Οι αγωνιστές της Δημόσιας Τάξης
"Πάντα τέτοια! Για πρώτη φορά δεν υπάρχουν ζημιές στην πορεία!" ("Τα Νέα" 18/11/98)
Επιτέλους, τάξη βασιλεύει στην Αθήνα. Τα θριαμβευτικά πολεμικά ανακοινωθέντα των τηλεοπτικών δελτίων δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο αμφιβολίας: όπως πασιχαρής εξήγησε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, "η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου υπήρξε μια επέτειος ανάλογη της σημασίας της, χωρίς να δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα". Τα ΜΜΕ έσπευσαν να συμμεριστούν την ικανοποίησή τους, θεωρώντας την "προληπτική" σύλληψη και απρόκλητη κακοποίηση 150 άοπλων παιδιών σαν ένα γεγονός ανάξιο λόγου (αν όχι άξιο κάθε επιδοκιμασίας). "Χωρίς επεισόδια ο χώρος έξω από την αμερικανική πρεσβεία, σε τίποτα δεν θύμιζε τα έκτροπα προηγούμενων χρόνων", πανηγύριζε η δημοσιογράφος της ΝΕΤ, εξηγώντας μας ότι "η περιφρούρηση από τους ίδιους τους φοιτητές απέδωσε, προσδίδοντας στην επέτειο το χαρακτήρα που της αρμόζει". "Αυτή τη φορά, τα συνήθη επεισόδια από τους γνωστούς-αγνώστους ταραχοποιούς τέλειωσαν πριν ακόμη αρχίσουν", θριαμβολογούσε από την πλευρά του ο ρεπόρτερ του ΑΝΤ-1. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι περισσότερες εφημερίδες, ενθουσιασμένες που τα ΜΑΤ "διαφύλαξαν την ειρήνη με προληπτικές συλλήψεις" ("Νέα") και "οι αναρχικοί σκόνταψαν σε οικοδόμους" ("Ελ.Τύπος"), πρόθυμες πάντα να εξηγήσουν ότι "πρωταγωνιστές των επεισοδίων ήταν νεαροί 14-18 ετών", των οποίων "σκοπός ήταν να βρούν καταφύγιο μέσα στις τάξεις των οικοδόμων, ώστε από εκεί να αρχίσουν τις εκτοξεύσεις μολότοφ και άλλων αντικειμένων σε δημόσια κτίρια και άλλες επιχειρήσεις" ("Εξουσία"). Τι κι αν στο σαρωτικό παιδομάζωμα που ακολούθησε δεν βρέθηκε ούτε μια μολότοφ, τι κι αν τα μόνα παλούκια που ανεβοκατέβαιναν στα κεφάλια των υποτιθέμενων "ταραχοποιών" ήταν αυτά που κράδαιναν οι αυτόκλητοι (;) προασπιστές της τάξης (και, ταυτόχρονα, του "σωστού" νοήματος της επετείου); Αν το 1995 τα ΜΜΕ είχαν αναλάβει να μετατρέψουν σε υπερθέαμα τα συνήθη μικροεπεισόδια γύρω από το ΕΜΠ, φέτος ζήσαμε σε όλο της το μεγαλείο μια καθαρά οργουελιανή αντιστροφή της πραγματικότητας - με το λόγο του σπίκερ να ακυρώνει την (υποτιθέμενη) δύναμη της ζωντανής εικόνας. Καθολικός ο πανηγυρισμός που "η πορεία εξελίχθηκε χωρίς έκτροπα" - λές και δεν είναι "έκτροπο" η σκηνή μιας εκατοστής παιδιών που, άοπλα και απροστάτευτα, έχουν σωριαστεί στο οδόστρωμα και δέχονται επί ώρα βροχή στα κεφάλια τους γκλόμπς και καδρόνια. Εξίσου γενική η επιδοκιμασία για την "αναίμακτη" έκβαση της επετείου, λές και τα σωρηδόν ανοιγμένα κεφάλια των συλληφθέντων συνιστούσαν οφθαλμαπάτη: στο θαυμαστό καινούριο κόσμο των ΜΜΕ, είναι προφανές πως αιμορραγούν πια μονάχα οι σπασμένες βιτρίνες...
Αφήσαμε για το τέλος τη σημαντικότερη -και πιο ανατριχιαστική- καινοτομία του φετινού "εορτασμού": την πρωτοφανή, στρατιωτικού τύπου, συνεργασία ανάμεσα στις ομάδες περιφρούρησης του ΚΚΕ και τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας. Παρόλη την παράδοση του συγκεκριμένου χώρου στη δυναμική καταστολή των κάθε λογής αντιφρονούντων (εντός της αριστεράς), οι σκηνές της περασμένης Τρίτης - όταν οι κρανοφόροι ΚΝίτες και τα ΜΑΤ είχαν περικυκλώσει και ξυλοκοπούσαν από κοινού τους υποτιθέμενους "ταραχοποιούς" που υπέπεσαν στο αδίκημα να φωνάζουν συνθήματα μη αρεστά τόσο στους μεν όσο και στους δε- δεν έχουν συμβεί ποτέ ξανά στο παρελθόν. Και αποτελεί οπωσδήποτε ειρωνεία της τύχης το γεγονός ότι η τρέχουσα γραμμή του ΚΚΕ ("πέντε κόμματα, δυο πολιτικές") έμελλε να συμπυκνωθεί σε μία και ενιαία πολιτική στο πεδίο του πιο σκληρού πυρήνα της κρατικής δραστηριότητας -αυτού της Δημόσιας Τάξης- με την ανάθεση στην κομματική περιφρούρηση καθηκόντων κανονικού παρακρατικού σχηματισμού, προορισμένου να δίνει ένα χεράκι (ή μάλλον ένα καδρόνι...) στα ΜΑΤ και να αποσπά το χειροκρότημα των πιο αυθεντικών εκφραστών του νεοφιλελεύθερου "μονόδρομου" και της Νέας Τάξης. Προς δόξα και τιμή των κατασταλτικών εκείνων μηχανισμών που, εδώ και χρόνια, προσπαθούν με κάθε τρόπο να "υποδείξουν" στην απείθαρχη νεολαία ότι μόνος δρόμος για την έκφραση της οργής της απομένει η τυφλή βία και τα αδιέξοδα "γκαζάκια"...
αναδημοσίευση από τη δημοσιογραφική ομάδα "Ο ΙΟΣ"
ΓΚ
"Πάντα τέτοια! Για πρώτη φορά δεν υπάρχουν ζημιές στην πορεία!" ("Τα Νέα" 18/11/98)
Επιτέλους, τάξη βασιλεύει στην Αθήνα. Τα θριαμβευτικά πολεμικά ανακοινωθέντα των τηλεοπτικών δελτίων δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο αμφιβολίας: όπως πασιχαρής εξήγησε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, "η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου υπήρξε μια επέτειος ανάλογη της σημασίας της, χωρίς να δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα". Τα ΜΜΕ έσπευσαν να συμμεριστούν την ικανοποίησή τους, θεωρώντας την "προληπτική" σύλληψη και απρόκλητη κακοποίηση 150 άοπλων παιδιών σαν ένα γεγονός ανάξιο λόγου (αν όχι άξιο κάθε επιδοκιμασίας). "Χωρίς επεισόδια ο χώρος έξω από την αμερικανική πρεσβεία, σε τίποτα δεν θύμιζε τα έκτροπα προηγούμενων χρόνων", πανηγύριζε η δημοσιογράφος της ΝΕΤ, εξηγώντας μας ότι "η περιφρούρηση από τους ίδιους τους φοιτητές απέδωσε, προσδίδοντας στην επέτειο το χαρακτήρα που της αρμόζει". "Αυτή τη φορά, τα συνήθη επεισόδια από τους γνωστούς-αγνώστους ταραχοποιούς τέλειωσαν πριν ακόμη αρχίσουν", θριαμβολογούσε από την πλευρά του ο ρεπόρτερ του ΑΝΤ-1. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι περισσότερες εφημερίδες, ενθουσιασμένες που τα ΜΑΤ "διαφύλαξαν την ειρήνη με προληπτικές συλλήψεις" ("Νέα") και "οι αναρχικοί σκόνταψαν σε οικοδόμους" ("Ελ.