Τι σημαίνει δημόσια τηλεόραση;

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και είναι ξεκάθαρα εδώ και καιρό: τα αφεντικά, με τα κατά τόπους κυβερνητικά συνεταιράκια τους, είναι αδίστακτα. Δε διστάζουν να χύσουν πολύ αίμα προκειμένου να επιβάλουν μια σύγχρονη τυρρανία.
Ο Σαμαράς σήμερα δεν θα κάνει πίσω. Μπροστά στους ξεφτιλισμένους του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, που φοβούνται μην τυχόν και κάνουν εκλογές και χαλάσουν τα μαγειρέματα της Μέρκελ, επιδιώκει να ισοπεδώσει κάθε περίπτωση ανάκαμψης της ΕΡΤ.
Δύο λοιπόν είναι οι επιλογές, εάν δεν έχουμε εκλογές (που είναι και το πιθανότερο να μην έχουμε για να ...μην πληγεί ο τουρισμός!): από τη μία, η νέα ΥΕΝΕΔ της ακροδεξιάς κυβέρνησης με κεντροαριστερά δεκανίκια, και από την άλλη, μία πραγματικά δημόσια τηλεόραση. Η πραγματική δημόσια τηλεόραση δεν μπορεί να έχει σχέση με τις κομματικές γραμμές και τα διευθυντήρια του κράτους αλλά μόνο με την ίδια την κοινωνία και τα αγωνιζόμενα και δημιουργικά κομμάτια της. Ο νέος "δημόσιος" ραδιοτηλεοπτικός φορέας της κυβέρνησης και η "πειρατική" ΕΡΤ δεν μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά. Αν δε γίνουν εκλογές και αρχίζει να εκπέμπεται νέο σήμα, τότε αργά ή γρήγορα θα επέλθει το ζήτημα της λήξης, ακόμα και μέσω καταστολής, της εκπομπής του σήματος της σημερινής ΕΡΤ. Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι το ζήτημα είναι οι συχνότητες να περάσουν στην κοινωνία και δεν είναι απλά ένα ζήτημα ενδοεξουσιαστικής διαμάχης. 
Οφείλουμε, ως εκ τούτου, να δώσουμε έναν αγώνα, στο βαθμό που και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι έχουν σκοπό να τον δώσουν, τώρα που πολλές αυταπάτες (κομματικές, δικαστικές, κ.α.) καταρρέουν μία προς μία σαν χάρτινοι πύργοι...