ας αδιαφορήσουμε για τις εκλογές.....

«Όταν δε μη πάντες του βουλεύεσθαι μετέχωσιν, αλλ’ αιρετοί,κατά νόμον τ’άρχωσιν, ωσπερ και πρότερον, ολιγαρχικόν.»

Αριστοτέλης, «Πολιτικά»

Λίγη ιστορία......
......Το 2009, το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές λέγοντας οτι δεν θα έπαιρνε οικονομικά μέτρα, λιγότερο επώδυνα από αυτα που πήρε τελικά. Η νέα δημοκρατία έχασε τις εκλογές δηλώνοντας οτι θα πάρει τα μέτρα τα οποία καταψήφισε, υπερψηφίζοντας όμως χειρότερα μέτρα στη συνέχεια. Το ΛΑΟΣ αυτοπροβλήθηκε ως ο 'αδέκαστος κριτής' και μετεκλογικά μεταμορφώθηκε στον 'βασιλιά της κωλοτούμπας' παίζοντας κυρίαρχο ρόλο στην επιβίωση της κυβέρνησης του 1ου μνημονίου, το ΚΚΕ συνέχισε να μιλάει για ανυπακοή φρουρώντας την βουλή από την οργή των διαδηλωτών και σε συνεργασία με τα ΜΑΤ, ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τη μπάλα και όλα αυτά με μια αποχή περίπου στο 30%.
Οι προηγούμενες εκλογές, απέδειξαν πέραν κάθε αμφιβολίας, ακόμα και στον πιο αθώο, ανυποψίαστο πολίτη όχι μόνο οτι η γνώμη του 'λαού' -αν έστω αποδεχθούμε για μια στιγμή οτι αυτή εκφράζεται μέσα από τις εκλογές- δεν λαμβάνεται καθόλου υπ'όψιν αλλά και οτι κανένα μήνυμα δεν μπορεί να δοθεί μέσα από τις εκλογές:
-αν ψηφίσεις, νομιμοποιείς τις αποφάσεις, οι οποίες θα ληφθούν εξ'ονόματός σου, και ενδεχόμενη ασυμφωνία σου δεν λαμβάνεται υπ'όψιν (αφού έχεις δώσει 'λαίκή εντολή'), ενώ
-αν δεν ψηφίσεις, θεωρώντας οτι με αυτή σου μόνο την πράξη αντιτίθεσαι στο πολιτικό σύστημα, απλά δεν λαμβάνεσαι υπ'οψιν.

Πρέπει όλοι να καταλάβουμε πλέον οτι είναι ψευδαίσθηση οτι μπορείς να αλλάξεις οτιδήποτε, οτι μπορείς να δώσεις οποιοδήποτε μήνυμα, μέσω των εκλογών. Όποιος προβάλλει ακόμα κάτι τέτοιο, ή είναι κομματικός παράγοντας, ή είναι απλά μπουμπούνας. Ήδη τα κόμματα, έχουν φροντίσει για την πολιτική τους επιβίωση, δημιουργώντας εγκαίρως πολιτικές παραφυάδες τους - τάχα μου διαφωνούντες που διαγράφησαν- οι οποίες έχουν διαφοροποιηθεί πολιτικά από τα κόμματα μητέρες:αν κάτι πάει στραβά, αυτά θα είναι η μαγιά για να επιβιώσουν. Είναι τόσο εμφανές, που ακόμα και η επιβίωση των πολιτικών τζακιών έχει ληφθεί υπ'όψιν, με την οικογένεια μητσοτάκη, καλού κακού, να είναι και στην Ν.Δ, αλλά και στην εναλλακτική της βερσιόν, την Δ.Σ.
εξίσου εσφαλμένο όμως, είναι να πιστεύει κάποιος οτι αρκεί μόνο να μην ψηφίσει, για να καταρρεύσει το κακό και να είναι εντάξει με τη συνείδησή του.

και τότε, τι πρέπει να γίνει;

ας αντιπαρατεθουμε με το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, κάθε μέρα, πολεμώντας το στη ρίζα του.
-να κάνουμε την ζωή των εκφραστών του, καθημερινή κόλαση
-να αντιδράμε έμπρακτα, με καθημερινές μάχες σε κάθε επίθεση που δεχόμαστε:με απεργίες, με διαδηλώσεις, με κάθε μέσο κοινωνικής αυτοάμυνας ενίναι δυνατόν και μπορεί ο καθένας
-να συμμετέχουμε ή να δημιουργήσουμε όπου δεν υπάρχουν δομές αλληλεγγύης, κοινότητες αγώνα, οριζόντια κι αντιιεραρχικά που να αμφισβητούν στην καθημερινότητα τους κομματάρχες, τους τεχνοκράτες και την ανάθεση/διαμεσολάβηση
 
-να καλλιεργήσουμε τις συνθήκες για μια πραγματική κοινωνική απελευθέρωση και αυτοδιεύθυνση του λαού και όχι εξ ονόματός του

Γιώργης

Υ.Γ. 1: μια ειδική υπόμνηση -λόγω του “επίκαιρου” αναφορικά με το ζήτημα “εκλογές και Χρυσή Αυγή”, μετά από σχετική συζήτηση το βράδυ του σαββάτου. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια η αριστερά και ο Α/Α χώρος υποστήριζε με ¨στοιχεία” αλλά και με βάση τα προφανή γεγονότα, την ύπαρξη σχέσης κρατικής εξουσίας και Χ.Α. (σε ηθικό,επιχειρησιακό, πληροφοριακό αλλά και οικονομικό επίπεδο), και τον χαρακτηρισμό της Χ.Α. ως παρακρατικό μηχανισμό μάλλον παρά ως φασιστική οργάνωση. Η θέση αυτή, είναι ευρέως αποδεκτή και μεταξύ των “άλλων” τάσεων του φασιστικού χώρου (βλ. και πρόσφατα ξεκατινιάσματα της Χ.Α. από Κουσουμβρή και Περίανδρο). Ά ρ α, εφόσον η οικονομική ενίσχυση ούτως ή άλλως υπάρχει, το επιχείρημα “να μη μπει η Χ.Α. στη βουλή γιατί θα πάρει λεφτά”, χάνει την ισχύ του, τουλάχιστον μερικά: το αντίθετο μάλλον, η αυτονόμησή της από όσους την εξέθρεψαν εργαλειακά, η στροφή της εναντίον όσων τόσα χρόνια την τάιζαν (και για να μην ξεχνάμε, ήταν επι Ευθυμίου που είχε πει ο Ρωμαίος το αμίμητο για “Ακροκινούμενες Ομάδες”) όχι μόνο σε επίπεδο δρόμου, αλλά και σε εκλογικό/βουλευτικό επίπεδο    (δ η λ α δ η εκεί που θεωρούν τα μεγάλα κόμματα οτι τους καίει, μια και η ύπαρξή τους πλέον εξαρτάται μόνο από το εκλογικό τους ποσοστό), ενδεχομένως να εξαναγκάσει τους “μεγάλους” να κλείσουν την κάνουλα με τα λεφτά, και να στείλουν και καναδυό λεχρίτες στα κάγκελα. Όπως το έκαναν με τον Παπαγεωργίου για να προστατέψουν την Χ.Α., δε θα μου φανεί καθόλου περίεργο να το κάνουν και με την Χ.Α. για να προστατέψουν τον εαυτό τους. Αυτό όμως, αν και αποτελεί πεποίθησή μου, είναι μια απλή υπόθεση και τίποτα παραπάνω. Ενδεχομένως να έχουν δίκιο και οι σύντροφοι που λένε οτι η Χρυσή Αυγή στη βουλή είναι μια κακή αρχή (αν και η αρχή μάλλον έγινε με τον Βορίδη). Σίγουρα έχουν δίκιο, όσοι λένε οτι δεν μπορούμε να κάνουμε πολιτικούς υπολογισμούς ή να τζογάρουμε με την τύχη συνανθρώπων μας που θα αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα από την είσοδο της Χ.Α. στη βουλή, π.χ. Μετανάστες, Ρομ, κλπ..Ένα πάντως είναι βέβαιο: ανεξάρτητα από το αν κάποιος τελικά θα επιλέξει και να ψηφίσει, ορμώμενος από τις αρχές του αντιφασισμού, η ιστορία έχει δείξει οτι απο μόνο του, αυτό δε φτάνει, επιβεβαιώνοντας και γενικεύοντας το συμπέρασμα του κυρίως άρθρου: ο μόνος αποτελεσματικός αντιφασισμός, δυστυχώς, έχει να κάνει με την άμεση (προπαγανδιστική, αλληλεγγύης και κατασταλτική) δράση ενάντια στους φασίστες και όχι με τις εκλογές.

Υ.Γ.2: μια σημερινή προσθήκη στο Υ.Γ.1 , με βάσει και κάποια πράγματα που σκέφτηκα-διαπίστωσα εκ των υστέρων: είναι τραγικό -νομίζω- να ψέγουμε όποιους από την αριστερά αρνούνται να υιοθετήσουν πρακτικές του Α/Α χώρου απέναντι στους φασίστες, και να κάνουμε μετά εμείς το ίδιο όσον αφορά τα μέσα της αριστεράς αναφορικά με την αντιμετώπιση των φασιστών. Όταν λέμε "by any means neccessary",  όπως έλεγε ο Μάλκολμ Χ, να το εννοούμε κιόλας - όσο και αν μας πονάει (γιατί εμένα με πονάει).