Ένα τσουνάμι ήταν αρκετό να αποδείξει, για μια ακόμα φορά, ότι ακολουθώντας την ανάπτυξη, είτε μέσω της φιλελεύθερης είτε μέσω της μαρξιστικής συνταγής, επιπλέουμε στη ματαιότητα και βυθιζόμαστε στη βαρβαρότητα. Οι εμπιστοσύνες που έχουμε κληρονομήσει ότι το κράτος μπορεί να μας διασφαλίζει την ανάπτυξη, την ειρήνη και την ασφάλεια κι ότι μπορούμε μέσω της επιστημονικής γνώσης και των εφαρμογών της να τιθασεύσουμε τη Φύση, πλέον αποδεικνύουν με τον πιο σαφή τρόπο τις συνέπειες αυτής της ιδεολογικής πανούκλας. Η Ιαπωνία, για μια ακόμα φορά κατά τραγική σύμπτωση, ύστερα από 66 χρόνια βρίσκεται στη ίδια τραγική θέση κι αυτή τη φορά για λόγους που δεν αφορούν τον πόλεμο αλλά την «ειρήνη». Τα 53 πυρηνικά εργοστάσιά της για την παραγωγή φτηνού ηλεκτρικού ρεύματος, έχουν ήδη υποθηκεύσει την ασφάλεια του Ιαπωνικού λαού. Κάθε μέρα και ένα νέο τραγικό γεγονός αποκαλύπτεται μαζί με άλλη μια ρυτίδα θλίψης στο πρόσωπο του αυτοκράτορα.
Α! λες «είναι Ιάπωνες αυτοί κι έχουν μάθει να προσκυνούν τον αυτοκράτορα», «είναι η κουλτούρα τους τέτοια», κλπ. Πού είναι το ισχυρό αντιπυρηνικό κίνημα στη Δύση; Πού είναι η δεκαετία του 70 και του 80; Τι συμβαίνει με τους γείτονες της ψωροκώσταινας αλλά και με τα πιθανά κρυφά χαρτιά που η ίδια φυλά για νέα ‘’ασφαλή’’ πυρηνικά εργοστάσια που θα παράγουν φτηνό ηλεκτρικό ρεύμα;
Ας αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε διότι διαφορετικά οι μοναδικές συνέπειες από τη Φουκοσίμα θα είναι η μείωση της επισκεψιμότητας των Γιαπωνέζων τουριστών στα γαλανά νησιά μας. ΓΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου