Στερνός χαιρετισμός για τον αυτόχειρα παππού, στην Πλατεία Συντάγματος

«...η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κάθε ίχνος επιβίωσής μου»... «Δεν μπορώ να βρω άλλο τρόπο αντίδρασης εκτός από ένα αξιοπρεπές τέλος, πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για να επιβιώσω και γίνω βάρος στο παιδί μου».

Για την κάνη, τη στραμμένη, σε λάθος μεριά (ΓΚ)

Απ' το κακό και τ' άδικο διωγμένο

κι όπως ενήστευες τη δίκοπη ζωή,

σε βρήκα ξαφνικά σημαδεμένο

να σ' έχει ο κάτω κόσμος ξεγραμμένο

κι ο πάνω κόσμος να 'ναι οι τροχοί

που σ' έχουν στα στενά κυνηγημένο...

Και πήρες του καιρού τ' αλφαβητάρι

και της αγάπης λόγια φυλαχτό,

για να βρει πάλι ρίζα το χορτάρι

και πήρες την ελπίδα και τη χάρη,

ψηλά να πας να χτίσεις κιβωτό

με την ελπίδα μόνο και τη χάρη...

Μα πως να μην ξεχάσεις την αυλή σου

και την παλιά τη γνώμη καθενός,

όσους κρυφά περπάτησαν μαζί σου

να σημαδεύουν πάλι τη ζωή σου

και να σαι το πουλί κι ο κυνηγός

στις μαύρες λαγκαδιές του παραδείσου...

Κρυφά και φανερά σ' ακολουθούνε

οι συμμορίες κι οι βασανιστές

και ψάχνουν μέρα - νύχτα να σε βρούνε,

μα δεν υπάρχει δρόμος να διαβούνε

γιατί ποτέ δεν ήταν ποιητές,

το χώμα που πατούν να προσκυνούνε.