Τύπος"), πρόθυμες πάντα να εξηγήσουν ότι "πρωταγωνιστές των επεισοδίων ήταν νεαροί 14-18 ετών", των οποίων "σκοπός ήταν να βρούν καταφύγιο μέσα στις τάξεις των οικοδόμων, ώστε από εκεί να αρχίσουν τις εκτοξεύσεις μολότοφ και άλλων αντικειμένων σε δημόσια κτίρια και άλλες επιχειρήσεις" ("Εξουσία"). Τι κι αν στο σαρωτικό παιδομάζωμα που ακολούθησε δεν βρέθηκε ούτε μια μολότοφ, τι κι αν τα μόνα παλούκια που ανεβοκατέβαιναν στα κεφάλια των υποτιθέμενων "ταραχοποιών" ήταν αυτά που κράδαιναν οι αυτόκλητοι (;) προασπιστές της τάξης (και, ταυτόχρονα, του "σωστού" νοήματος της επετείου); Αν το 1995 τα ΜΜΕ είχαν αναλάβει να μετατρέψουν σε υπερθέαμα τα συνήθη μικροεπεισόδια γύρω από το ΕΜΠ, φέτος ζήσαμε σε όλο της το μεγαλείο μια καθαρά οργουελιανή αντιστροφή της πραγματικότητας - με το λόγο του σπίκερ να ακυρώνει την (υποτιθέμενη) δύναμη της ζωντανής εικόνας. Καθολικός ο πανηγυρισμός που "η πορεία εξελίχθηκε χωρίς έκτροπα" - λές και δεν είναι "έκτροπο" η σκηνή μιας εκατοστής παιδιών που, άοπλα και απροστάτευτα, έχουν σωριαστεί στο οδόστρωμα και δέχονται επί ώρα βροχή στα κεφάλια τους γκλόμπς και καδρόνια. Εξίσου γενική η επιδοκιμασία για την "αναίμακτη" έκβαση της επετείου, λές και τα σωρηδόν ανοιγμένα κεφάλια των συλληφθέντων συνιστούσαν οφθαλμαπάτη: στο θαυμαστό καινούριο κόσμο των ΜΜΕ, είναι προφανές πως αιμορραγούν πια μονάχα οι σπασμένες βιτρίνες...
Αφήσαμε για το τέλος τη σημαντικότερη -και πιο ανατριχιαστική- καινοτομία του φετινού "εορτασμού": την πρωτοφανή, στρατιωτικού τύπου, συνεργασία ανάμεσα στις ομάδες περιφρούρησης του ΚΚΕ και τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας. Παρόλη την παράδοση του συγκεκριμένου χώρου στη δυναμική καταστολή των κάθε λογής αντιφρονούντων (εντός της αριστεράς), οι σκηνές της περασμένης Τρίτης - όταν οι κρανοφόροι ΚΝίτες και τα ΜΑΤ είχαν περικυκλώσει και ξυλοκοπούσαν από κοινού τους υποτιθέμενους "ταραχοποιούς" που υπέπεσαν στο αδίκημα να φωνάζουν συνθήματα μη αρεστά τόσο στους μεν όσο και στους δε- δεν έχουν συμβεί ποτέ ξανά στο παρελθόν. Και αποτελεί οπωσδήποτε ειρωνεία της τύχης το γεγονός ότι η τρέχουσα γραμμή του ΚΚΕ ("πέντε κόμματα, δυο πολιτικές") έμελλε να συμπυκνωθεί σε μία και ενιαία πολιτική στο πεδίο του πιο σκληρού πυρήνα της κρατικής δραστηριότητας -αυτού της Δημόσιας Τάξης- με την ανάθεση στην κομματική περιφρούρηση καθηκόντων κανονικού παρακρατικού σχηματισμού, προορισμένου να δίνει ένα χεράκι (ή μάλλον ένα καδρόνι...) στα ΜΑΤ και να αποσπά το χειροκρότημα των πιο αυθεντικών εκφραστών του νεοφιλελεύθερου "μονόδρομου" και της Νέας Τάξης. Προς δόξα και τιμή των κατασταλτικών εκείνων μηχανισμών που, εδώ και χρόνια, προσπαθούν με κάθε τρόπο να "υποδείξουν" στην απείθαρχη νεολαία ότι μόνος δρόμος για την έκφραση της οργής της απομένει η τυφλή βία και τα αδιέξοδα "γκαζάκια"...
αναδημοσίευση από τη δημοσιογραφική ομάδα "Ο ΙΟΣ"
ΓΚ
α ρε σύντροφε.... τι μου θύμησες τώρα....και να γυρίζω μετά από τρεις μέρες στη σχολή και η πρώην κοπέλα μου- κνίτισσα- να λέει οτι ήμασταν προβοκάτορες/χαφιέδες....
ΑπάντησηΔιαγραφήόλα τριγύρω αλλάζουνε κιόλα τα ίδια μένουν....
"Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν...κι εμένα τα χεράκια τους με λ(ιώ)νουν και- με λ(ιώ)νουν και με δέ(ρ)νουν..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτροπή του τραγουδιού που μου θύμισες,εσύ σύντροφε...ΓΚ