και αγώνας για το καλύτερο, δεν το βάζουν κάτω… ΓΚ

ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΛΛΑ ΧΑΡΤΙ

Προσπάθησαν ξανά πριν από μερικά χρόνια να τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί τους Γιατρούς μας αλλά δεν τα κατάφεραν. Τότε, επίδοξοι χαφιέδες που πίστεψαν ότι οι καταθέσεις τους δε θα γίνονταν γνωστές, ξέρασαν χολή στην επιθεωρήτρια του ΣΕΥΥΠ που εκτελούσε εντεταλμένη υπηρεσία. Δεν κατάφεραν παρά να φανεί σε όλη την Ελλάδα το δίκιο του αγώνα μας. Ξαναπροσπάθησαν με συκοφαντικές επιστολές σε υπουργούς και κατασκευασμένες συλλογές υπογραφών. Βρήκαν μπροστά τους οργισμένο κόσμο και υποχώρησαν.

Σήμερα νέοι χαφιέδες, πιο καλά προστατευμένοι αυτήν τη φορά, στέλνουν «ανώνυμη» επιστολή σε Εισαγγελέα (τον οποίο διάλεξαν προσεκτικά όπως οι ίδιοι λένε) ο οποίος  προσπαθεί κι αυτός να κανει την ίδια δουλειά,να τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί τους Γιατρούς μας. Μαζί τους αυτήν τη φορά και το φαρμακοποιό της Γερακαρούς καθώς και ακόμα τρία από τα άτομα που τα προβλήματα υγείας τους, τους έχουν οδηγήσει στο Ιατρείο.

Δεν διαφέρουν οι συκοφαντίες, το υβρεολόγιο και η κακοήθεια. Στις προηγούμενες κατηγορίες, που επαναλαμβάνονται, έρχονται βρώμικα να προστεθούν καινούργιες. Διαλέγουν αυτήν τη φορά τις κατηγορίες προσεκτικά, χτυπώντας εκεί που ακόμα και ο πιο ευσυνείδητος γιατρός μπορεί συκοφαντικά να κατηγορηθεί: στην περίθαλψη ατόμων με προβλήματα εξαρτήσεων. Εκεί ο νόμος, ο κοινωνικός στιγματισμός και η προκατάληψη στρώνουν το έδαφος για κάθε λογής συκοφαντία.

Όπως την πρώτη φορά, έτσι και τώρα, νομίζουν ότι μπορούν να επηρεάσουν τη γνώμη μας για όλους αυτούς τους ανθρώπους με αναφορές στις πολιτικές τους πεποιθήσεις, στο χαρακτήρα τους, στο έργο τους και τους αγώνες τους. Μα εδώ είναι που κάνουν λάθος. Αυτούς τους αγώνες τους δώσαμε και τους δίνουμε καθημερινά μαζί. Και δεν εννοούμε, μόνο, τους αγώνες ενάντια στις διώξεις και την προσπάθεια υποβάθμισης του Κ.Υγ. Ζαγκλιβερίου. Εννοούμε τον καθημερινό αγώνα για αξιοπρέπεια: τόσο στις καλές στιγμές όσο και στις δύσκολες στιγμές της ασθένειας… τόσο κατά την ομαλή λειτουργία του ιατρείου και την από κοινού προσπάθεια για εξοπλισμό με τα πιο σύγχρονα μηχανήματα, όσο και στις δύσκολες στιγμές που προσπαθούν να το υποβαθμίσουν (καταργώντας τα ραντεβού κλπ)… στους αγώνες ενάντια στα κυκλώματα που θέλουν να αρπάζουν λεφτά άλλωτε από τα φάρμακα και άλλωτε από τους ΧΥΤΑ, στους αγωνες εναντια στα κυκλωματα φαρμάκων, στο πεντάευρω, στον χρηματισμό…

Δεν καταλαβαίνουν ότι σε αυτούς τους αγώνες είμαστε μαζί. Και δεν καταλαβαίνουν επίσης, (ίσως επειδή δεν αγωνίστηκαν ποτέ με αξιοπρέπεια) ότι όταν είσαι σε τέτοιους αγώνες χέρι - χέρι με τον άλλο και τον βλέπεις να θυσιάζει κομάτια του εαυτού του τον γνωρίζεις καλά. Όταν στήνεις μαζί με τον άλλο το «Σύλλογο φίλων του Π.Ι. Γερακαρούς» και ξέρεις ότι μόνο δείνει, δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να σου πουν ότι το κάνει για τα λεφτά. Όταν τον βλέπεις ότι για πάνω από δέκα χρόνια, δεν  παίρνει τα λεφτά που του δίνουν χωρίς να τα ζητήσει, για «δώρο» (όπως πολλοί άλλοι θεωρούν τα λεφτά που δίνουν οι ασθενείς στους γιατρούς) ξέρεις ότι δε θα στήσει παραμάγαζο με «ναρκωτικά χάπια» για να τα κονομήσει. Όταν η επαγγελματική του επάρκεια και η εργασία του (που πολύ συχνά επεκτείνεται και εκτός ωραρίου) είναι αποδεκτή και από τους διώκτες του (διοικητές, διευθυντές, κλπ) τότε μόνο οι ανώνυμοι συκοφάντες μπορούν να  κατηγορήσουν για πλημμελή άσκηση.

Είπαμε όμως δεν είναι οι πρώτοι, που δεν καταλαβαίνουν. Θα αναλάβουμε λοιπόν να τους το εξηγήσουμε εμείς όπως και στους προηγούμενους. Όπως πέρυσι τέτοια εποχή κάναμε κατάληψη στα γραφεία της ΔΥΠΕ έτσι και φέτος θα βρεθούμε εκεί που χρειάζεται, όπως πάντα, όχι μόνο για να υπερασπιστούμε το δίκιο που μας πνίγει, όχι μόνο για να μην αφήσουμε να διαλύσετε τα ιατρεία μας, αλλά και για να ξεμπερδεύουμε όσο πιο πολύ γίνεται από τους «ανώνυμους» συκοφάντες που το μόνο που ξέρουν είναι να παρασιτούν.

Γνωστοί Άγνωστοι