Σήμερα, η Αθήνα είναι κατάσπαρτη από αυροοργανωμένες κοινότητες αγώνα, που λειτουργούν αμεσοδημοκρατικά και επιχειρούν να συντονιστούν σε οριζόντια βάση. Οι βασικές ελευθεριακές αρχές δεν απομένουν αντιλήψεις κενές περιεχομένου αλλά αποτελούν σε καθημερινή βάση λειτουργικά πρακτικά εργαλεία ενός διαρκούς κοινωνικού πειραματισμού. Κάθε μέρα, δεκάδες αφανών δραστηριοτήτων λαμβάνουν χώρα σε όλη την Αθήνα. Συνελεύσεις, (αντι-)μαθήματα, παρεμβάσεις, προβολές, εκδηλώσεις, ομιλίες, γιορτές, συλλογικές κουζίνες είναι μερικοί από τους γνωστότερους και βασικότερους τρόπους έκφρασης αυτής της άλλης κοινωνίας που συνεχώς διευρύνεται σε έκταση αλλά και σε περιεχόμενο. Όλο αυτό το ρεύμα κοινοτήτων αγώνα, που θεμελιώθηκε στα πρώτα χρόνια της περασμένης δεκαετίας και εξαπλώθηκε μέσα στην τελευταία τριετία-τετραετία πολύ σύντομα θα συναντήσει το δίλημμα των τοπικών εκλογικών μαχών. Εκεί θα φανεί η δυναμική της αυτοοργάνωσης, εκεί θα φανεί αν η έννοια της άμεσης δημοκρατίας δεν είναι απλά ένα ρούχο που το αλλάζεις την ημέρα των εκλογών και το φοράς κατά το δοκούν αλλά η βάση για μια ελεύθερη πολιτειακή οργάνωση, η βάση για την κοινωνική δημοκρατία. Κάποιες από αυτές τις κοινότητες αγώνα σίγουρα δεν πρόκειται να βγάλουν αυτό το ρούχο για χάρη της εκλογικής αναμέτρησης που θα δοθεί στα πεδία των δημοτικών μαχών. Τώρα είναι η ευκαιρία για τη διαμόρφωση μίας ελευθεριακής πρότασης δημοτικού αγώνα, ενισχύοντας τις μελλοντικές προοπτικές αυτού του ρεύματος των αποκεντρωμένων και οριζόντια χαλαρά δικτυωμένων τοπικών κοινωνικών συμβουλίων (λαϊκών ή ανοιχτών συνελεύσεων) ως οργανισμών κοινωνικής αναγέννησης, ως ζωντανών "αντιδραστηρίων" προς την κατεύθυνση του ελευθεριακού κοινοτισμού.
Φ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου