ΠΡΟΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ (και όχι μόνο)
Όλοι και όλες λίγο πολύ αντιλαμβανόμαστε ότι η ζωή μας μέρα με τη μέρα αλλάζει. Δεχόμαστε μία μεγάλη επίθεση τόσο στην εργασία μας ( μισθοί , ασφαλιστικό, απολύσεις κτλ) όσο και στην καθημερινότητά μας (ακριβότερη ΔΕΗ, πετρέλαιο, εισιτήρια στα μέσα μεταφορών, κτλ). Μια επίθεση που γίνεται ακόμη και στους πιο βασικούς τομείς της ζωής μας, όπως η περίθαλψη και η εκπαίδευση. Οι νόμοι της αγοράς, του κέρδους και της εκμετάλλευσης, οι νόμοι της ζούγκλας δηλαδή και του κανιβαλισμού, μας επιβάλλονται όλο και πιο βίαια, χειροτερεύοντας τους όρους με τους οποίους εργαζόμαστε και ζούμε. Ειδικά στην επαρχία η κατάσταση μπορεί να είναι ακόμη πιο δύσκολη ( βλέπε Καλλικράτη, ανεργία, απουσία κοινωνικών παροχών, υποδομών, κτλ).
Το παρακάτω κείμενο είναι μια προσπάθεια ενημέρωσης και επικοινωνίας εκ μέρους κάποιων εκπαιδευτικών και κατοίκων του Πλωμαρίου προς τους υπόλοιπους συγχωριανούς μας με αφορμή τη 2μερη απεργία στις 22 και 23 Φεβρουαρίου 2011. Ξεκινώντας….
Περί «παιδείας»
· Μείωση ρεκόρ της χρηματοδότησης για την παιδεία (βιβλία, πετρέλαιο, κτηριακό, αναλώσιμα κτλ.). Το έλλειμμα που θα προκύψει καλούμαστε να το πληρώσουμε φυσικά εμείς, οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και οι μαθητές από το υστέρημά μας, κι όλο αυτό σε μια περίοδο που η λιτότητα πλήττει το σύνολο των νοικοκυριών. Ή ίσως κάποιος «καλοπροαίρετος» ιδιώτης με το αζημίωτο φυσικά.
· Συγχωνεύσεις –κλεισίματα σχολείων. Τα σχολεία που δε θα έχουν πολλούς μαθητές ή δε θα είναι «παραγωγικά» ή δε θα καταφέρνουν να βρίσκουν λεφτά από μόνα τους ή δημιουργούν «προβλήματα», τα σχολεία με λίγα λόγια που θα είναι μη αποδοτικά ως σχολεία-επιχειρήσεις θα κλείνουν, άμεσα ή έμμεσα, βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
· Αξιολόγηση και κατηγοριοποίηση των σχολείων σε «καλά» και «κακά», με την χρηματοδότηση να ευνοεί τα πρώτα και τα υπόλοιπα να οδηγούνται στο περιθώριο. Οι μαθητές που έχουν το κοινωνικό και οικονομικό υπόβαθρο για να ανταποκριθούν στο όλο και πιο εντατικοποιημένο σχολείο θα πηγαίνουν στα σχολεία α΄ κατηγορίας, θα ξοδεύουν λεφτά για φροντιστήρια και οι υπόλοιποι, οι περισσευούμενοι, στα σχολεία «γκέτο». Την πραγματικότητα αυτή τη βλέπουμε στα σχολεία της Αγγλίας ήδη από την εποχή της Θάτσερ, βλέποντας παράλληλα και τις συνέπειες στις τοπικές κοινωνίες. Ήδη έχει διακοπεί από φέτος η ενισχυτική διδασκαλία (δωρεάν φροντιστήριο στα σχολεία), θεσμός που είχε καθιερωθεί τα τελευταία 15 χρόνια.
· Τμήματα με 30 μαθητές. Θα στοιβάζουν τους μαθητές σε αίθουσες-στάβλους, αδιαφορώντας για τις ιδιαίτερες εκπαιδευτικές απαιτήσεις και συνθήκες κάθε τάξης. Η κατάργηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και του Ο.Ε.Δ.Β. από το υπουργείο κάνει ξεκάθαρο ότι τα κίνητρα στην εκπαίδευση δε θα είναι πλέον παιδαγωγικού χαρακτήρα αλλά αυτά της αγοράς. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
· Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τη ζοφερή εργασιακή πραγματικότητα των ίδιων των εκπαιδευτικών, τους ελάχιστους διορισμούς, τις ελαστικές μορφές εργασίας ( αναπληρωτές, ωρομίσθιοι), την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα, τις μετακινήσεις κάθε χρόνο (εάν σε προσλάβουνε φυσικά) από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό, την πειθαρχία και την δουλοπρέπεια που θα πρέπει ο κάθε υπό 3ετή δοκιμή νεοδιόριστος να δείχνει και φυσικά τα τεράστια χαράτσια στον ήδη μειωμένο μισθό, δημιουργούν μία κατάσταση πολύ δυσάρεστη για όλους όσους εμπλέκονται με την εκπαίδευση και κατ’ επέκταση για την κοινωνία που θα ζούμε εμείς και τα παιδιά μας.
Περί «υγείας»
· Το 5ευρω, και βάλε, απαιτείται πλέον ως εισιτήριο, τόσο για τους ανασφάλιστους, όσο και για ένα μεγάλο κομμάτι των ασφαλισμένων για μια επίσκεψη σε ένα νοσοκομείο ή κέντρο υγείας.
· Πληρώνουμε ήδη τις ιατρικές εξετάσεις, που κυμαίνονται από 3ευρώ για μια ακτινογραφία και μπορούν να φτάσουν τα 80 ευρώ για μια αξονική εγκεφάλου (με σημερινές τιμές που θα ανατιμολογηθούν σύντομα...).Ήδη για το δημόσιο ταμείο 250 εξετάσεις δε δικαιολογούνται πλέον και καλούνται οι ασφαλισμένοι να τα πληρώνουν από την τσέπη τους!
· Απογευματινά ιατρεία: οι έχοντες τη δυνατότητα να καταβάλλουν από 50 ευρώ και πάνω θα μπορούν να εξυπηρετούνται άμεσα στα απογευματινά ιατρεία, και να λύνουν το πρόβλημα τους χρησιμοποιώντας τις υποδομές του δημόσιου νοσοκομείου, φανερά σε βάρος αυτών που δεν θα μπορούν να καταβάλλουν τέτοιες αμοιβές.
· Διαχωρίζουν τα νοσοκομεία ανά τάξη ασθενών. Φτωχοκομεία, δηλαδή, που θα εξυπηρετούν τους περισσευούμενους (ασφαλισμένοι της πρόνοιας, ανασφάλιστοι –που φυσικά ευδοκιμούν μέσα στη μαύρη εργασία-, άνεργοι –που μέσα στη συγκυρία της κρίσης όλο και αυξάνονται-, μετανάστες).
Την ίδια στιγμή στο Πλωμάρι υπηρεσίες όπως: εφορία, ΟΤΕ, ΔΕΗ, Υπηρεσίες του Δήμου, ακόμη και η Πυροσβεστική (!), υπολειτουργούν χωρίς προσωπικό ή ακόμη χειρότερα ετοιμάζονται να φύγουν, κάνοντας τη ζωή των κατοίκων πιο δύσκολη. Και όλα αυτά γιατί δεν τους «συμφέρει». Δεν τους «συμφέρει» να «ξοδέψουν» λεφτά για ένα χωριό στη νότια Λέσβο. Το Πλωμάρι, όπως και άλλα «Πλωμάρια», είναι θύματα της λογιστικής του κράτους. Αυτής που δεν κοιτάει τις ζωές των ανθρώπων, αλλά αριθμούς.
…τελειώνοντας (για την ώρα)
Όποιος ή όποια πιστεύει ότι οι κοινωνικές παροχές (δημόσια δωρεάν παιδεία/υγεία, δημόσιες μεταφορές, ασφαλιστικά ταμεία, υπηρεσίες τοπικής αυτοδιοίκησης κτλ) ήταν ή είναι μια στιγμή θαλπωρής στη ζεστή αγκαλιά του κράτους και όχι αποτέλεσμα συνεχόμενων αγώνων και συγκρούσεων ,ας ετοιμαστεί να βιώσει την επέλαση του κάθε «ΔΝΤ», της κάθε «Τρόικας» και του κάθε «Αφεντικού».
Είναι δικαίωμα να μη θέλεις να χειροτερεύσει η ζωή σου κι άλλο, και είναι δίκαιο , όσο δίκαιοι είναι και οι αγώνες που πρέπει να κάνουμε.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ
«Αυτοί που αρπάνε το φαί απ’ το τραπέζι κηρύσσουν τη λιτότητα. Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους για τις μεγάλες εποχές που θα έρθουν…»
Μπ. Μπρεχτ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου