Σήμερα, για ακόμα μία φορά, κάποιοι υπάλληλοι-απεσταλμένοι της τρόικας έβαλαν κάτω τα υπουργεία του ελληνικού κράτους και "τράβηξαν αυτιά". Εκεί που κυρίως επικεντρώθηκαν είναι τα υπουργεία απασχόλησης, υγείας και υποδομών. Ένα από τα βασικά ζητήματα που έθεσαν είναι γιατί δεν έχουν γίνει ακόμα χειρότεροι οι εργασιακοί όροι για τους εργαζόμενους. Άλλωστε, είναι ξεκάθαρο πλέον και στον πιο αδαή πως σκοπός αυτής της πολιτικής είναι το σκληρό χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων και το πέρασμα των πλουταπαραγωγικών πόρων και της γης στα χέρια των μεγάλων επιχειρήσεων παράλληλα με τη διάσωση της τεράστιας κερδοφορίας των τραπεζών.
Μέσα σ΄ αυτήν την κατάσταση, και με σύμμαχα τα μμε, η κυβέρνηση ακόμα ποντάρει στο αναμάσημα της καραμέλας πως "αντιστέκεται" στις πιέσεις της τρόικας. Σε ρόλο καραμελοποιού σήμερα αναδείχτηκε ο Ρέππας (και βέβαια ποτέ δε μένει πίσω ο Πεταλωτής).
'Ομως η κατάσταση έχει ξεφτιλιστεί τελείως. Δεν υπάρχει πλέον ίχνος "δημοκρατικού" προσχήματος, δεν υπάρχει πλέον καμία επίφαση κρατικής "κοινωνικής" πολιτικής. Η "δημοκρατία" τους είναι μία όλο και πιο καταπιεστική και απόλυτη ολιγαρχία, βασιζόμενη στις οθόνες των μμε και στα όπλα των μπάτσων.
Αυτή η πολιτική σήμερα έχει ένα τεράστιο εύρος συναίνεσης στο κομματικό πολιτικό σκηνικό. Από τη Δημοκρατική Αριστερά του Κουβέλη ως το ΛΑΟΣ, όλοι τους στηρίζουν το νεοφιλελευθερισμό, την αύξηση των ωρών εργασίας και τη μείωση των μισθών, τη στιγμή που η ανεργία καλπάζει και η αγοραστική δύναμη του μεγαλύτερου τμήματος του πληθυσμού όχι απλά παγώνει αλλά καταρρέει. Τίποτα δε φαίνεται να αλλάζει σε αυτό το επίπεδο στην ουσία.
Εμείς δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε όχι από το να προετοιμάζουμε μία επερχόμενη μεγάλη κοινωνική ρήξη -κάτι τέτοιο δεν εξαρτάται από εμάς- αλλά να προετοιμαζόμαστε γι΄ αυτήν, αφού το ζήτημα είναι να μην οδηγηθούμε σε αυτό που επιδιώκουν για να διασώσουν τις θέσεις τους: έναν κόσμο έντονα ολοκληρωτικό.
Η αναγέννηση της έννοιας της δημοκρατίας μπορεί να γίνει μόνο από ένα ζωντανό κοινωνικό κίνημα που δε θα χρησιμοποιεί την ίδια μαγιά με την οποία σάπισαν τόσες και τόσες έννοιες στη σημερινή εποχή. Το ζητούμενο είναι η διαμόρφωση νέων μορφών αγώνα, οι οποίοι (θα) κινούνται με γνώμονα στο εσωτερικό τους την άμεση δημοκρατία αλλά θα επιζητούν και σε πολιτειακό επίπεδο τη διαμόρφωση μίας ευρείας ελευθεριακής δημοκρατίας.
Φ.Κ.
Μέσα σ΄ αυτήν την κατάσταση, και με σύμμαχα τα μμε, η κυβέρνηση ακόμα ποντάρει στο αναμάσημα της καραμέλας πως "αντιστέκεται" στις πιέσεις της τρόικας. Σε ρόλο καραμελοποιού σήμερα αναδείχτηκε ο Ρέππας (και βέβαια ποτέ δε μένει πίσω ο Πεταλωτής).
'Ομως η κατάσταση έχει ξεφτιλιστεί τελείως. Δεν υπάρχει πλέον ίχνος "δημοκρατικού" προσχήματος, δεν υπάρχει πλέον καμία επίφαση κρατικής "κοινωνικής" πολιτικής. Η "δημοκρατία" τους είναι μία όλο και πιο καταπιεστική και απόλυτη ολιγαρχία, βασιζόμενη στις οθόνες των μμε και στα όπλα των μπάτσων.
Αυτή η πολιτική σήμερα έχει ένα τεράστιο εύρος συναίνεσης στο κομματικό πολιτικό σκηνικό. Από τη Δημοκρατική Αριστερά του Κουβέλη ως το ΛΑΟΣ, όλοι τους στηρίζουν το νεοφιλελευθερισμό, την αύξηση των ωρών εργασίας και τη μείωση των μισθών, τη στιγμή που η ανεργία καλπάζει και η αγοραστική δύναμη του μεγαλύτερου τμήματος του πληθυσμού όχι απλά παγώνει αλλά καταρρέει. Τίποτα δε φαίνεται να αλλάζει σε αυτό το επίπεδο στην ουσία.
Εμείς δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε όχι από το να προετοιμάζουμε μία επερχόμενη μεγάλη κοινωνική ρήξη -κάτι τέτοιο δεν εξαρτάται από εμάς- αλλά να προετοιμαζόμαστε γι΄ αυτήν, αφού το ζήτημα είναι να μην οδηγηθούμε σε αυτό που επιδιώκουν για να διασώσουν τις θέσεις τους: έναν κόσμο έντονα ολοκληρωτικό.
Η αναγέννηση της έννοιας της δημοκρατίας μπορεί να γίνει μόνο από ένα ζωντανό κοινωνικό κίνημα που δε θα χρησιμοποιεί την ίδια μαγιά με την οποία σάπισαν τόσες και τόσες έννοιες στη σημερινή εποχή. Το ζητούμενο είναι η διαμόρφωση νέων μορφών αγώνα, οι οποίοι (θα) κινούνται με γνώμονα στο εσωτερικό τους την άμεση δημοκρατία αλλά θα επιζητούν και σε πολιτειακό επίπεδο τη διαμόρφωση μίας ευρείας ελευθεριακής δημοκρατίας.
Φ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου