Το δεκαπεντάχρονο παιδί που άφησε την τελευταία του πνοή στην Κωνσταντινούπολη, μετά από ένα μεγάλο διάστημα που βρισκόταν σε κώμα, είναι ένας ακόμα νεκρός της αστυνομικής βίας. Σε Ελλάδα, Τουρκία, Βραζιλία και οπουδήποτε αλλού, οι αντιστεκόμενοι -αλλά και όσοι βρεθούν ηθελημένα ή τυχαία μαζί τους στο δρόμο- γίνονται μέρα με τη μέρα στόχος μιας όλο και πιο ανεξέλεγκτης βιαιοπραγίας από τις δυνάμεις της κρατικής καταστολής.
Η κηδεία του 15χρονου έγινε η απαρχή νέων γενικευμένων συγκρούσεων στους δρόμους των τουρκικών πόλεων.
Η υπόθεση του έργου είναι παντού πάνω-κάτω ίδια. Κυβερνήσεις και κόμματα βουτηγμένα μέσα στη μίζα, όπως η κυβέρνηση Ερντογάν, ένας στρατός τσοπανόσκυλων που φυλάνε την εξουσία, τραπεζίτες και επενδυτές που κάνουν παιχνίδι πίσω από τη γνωστή καραμέλα της "ανάπτυξης". Μικρές έως ανύπαρκτες οι διαφορές με την ελληνική πραγματικότητα.
Όμως, ο δρόμος που θα μας οδηγήσει στη σωτηρία δεν θα είναι μέσα από "εθνοσωτήριες" κυβερνήσεις αλλά μέσα από τη συνεργασία και τη διαρκή ενδυνάμωση των ανά τη γη ριζοσπαστών αντιστεκόμενων, μέσα από τη ριζοσπαστικοποίηση σημαντικού μέρους των κοινωνιών, μέσα από τη σύγκρουση της κοινωνιών με τους δεσποτικούς κρατικούς μηχανισμούς. Αυτό που μας κάνει να ελπίζουμε είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που διεκδικούν την ελευθερία και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει τον δεκαπεντάχρονο Μπερκίν...
Τ.Κ.
Και στη Βενεζουέλα, μην ξεχνάμε τη Βενεζουέλα: -20 νεκρούς έχουν μεχρι τώρα!- και οι διαδηλώσεις συνεχίζονται
ΑπάντησηΔιαγραφή