Πατρίδα μας είναι όλος ο κόσμος

του Massimo Varengo.

Αυτοδιαχείριση, κοινοτισμός, φεντεραλισμός, ελευθεριακή θεωρία, δεν είναι πιά αποκλειστική κληρονομιά ενός υπολειμματικού κινήματος, αλλά θέματα μιας συζήτησης για μια εφικτή πολιτική δράση.

Είναι ανοιχτή από καιρό η αναζήτηση αποτελεσματικών απαντήσεων στην δραματικά αυξανόμενη ένταση του κοινωνικού ζητήματος, το οποίο χαρακτηρίζεται τόσο από μια επιβλητική οικονομική κρίση όσο και από μια σειρά περιφερειακών,εθνικών και θρησκευτικών συγκρούσεων, οι οποίες είναι έντονα συσχετισμένες με την επιβεβαίωση της πολιτικής επίθεσης στο επίπεδο διαβίωσης, εισοδήματος,υγείας, των λαϊκών τάξεων και με τον επανακαθορισμό του συστήματος της παγκόσμιας κυριαρχίας. Στην αριστερά, κάποιοι ψάχνουν κάποια διέξοδο στις συνταγές ενός ξεπερασμένου ανθρωπιστικού φιλελευθερισμού, άλλοι μελετούν το ενδεχόμενο της επαναφοράς του ρόλου του εθνικού κράτους ως εγγυητή μιας νέας σύνθήκης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας.Αλλά η συγκέντρωση των διαδικασιών λήψης αποφάσεων, η κυκλοφορία σημαντικών κεφαλαίων, η κατεδάφιση των εθνικών οικονομιών, η μείωση της εξουσίας των μεμονωμένων κρατών, η ίδια η διάσταση της τρέχουσας οικονομικής κρίσης, δεν αφήνουν περιθώρια αξιοπιστίας σε αυτές τις προτεινόμενες επιλογές. Όχι τυχαία, είναι στο περιεχόμενο του ώριμου αναρχισμού που το πιό ζωντανό, το πιό κριτικό κομμάτι της κοινωνίας, ψάχνει, συνειδητά ή ασυνείδητα, υλικά για να κατασκευάσει το όποιο δυνατό μέλλον.

Αυτοδιαχείριση, κοινοτισμός, φεντεραλισμός, ελευθεριακή θεωρία, δεν είναι πιά αποκλειστική κληρονομιά ενός υπολειμματικού κινήματος, αλλά θέματα μιας συζήτησης για μια εφικτή πολιτική δράση. Και σε αυτό οι αναρχικοί, αν και μειονότητα, αποδεικνύουν οτι είναι, σε διεθνές επίπεδο, ενα ζωντανο κομμάτι μιας πολιτισμικής,πολιτικής και κοινωνικής διαμάχης, το οποίο αναμετράται με τα προβλήματα που τίθενται για να επεξεργαστεί εφαρμόσιμες λύσεις, ικανές να ανοίξουν νέους χώρους ελευθερίας και νέες συνθήκες ισότητας. Δείγματα σημαντικής ανάκαμψης σε επίπεδο δραστηριότητας και παρέμβασης εμφανίζονται πρακτικά σε κάθε σημείο του κόσμου, από τις κινητοποιήσεις κατά του φιλελευθερισμούκαι του καπιταλισμού με την ευκαιρία των συνδιασκέψεων των σημαντικότερων ηγετών μέχρι τις τρέχουσες διαδηλώσεις εναντίον της διάχυσης των συνεπειών της κρίσης στις λαϊκές τάξεις.

Από το Σιάτλ ώς την Αθήνα, η κοκκινόμαυρη κλωστή ξετυλίγεται χωρίς διακοπή· περνώντας από την Ρωσία οπου η ποινικοποίηση και η καταστολή δεν καταφέρνουν να εμποδίσουν τους αναρχικούς στην δράση τους εναντίον του ρατσισμού και του ναζισμού που είναι σε αύξηση· από το Μεξικό οπου στην Τσιάπας και στην Οαχακα γίνονται πειραματισμού με νέες, σημαντικες πρωτοβουλίες λαϊκής αυτοδιεύθυνσης· και πιό γενικά σε όλη την Λατινική Αμερική οπου είναι όλο και περισσότερες οι πρωτοβουλίες που αναπτύσσονται πρακτικά σε κάθε χώρα· ακόμα και στην Κούβα όπου καταγράφονται σημαντικά σημάδια ανάκαμψης.

Και ακόμα και στην Ευρώπη, παρ'όλη την πολυπλοκότητα και τον κατακερματισμό του αναρχικού και αναρχοσυνδικαλιστικού κινήματος, υπήρξαν κινητοποιήσεις με σημαντική παρέμβαση, θεωρητική και πρακτική, στα κοινωνικά κινήματα.

Άλλα σημαντικά σημάδια για τις εξελίξεις, προέρχονται από την Τουρκία, τη Σενεγάλη, την Νότιο Αφρική, την Ινδονησία, τον συνδυασμένο αγώνα Ισραηλινών-Παλαιστινίων εναντίον του Τείχους. Οι καιροί είναι πλέον ώριμοι για μία συγκεκριμένη δέσμευση, η οποία λαμβάνοντας υπ'όψιν τον πλούτο και την ιδιομορφία κάθε ξεχωριστής πραγματικότητας, θα είναι σε θέση να συγκρίνει, μέσα στα πλαίσια της αμοιβαίας αναγνώρισης, διαδρομές και επιλογές που έχουν κοινές ρίζες και κοινούς στόχους, ωστε να μπορούν να αναπτυχθούν συνδυασμένα και αρμονικά. 

(δημοσιεύθηκε στο μηνιαίο ιταλικό αναρχικό περιοδικό Rivista Anarchica, μεταφραση: ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών)