Καπνός, που δεν σημαίνει πάντα φωτιά

Ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα από τα γρανάζια της υπαρκτής οικονομίας συνελήφθη, απαραίτητο προπέτασμα καπνού στην εποχή μας που καλύπτει τον αυθεντικό της χαρακτήρα. Ανώτατοι υπάλληλοι του κράτους, συνδικαλιστής, αστυνομικοί, γνωστός «πατριώτης» της Βορείου Ελλάδος, άνθρωποι της νύχτας μαζί με ένα τσούρμο υπαλλήλων τους βρίσκονται υπό δίωξη από την επίσημη δικαιοσύνη. Ίσως είναι η πιο τρανταχτή περίπτωση από το καλοκαίρι του Μνημονίου που ξεκίνησε η κυρίαρχη ηγεμονική ομάδα να καταλογίζει σε ομάδες και πρόσωπα τον τίτλο της διαφθοράς. Ο στόχος ήταν και είναι προφανής. Η κάμψη κάθε δυνατότητας κριτικής μπροστά σε έναν «εχθρό», που γίνεται κοινός. Ο αγανακτισμένος με τις αποφάσεις της Κυβέρνησης και της Τρόικας, αγανακτεί με ένα τμήμα της διαφθοράς. Του προσφέρονται πρόσωπα για το Γουδί (από ένα προσφιλές σύνθημα αγανακτισμένων του καλοκαιριού που μας πέρασε), αλλάζοντας και τη σειρά προτεραιότητας των υπό εκτέλεση προδοτών. Οι κυβερνώντες μας και οι των πέριξ, μπορούν να  περιμένουν στις τελευταίες σειρές μέχρι τις εκλογές που θα πάρουν χάρη.

Όσο για τα καθάρματα  που συνελήφθησαν από τις εντολές αυτών που στέλνουν μερικά πρόβατα μπροστά στο ναρκοπέδιο, να ανατιναχτούν, για να γλιτώσουν τα υπόλοιπα, ξέρουμε περίπου το μέλλον τους. Το Γουδί θα το γλιτώσουν οι περισσότεροι, ενώ οι άλλοι που θα κρεμαστούν θα σώσουν με τη θυσία τους ότι πιο ύπουλο και υποκριτικό έχει επινοήσει η ανθρώπινη κοινωνία μέσα στην αδυναμία της: Την εξ’ επαγγέλματος διαμεσολάβηση. Το κράτος, έναν αποφορτισμένο ιδεολογικά, μηχανισμό, που ως διαιτητής μπορεί να νομιμοποιείται ως θετικός στόχος και αξεπέραστο τέχνημα.

Διότι το κράτος μπορεί να γίνει καλό, όπως το χρήμα, όπως ο πόλεμος, όπως η ανισότητα, όπως η αδικία.
Γ. Γουδής

ΥΓ: να μην χαθεί το γέλιο απ' τα χείλη μας