Ο μετριοπαθής τεχνοκράτης και (εμείς) οι ανεξημέρωτοι κανίβαλοι

Τρεις κουφάλες σ’ ένα δέντρο;

Το απλοϊκό σύνθημα του ιδιόρρυθμου ΑΚΕΠ ταιριάζει περίφημα στην πολιτική περίσταση. Οι ένθερμοι θιασώτες του Μνημονίου με επικεφαλής τον τραπεζίτη Παπαδήμο, ηγούνται από σήμερα του ελληνικού ‘’έθνους’’. Τα μέσα μαζικής εξημέρωσης, ένθερμοι κι αυτοί της εθνικής συνεργατικής λύσης, είναι σαφώς τοποθετημένα στο να κατεβάσουμε το κεφάλι (επιτέλους!) και να επιστρέψουμε στις δουλειές μας (αν έχουμε) και στα σπίτια μας (αν έχουμε να δώσουμε το νοίκι). Μαζί κι εμετικός Ψαριανός, με την Ντόρα Μπακογιάννη κι από κοντά με ελαφρά ερωτηματικά για τον νέο πολιτικό μας αντεροβγάλτη, οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί. Η απαραίτητη λοιδορία στους πολιτικούς, τοποθετείται κι αυτή σ’ ένα πλαίσιο αποχαιρετισμού της όποιας αμφισβήτησης που αναμένεται μέρος της να καναλιζαριστεί εντέχνως από τα 2 αριστερά κοινοβουλευτικά κόμματα που όμως περιμένουν μαζί με τους νέους σχηματισμούς το μερίδιο από την πολιτική πίτα, για όσες προσδοκίες μοιράσουν. Ο νέος πρωθυπουργός με σημαντική θητεία σ’ αυτό που ονομάζουμε οικονομική διαχείριση σε μια σύγχρονη ‘’δημοκρατία’’ που κυριαρχεί η εμπιστοσύνη στους ειδικούς, η εμπιστοσύνη στην οικονομία ως κυρίαρχο κοινωνικό προσόν, και η εμπιστοσύνη στην τράπεζα ως συμβόλου της ευημερίας, είναι σχεδόν σίγουρο ότι εκφράζει, στο πλαίσιο μιας οικουμενικής λύσης που θα προωθεί την εφαρμογή όλο και πιο σκληρών μέτρων, την περεταίρω σκλήρυνση απέναντι σε όσους εκτός συστήματος και κομματικής «πλάτης» βρίσκονται απέναντι. Για αυτό ακόμα κι αν υπάρξει μια περίοδος κοινωνικής συναίνεσης στους δρόμους με τη σύμπραξη της κοινοβουλευτικής αριστεράς, πιο σκληρές κατευθύνσεις και λύσεις που κλίνουν προς τη μεριά του φασιστικού ΛΑ.Ο.Σ. θα παίρνονται. Για αυτό και νέες μάχες θα δοθούν τόσο στους δρόμους όσο και στις αυτόνομες δράσεις που θα ξεκαθαρίζουν ολοένα και περισσότερο το νυν και αεί ομιχλώδες τοπίο για το τι είναι πραγματικά, αγώνας για την ελευθερία, την ισότητα και τη δικαιοσύνη.

ΓΚ

ΥΓ: Ο νέος μας πρωθυπουργός είναι «τεχνοκράτης». Να θυμηθούμε ότι η λύση «τεχνοκράτης» ξεκίνησε στην Ελλάδα μετά το θάνατο του Ανδρέα που σήμανε το τέλος των παλαιών, πουτανών-κάπατσων πολιτικών που δίνουν τη θέση τους σε ‘’ανέκφραστους’’, ‘’αμόλυντους’’, ‘’ανεπηρέαστους’’ και ‘’ουδέτερους’’ πολιτικούς που περισσότερο γνωρίζουν «τεχνικά» να επιλύουν χωρίς συναισθηματισμούς τα του οίκου, δηλαδή τα οικονομικά. Μια πρόβα είχε γίνει με την κυβέρνηση Ζολώτα, πρωθυπουργού στην οικουμενική κυβέρνηση το 89-90, που ως βραχύβια δεν πρόλαβε να αφήσει ένα σοβαρό απόηχο. Είτε ως τεχνοκρατικό είτε ως το περίφημο αμερικανοπρεπές περί «μετριοπάθειας», είναι αυτό που ντύνει σε κάθε περίπτωση την ίδια συνταγή. Αλλά και την είσπραξη των επιχείρων: π.χ. «την τράπεζά μου για ένα ελικόπτερο»;

Νοσταλγικές εικόνες. Όταν η πολιτική συναντά την επιστήμη...Αλλοτινές μου εποχές...