Δυο αμερικάνοι στο Μπραχάμι

Τι ζητούσαν κυριακάτικα, βραδιάτικα, δυο αμερικάνοι στο Μπραχάμι;

Για να κυριολεκτούμε, ο ένας ήταν έλληνας εξ Αμερικής κι αυτά που μας είπαν στο φιλόξενο χώρο του Ελευθεριακού στεκιού, σε μια σεμνή και ποιοτική εκδήλωση, ήταν εξόχως ενημερωτικά για το τι συμβαίνει στην άλλη όχθη του Ατλαντικού αλλά και γονιμοποιά για τη σκέψη μας.

Εστιάζοντας στην σχεδόν πάντα ξεχασμένη αλλαγή της συνείδησης όπως και στην ανατροπή της ιεραρχίας στις ανθρώπινες σχέσεις, οι άνθρωποι του κινήματος στην Αμερική συνεχίζουν όσο μπορούν τις συνελεύσεις και τις κινήσεις αλληλεγγύης μέσα στην καρδιά του καπιταλισμού. Βαθιές ρωγμές σε μια κοινωνία που καταναλώνει ότι της δίνουν στα σκουπίδια των ΜΜΕ και στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Βαθιές ρωγμές σε μια κοινωνία που για αυτήν ο μπάτσος είναι ο «φίλος μας», ο «κύριος αστυνόμος» και για πρώτη φορά τον βλέπει να χτυπά αναίτια.  Μέλος μιας αστυνομίας που ειδικά στη Νέα Υόρκη αποτελεί τον 6^ο στρατό του κόσμου. Μέλος μιας αστυνομίας που βιάζει, κυριολεκτικά, στα περιστατικά που την καλούν καθημερινοί άνθρωποι που την εμπιστεύονται. Μέλος μιας αστυνομίας που μπορεί να συλλάβει με την βαριά κατηγορία περί λιντσαρίσματος στην περίπτωση που διαδηλωτές κινηθούν να αποσπάσουν από την «προστασία της αστυνομίας» τον σύντροφό τους συλληφθέντα. Μέλος μιας αστυνομίας που μπορεί να δολοφονεί, εντελώς χωρίς συνέπειες, εφόσον το νομικό καθεστώς τον καλύπτει να πυροβολεί όταν «αισθανθεί» κίνδυνο. Μέλος μιας αστυνομίας που εκατομμύρια άνθρωποι ποτέ δεν την είχαν δει να προβαίνει σε ακατανόητες ενέργειες κατά μερικών δεκάδων σκηνιτών ενώ δίπλα υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες άστεγοι σκηνίτες στα πάρκα ή σε αναίτιο ψεκασμό με πιπέρι σε διαδηλώτριες που απλά διαδήλωναν, σε απίστευτο ξυλοκόπημα ανθρώπων που διαδήλωναν στο κέντρο του καπιταλισμού χωρίς την παραμικρή και αυτονόητη πρόκληση επεισοδίων.

Υπερβαίνοντας τους σκοπέλους και υφάλους του νον βάιολενς και του πασιφισμού, μας εξήγησαν ότι εκείνο που οφείλουμε να μετρούμε στις αναλύσεις μας, είναι η αποτελεσματικότητα κάθε πρακτικής, δηλαδή, αν δίνεται στο κίνημα μέσω αυτής η δυνατότητα να παρεμβαίνει θετικά δίνοντας προοπτική για την κοινωνική απελευθέρωση. Οι διαδοχικές περιφράξεις που έχουν επιβάλει οι κυρίαρχοι ανατρέπονται με τη σειρά που τους συναντά κανείς κι όχι ξεκινώντας από κει που ξεκίνησαν. Έτσι άνθρωποι κάθε ηλικίας κοινωνικής ιδιότητας, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, μαύροι, άσπροι, συναντώνται στα πάρκα των Πολιτειών της Αμερικής σε μια προσπάθεια να ξαναβρούν την ανθρωπιά τους, την αλληλεγγύη κι ό,τι άλλο η αυτοκρατορία του λιγότερο κακού έχει εξορίσει από τη ζωή ως αντιπαραγωγικό και εμπόδιο για να αναπτυχθεί ο κόσμος του εμπορεύματος.

Εξ άλλου ούτε για τις ιδέες μας πρέπει να ανησυχούμε. Πάντοτε μας επιστρέφουν ως αντιδάνεια. Αλλά, αυτό δεν είναι η πραγματικότητα;

Τέλος πάντων δεν χάλασε κι ο κόσμος με τους δυο αμερικάνους στο Μπραχάμι. Έγινε σίγουρα καλύτερος.

ΓΚ

ΥΓ: πάρε λίγη μυρουδιά από πιπέρι: